Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Sengoku : 4

Go down 
4 posters
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

Sengoku : 4 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Sengoku : 4   Sengoku : 4 EmptySun Aug 17, 2014 10:25 am

ตารางความสัมพันธ์ตอน 4 : https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/t31.0-8/10476576_709369202443471_7139418126388980254_o.jpg

=====


ในห้องอันมืดมิดในยามวิกาล บนพื้นมีตะเกียงที่ส่องแสงให้เห็นร่างของไดเมียวที่นอนไร้วิญญาณ บนพื้นนั้นเลือดไหลนองไปทั่ว ไทโซยืนกุมดาบของเขาที่คมดาบของเขาเปื้อนเลือด ไทโซหันหลังก่อนจะเตรียมหนีหากทว่าในจังหวะที่เขาหันหลังเขาเห็นร่างของชายที่เขาพึ่งได้สังหารไปยืนขึ้นมา ร่างของชายคนนี้ยืนบังเส้นทางการหลบหนีของเขา ไทโซใช้ดาบของเขาแทงเข้าไปที่ร่างของชายคนนี้อีกครั้งก่อนจะดึงดาบออกอย่างรวดเร็ว ร่างของบุรุษผู้นี้ลงไปนอนบนพื้นอีกครั้ง แต่ว่าเขาก็ลุกขึ้นมาอีกครั้ง ไทโซมองก่อนจะจะใช้ดาบเสียบเข้าไปที่ร่างอีกครั้ง หากทว่ารอบนี้ดาบไม่ได้แทงที่ร่างของเป้าหมายแต่ดาบนั้นถูกจับไว้ได้ สีหน้าของไทโซนั้นสะพรึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“เจ้าฆ่าข้าทำไม...” เสียงของชายคนนั้นพูดขึ้นมา

ไทโซก็ได้แต่เงียบก่อนจะพยายามดึงดาบออกมาจากมือ มือของชายที่กุมดาบนั้นเริ่มมีเลือดไหลออกมา เขายังคงเอ่ยคำถามเดิมที่ถามไทโซเมื่อครู่ ไทโซยังคงพยายามดึงดาบของตนเองออกจากมือ แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงขนาดไหนดาบนั้นก็ไม่สามารถจะหลุดออกจากมือของชายคนนี้ได้ สีหน้าของไทโซเริ่มเป็นกังวล ก่อนจะแหงนหน้ามองชายที่เลือดท่วมไปทั้งชุด เขายังเอ่ยคำพูดเดิมๆ ก่อนจะตะโกนเรียกชื่อ “ไทโซ” ผู้ถูกเรียกได้ยินก็สะดุ้ง เขายื่นหน้าเข้ามาก่อนไทโซจะเห็นใบหน้าที่ไร้ดวงตา ริมฝีปากมีเลือดไหลออกมา

“เจ้าฆ่าข้าทำไม...ตอบข้ามาซิ...ไทโซ”
“ไทโซ!!”

สิ้นเสียงประโยคนี้ไทโซสะดุ้งขึ้นมา เหงื่อท่วมร่างกายของเขา ปากของไทโซบ่นพึมพำว่า “ฝันไปงั้นหรอ” ไทโซหันไปมองข้างนอกก่อนจะเห็นท้องฟ้าอันสดใส ไทโซลุกขึ้นมาก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องข้างๆ ซึ่งนั่นก็คือห้องของยาโนะ ไทโซเลื่อนประตูไม้ไปข้างๆ แต่สิ่งที่เขาเห็นคือห้องที่ว่างเปล่า ไทโซก้าวเท้าเข้าไปในห้องก่อนจะมองไปรอบๆ เขาเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งถูกพับไว้บนโต๊ะ ไทโซคว้ากระดาษขึ้นมาก่อนจะเปิดออกมาอ่าน

“ข้ามีเรื่องต้องทำเร่งด่วน ท่านไปที่ปราสาทของท่านเคนตะก่อนเลย
ลงชื่อ ยาโนะ”


