"จิ๊บ....จิ๊บ....จิ๊บ"
เสียงนกร้องในยามเช้ายังคงร้องอยู่เช่นเคย แต่วันนี้กลับไร้ซึ่งแสงอาทิตย์อัสดงที่ส่องมายังโลกใบนี้ไปแล้ว แต่อุณหภูมิของโลกยังคงเหมือนเดิมซึ่งตัวผมนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมเป็นแบบนี้ได้ วันนี้วันจันทร์แล้วซึ่งผมต้องรีบไปเรียน ผมรีบค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกของผมเอง
วันนี้นานะจังไม่แวะมาปลุกผม แสดงว่าตัวเธอนั้นไปทำงานแล้ว ผมก็ค่อยๆเดินไปเข้าห้องน้ำ แปรงฟัน ล้างหน้า แล้วแต่งตัวต่อจากนั้นผมก็ค่อยๆเดินลงจากบันไดซึ่งก็คงได้กินกับข้าวฝีมือของคุณแม่เช่นเดิม แต่เมื่อผมลงมาได้ครึ่งทางแล้ว..
"พรู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!" ผมตกใจกับสิ่งที่อยู่ข้างล่างอย่างงงงวย??
มีผู้ชายคนนึงมานั้งกินข้างอยู่ที่โต๊ะผมครับ???? มันเป็นใครกันถึงได้มาเข้าบ้านผมแบบไม่ถือวิสาสะ ชายคนนั้นหน้าตาค่อนข้างซื้อบื้อ ผมสีน้ำตาล ผมสงสัยมากว่าเขาเป็นใคร? ผมรีบวิ่งลงจากบันไดแล้วเดินไปที่ห้องครัวครับ
"นาย......??"
"นายคือ อิจิโระคุง ใช่ไหมครับ?" ก่อนที่ผมจะได้ถามเขา เขากลับถามผมสวนซะงั้น
"อ่อใช่ครับ แล้วคุณเข้ามาในบ้านผมทำไมกัน?? ใครอนุญาติให้คุณเข้ามา ห่ะ??"ผมฉุนขาดแล้วไง
"ขอโทษแล้วกันที่ทำให้นายตกใจ ดูในนั้นเอาแล้วกัน" เขาชี้ไปทางโทรทัศน์ที่ห้องครัว
รายการในขณะนั้นคือข่าวอะไรซักอย่างผมก็สงสัยเนื้อข่าวเหมือนกัน แต่ดูเหมือนในนั้นจะมีนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่นมาด้วย แต่เอวัง ไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างๆกับท่านนายกนั้น หน้าตาดูละม้ายคล้ายแขกแว้น ผิวสีคล้ำ แถมหน้าตายังดูหื่นแปลกๆอีก ผมรู้สึกไม่ชอบหน้าเจ้าหมอนี้เอาเสียเลย เอาล่ะเรื่องนั้นเอาไว้ก่อนค่อยว่ากัน ผมก็มานั้งที่โต๊ะอาหารแล้วก็ดูทีวีอย่างใจจดใจจ่อ
"สวัสดีครับ ประชาชนของญี่ปุ่นทุกท่าน" ท่านนายกรัฐมนตรีกล่าวก่อน
"ผมรู้สึกเป็นเกียรติกับการได้สร้างความสัมพันธ์ทางการทูตกับผู้อาศัยอยู่ในโลกอื่นๆ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อทั้งประเทศของเราเป็นแน่แท้ ไม่ว่าจะด้านเศราษฐกิจ ทรัพยากร วิทยาการใหม่ๆ และรวมถึงการแลกเปลี่ยนแรงงานของระดับกาแล๊กซี่ ซึ่งในวันนี้ผมกับท่านอาคันตุกะผู้นี้จะได้ร่วมลงนามในสัญญาความร่วมมือทางการทูตระหว่างดาวเคราะห์ทั้งกาแล๊กซี่ ท่านอาคันตุกะ ท่านมีไรจะกล่าวเสียหน่อยไหมครับ" ดูเหมือนท่านรัฐมนตรัจะให้ทูตต่างดาวคนนี้มากล่าวต่อการร่วมมือทางการทูต
