Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Sengoku : 38

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

Sengoku : 38 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Sengoku : 38   Sengoku : 38 EmptyThu Nov 20, 2014 12:30 am

เสียงอีกาดังก้องกังวานไปทั่ว ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอแต่อีกาที่กัดกินร่างไร้วิญญาณที่นอนกระจัดกระจายบนพื้น ซึ่งทหารแต่ละคนนั้นมีธงสัญลักษณ์ประจำตระกูลฮิมูระอยู่ด้วย ไม่ไกลจากร่างพวกนี้ก็มี ชายหนุ่มผมสีทองยาว ร่างกายกำยำที่บนผิวหนังของเขาเต็มไปด้วยรอยสักลวดลายต่างๆนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา เบื้องหลังของเขาเต็มไปด้วยซากปรักหักพังมากมาย ในมือของเขาถือจอกเหล้า เขายกมันดื่มพร้อมกับมองบรรยากาศรอบๆด้วยความอภิรมย์ ในขณะที่เขากำลังดื่มด่ำไปกับความพินาศของศัตรู เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมากมุ่งตรงมาทางเขา เหล่าบริวารของเขาต่างเตรียมชักดาบ เสียงฝีเท้านั้นดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จะปรากฏเป็นกองทัพ แต่ไม่ใช่กองทัพตระกูลฮิมูระแต่กลับเป็นกองทัพของตระกูลเท็ตซึยะ ซูตะที่เดินนำมาโดยข้างๆเขามีมูชิและจินเดินมาด้วย โดยซูตะยกธงขาวเป็นสัญญาณให้เห็นว่าเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อสู้ ซูตะเดินกวาดสายตามองร่างไร้วิญญาณทั้งหมด ราวกับหาใครบางคนอยู่ ซูตะบอกให้ทหารคนหนึ่งของเขานำเก้าอี้มาวาง ทหารคนนั้นรับคำสั่งก่อนจะนำเก้าอี้ที่พกมาด้วยมาวาง ซูตะนั่งลงไป โดยตำแหน่งที่เขานั่งลงนั้นตรงกันข้ามกับชายหนุ่มผมทองคนนี้พอดิบพอดี เมื่อซูตะนั่งลง ชายผมทองก็เอ่ยปากถาม

“ลมอะไรพัด มังกรผู้มีความทะเยอทะยานมาหาข้างั้นหรือ”
“ถ้าหากมีลมอะไรพัดข้ามา ลมนั้นก็คงเป็นฝีมือของท่านที่สามารถบุกยึดแคว้นเซ็ตได้สำเร็จ” ซูตะเอ่ยปากชม
“ไม่มีที่อะไรที่หยุดข้าได้ ถ้าหากมี ข้าก็คงไม่ถูกเรียกว่าเทพแห่งสงครามหรอก” ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าเทพสงครามพูดพลางยกสาเกดื่ม
“ที่ข้าเดินทางมาที่นี่ เพราะข้าต้องการจะฟังเรื่องราวสงครามของท่านคุซากะ”
“ท่านพอจะเล่าให้ข้าฟังได้ไหม?” ซูตะเอ่ยปากถาม
“ได้เสีย ข้านั้นชื่นชอบที่จะบอกเล่าถึงความแข็งแกร่งให้ผู้อื่นฟังเสมอ” ชายหนุ่มนามคุซากะตอบพลางยกจอกสาเก

เมื่อเขาดื่มเหล้าของเขาจนหมด เขาก็เริ่มเล่าเรื่องราวของเขา...สงครามที่เกิดขึ้นในแคว้นเซ็ต