“อะไรของมัน” ไทโซเอ่ยปากขึ้นมาหลังจากที่อ่านจดหมายจบ

ไทโซอ่านจบก็โยนกระดาษทิ้งลงกับพื้นก่อนจะหันหลังและเดินออกจากห้องไป ไทโซเดินไปจ่ายค่าห้องพักก่อนจะเดินตรงไปที่ปราสาท ไทโซเดินช้าๆ เขาคิดสิ่งที่เขาเห็นในฝัน ภาพที่น่ากลัว ภาพที่น่าสยดสยอง มันไหลเวียนกลับเข้ามาในหัวของเขา ราวกับมีคนคอยฉายภาพซ้ำเหล่านี้เรื่อยๆ เสียงของชายปริศนาคนนั้นก็ยังดังก้องอยู่ในหูของเขา “เจ้าฆ่าข้าทำไม” “เจ้าฆ่าทำไม” เสียงอันแหบแห้งยังคงตั้งคำถามกับเขาอยู่เสมอ และเมื่อเขารู้ตัวเขาก็มาถึงหน้าปราสาทแล้ว

“เจ้ามาหาใคร?” ทหารตั้งคำถามกับไทโซ
“ข้ามาหาท่านเคนตะ ข้าจะขอท่านเคนตะร่วมรบครั้งนี้ด้วย” ไทโซเอ่ยกับทหาคนนั้น
“เสียใจด้วย...แต่ท่านเคนตะได้ยกทัพออกไปแล้ว” นายทวารตอบ

ไทโซได้ยินคำตอบนี้แล้วถึงกับตกใจ มันไม่ใช่สิ่งที่ไทโซคาดคิดเลยแม้แต่น้อย เพราะแม้ว่าไทโซจะทราบดีว่าเคนตะจะยกทัพไปเร็วๆนี้ แต่ไม่น่าจะเร็วขนาดนี้ ไทโซเอ่ยปากถามเหล่าทหารถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เขาต้องการทราบเหตุผลว่าทำไมเคนตะถึงยกทัพไปเร็วขนาดนี้

“ท่านเคนตะได้จดหมายมาจากท่านซูตะ ดูเหมือนท่านซูตะจะต้องการเจรจา” ทหารคนนี้ตอบไปตรงๆ
“เจรจางั้นหรือ?” ไทโซทวนสิ่งที่ทหารเอ่ยขึ้น
“ใช่ ดูเหมือนท่านซูตะไม่อยากจะทำสงครามกับท่านเคนตะ จึงต้องการให้เรื่องนี้จบลงอย่างสันติ” ทหารเสริมขึ้นมา
“งั้นหรือ…” ไทโซตอบรับด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“ขอบใจสำหรับข้อมูลก็แล้วกัน ถ้างั้นข้าขอตัวก่อน” ไทโซเอ่ยก่อนจะหันหลังกลับไป

ไทโซออกตัววิ่งไป จุดมุ่งหมายของเขาคือแคว้นมิโนะหรือก็คือสถานที่ที่กำลังจะเป็นสงครามระหว่างตระกูลโยชิคุนิและตระกูลเท็ตซึยะ ในหัวของเขาไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย เขาไม่คิดว่าตระกูลเท็ตซึยะต้องการจะเจรจา และเช่นกันตระกูลโยชิคุนิก็ไม่ต้องการจะเจรจาเช่นกัน สิ่งที่กำลังจะเกิดไม่ใช่การเจรจาแต่เป็นการนองเลือดต่างหาก ไทโซวิ่งสุดแรงไม่ใช่เพราะจิตใจที่รักคุณธรรม แต่เป็นจิตใจที่อยากได้เงินต่างหาก

=====
ในขณะเดียวกันที่ทัพของตระกูลโยชิคุนิกำลังเคลื่อนพลไปยังแคว้นมิโนะ เคนตะขี่ม้าสีดำก่อนจะเดินไปช้าๆนำทัพของตัวเอง เสียงของฝีเท้าดังกึกก้องไปทั่วพงไพร เพราะแรงกระแทกของพื้น จึงทำให้ฝุ่นตลบไปทั่ว เมื่อทัพของแคว้นอิเซะออกจากป่าได้สิ่งที่พวกเขาเห็นคือพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลและทหารที่ถือธงของตระกูลเท็ตซึกะที่โบกพริ้วไหวจำนวนมาก หน้าสุดของทัพเท็ตซึกะมีมังกรนามซูตะนั่งบนม้าสีเทา เคนตะนำทัพของตัวเองก่อนจะมุ่งตรงไปที่ทัพของซูตะที่จ้องมองพวกเขาอยู่ เมื่อทัพทั้งสองทัพเผชิญหน้ากัน เหล่าแม่ทัพของทั้งสองก็ต่างจะลงจากม้าของตนเองก่อนจะจ้องหน้ากัน เคนตะก้าวเท้าไปข้างหน้าก่อนจะหยิบเอาจดหมายที่ซูตะเขียนออกมา