"แว้นๆๆๆๆๆๆๆ เฮ้ยไม่ใช่ล่ะ" ทูตต่างดาวพูดอะไรแปลกๆเสียก่อน
"สวัสดีชาวโลก ตัวข้านั้นมีนามว่า แม็กกี้ บิวตี้ฟูล ผู้ได้รับการโหวตจากทั้งกาแล๊กซี่และหลุมดำทางช้างเผือกนานาสตาร์ ให้รับการเป็นเอกทูตเพื่อมาเจรจาการทูตกับดาวEarth ของท่านสมุหนายกท่านนี้ รู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ ขอบคุณตัวท่านมาก ผมอยากได้กับเกย์สก๊อย เอ้ย อยากลงนามในนี้แล้ว ขอเชิญท่านสมุหนายกลงนามเลยครับ"
ตอนนี้ทั้งนายกรัฐมนตรี และ เอกทูติแม็กกี้ บิวตี้ฟูล ได้เซ็นสัญญาความร่วมมือแล้ว เสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วเวที จนเสียงทีวีของผมลำโพงแทบจะแตกเลย แล้วนานะจังก็เป็นคนนำช่อดอกไม้มามอบให้ท่านแม็กกี้ บิวตี้ฟูล อ่อที่แท้นานะจังต้องไปต้อนรับทูติต่างดาวนี่เอง เหอๆ แต่ยังไม่ทันไร ท่านแม็กกี้ บิวตี้ฟูล ก็รีบเดินดิ่งลงจากเวทีโลกแล้วเอาช่อดอกไม้ไปให้เกย์สก๊อยคนนึงซึ่งหน้าตาหน่ะ ขอบอกว่า ปลวกมาก!! หลังจากนั้นก็มีคนที่แต่งตัวคล้ายๆตำรวจแต่หัวเป็นเสือวิ่งมาตามล่าท่านแม็กกี้ บิวตี้ฟูล แต่ท่านแม็กกี้ บิวตี้ฟูล ก็รีบอุ้มเกย์สก๊อยฉุดขึ้นมอเตอร์ไซด์คันนึง แล้วขับหนีไปทันที เอิ่ม... นี่ตกลงมันใช่ทูติจริงไหมหนิ= = ว่าแล้วกล้องก็จับไปทางท่านนายกอีกรอบ
"อ่า ประชาชนที่รักทุกท่าน หากท่านเห็นใครแปลกหน้าเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านท่าน ไม่ต้องตกใจไปนะครับ เขาคือผู้ที่มาแลกเปลี่ยนประเพณีและวัฒนธรรมระหว่างดาวเคราะห์ซึ่งเป็นหนึ่งในข้อตกลงสัญญาที่เราลงนามกับดาวเคราะห์ทั้งกาแล๊กซี่นี้ ต่อจากนี้ท่านจะมีสมาชิกครอบครัวเพิ่มขึ้นอีก1 ท่าน ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านท่านไม่ต้องห่วง ทางรัฐบาลเราจะขอเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายให้ท่านเอง เพราะงั้นสนิทกับเข้าไว้ล่ะครับ" ท่านรัฐมนตรีกล่าวทิ้งท้าย
โอเคกระจ่างล่ะ สรุปคือไอ้คนๆนี้จะต้องมาใช้ชีวิตอยู่อาศัยในบ้านผมสินะ เอาล่ะ.. ผมไม่ซีเรียสเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ยังไงขอทำความรู้จักกันก่อนก็แล้วกัน..