มันก็เป็นเหมือนอีกวันในแคว้นเซ็ต วันธรรมดาๆที่ไม่มีอะไร ผู้คนเดินไปเดินมาปกติ ทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองตามปกติ เช่นเดียวกันกับชายผมขาวที่เป็นน้องชายของท่านหญิงแห่งตระกูลฮิมูระ หรือ เท็ตซึกะที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ ตอนนี้เขาต้องมาดูแลแคว้นเซ็ต ซึ่งเขาก็ดูแลมาได้พักหนึ่งแล้ว เพราะว่าไทโซต้องการจะหาคนมาช่วยแบ่งเบาภาระของตนเอง แน่นอนสำหรับชายผมขาวคนนี้เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนเองจะได้มาขึ้นปกครองผู้คนแบบนี้ จากองค์รักษ์สู่เจ้านาย มันเป็นอะไรที่ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นกับทุกๆคน และในเมื่อเขาได้ตำแหน่งนี้มาแล้ว สิ่งที่เขาต้องทำก็คือทำดีที่สุด เพื่อให้พี่เขยของเขาและพี่สาวของเขาผิดหวัง สายลมอ่อนๆพัดผ่านใบไม้ที่อยู่บนกิ่ง เสียงของใบนั้นที่พลิ้วไหวดังไปพร้อมๆกับเสียงของหน้าหนังสือที่ถูกพลิกไปอย่างช้าๆ สายตาของเท็ตซึกะนั้นจับจ้องแต่บนตัวอักษรที่ถูกเขียนไว้บนหน้ากระดาษ มันเป็นเรื่องราวในอดีตที่ถูกจารึกไว้ลงบนแผ่นกระดาษ เท็ตซึกะพยายามจะเรียนรู้มัน เพื่อเขาจะได้ไม่เดินเส้นทางผิดดั่งคนในอดีตพวกนี้

“ท่านเท็ตซึกะครับ เกิดเรื่องแล้วครับ!!” ทหารคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตัว
“มีอะไรรึ?” เท็ตซึกะปิดหนังสือก่อนจะหันมาทางทหารที่แตกตื่นคนนี้
“มีทัพบุกเข้ามาครับ...เป็นทัพของคุซากะ” ทหารคนนี้รายงาน

คำว่า “คุซากะ” นั้นทำให้ดวงตาของเท็ตซึกะนั้นเบิกโพลนด้วยความตกใจ ไม่แปลกใจเสียเท่าไหร่ที่เท็ตซึกะนั้นตกใจ เพราะไม่ว่าเป็นใครได้ยินว่า “เทพแห่งสงคราม” บุกมาแคว้นตนเองก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา เท็ตซึกะอ้าปากเตรียมจะออกคำสั่งให้ไปขอกำลังเสริมจากแคว้นทังโกะ แต่เขาก็หุบปากลงด้วยความคิดอะไรบางอย่าง บางทีเขาอาจจะคิดว่าตัวเขาเองน่าจะสู้ได้หรือบางทีตัวเขาเองไม่อยากจะสร้างภาระให้กับไทโซหรือมาซามิก็ได้

“ไปบอกทหารทุกคนให้เตรียมพร้อม” เท็ตซึกะหันมาบอกทหารคนนั้น

ทหารคนนั้นพยักหน้า เท็ตซึกะลุกขึ้นมาก่อนจะคว้าดาบที่วางไว้อยู่ออกมา เขาเดินออกไปยังระเบียงปราสาทก่อนจะมองออกไป เขาเห็นกองทัพไม่มากนักกำลังมุ่งตรงมาทางนี้ พวกเขาไม่มีธงสัญลักษณ์ รวมถึงบางคนก็ไม่มีแม้แต่ชุดเกราะ และถึงมันจะมีจำนวนไม่มาก แต่ด้วยผู้นำทัพเป็นคุซากะหรือ “เทพพระเจ้าสงคราม” ทำให้จำนวนกำลังที่ดูน้อยนั้นมีมากมายมหาศาลขึ้นมาทันใด ชายหนุ่มผมขาวก้าวลงไปข้างล่าง เมื่อเขาลงไปข้างล่าง เขาก็เห็นทหารมากมายยืนรอตนเองอยู่ และพวกเขาก็ต่างรอคำสั่งของเท็ตซึกะ

“จากที่ข้าสังเกตมาเมื่อกี้ ข้าเห็นทหารของคุซากะหลายคนไม่มีเกราะป้องกันอะไร”
“ดังนั้นถ้าหากเราใช้ธนูน่าจะเอาชนะพวกมันได้ง่ายอยู่” เท็ตซึกะแสดงความคิดเห็นของตน
“เราจะจัดทัพธนูไว้สองชุดไว้หน้าสุดพลัดกันยิง ส่วนเราจะเอาทหารชุดอื่นไว้ข้างหลังรอไว้” ชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งออกคำสั่ง