“เจ้าเป็นคนเขียนจดหมายฉบับนี้จริงๆใช่ไหม?” เคนตะเอ่ยถาม
“ใช่ ข้าเป็นคนเขียนจดหมายฉบับนี้เอง” ซูตะตอบ
“ถ้างั้นเจ้าตอบข้าได้หรือไม่ว่าสิ่งที่เจ้าทำกับท่านคุจิคาว่า เจ้าทำเพื่ออะไร?” เคนตะตั้งคำถาม
“เพราะข้าเห็นว่าท่านคุจิคาว่าจะทำให้เราล่มจมน่ะซิ...เพราะท่านคุจิคาว่ากลัวเกินไป”
“กลัวที่จะทำสงคราม กลัวที่จะพ่ายแพ้ และนั่งเฉยๆไปวันๆ”
“ดังนั้นข้าจึงต้องทำอะไรซักอย่าง...แม้มันจะดูโหดร้าย แต่ถ้าหากข้าไม่ทำอะไร”
“จะไม่มีทางได้ครอบครองใต้หล้าอย่างแน่นอน”

พูดจบซูตะก็เงียบเช่นเดียวกันกับเคนตะ สายลมพัดใบหน้าของทั้งคู่ ทั้งคู่จ้องหน้ากันต่างคนต่างรอให้อีกฝ่ายเอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อน

“เข้าใจล่ะ...ข้าเข้าใจสิ่งที่เจ้าทำแล้ว ท่านนี่มองการไกลเสียจริง” เคนตะเอ่นชมเชย
“หลังจากที่ข้าฟังท่านแล้ว มันทำให้ข้าคิดเลยว่าถ้าหาพวกเราร่วมมือกัน”
“ใต้หล้านี้ต้องเป็นของพวกเราได้แน่” เคนตะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“ข้าก็ดีใจที่ท่านเห็นเช่นนั้น ถ้างั้นพวกเรามาร่วมมือกันอีกครั้งเถิด” ซูตะโค้งให้กับเคนตะ

เคนตะเห็นแล้วก็โค้งให้กัน ยาโนะที่ยืนอยู่ห่างๆก็ได้แต่ยืนยิ้มอย่างพอใจ ซูตะเงยขึ้นมาก่อนที่ลูกธนูที่บินมาจากไหนไม่รู้ปักที่กลางอกของซูตะ ซูตะมองไปที่เส้นทางของธนูก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้น เหล่าทหารของเคนตะแหวกทางออกก่อนที่พลธนูคนหนึ่งจะก้าวออกมา พลธนูคนนี้ถอดหมวกออกก่อนที่หน้าของเคนตะจะปรากฏออกมา เคนตะยิ้มก่อนจะมองไปที่ศพของซูตะที่มีธนูปักอยู่ที่อก

“แต่เสียใจ...ข้าไม่มีทางจะร่วมมือกับคนทรยศอย่างเจ้าได้หรอก” เคนตะพูดพร้อมกับรอยยิ้ม

หากทว่ารอยยิ้มของเคนตะนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็วเมื่อศพของซูตะเปลี่ยนสภาพกลายเป็นขอนไม้ ใบหน้าของเคนตะเต็มไปด้วยความฉงน เช่นเดียวกันกับเหล่าทหารของเคนตะเช่นกัน รวมถึงยาโนะที่อ้าปากค้างเช่นกัน ในขณะที่กำลังชลมุนอยู่นั้นร่างของเคนตะตัวปลอมก็ถูกกระสุนเจาะผ่านร่าง ผู้ที่สวมบทเป็นเคนตะตัวปลอมทรุดลงไปกับพื้น แต่ก่อนที่ร่างนั้นจะตกถึงพื้นมันก็เปลี่ยนเป็นขอนไม้เช่นกัน ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวเท้าออกมาพร้อมกับหมวกเช่นกัน เขาแกะหมวกของตัวเองก่อนจะโยนทิ้งและปรากฏเป็นใบหน้าของซูตะที่เดินออกมาจากกลุ่มทหารพร้อมกับปืนที่มีขวัญออกมาจากปากกระบอกในมือ