"นายชื่ออะไรเหรอ.."ผมถามบุคคลปริศนาที่นั้งอยู่ร่วมโต๊ะกับผมครับ
"ฉันชื่อ เออ.. แปบนะ ชิกาเกะ เฮ้ยไม่ใช่นี่มันชื่อเพื่อนชั้นต่างหาก จำแปบนึง อืม... อ่อ ไคโด .. เอ้ยจำผิด!! อ่า... คิรางะ เอจิ.. เฮ้ยไม่ใช่ ... เอ้าก็ถูกแล้วนิ= =" เขาตอบแบบนี้
ผมล่ะอึ้งในความงั่นของเขาจริงๆ แค่ชื่อของตัวเขาเองยังจำไม่ได้เลย แล้วจากนี้ตรูจะต้องใช้ชีวิตอยู่กับมันทุกวันเนี่ยนะ?? เฮ้ยจะเป็นบ้า!!!
"อ่า เอจิ นายมาจากที่ไหนกันหรอ?" ผมถามคำถามที่มันซ้ำซากแต่ก็ยังน่าสงสัยเช่นเดิม
"อ่อ ฉันมาจากดาว Baka น่ะ" เอจิตอบผม
เออ แค่ชื่อดาวแกก็เป็นมงคลล่ะ ดาวบ้า .. คนที่เกิดมาก็คงไม่ต่างอะไรกัน
"โอเค นายคงรู้จักฉันแล้วนะ" ผมลองเชิงถามไป
"ฉันรู้ตั้งแต่จะมาอาศัยอยู่แล้วล่ะ ท่านรัฐมนตรีของนายได้ส่งข้อมูลทางบ้านของนายทั้งหมดมาให้ผมแล้ว ซึ่งก็ไม่มีอะไรติดขัดแล้วล่ะ อิจิโระคุง"
เอาล่ะ บ้านตรูโดนขายข้อมูลไปหมดล่ะ เท่านี้ก็ไม่มีอะไรปิดบังได้ล่ะ ..
"อ่า อิจิโระคุง ฉันต้มข้าวต้มไว้ให้นายแน่ะ... ข้าวต้ม... เฮ้ยลืมปิดแก๊ส!!"เขารีบวิ่งไปปิดแก๊สทันทีครับ
WTF!!! เริ่มมาก็หายนะแล้ว ถังแก๊สตรูเพิ่งถอยมาไม่ทันไรก็เกือบหมดถังแล้ว แถมข้าวต้มที่หมอนั้นต้มไว้ก็น้ำแห้งจนกลายเป็นหอกอะไรก็ไม่รู้ไม่น่ากินเลย โอ้พระเจ้าช่วย ตกลงที่มีชาวต่างดาวมาร่วมอาศัยด้วยนี่มันดีหรือถ่วงชีวิตกันแน่ว้า!! โอ้ยปวดหัวๆ
ผมไม่สนล่ะว่าบ้านของผมมันจะชิบหองขนาดไหน ผมบอกลาเอจิคุงแล้วรีบวิ่งไปโรงเรียนเลยครับ! มัวแต่ดูทีวีแถามคุยกับไอ้ Baka Alien บ้านั้นทำให้ผมเสียเวลาไปเป็นเบือเลย เฮ้อชีวิต.. แล้วถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันก็ไม่ไหวนะ!!
แว้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บรื้นนนนนนนนนนน!!
มีมอเตอร์ไซด์คันนึงขับเฉียวหน้าผมไปอย่างรวดเร็ว! ถ้าจำไม่ผิดนั้นท่านแม๊กกี้ บิ้วตี้ฟูลนี่หว่า
"ตามมันไป!! จับมันไว้!!! ไอ้ทรราชเกย์แว้นบ้านั้น!" คราวนี้มีพวกยามหัวเสือวิ่งไล่กวดตามมอเตอร์ไซด์ติดๆครับ
หน่าหนิ๊ ! ผมทำเป็นไม่เห็นเมื่อตระกี้นี้แล้วกันนะ ผมรีบวิ่งไปที่โรงเรียนครับ!! สายแล้วๆๆๆๆๆ ไม่ทันแล้วแบบนี้ ทำให้ต้องยิ่งรีบใส่เกียร์หมาต่อไป แต่ทว่าผมสังเกตุเห็น
เด็กผู้หญิงคนนึง...
เธอมีผมสีเหลืองอ่อน หน้าตาก็ดูสวนเฉียบคมเลยล่ะ เธอจ้องไปที่ตู้กดน้ำอัตโนมัติ แล้วก็ยืนกดอยู่อย่างนั้น ด้วยความที่ตัวผมเป็นคนขี้สงสารใครๆง่ายอยู่แล้ว จึงได้เดินไปยอดเหรียญออกผมแล้วกดน้ำส้ม จากนั้นยื้นให้เธอซะ
"อ่ะ ผมให้นะครับ^^" ผมพูดแบบเป็นมิตรกับเธอ
เปรี๊ยะ!!!!!
ผมโดนตบหน้าครับ!! เธอรับน้ำส้มจากผมแล้วรีบตบหน้าผมไป3 ฉาดทันทีครับ!! เอ้าแบบนี้มันอะไรกันเนี่ย ผมไม่ได้จะมาหลอกลวงอะไรซะหน่อย ตบซะเจ็บแบบนี้ วันนี้ยิ่งเครียดกับไอ้คนที่ชื่อเอจิอยู่เลย ยังต้องมาเครียดกับยัยนี้อีกหรือเนี่ย ว้อย!! แต่พอผมมองหน้าเธอ เธอไม่ได้โกรธหรือสงสัยอะไรในตัวผมเลย แถมยังออกอาการเขิลอายเล็กน้อยอีกด้วย เอ้างงเด๊ะ
"ขอบคุณนะ ฉันชื่อว่า เอลิเซีย วอนเชเมนดิสเทนสเตนเนอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ คุณชื่อว่า?" เธอถามผมครับ
"อ่อ ผมชื่อว่า อิจิโระ ไซโตะครับ" ผมตอบเธอ
"อันนี้แทนคำขอบคุณนะ เจ้าปลวกเฮงซวย"
ปัง!! เธอเตะไปที่สีข้างผมซะจุกเลยครับ!! โอ้ยเจ็บเป็นบ้า ทำไมเธอต้องทำอย่างงี้กับผมด้วย ผมรีบวิ่งหนีไปทันทีครับ! เธอก็โบกมือให้พร้อมกับตะโกนว่า
"แล้วเจอกันใหม่นะค่ะ เจ้าแมลงหวี่ที่รักของฉัน"
ดูท่าทางผมเข็ดกับการทำดีกับคนอื่นไปแล้วล่ะ เจ้าแม่คนนี้ต้องเป็นพวก S แน่ๆ แต่บอกไว้ก่อนว่าผมไม่มีรสนิยม Maso บ้าๆนี้แน่.. โอ้แม่เจ้าเสียเวลาอันมีค่าของตรูไปอีกแล้ว ทำใจแล้วล่ะว่าวันนี้ไปสายแน่นอน.. ผมจึงหยุดวิ่งแล้วหันมาเดินแทนแล้ว ผมก็ได้เดินไปได้ซักพัก ที่สวนสาธารณะตรงม้านั้ง มีผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมีผมสีน้ำตาล ผูกเปียด้านหลัง ใส่สร้อยคอที่ผมว่ามันสวยดีนะ เธอนั้งเศร้าสร้อยอยู่ที่ม้านั้ง
ไม่ใช่แค่นั้น...
รอบๆตัวเธอ มีคนที่ท่าทางเหมือนนักเลง3คนมายืนรุมล้อมเธออยู่ครับ! ผมเห็นท่าว่ามันจะไม่ดีเท่าไหร ผมคงต้องช่วยเธอแล้วล่ะ ถึงแม้ไอ้เราหรือจะเข็ดกับเรื่องการช่วยเหลือคนอื่นน่ะ
"พวกนาย3 คนน่ะ หยุดนะ!!" ผมรีบวิ่งจะเข้าไปช่วยเธอครับ
ปั๊ก!! ผมโดนนักเลงคงนึงวิ่งพุ่งมาแล้วต่อยเข้าเต็มๆท้องเลย.. อั๊ก.... เจ็บเหลือเกิน สติผมก็ค่อยๆลอยเลือนหายไป แต่ถ้ามาหมอบตอนนี้ผมคงต้องเสียใจในฐานะลูกผู้ชายแน่นอน ผมจึงรวบรวมแรงสุดท้ายแล้ว
"ย้ากกกกกกกกกก" ผมตะโกนลั่นครับ!
ผมเอาไหล่พุ่งเข้าไปกระแทกที่หว่างขานักเลงครับ!!! โอ๊ก!!! นักเลงร้องเจ็บปวดจุกเลยครับ!! ผมรีบวิ่งจะเข้าไปช่วยเธอครับ!!
เฟี้ยว ฉึบ...
เอ๋ ตะกี้นี้มีอะไรซักอย่างเฉี่ยวหน้าผมไปครับ!! อ่าพอผมหันไปทางที่อะไรเมื่อตระกี้นี้เฉี่ยว มีดบินครับ!! มีดบินของสาวนิรนามผู้ที่โดนรุมล้อมตระกี้นี้ครับ!
"ไปซะ!! ไปไกลๆจากฉัน หรือพวกแกจะต้องโดนมีดเสียบร่างพรุน!"เธอขู่ครับ..
นักเลงทั้ง3 คนนั้นรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วครับ ส่วนตัวผมนั้นยังไม่หายเมาจากหมัดที่เจ้าบ้านั้นต่อยท้องผมเลย หญิงนิรนามคนนี้ก็ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆผมแล้วพยุงผมขึ้นมานั้งที่ม้านั้ง
"นายไม่เป็นไรนะ?" เธอถามผม
อึ้ก.. ก็พอไหว" ผมตอบแบบช้าๆ
"ขอบคุณนะที่ช่วยชั้นไว้จากพวกนั้นนะ ฉันล่ะปลื้มใจจริงๆ" เธอพูดขึ้นมา
ผมว่าตระกี้นี้คนที่ทำให้พวกมันกลัวคือตัวเธอเองนั้นแหละ เล่นพกมีดบินมาซะขนาดนี้ เฮ้อ
"ฉันริน หยาง นายล่ะ?" เธอถามผมครับ
ริน หยาง ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นลูกครึ่งจีน ญี่ปุ่นยังไงอย่างงั้น
"ผม อิจิโระ ไซโตะครับ" ผมตอบเธอไป
"อิจิโระคุง เมื่อตระกี้นี้นายสุดยอดมาก นักเลงตั้ง3คนนายยังกล้าประจันหน้าเข้ามาสู้โดยที่ไม่เกรงกลัวอะไรเลย นายมันสุดยอดจริงๆ " เธอกล่าวชมผมครับ
ผมแอบดีใจเล็กน้อยนะ ที่คนธรรมดาดาดๆอย่างผมจะได้ช่วยเหลือคนอื่นๆกับเขาได้บ้าง ผมก็ตอบเธอไปว่า
"ไม่เป็นไรครับ หน้าที่ของผู้ชายคือปกป้องผู้หญิงอยู่แล้ว"
".... นายช่างเหมือนคนนั้นเหลือเกิน คำพูดของนายนี่.." เธอพูดแบบเสียงเบาๆ พร้อมกับน้ำตาลอเบ้า
"ง่ะ! เป็นอะไรไปหรือครับ!" ผมรีบถามเธอด้วยความตกใจทันที"
"อ่อ ไม่เป็นไรหรอกจ้า " เธอรีบทำหน้าดูสดใสขึ้นมาทันที
ลึกๆแล้วผมรู้ว่าเธอต้องมีปมเศร้าอะไรซักอย่าง ถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้ได้ แต่ตอนนี้ผมต้องรีบไปเรียนแล้ว สายมาเยอะแล้ว ผมก็บอกลาเธอครับ
"อ่าเราขอไปเรียนก่อนนะ โชคดีครับ รินจัง"
"อ่า โชคดีเช่นกันนะค่ะ อิจิโระคุง" เธอตอบกลับผม
ว่าแล้วผมก็รีบวิ่งไปโรงเรียนทันทีทันใด...
---
ตึ้ง ตึง ตึ๋ง ตึง.........
ตอนนี้เวลาเที่ยงของวันจันทร์ ผมก็มาถึงโรงเรียนจนได้ แบบว่าไม่ใช่มาสายแล้วล่ะ เรียกมาบ่ายดีกว่า ผมก็รีบวิ่งไปเข้าห้องเรียนของผมทันที ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 2 ห้อง 3 ซึ่งอาคารของผมนั้นก็อยุ่ไม่ไกลจากทางเข้าเท่าไหรนัก..
ผมได้วิ่งมาจนถึงห้องเรียนปี2 ห้องที่3 แล้ว ผมก็ค่อยๆแหงนประตูออกมา
"นายมาช้าไปแล้วเพื่อน เขาจะกินข้าวกลางวันกันแล้ว" เอโดกาว่าคุงทักผมขึ้นมาครับ
เอโดกาว่า ไอโอริ .. เพื่อนสนิทที่สุดของผมในห้องเรียนเดียวกัน เขาเป็นลูกของช่างตีอาวุธโบราณ ซึ่งตัวเขานั้นก็สืบทอดกิจการต่อมา
"เฮ้อ เดียวขอยืมแบบเรียนนายมาลอกหน่อยแล้วกันนะ" ผมพูดแบบเซงเล็กน้อย
"โอเคอยู่แล้วไซโตะคุง แต่ว่าไหงวันนี้นายมาสายสุดโต่งเช่นนี้กันล่ะ?"เอโดกาว่าคุงถามผม
"ก็ไปช่วยเหลือสังคมเล็กน้อย" ผมแถออกไป
เอาล่ะ ผมเริ่มกินข้าวกลางวันจนเสร็จแล้ว ผมก็นั้งรอเรียนวิชาคาบบ่ายซึ่งวันนี้ เป็นวิชาประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น โอ้ไม่นะ 3โชกุนแห่งยุคตรูยังจำไม่ได้เลย แล้วจะเหลือเรอะแบบนี้ หลับรอเลยดีกว่า ผมค่อยๆเอนตัวลงมานอนครับ
..
แกร่ก!!! หือ
เสียงเปิดประตูครับ คงเป็นอาจารย์มิเอะผู้สอนสังคมเช่นเคย
"สวัสดีนักเรียนทุกคน" เสียงผู้ชายกล่าวขึ้นครับ
อ้าวยังงี้ก็ไม่ใช่วิชาประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นน่ะสิ!! เฮ แต่ว่าวิชาไรกัน แถมเสียงอาจารคนนี้ยังเป็นที่คุ้นหูผมอีกด้วย ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปที่กระดานครับ แล้วผมต้องอึ้งอีกแล้ว!! ไอ้คนที่มันมายืนอยู่หน้าตาละม้ายคล้ายแขก แถมแต่งตัวแว้นชะมัด!! ที่สำคัญนั้น ไอ้นี้ผมเคยเห็นมันมาแล้ว!!
"กระผมมีชื่อว่า แม๊คกี้ บิ้วตี้ฟูล จากนี้จะมาเป็นอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์กาแล๊กซี่ จากนี้ฝากตัวด้วย"
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