เมื่อพลธนูทั้งสองชุดไปประจำการ พวกเขาก็ยกธนูขึ้นและเล็งไปทางกองทัพของเทพพระเจ้าสงคราม เท็ตซึกะที่ยืนแถวๆนั้นสั่งให้ยิง ลูกศรนั้นลอยออกจากคันธนูก่อนที่จะปักลงบนร่างของนักรบที่ไม่ได้ใส่ชุดเกราะ หากทว่าแม้ธนูบางดอกจะปักบนร่างของศัตรูแต่ธนูหลายดอกนั้นกลับไม่โดนอะไรเลย สิ่งเดียวที่โดนก็คือบนฝืนดินอันว่างเปล่า เท็ตซึกะรีบสั่งให้พลธนูชุดที่สองเข้ามาประจำการ ชุดแรกลุกขึ้นก่อนจะหลีกทางให้ชุดที่สองมาประจำตำแหน่ง พวกเขายกลูกธนูมาก่อนจะเล็งไปทางเหล่านักรบของฝั่งคุซากะ ธนูชุดที่สองลอยเข้าไปทางพวกเขา แต่เช่นเคย น้อยนักที่ยิงโดนเป้าหมาย ส่วนใหญ่มักจะออกไปทางด้านข้างเสียมากกว่า เท็ตซึกะสังเกตได้ว่าเหล่าทหารของคุซากะนั้นหลบหลีกธนูเหล่านี้ได้เกือบทั้งนั้น

“ช้าก่อนนะ...ท่านคุซากะ” ซูตะขัดจังหวะ
“ท่านพอจะบอกข้าได้ไหมว่าทำไมนักรบของท่านสามารถหลบลูกธนูได้อย่างง่ายดาย?” มังกรเอ่ยปากถาม
“ทุกๆครั้งข้าให้นักรบของข้าฝึกหลบลูกธนูจริงๆเสมอ ถ้าหากหลบไม่ได้ พวกเขาก็ตาย”
“ดังนั้นพวกที่สามารถยืนเคียงข้าได้ ก็เป็นเหล่าผู้มากฝีมือทั้งนั้น” คุซากะพูดพลางดื่มสาเกของตน
“ถ้าเป็นเช่นนี้ นักรบของท่านจะไม่ตายหมดก่อนหรือ?” ซูตะตั้งคำถามต่อ
“ไม่หมดหรอก...คนของข้านั้นมีตั้งแต่โจรป่า , ชาวบ้าน , ชาวนา รวมถึงเหล่าซามูไรที่เจ้านายตายไปแล้ว”
“ไม่แน่นะ ไดเมียวที่เจ้าข้าอาจจะมาแก้แค้นเจ้าซักวันก็ได้” คุซากะพูดติดตลก
“..ถ้างั้นท่านช่วยเล่าเรื่องของท่านต่อเถิด” มังกรนั้นไม่ขำเลยแม้แต่น้อย

คุซากะที่นำหน้ามาพร้อมกับกระบองของเขามุ่งตรงไปเหล่าพลธนู เหล่านักรบที่ถือธนูรับรู้ได้ถึงอันตราย ก็เตรียมจะถอยหากทว่าพวกเขาไม่สามารถทำได้ กระบองนั้นไวเกินกว่าที่ร่างกายของนักธนูพวกนี้จะหลบได้ กระบอกนั้นกระแทกร่างของเหล่านักธนู ไม่ว่าใครที่พยายามจะเข้าใกล้ ก็ต่างมีชะตากรรมเดียวกันนั่นคือความ “ตาย” เท็ตซึกะที่ยืนอยู่แถวนั้นรีบถอยออกมาก่อนจะรีบสั่งให้ทหารของตนพุ่งตรงไปหาคุซากะ ตอนนี้เขาไม่มีแผนการอะไรอยู่ในหัวแล้ว สิ่งเดียวที่เขาคิดคือการใช้จำนวนที่มากกว่าสามารถเอาชนะไปได้ แต่ไม่ว่าจำนวนมากกว่าเท่าใด มันก็ไม่สามารถจะหยุดยั้ง เท็ตซึกะรีบชักดาบออกมาก่อนจะรีบวิ่งตรงไปทางเขา คุซากะเห็นก่อนจะแกว่งกระบองมาทางเขา ปัดดาบของเท็ตซึกะลอยไปปักลงพื้นหใกล้ๆ คุซากะรีบใช้โอกาสนี้ใช้กระบองจะทุบลงศีรษะของเท็ตซึกะ แต่ชายหนุ่มผมขาวกลิ้งหลบได้ก่อนจะดึงดาบขึ้นมา