“ดูเหมือนพวกเราต่างไม่ไว้ใจกันเลยนะ...ถึงขนาดตั้งให้นินจามารับหน้าอย่างนี้” ซูตะยิ้มมุมปาก
“มุนกะ เตรียมรับมือ” เคนตะเล็งธนูขึ้นมา ก่อนจะเล็งไปที่ใบหน้าของซูตะ
“ขอรับนายท่าน” นินจาผมสีทองปรากฏมาข้างๆกายของเค็นตะก่อนจะหายกลับไปเข้าในเงาอีกครั้ง

เคนตะยิงธนูออกไปที่ซูตะ ซูตะคว้าดาบก่อนจะใช้ดาบของเขาตัดลูกธนูออกเป็นสองท่อน เมื่อธนูตกถึงพื้น เหล่าทหารของทั้งสองทัพก็พุ่งเข้าใส่กัน เป็นสัญญาณบอกว่าสงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ยาโนะเองก็อึ้งไปเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ภาพของเหล่าทหารของทั้งสองแคว้นต่างฆ่าแกงกันเพื่อความอยู่รอดของตัวเองประจักษ์อยู่ในดวงตาของเขา เสียงกรีดร้อง เสียงโอดครวญ ภาพของเหล่านักรบที่นอนตายอยู่บนพื้นนั้นสะท้อนอยู่บนดวงตาคู่นั้นของเขา ร่างกายของยาโนะนั้นสั่นไปทั้งตัว ยาโนะเอามือกุมปากของตนเองก่อนจะคิดในกับตัวเองว่า “เราทำอะไรพลาดไป? ทำไมทุกอย่างมันเป็นเช่นนี้”

=====

ก่อนที่สงครามจะเริ่มขึ้น ชายหนุ่มนามยาโนะได้จดหมายจากองค์หญิงฮานะให้หยุดทำยังไงก็ได้ไม่ให้สงครามนี้เกิด ยาโนะพยายามคิดอุบายเพื่อหลอกไดเมียวทั้งสอง ก่อนที่ยาโนะจะได้ไอเดียหนึ่งขึ้นมานั่นก็คือ “จดหมาย” ยาโนะเริ่มร่างจดหมายทั้งสองฉบับขึ้นมา ฉบับหนึ่งให้ท่านเคนตะ และอีกฉบับให้ท่านซูตะ โดยเนื้อหาของทั้งสองฉบับนั้นเพื่อให้ทั้งคู่เจรจากันและหาทางออกเรื่องนี้อย่างสันติที่สุด เมื่อจดหมายทั้งสองเสร็จสิ้น ยาโนะได้จ้างทหารนายหนึ่งให้ส่งจดหมายฉบับนี้ไปให้ท่านเคนตะ ในขณะเดียวกันจดหมายที่จะส่งให้ท่านซูตะยาโนะตัดสินใจเป็นคนส่งเอง...เนื่องด้วยว่างบไม่พอ

ยาโนะรีบออกเดินทางตั้งแต่ก่อนตะวันจะโผล่ขึ้นมาบนฟ้าเพื่อเดินทางไปที่แคว้นมิโนะ ซึ่งเป็นแคว้นที่ซูตะอาศัยอยู่ในปัจจุบัน ยาโนะบอกกับเหล่าทหารว่าตนเองเป็นคนส่งสาสน์จากตระกูลโยชิคุนิ เมื่อทหารเปิดประตูให้ยาโนะเข้าไป ยาโนะก็เห็นซูตะนั่งอยู่ ยาโนะก้มกราบก่อนจะยื่นจดหมายนี้ให้กับซูตะ ซูตะหยิบจดหมายฉบับนี้ขึ้นมาดูก่อนจะอ่านในใจ

“เคนตะ จะเจรจากับข้างั้นหรือ?” ซูตะเอ่ยปากถาม
“ขอรับ...ท่านเคนตะต้องการจะเจรจากับท่านเพื่อพยายามจะไม่ให้เกิดสงครามครั้งนี้ขึ้นขอรับ” ยาโนะตอบ
“งั้นหรือ...” ซูตะพยักหน้าหลังจากที่ฟังคำพูดของยาโนะ
“ถ้างั้นเจ้าไปได้แล้ว ขอบคุณมากสำหรับจดหมายฉบับนี้”

ยาโนะก้มกราบอีกครั้งก่อนจะคลานออกจากห้องไป เมื่อยาโนะออกจากห้อง ซูตะก็หยิบจดหมายฉบับนี้ก่อนจะอ่านอีกครั้ง เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ ในมือของซูตะอีกข้างนั้นเขาลูบหัวสุนัขพันธ์ชิบะของเขา

“ข้าเห็นลายมือของเคนตะมาหลายครั้งนับไม่ถ้วน เจ้าหมอนั่นคิดว่าข้าจะจำลายมือเคนตะไม่ได้หรือ?” ซูตะเย้ย
“จดหมายนี้เป็นของปลอม...คนอย่างเคนตะไม่มีทางมาขอเจรจากับข้าหรอก”
“เจ้าหนุ่มหน้าสวยคนนั้นต้องทำงานให้กับกลุ่มที่สามแน่นอน และถ้าเป็นเช่นนั้น”
“เคนตะก็ต้องได้จดหมายแบบข้าแน่นอน แต่ข้าสงสัยเหลือเกินว่ามันทำงานให้ใคร” มังกรพูดขึ้นมา

ซูตะก็แหงนหน้ามองบนเพดานก่อนจะเห็นมุชินั่งบนคานไม้ พลางแกว่งขาไปมา เธอยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความกระหายอยากจะ “ฆ่า” มุชิกระโดดลงมาจากคานไม้ก่อนจะยืนข้างๆซูตะที่นั่งอยู่บนพื้น

“เก็บมันเลยไหมคะ?” มุชิถามซูตะ
“อย่าพึ่ง...ข้าอยากรู้ว่ามันทำงานให้กับใคร เจ้าคอยสะกดรอยตามมันเงียบๆ”
“อย่าให้มันรู้ตัว และถ้าเมื่อไหร่เจ้ารู้แล้วว่ามันทำงานเพื่อใคร...ฆ่ามันเสีย” ซูตะออกคำสั่ง

มุชิโค้งรับคำสั่งก่อนจะหายตัวไปในเงามืด ดูเหมือนแผนการของยาโนะนั้นจะถูกอ่านออกหมดแล้ว

=====

ในขณะที่ยาโนะยืนเห็นเหตุการณ์นี้คนเดียวเงียบๆ ก็มีแส้มารัดขาของเขาและดึงเขาล้มลงไป หลังของยาโนะกระแทกกับพื้นเต็มๆ ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกดึงไปหาสตรีเส้นผมสีชมพูที่แต่งตัวน้อยชินและดูแปลกตาไปสำหรับยาโนะ เธอยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร ยาโนะรีบจะดึงดาบเพื่อใช้ตัดแส้ที่พันขาของตนอยู่ แต่เมื่อยาโนะยกดาบขึ้นมา หญิงผมสีชมพูคนนี้ก็ได้ใช้เท้าเตะดาบเล่มนี้ ดาบของยาโนะลอยไปปักลงบนพื้นใกล้ๆต้นไม้ และดูเหมือนจะไกลเกินที่ยาโนะจะสามารถเอื้อมมือถึงได้

“จริงๆท่านซูตะบอกให้ข้าคอยสะกดรอยตามเจ้าว่าเจ้าทำงานให้ใคร”
“แต่ข้าว่าแบบนั้นจะน่าเบื่อไปหน่อย...ข้าเลยเปลี่ยนวิธีนิดๆหน่อย” หญิงผมชมพูนามมูชิเอ่ย

เธอยกแส้ที่อยู่ในมือของเธอขึ้นมาก่อนจะฟาดลงไปบนหน้าของยาโนะ แต่ยาโนะยกมือขึ้นมาบังไว้ แส้ฟาดลงบนแขนของยาโนะเต็มๆ เมื่อแส้กระทบลงบนผิวของยาโนะแล้ว มันเป็นรอยเรียวแดงยาว มูชิยกแส้ขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะฟาดลงไปบนแขนของยาโนะอีกที ก่อนจะฟาด ฟาด ฟาด ฟาด ฟาด ฟาด!! แขนของยาโนะเต็มไปด้วยรอยแดงเต็มไปหมด มูชิหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ก่อนจะหยุดตี แขนของยาโนะมีแต่รอยแส้ของมูชิทั้งนั้น น้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาของยาโนะ

“เจ้าบอกข้าได้แล้วรึยังว่าใครเป็นคนสั่งเจ้ามา” มูชิถาม

ยาโนะส่ายหน้าปฏิเสธจะให้คำตอบ มูชิเห็นแบบนั้นก็ยกแส้ขึ้นมาฟาดลงไปบนแขนของยาโนะอีก เสียงแส้ฟาดดังขึ้นต่อเนื่องและไม่มีทีท่าจะหยุด แต่ยาโนะก็ไม่ได้ร้องซักคำ แม้ว่าจะความเจ็บปวดนั้นจะทำให้ยาโนะน้ำตาเล็ดแล้วก็ตามแต่เขาก็ยังไม่ส่งเสียงออกมาเลยซักนิด มูชิเห็นดังนั้นก็ทำหน้าเซ็งๆก่อนจะพูดกับเหยื่อของตนเองที่นอนเจ็บอยู่

“น่าเบื่อจริงๆ ปกติข้าชอบทรมานผู้คนก่อนที่ข้าจะฆ่านะ”
“แต่เจ้าไม่ส่งเสียง ไม่อ้อนวอนขอชีวิต มันทำให้ข้าหมดอารมณ์ยังไงก็ไม่รู้”
“ถ้างั้นข้าก็ไม่มีเหตุผลที่จะทรมานเจ้าแล้ว...ดังนั้นก็ลาก่อน”

มูชิดึงมีดสั้นออกมาจากหลังของตนเองก่อนจะเตรียมปักลงกลางหน้าท้องของยาโนะ ยาโนะหลับตาด้วยความกลัว เตรียมรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้น หากทว่าเมื่อยาโนะลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เขาเห็นไม่ใช่มีดที่อยู่บนท้องของเขาแต่เป็นไทโซที่ใช้ดาบของเขาขวางมีดของมูชิไว้ก่อนที่จะลงสู่หน้าท้องของสาวหน้าสวย ไทโซออกแรงปัดมีดของมูชิ มูชิโดนผลักไปก่อนจะเห็นไทโซวิ่งมาพร้อมกับดาบของตน มูชิเห็นแล้วรีบกระโดดขึ้นฟ้าเพื่อหลบเพลงดาบของไทโซ หากทว่าสิ่งที่ไทโซหมายจะตัดนั้นไม่ใช่ร่างของมูชิ แต่เป็นแส้ที่รัดขาของยาโนะต่างหาก ยาโนะพยุงตัวลุกขึ้นมาก่อนจะมองหน้าของไทโซ

“เจ้ามีเรื่องจะต้องอธิบายให้ข้าฟังอีกเยอะเลยนะ” ไทโซต่อว่ายาโนะ
”แต่อย่างแรกข้าขอจัดการยัยนี่ก่อน” ไทโซพูดต่อพร้อมกันตั้งดาบขึ้นมา

ขึ้นไปข้างบน Go down
Alternativ3
Superstar Grade B
Superstar Grade B
Alternativ3


จำนวนข้อความ : 674
Join date : 25/05/2013
Age : 30
ที่อยู่ : Phuket,Thailand

Sengoku : 4 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Sengoku : 4   Sengoku : 4 EmptySun Aug 17, 2014 11:57 am

มันส์ๆๆๆ
ขึ้นไปข้างบน Go down
HANARYUU
Rookies
Rookies
HANARYUU


จำนวนข้อความ : 191
Join date : 21/12/2012

Sengoku : 4 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Sengoku : 4   Sengoku : 4 EmptySun Aug 17, 2014 12:28 pm

เชี่ยยยย มันส์สัสสส
ขึ้นไปข้างบน Go down
ฟ้ามืด
Superstar Grade B
Superstar Grade B
ฟ้ามืด


จำนวนข้อความ : 504
Join date : 30/04/2013
Age : 31
ที่อยู่ : μ's

Sengoku : 4 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Re: Sengoku : 4   Sengoku : 4 EmptySun Aug 17, 2014 4:42 pm

ตอนที่แล้วดูเนิบๆ ตอนนี้เลยใส่กันซะเละ

ติดตามครับติดตาม
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Sengoku : 4
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» Sengoku : 41
» Sengoku : 9
» Sengoku : 22
» Sengoku : 38
» Sengoku : 10

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: