[Crow Legendary SS2] โหมกระหน่ำ

"เฮ้ย ! ลุกขึ้นมาสิวะ"





"หนอย แก... ได้ข่าวว่าลามกจกเปรต ที่แท้มีฝีมือเหมือนกันนี่หว่า"


เรียวชิน : หืม - -'' ไอ้เด็กเปรต วอนซะแล้ว
บากิ : หึหึ แทงใจดำสินะ ไอ้หัวรังนก !
เรียวชิน : หน้าตามันฟ้องน่ะ.. ชั้นปฏิเสธลำบาก ^0^
บากิ : ไอ้หื่น...
เรียวชิน : เฮ้ย เลิกอู้แล้วมาสู้กันต่อดีกว่ามั้ง - -'' (เกือบลืมไปเลยนะเนี่ย)
บากิ : มาสิ.. แต่ชั้นคงต้องรอให้สาวน้อยคนนั้นเดินผ่านไปก่อน..
(เรียวชิน : ไหนฟ่ะ - -? สาวที่ไหน)


เรียวชิน : เฮ้ย ยัยตัวแสบเมื่อตอนนั้น !


"สวัสดี ค๊าาาาาา สบายดีรึเปล่าหัวรังนกคุง"

เรียวชิน : หยุดอยู่นั่นแหละยัยบ้า !! ชั้นรู้เรื่องจากฟุจิวาระหมดแล้ว (หนอย หลอกกันซะได้)
(บากิ : หึหึ.. จังหวะนี้แหละ)
ชิโอะ : โอะ โอ๋ ?


จังหวะที่เรียวชินกำลังพุ่งความสนใจไปที่ ชิโอะ เขาก็หันหลังให้กับบากิโดยไม่รู้ตัว ทำให้บากิอาศัยจังหวะนั้นวิ่งเข้าไปเล่นงานด้วยการเตะก้านคออย่างแม่นยำ ! เล่นเอาเรียวชินเกือบหลับ บากิได้จังหวะซ้ำทันทีด้วยการเหวี่ยงลูกเตะแบบ buzzsaw kick ! เล่นเอาเรียวชินหน้าหันตัวไถลไปกับพื้น สลบคาที่...

"หัวงูต้องตายเพราะงูพิษสินะ เหอะๆ.."

บากิคว่ำเรียวชินแก้แค้นได้ในที่สุด แม้จะสภาพสะบักสะบอมเดินยืนโขยกเขยก.. ชิโอะ มองหน้าบากิแล้วรู้สึกคุ้นๆว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน... (บากิ : ป่านนี้ ได จะเป็นยังไงบ้างหนอ) ว่าแล้วบากิก็จุดบุหรี่สูบเดินจากไป



อีกมุมหนึ่งของเมือง...


ควันบุหรี่คอยคลุ้งออกมาจากปากของชายที่นั่งพิงกำแพง...สภาพของเขาเต็มไปด้วยเลือดโชก
ร่างกายอ่อนล้าจนลุกไม่ขึ้น... แต่ตรงหน้ามีใครบางคนนอนสลบอยู่

"ไอ้หมอนี่อึดจริงๆแฮะ.. "



"โมโรโบชิ ได หรอ....ปีหน้าสงสัยจะวุ่นวายน่าดู..."





ร้านกาแฟกลางเมือง

ตอนนี้เหล่าบรรดาซูซูรัน โดยเฉพาะหน่วยของคาซานะกำลังระดมพลตามหาตัวของทั้งรันมารุและมาคิสะ แต่แม้จะหามาทั้งวันก็ยังไม่พบวี่แววใดๆ.. โทชิ และเคนจิโร่ที่แยกตัวมาค้นหาด้วยอีกแรงเลยชวนกันมาพักผ่อนที่ร้านกาแฟ


โทชิ : เอสเพรสโซ่เย็นครับ ขอแบบเข้มๆหน่อยนะ
(พนักงานเสิร์ฟสาว : ได้ค่ะ...)


เคนจิโร่ : เอ่อ ของผมเอา... เอา..
โทชิ : คุณเคนจิโร่ลองเอสเพรสโซ่ เหมือนผมมั้ยครับ ทีเด็ดของร้านนี้เลยล่ะ
เคนจิโร่ : ไม่ล่ะ... ของผม ขอเป็น.. เอ่อ.. เบียร์อาซาฮิ
โทชิ : หา - -? ร้านกาแฟจะไปมีของแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับ
เคนจิโร่ : งั้น.. สาเกร้อน
โทชิ : นั่นก็ด้วย - -''
เคนจิโร่ : งั้นก็ นมสดร้อน..
(พนักงานเสิร์ฟสาว : ด ด ได้ค่ะ เหอะๆ)

โทชิ : รุ่นพี่ไม่ชอบกินกาแฟก็น่าจะบอกกันก่อน (เราจะได้ไปหาที่จิบเบียร์กัน)
เคนจิโร่ : อ่ะแฮ่ม ไม่เป็นไรหรอก.. (ร้านนี้ก็บรรยากาศไม่เลวน่ะ)
โทชิ : ที่แท้รุ่นพี่ก็อยากมาเจอ มาริจัง เมื่อกี้ใช่มั้ยล่ะครับ (แหม หน้าแดงจนพูดตะกุกตะกักเลย)
เคนจิโร่ : อะไรของแกฟ่ะ - -'' มาริจังน่ะเหมือน น้องสาวชั้นตั้งหาก

เคนจิโร่ : ว่าแต่แกน่ะ เป็นนักเลงที่ชอบกินกาแฟที่สุดเท่าที่ชั้นเคยพบมาเลยว่ะ
โทชิ : ฮ่าๆๆ จริงหรือครับ.. จริงๆรุ่นพี่มาสึดะก็มากินกาแฟบ่อยนะครับ (แต่หนักไปทางหม้อมากกว่า)
เคนจิโร่ : ฮ่าๆๆๆ ไอ้หมอนั่นรู้จักทำแบบนั้นด้วยรึนี่ (นึกว่าเก่งแต่คิดเลขซะอีก)


"กว่าจะโทรมานะแก ! จะให้ชั้นรอไปถึงชาติหน้าเลยรึไงฟ่ะ"
(ชายคนหนึ่งเสียงดังในร้านทำให้ทั้ง โทชิและเคนจิโร่ ต่างหันไปมอง)
"เออดี.. หวังว่าแกคงเอามาด้วยนะ"
(เคนจิโร่ : ทำอะไรไม่เกรงใจชาวบ้านเลยนะแก - -'' )

"ถ้าคราวนี้แกเบี้ยวล่ะก็ ชั้นฆ่าแกแน่.. รันมารุ"
(โทชิ/เคน : หืม............. )


และชายคนนั้นก็ลุกออกไปจากร้าน...
.
.
.
"กาแฟ กับนมร้อนมาแล้วค่ะ... อ้าว ไปไหนซะแล้ว"



พนักงานเสิร์ฟสาว : เอ๋ - -!





สุสานสุขาวดี..



โยชิมิสึ : แกมาทำอะไรที่นี่วะ ?... นาโอกะ
นาโอกะ : วันนี้ครบรอบวันตายของมิสะนี่... ชั้นต้องมาอยู่แล้ว
โยชิมิสึ : หึ.. แกยังกล้าโผล่หน้ามาอีกรึ.. ช่างหน้าด้านดีจริงๆนะ

นาโอกะ : .............

นาโอกะไม่พูดอะไรแล้วเดินเข้าไปที่หลุมศพ.. แต่โยชิมิสึมาขวางทางเอาไว้
"หลีกไป" นาโอกะพยายามจะเจรจา
"ตอนที่นายบอกกับ ยางิ ไม่ให้บุโซฯ เคลื่อนทัพน่ะ.. รู้มั้ยว่าชั้นทำอะไรอยู่?"
"....................."
"ตอนนั้นชั้นบุกไปรังของพวก Black Jeans กับเรนจิแค่ 2 คน ใจของชั้นและหมอนั่นไม่เคยสั่นขนาดนั้นมาก่อน แก๊งค์ Black Jeans มันยกโขยงตั้ง 100 คน คิดดูสิ 100 ต่อ 2 ...ตอนที่เวลาผ่านไปชั้นได้แต่คิดว่า อีกประเดี๋ยวพวกบุโซฯ จะต้องมาช่วยเรา"

"................"

"เพราะนายกับเรนจิเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน.. แล้วน้องสาวของหมอนั่นก็คือน้องสาวของนาย ครอบครัวของหมอนั่นก็คือครอบครัวของนาย เพื่อนของหมอนั่นก็คือเพื่อนของนาย... บุโซฯชอบพูดแบบนั้นไม่ใช่รึไงวะ !"

"บุโซฯทุกคนยังยึดคตินั้นอยู่"

"แล้วทำไมแกไปห้าม ยางิ ที่จะมาช่วยเรา ! เรนจิมันพยายามสุดชีวิตที่จะช่วยมิสะให้ได้ หมอนั่นล้มคนไปตั้งเป็นสิบๆ หมอนั่นตั้งหากบุโซฯตัวจริง !! แต่แกไม่ใช่ !! แกมันขี้ขลาด"

"นายต้องการอะไร.. โยชิ"

"ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าทำไมจู่ๆเรนจิมันถึงยอมรับในตัวนายขึ้นมา... แต่ชั้นไม่มีวันทำแบบเดียวกันแน่... นายคือคนที่พรากมิสะไปจากเรา.. และนายจะต้องชดใช้"

"ได้.. แต่ขอชั้นเคารพศพมิสะซะก่อน แล้วเราค่อย.."
"ไม่เว้ยยยย วันนี้แกจะไม่ได้พูดอะไรกับริสะทั้งนั้น !!!! "


โยชิมิสึเลือดขึ้นหน้าพุ่งเข้าใส่ นาโอกะ ทันที !! ชกเต็มแรงด้วยหมัดฮุกซ้าย เล่นเอานาโอกะล้มทั้งยืน แต่โยชิมิสึไม่ปล่อยให้ตั้งตัว เข้าไปเตะเข้าที่ท้องต่อทันทีแล้วจับหัวมาแทงเข่า !! เลือดกำเดาขอนาโอกะสาดกระจายในขณะที่หัวเงยขึ้นมา "มันยังไม่จบหรอกเว้ยยย ไอ้ขี้ขลาด" โยชิตะโกนแล้วซัดหมัดเข้าใส่ใบหน้าของนาโอกะอีกที ! แต่ครวนี้นาโอกะรับหมัดไว้ได้ แล้วโขก headbutt สวนเข้าไปเต็มๆดั้งจมูกโยชิมิสึ!! ทำให้โยชิเสียหลักถอยออกไป

"งั้นวันนี้เราจะสะสางให้มันจบๆไปเลยดีกว่า..." นาโอกะถอดเสื้อคลุมออก..
"อย่าปากดี เข้ามาสิโว้ย! "

ทั้งคู่เข้าซัดกันท่ามกลางสายนที่โปรยลงมา..





อีกด้านของเมือง... โทชิโอะและเคนจิโร่ก็สะกดรอยตามชายคนนั้นจากร้านกาแฟอย่างเงียบๆ.. จนกระทั่งไปถึงใต้สะพานข้ามแม่น้ำ... มีชายอีก 3 คนยืนรออยู่.. ดูเหมือนว่านี่คือการติดต่อเพื่อแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่างต่อกัน...




โทชิ : สวัสดีพี่ชาย.. ทำอะไรกันอยู่รึ..

ชายที่อยู่ในร้านกาแฟ เดินออกมาต้อนรับก่อนใคร
"พวกแกเป็นใคร.. รีบไสหัวไปก่อนจะเจ็บตัวดีกว่า"


เคนจิโร่ : แกหลบมาอยู่นี่เองหรอ รันมารุคุง ทำให้ทางบ้านเป็นห่วงกันไปหมดเลยนะ
รันมารุ : อย่ามาตีซี๊นะเฟ้ย ชั้นไม่ใช่เพื่อนพวกมันโจ อัดมันเลย !
โจ : เดี๋ยว.. แล้วทำไมชั้นต้องฟังคำสั่งแกด้วยฟ่ะ - -?
รันมารุ : ไอ้พวกนี้แหละ ที่ตามล่าพวกเราน่ะ พวกมันขัดขวางการส่งยาของเรา

โทชิ : ยาจริงๆด้วยสินะ.. นึกแล้วเชียว
รันมารุ : ไอ้เบื๊อกที่แค่ชนะพวกปี 1 ได้อย่างแก อย่ามาสะเออะนะเฟ้ย !!
รันมารุ : เดี๋ยวหัวหน้าคุโรทากิ จะแสดงให้ดูว่าของจริงเป็นไง !!


รันมารุพุ่งเข้าไปชกโทชิด้วยความเร็วและแรง !! แต่โทชิโยกตัวหลบแล้วชกหมัดสวนทันที !! ในหมัดเดียวเล่นเอารันมารุกระเด็นกลับไปอยู่ที่เดิม... "หนอย แก ! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน"

?? : เดี๋ยว... (ใครบางคนในเงามืดเดินออกมาห้ามรันมารุ)
?? : you น่ะเป็นฝ่ายเข้ามาหาเรื่องพวกเราก่อนนะ.. เพราะงั้นพวกเราก็แค่ต้องการจะคุยกันอย่างส่วนตัว แต่อาจจะทำอะไรงี่เง่าไปบ้าง.. เอาเป็นว่ารับเงินนี่แล้วช่วยผ่านๆไปได้รึเปล่าล่ะ ?

โทชิ : เงินคือพระเจ้าสำหรับพวแกสินะ... แต่ที่ชั้นมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อเคาะประตูบ้านถามหรอกนะว่าพวกแกต้องการอะไร... คนของแกเข้ามาขายยาในเมืองโทอาชิ มันคือเรื่องที่ชั้นยอมรับไม่ได้..

?? : ฮ่าๆๆ ยอมรับไม่ได้อะไรกัน ตลาดที่นี่น่ะทำเงินสูงสุดในแถบนี้เลยนะ I ว่า you คิดไปเองมากกว่ามั้งว่ามันถูกต่อต้านน่ะ... เอาเป็นว่าอย่าสู้กันโดยเปล่าประโยชน์เลยน่าา เอ้า.. รับเงินนี่ไปสิ

(แทนที่จะรับเงิน..โทชิขยับเข้าไป แล้วเตะเงินจากมือของชายคนนั้นลอยกระจายเต็มฟ้า)

?? : โฮ่.. สงสัยจะเจรจากันไม่ได้ซะแล้วสินะ..
โจ : ชั้นจองไอ้ลุงนี่แล้วกัน หึหึ
เคนจิโร่ : ลุงพ่อง - -'' ชั้นอยู่ ม.ปลาย เฟ้ย
?? : อีกคนนายช่วยทีละกัน.. เคียวยะ



โทชิ : หึ ทำหน้านิ่งเป็นพระเอกเลยนะแก.. เข้ามาเลย
เคียวยะ : .............
?? : เร็วๆล่ะ พายุจะมาอีกแล้ว..






สุสานสุขาวดี

หลังจากการต่อสู้ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก ทั้งคู่อยู่ในสภาพสะบักสะบอม.. ต่างฝ่ายต่างหอบยืนปักหลักมองหน้ากันอยู่ห่างๆ... "ฮ่าๆ เหนื่อยแล้วสิท่าไอ้แก่ วันนี้ชั้นจะดับสังขารให้แกไปนอนพักสบายๆเอง" โยชิพูดจบก็พุ่งเข้าใส่ทันที นาโอกะ เองก็ไม่ตั้งรับแต่พุ่งเข้าใส่เช่นกัน

หมัดตัดสินสุดท้าย...
.
.
"จบซะทีนะ"

เซริซาวะ และเรนจิ ที่เฝ้าดูสถานการณ์อยู่เดินกางร่มออกมา..



เซริซาวะ : ดูเหมือนนายจะช้าลงนิดหน่อยนะ.. นาโอกะ
นาโอกะ : เพราะเจ้านั่นยอดเยี่ยมขึ้นตั้งหากล่ะ...

นาโอกะเดินไปยังหลุมศพของริสะ.. (มิสะ เห็นแล้วสินะ.. หมอนั่นน่ะรักเธอขนาดไหน ต่อไปนี้บุโซฯที่เธออยากเห็นกำลังจะเกิดขึ้นแล้วล่ะ) นาโอกะอฐิษฐานเสร็จก็ลุกแล้วหันกลับมายิ้มให้ทั้งเรนจิ และเซริซาวะ.. เรนจิเองก็ยิ้มตอบ และเดินเข้าไปหาโยชิมิสึที่นอนล้มคว่ำหน้าอยู่

เรนจิ : ไม่ต้องห่วงครับ ทางนี้ผมดูแลเอง
นาโอกะ : ฝากด้วยล่ะเรนจิ...


นาโอกะเดินกลับไปในขณะที่เซริซาวะก็เดินไปยังมอเตอร์ไซค์.. แล้วจู่ๆ นาโอกะก็ล้มลง !
"เฮ้ย นาโอกะ !" "ลูกพี่นาโอกะ !"



ใน 2 ชั่วโมงต่อมา... นาโอกะ หัวหน้าบุโซฯ รุ่นที่ 2 ก็เสียชีวิตลงที่โรงพยาบาลด้วยโรคปอดอักเสบ
หลังโนจู่โจมโดยเชื้อแบคทีเรียทำให้เกิดเลือดคั่งในปอด.. ปิดตำนาน "เทพสงคราม" ผู้ชนะทุกสมรภูมิ





ใต้สะพานช้ามแม่น้ำ..

"ก ก แกเป็นใคร... " คำถามสุดท้ายของโทชิโอะ ก่อนจะโดนศอกจามลงหัวจนสลบคาที่...
"สวะจริงๆ นี่หรอคนที่จะสู้กับชั้นในอนาคต... ซูซูรันไอ้พวกอ่อน" คู่ต่อสู้ของโทชิหันหลังกลับไป

?? : เพราะพวกแกเก่งเกินไปตั้งหากล่ะ ฮ่าๆๆ

ด้านหน้าของทั้ง 3 คน เคนจิโร่ก็โดนโจเล่นงานจนหมอบเช่นกัน.. ในขณะที่โทชิผู้ชนะสงครามปี 1 ทำได้แต่รอยขีดข่วนกับหนุ่มลูกครึ่งปริศนา... 3 คนนี้คือใครกันแน่ ?

?? : โจ รันมารุ ช่วยเอาตัวพวกนี้ไปด้วย ชั้นนึกอะไรดีๆออกแล้วล่ะ หึหึ...




เทคนิคคุโรทากิ



ชุน : นี่ โอสึกิ ไม่อร่อยรึไง นายกินไม่หมดน่ะ (ถ้าไม่เอาชั้นขอละกัน)
โอสึกิ : ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ... คือผมไม่ค่อยชอบขนมหวานน่ะ
ชุน : เหอๆ นายน่ะทำตัวเครียดเกินไปนะ

โอสึกิ : ลูกพี่ครับ.. พักนี้พายุเข้าบ่อยจริงๆนะ นี่ก็สองวันติดกันแล้ว
ชุน : นั่นสิ... เป็นเพราะโลกร้อนด้วยรึเปล่านะ
โอสึกิ : ร้อน - -? อากาศช่วงนี้เย็นจะตายไปนะครับ ร้อนเดี๋ยวเดียว ฝนก็มาแล้ว
ชุน : นายไม่เคยติดตามสถานการณ์ของโลกเลยสินะ - -''

ชุน : นี่ โอสึกิ ที่ฝนตก พายุเข้าน่ะจริงๆแล้วความผิดปกตินี้มันเกี่ยวข้องกับโลกร้อนน่ะรู้รึเปล่า เพราะโลกถูกทำให้เสียสมดุล วัฏจักรที่มันควรจะเป็นก็เลยเปลี่ยนไป.. ถึงเราจะไม่ได้เห็นเบื้องหลังของมันแต่ทุกอย่างน่ะมันสัมพันธ์กันไปหมดน่ะแหละ

โอสึกิ : งั้นหรอครับ...
ชุน : เวลาอะไรบางอย่างขาดหายไป มันจะส่งผลกระทบต่อทุกๆอย่างรอบๆตัว
โอสึกิ : งั้นตอนนี้เมืองของเราคงกำลังเสียสมดุลสินะครับ...
ชุน : อืม... นั่นไง พายุลูกใหญ่กำลังมาล่ะ..



-----------------------