เท็ตซึกะพุ่งมาพร้อมกับดาบก่อนจะใช้ดาบนั้นงัดกระบองคุซากะขึ้นฟ้า กระบองของคุซากะลอยขึ้นท้องฟ้า แต่ใบหน้าของเทพพระเจ้าสงครามนั้นไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย เขาใช้กำปั้นข้างซ้ายของเขาต่อยเข้าไปยังใบหน้าของเท็ตซึกะ กำปั้นนั้นหนักมาจนสามารถผลักเท็ตซึกะล้มลงไปกับพื้น กระบองนั้นลอยกลับมาก่อนจะเข้ามือของชายผมสีทอง เขาแสยะยิ้มที่ได้โชว์ให้เห็นว่าตัวเขาเหนือกว่าคู่ต่อสู้ ชายผมขาวพยุงตัวขึ้นมาพร้อมกับจับแก้มของเขา แต่เมื่อเขายืนขึ้นมาคู่ต่อสู้ของเขาก็ตรงดิ่งพร้อมกับกระบองอีกครั้งหนึ่ง กระบองนั้นแกว่งเข้าสู่กลางหน้าท้องของเขา มันดันร่างของเท็ตซึกะลงไปนอนกับพื้น

เขาพยายามลุกขึ้นมาแต่ด้วยความเจ็บปวดนั้นมันหน่วงรั้งของเขาไว้ เท็ตซึกะใช้มือของเขากุมหน้าท้อง พลางเงยหน้าขึ้นมา เขาเห็นทหารของเขาถูกคมดาบแทงเข้าไป พวกเขาล้มตายลงช้าๆ ดูเหมือนแม้แต่จำนวนก็ไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้ เท็ตซึกะพยายามรวบแรงเฮือกสุดท้ายกวาดสายตาไปรอบๆ เขาเห็นทหารคนหนึ่งอยู่ใกล้ๆกับเขา เขาเอื้อมไปจับไหล่ของชายคนนี้ก่อนจะพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอันอ่อนแรง

“ไปบอกท่านไทโซ...ให้ส่งทหารมาที่นี่”

ชายคนนี้พยักหน้าก่อนจะรีบวิ่ง เขาคือความหวังสุดท้ายที่เท็ตซึกะจะชนะได้ แต่แล้วความหวังของเขาก็ดับวูบลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะกระบองที่ถูกหักครึ่งจากมือของเทพพระเจ้า กระบองนั้นมีมีดติดอยู่ที่ปลาย มันลอยมาแทงเข้าที่แผ่นหลังของความหวัง ชายคนนี้ล้มลงไปกับพื้น และดูเหมือนวิญญาณของเขาจะไม่ได้อยู่ในร่างแล้ว เท็ตซึกะเห็นแล้วก็ได้กุมท้องก่อนจะลงไปนั่งกับพื้น คุซากะเดินมาช้าๆก่อนจะดึงกระบองออกจากร่างของชายคนนี้ก่อนจะต่อกระบองเข้าไปเช่นเคย เขาจ้องหน้าของเท็ตซึกะที่ไม่สามารถขยับได้แล้วก่อนจะแสยะยิ้ม ก่อนที่คุซากะจะยกเท้าและเตะเข้าไปที่ใบหน้าของเท็ตซึกะ เพราะแรงพลักจึงทำให้เท็ตซึกะลงไปนอนกับพื้น เขาไม่คิดจะโต้ตอบอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ เขาได้แต่หายใจ

“ดูเหมือนเจ้าจะมาได้แค่นี้ล่ะนะ...ไม่สนุกเอาเสียเลย ข้านึกว่าคนของตระกูลฮิมูระจะทำให้ข้าตื่นเต้นได้กว่านี้อีก” คุซากะพูด

เท็ตซึกะเงียบ ไม่รู้ว่าเขาได้ยินหรือเปล่า เพราะบางทีตอนนี้เขาอาจจะไม่ได้ยินอะไรแล้วก็ได้ ดวงตาของเขาอาจจะพร่ามัว จนไม่สามารถมองใบหน้าของชายหนุ่มผมทองคนนี้ได้แล้วก็เป็นได้ คุซากะมองชายผมขาวที่ไร้การตอบรับก็ไม่ได้พูดอะไรก่อนจะหักกระบองของเขาเช่นเคย คุซากะมองเหยื่อของเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะยกขึ้นและปักลงไปบนร่างของเท็ตซึกะ เท็ตซึกะนั้นไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมาเลยแม้แต่น้อย เขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะกรีดร้องด้วยซ้ำ คุซากะดึงมีดของเขาออกก่อนจะต่อกระบองเข้าหากันอีกครั้ง เขาชำเลืองมองไปที่ปราสาทที่อยู่ใกล้ๆกับเขา เทพพระเจ้าสงครามแสยะยิ้มเพราะเขาเห็นสิ่งที่เขาปรารถนาจะทำลายแล้ว
“และนั่นแหละข้าก็ทำลายปราสาทนั้นและก็นั่งอยู่ตรงนี้” คุซากะพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ
“ท่านนี่เก่งจริงๆข้าขอยอมรับ...หากทว่าถ้าคู่ต่อสู้ของท่านไม่ใช่เท็ตซึกะ ท่านอาจจะแพ้ก็เป็นได้” ซูตะแสดงความเห็นออกมา

ความเห็นนี้ทำให้คุซากะนั้นลดจอกลงก่อนจะมองไปที่ผู้พูด

“ท่านเคยได้ยินชื่อชายที่ชื่อว่า ยาโนะ รึเปล่า...เขาเป็นชายที่มากความสามารถมากๆ”
“ข้าเชื่อว่าถ้าหากวันนั้นไม่ใช่เท็ตซึกะ แต่เป็นยาโนะเจ้าอาจจะแพ้แล้วก็เป็นได้” ซูตะเสริมสิ่งที่เขาพูด
“ไร้สาระน่า บนโลกนี้ไม่มีใครหยุดข้าได้หรอก” คุซากะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“ก็อาจจะจริง หรือ ก็อาจจะไม่จริงก็ได้” ซูตะพูดพลางลุกขึ้นมาจากเก้าอี้

เขาหันหลังกลับไปก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับกองทัพของเขา ไม่นานนักกองทัพจากตระกูลเท็ตซึยะก็หายไปจนหมด เขาคิดถึงคำพูดของซูตะ ชายที่ชื่อว่า “ยาโนะ” นั้นเป็นใคร และชายคนนี้มีดีพอที่จะหยุดยั้งเขาได้จริงๆหรือ มันทำให้จิตใจของเทพพระเจ้าแห่งสงครามสับสนไปหมด เขายกดื่มสาเกจากจอกจนหมดก่อนจะโยนทิ้งลงข้างๆ เสียงของจอกที่กระทบกับซากปรักหักพังนั้นทำให้จอกนั้นแตกออกเป็นชิ้นๆ เขาลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ก่อนจะยืดเส้นยืดสายและหันไปตะโกนกับเหล่าผู้ติดตามของเขา

“เราจะบุกไปแคว้นทังโกะกัน...ข้าอยากเห็นว่าผู้ชายที่ชื่อว่ายาโนะมันจะแน่แค่ไหนกันเชียว”
"และข้าก็จะขยี้มาด้วยมือทั้งสองของข้า"

ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Sengoku : 38
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» Sengoku : 12
» Sengoku : 34
» Sengoku : 19
» Sengoku : 35
» Sengoku : 20

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: