Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Sengoku : 45

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

Sengoku : 45 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Sengoku : 45   Sengoku : 45 EmptyMon Dec 08, 2014 7:18 am

ในที่สุดรุ่งอรุณก็มาเยือน ชายหนุ่มหน้าหวานลุกขึ้นมาก่อนจะสวมชุดเกราะของตนเอง พร้อมกับข้างหน้าเขาเป็นหมวกของไทโซ เขายกมันขึ้นมาก่อนจะสวมมันลงไปบนศีรษะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาใส่หมวกนี้ ครั้งแรกที่เขาสวมหมวกนี้ก็คือการไปเล่นสงครามเล็กกับยูริโกะนั่นแหละ เขายังคงรู้สึกถึงน้ำหนักอันมหาศาลของหมวกนี่อยู่ดี และก็ยังไม่รู้สึกชินกับการสวมหมวกนี้ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น ยาโนะก็เดินตรงไปที่ห้องของไทโซ เขาคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะคลานเข้าไปในห้อง ไทโซยังคงนอนอยู่ที่เดิม ดวงตาเขายังคงปิดสนิท ดูเหมือนเขาจะยังไม่พื้นจากการโดนยิง ยาโนะคลานไปนั่งข้างๆเขาก่อนจะจ้องมองใบหน้าของเจ้านายของเขา

“ท่านไทโซ...ข้าจะปกป้องตระกูลฮิมูระเอง” ยาโนะพูดพลางกำหมัดไว้

สิ้นเสียงของเขา ยาโนะก็คลานออกจากห้องของไทโซ เขาใช้มือของเขาเลื่อนปิดประตูกระดาษ หนุ่มหน้าหวานลุกขึ้นมาจากพื้นไม้ที่เย็นเฉียบก่อนจะเดินตรงไปยังระเบียง เมื่อเขาออกไปถึงระเบียง ยาโนะก็ก้มมองเหล่าทหารมากมายที่ยืนอยู่ข้างล่าง ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่เขา มันเป็นความรู้สึกที่แปลกดีนะ สมัยก่อนเขาได้แต่มองท่านไทโซที่ยืนอยู่ในจุดนี้ แต่ในวินาทีนี้ทุกคนกลับจ้องมองเขาและรอคอยฟังในสิ่งที่เขาพูด ผู้นำแคว้นชั่วคราวอย่างยาโนะสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาพยายามจะนึกคำพูดเพื่อปลุกเล้าจิตใจของเหล่าซามูไรที่กำลังจะมุ่งไปสมรภูมิพร้อมๆกับเขา ยาโนะพยายามจะนึกถึงคำพูดที่ไทโซพูดมาตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา

“และแล้ววันนี้ก็มาถึง....วันที่สงครามจะสิ้นสุดลง” ยาโนะเริ่มพูด
“วันที่เราจะร่วมสร้างอนาคต วันที่เราจะสร้างสันติสุขให้กับแผ่นดินนี้”
“พวกเราสูญเสียคนรักมากมายจากสงครามนี้ หากทว่าวันนี้ทุกอย่างจะจบลง....”
“พวกเราจะสร้างยุคใหม่ขึ้นมา ยุคที่ไม่มีผู้คนที่จะต้องล้มตายเพราะสงครามอีกแล้ว”
“เราจะก้าวไปด้วยกัน เราจะเดินทางสู่ยุคใหม่ด้วยกัน!!” ยาโนะพูดพร้อมชูกำปั้นขึ้นสู่ท้องฟ้า

เหล่าทหารก็ต่างชูมือขึ้นฟ้าและต่างคำรามเช่นเดียวกัน ยาโนะเห็นแล้วก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง ดูเหมือนอย่างน้อยๆคำพูดของเขาก็สามารถกระตุ้นให้เหล่านักรบของเขาอยากสู้ได้สำเร็จ แต่ว่านี่เป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น เพราะสิ่งต่อไปที่เขาทำก็คือการที่ต้องเผชิญหน้ากับตระกูลเท็ตซึยะ และยาโนะก็รู้ในใจว่ามันไม่ใช่งานง่ายอย่างแน่นอน

=====

ขณะเดียวกันที่ปราสาทแคว้นทังโกะ ซูตะกำลังนั่งเล็มต้นบอนไซของเขาอยู่ มันเป็นกิจกรรมที่ซูตะชื่นชอบและหลงใหลมาก แม้ว่ามันจะผ่านไปหลายปี นี่ก็ยังเป็นงานอดิเรกของซูตะเรื่อยมา ในขณะที่เขากำลังใช้เวลาของเขาไปกับการเล็มกิ่งบอนไซนั้น หญิงสาวผมชมพูก็ปรากฏตัวขึ้นมา เธอนั่งอยู่บนคานที่อยู่เหนือศีรษะของซูตะที่กำลังเพลิดเพลินกับงานอดิเรกของตนเอง

“ท่านซูตะ ทัพของตระกูลฮิมูระกำลังยกทัพเข้ามาที่ทางเราค่ะ” มูชิรายงานให้กับซูตะฟัง

คำรายครั้งนี้ของมูชิทำให้ซูตะผงะเล็กน้อย หากทว่าสีหน้าของเขายังคงนิ่งสงบและเยือกเย็นเช่นเคย เขาแหงนหน้าไปมองมูชิที่นั่งห้อยเท้าจากบนคานลงมา พร้อมกับเอ่ยปากถามมูชิที่เป็นคนรายงานข่าวให้กับตนฟัง

“แล้วใครเป็นคนนำทัพหรือ?”
“ยาโนะค่ะ” เธอตอบสั้นๆ

ซูตะฟังแล้วก็วางกรรไกรเล็มบอนไซลงไว้บนโต๊ะ ก่อนที่เขาจะยิ้ม รอยยิ้มของเขานั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่าเขารอมานานแล้วกับการที่เขาจะได้เผชิญหน้ากับชายหนุ่มร่างบางคนนี้ เขาหันกลับไปมองมูชิที่รอรับคำสั่งของตนเองอยู่

“บอกจินและโชโกะให้ไปต้อนรับแขกของเราหน่อย ส่วนเจ้าอยากจะทำอะไรก็ทำ” ซูตะพูดกับลูกน้องของตน

เธอพยักหน้าก่อนจะหายไปในความมืด ส่วนซูตะเองหยิบกรรไกรของเขาขึ้นมาและตัดแต่งกิ่งไม้ต่อไป

=====

ยาโนะที่ควบม้านำทัพของเขามุ่งมายังแคว้นทังโกะ ดวงตาของเขานั้นจ้องไปยังปราสาทแคว้นทังโกะ เบื้องหลังของเขานั้นมีทหารของตระกูลฮิมูระตามหลังเขามาติดๆ หากทว่ายาโนะก็ต้องหยุดม้าของเขา เมื่อเขาเห็นทัพของเท็ตซึยะยืนรอพวกเขาแล้ว มันเป็นทัพที่ถูกนำโดยจิน เบื้องหลังของชายเกราะเหล็กคนนี้มีเหล่าทหารในชุดเกราะสีดำทมิฬยืนเรียงกันอยู่ มันเป็นทัพเดียวกันที่บุกมาทำลายทัพของตระกูลฮิมูระเมื่อวาน แต่โชคยังดีเพราะการช่วยเหลือของ “โจเซปปุ” จึงทำให้การอาละวาดอย่างบ้าระห่ำของยักษ์สีดำหยุดลง ส่วนข้างๆของจินนั้นก็มีโชโกะยืนอยู่ เขาควงไม้พลูของเขาไปมา เขาเองก็กำลังยืนรอคู่ต่อสู้ของตน ยาโนะหันกลับไปก่อนจะตะโกนสั่งเหล่าทหารที่ตามหลังเขา

“อากิโตะ เจ้าบุกทางประตูด้านทิศตะวันออก ฮารุกะเจ้าบุกไปทางประตูทิศตะวันตก”
“โจเซปและเมโกะ พวกเจ้าตามข้ามา เราจะบุกทะลวงประตูหน้า”

เมื่อยาโนะสั่งเสร็จคำสั่งเสร็จ เหล่าบริวารของยาโนะก็แยกย้ายไปตามที่เจ้านายเขาสั่ง ส่วนยาโนะก็ควบม้ามุ่งตรงไปยังทัพทมิฬ เมื่อจินเห็นยาโนะเขาก็สั่งให้เหล่ายักษ์สีดำพุ่งตรงไปยังเหยื่อของเขา หากทว่ายาโนะก็ดึงเชือกเพื่อหยุดอาชา ธนูเพลิงนั้นลอยมาจากฟาก ธนูนั้นไม่ได้ปักลงบนร่างของยักษ์แต่กลับเป็นผืนหญ้า เปลวเพลิงนั้นลุกท่วม มันทำให้เหล่าทหารในเกราะสีดำชะงักและหยุดอยู่กับที่ หากทว่าในจังหวะนี้ทัพของตระกูลฮิมูระต่างวิ่งฝ่าเปลวเพลิงเข้ามา สาเหตุที่ทหารตระกูลฮิมูระกล้าวิ่งตัดผ่านเปลวไฟเพราะว่าพวกเขานั้นสวมชุดเกราะที่คาเมอิผลิตขึ้นมาใหม่ มันเป็นชุดเกราะที่ทนทานไฟได้เป็นพิเศษ จริงๆชุดเกราะนี้คาเมอิทำไว้ตั้งนานแล้วล่ะ แต่พึ่งได้ใช้งานจริงๆก็วันนี้แหละ

เมื่อเหล่าทหารวิ่งผ่าเปลวเพลิงเข้ามา พวกเขาต่างมุ่งตรงไปยังประตูเมืองแคว้นทังโกะ หากทว่าเมื่อพวกเขาเข้าใกล้นั้นพวกเขาก็ต้องหยุด เมื่อจินกับทหารส่วนหนึ่งวิ่งกลับมาป้องกันประตูเมือง ดูเหมือนแผนการที่อาศัยความยุ่งเหยิงจะไม่สำเร็จ และเมื่อพวกเขารู้ตัวอีกที พวกเขาก็ถูกยักษ์สีดำนั้นล้อมกรอบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ยาโนะมองไปรอบๆก่อนจะกระโดดลงมาจากม้า เขาชักดาบของเขาออกมา ก่อนจะยืนพิงหลังกับเมโกะที่ยืนถือโล่อยู่

“ดูเหมือนเราจะต้องสู้นะ....” เมโกะพูดกับยาโนะที่ยืนพิงหลังกับตนอยู่
“ถ้างั้นข้าก็ต้องยืมพลังของเจ้าด้วยละกัน เมโกะ” ยาโนะตอบกลับ

เมโกะยิ้มก่อนจะพุ่งตรงไปยังเหล่าทหารของตระกูลเท็ตซึยะที่ยืนขวางอยู่ เธอใช้อาวุธของเธอตัดร่างของศัตรูของเธอ เช่นเดียวกันกับยาโนะที่วิ่งมาพร้อมกับดาบของตนเอง ยาโนะก้มหลบเหล่ายักษ์สีดำ ก่อนจะใช้ดาบที่น้ำหนักเบาแทงทะลุชุดเกราะของเหล่าทหารทมิฬ ยาโนะดึงดาบออกมา ร่างของทหารตระกูลเท็ตซึยะล้มลงไปนอนกับพื้น เมื่อดาบถูกดึงออกมา ยาโนะหันกลับมาก่อนจะเจอจินพุ่งมาพร้อมกับดาบขนาดใหญ่ของเขา จินยกดาบก่อนจะฟันเข้าไปที่ร่างของยาโนะ แต่ด้วยความว่องยาโนะก้มหลบได้อย่างง่ายดาย ยาโนะใช้ดาบของเขาจะแทงเข้าไปที่ร่างของจิน แต่จินปัดดาบของยาโนะ ยาโนะยังสามารถจับดาบของเขาได้ เขาเพียงแค่เสียสมดุลเท่านั้น ยาโนะใช้มือทั้งสองกุมดาบไว้ก่อนจะมองหน้าของจินที่กำลังทำสิ่งเดียวกันกับเขา ทุกๆครั้งที่ยาโนะมองหน้าของจิน ภาพในอดีตนั้นไหลย้อนกลับมาไม่มีหยุด และภาพเหล่านั้นก็ล้วนแต่เป็นภาพที่สร้างความเจ็บปวดให้กับเขา ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของเขาหรือแมรี่ก็ตาม คนที่เขารักนั้นล้วนแต่ถูกคร่าชีวิตจากชายคนนี้ ยาโนะคำรามก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปหาจินด้วยความโกรธ จินเองก็พุ่งตรงไปยังยาโนะเช่นกัน ก่อนที่การต่อสู้ของทั้งสองจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

เมโกะที่กำลังต่อสู้กับเหล่าทหารในชุดเกราะสีราตรีก็เหลือบมองไปที่ยาโนะที่กำลังต่อสู้กับจินอยู่ เมโกะขยับเท้าของเธอ จะวิ่งเข้าไปช่วยสหายของเธอ หากทว่าเมื่อเธอขยับเท้าไป ชายนามโชโกะก็กระโจนไปมายังเธอ เขายกไม้พลูขึ้นมาและเตรียมจะฟาดเข้าไปที่กลางศีรษะของนาง หากทว่าเธอยกโล่มาป้องกันไว้ได้ทัน เมื่อเท้าของโชโกะแตะลงสู่พื้นดิน เมโกะก็ใช้อาวุธของเธอแทงเข้าไปที่ร่างของโชโกะ หากแต่สิ่งที่แทงได้นั้นก็ยังคงเป็นความว่างเปล่าเช่นเคย โชโกะก้มตัวลงก่อนจะเล็งไปที่หน้าท้องของหญิงผมสีขาว แต่เช่นเคยการโจมตีของโชโกะก็ยังไม่สามารถผ่านโล่ของเมโกะได้ เมโกะใช้โล่ของเธอดันโชโกะออกไป โชโกะถูกผลักก่อนจะถอยออกไป เขาจ้องมองหน้าของเมโกะ

“เจ้ากลับมาที่นี่ทำไม!! แล้วทำไมเจ้าถึงอยู่กับคนที่ฆ่าท่านพ่อล่ะ ตอบข้ามาซิ โชโกะ” เมโกะยังคงต้องการคำตอบเดิมจากชายคนนี้ และเช่นเคยชายหนุ่มผมขาวคนนี้ก็ไม่ตอบ
“งั้นหรือ...เจ้ามันไอ้คนเนรคุณ!!” เมโกะตะคอกใส่ชายคนนี้ พร้อมกับพุ่งทยานไปยังชายคนนี้

ในขณะเดียวกัน ณ ประตูทางด้านทิศตะวันออก อากิโตะควบม้าไปยังประตูเมือง แต่เขาเองก็ต้องหยุดเช่นกัน เพราะข้างหน้าของเขามี “รักแรก” ขวางอยู่ เธอนั่งอยู่บนกำแพงเมืองและจ้องมองอากิโตะด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว เช่นเดียวกับชายตาเดียว เขาใช้ดวงตาที่ยังสามารถมองเห็นได้มองไปที่ศัตรูของตนเอง เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาปวดร้าวไปหมด หญิงสาวที่เขารักที่สุด อยากจะอยู่ด้วยที่สุด ตอนนี้ยืนเป็นศัตรูของเขา ชายหนุ่มตาเดียวสูดหายใจลึกๆ ก่อนที่จะดึงดาบทั้งสองเล่มออกจากฝักดาบของตน แสงแดดที่ตกกระทบลงกับคมดาบ เปล่งประกายและดูสง่างามมาก อากิโตะตั้งท่าเตรียมพร้อมจะรับมือหญิงสาวที่เขาเคยเรียกว่า “ซากุระ”

“เข้ามา...” อากิโตะพูดด้วยสายตามุ่งมั่น

มูชิเองก็ไม่ได้ตอบอะไรเธอกระโดดลงมาจากกำแพงเมืองก่อนจะคว้ามีดออกมา เมื่อเธอกระโดดลงมา เหล่านินจาของเธอก็ปรากฏตัวขึ้นมาช้าๆ แต่มันเป็นนินจาที่ดูแปลกตาเสียเล็กน้อย เพราะทั้งหมดนั้นล้วนแต่สวมหน้ากากที่เป็นหน้ากากของเทนงู พวกเขาดึงดาบออกมาจากฝักช้าๆ และอาวุธออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน เหล่าทหารของอากิโตะก็ต่างดึงดาบออกมาจากฝักเช่นกัน แม้มันจะไม่พร้อมเพียงและสวยงาม แต่พวกเขานั้นก็มีความปรารถนาอย่างหนึ่งเหมือนๆกันคือ “ชัยชนะ” และเพื่อชัยชนะสิ่งที่พวกเขาต้องทำก็คือการทำลายศัตรูให้พินาศ

=====

“เร็วเข้าซิ....เร็วเข้า” ชายหนุ่มสีเขียวพูดขึ้นในขณะที่เขากำลังง่วนอยู่กับสิ่งประดิษฐ์ของเขา

รอบๆเขานั้นเป็นป่า และมีทหารไม่กี่คนที่คอยดูต้นทางให้กับเขา คาเมอินั่งชันเข่าก่อนจะใช้มือของเขาทำอะไรซักอย่างกับกล่องเล็กๆสีเงินข้างหน้า เหงื่อของเขาเริ่มไหลอาบใบหน้าของเขา เขาเริ่มกังวลและเริ่มกลัวว่าสิ่งประดิษฐ์ของเขานั้นจะไม่ได้ผล และถ้าหากไม่ได้ผลมันคงไม่ส่งผลดีกับตัวเขาและเพื่อนของเขาอย่างยาโนะแน่ๆ คาเมอิกัดริมฝีปากของตัวเอง พร้อมกับบ่นอุบอิบไปตลอดการปฏิบัติงาน หากทว่าไม่นานนักสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป มันกลับกลายเป็นสีหน้าที่มีแต่ความยินดี เขาแหงนหน้ามองก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความดีใจ

“และสิ่งนี้แหละ จะทำให้เราชนะสงคราม”
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Sengoku : 45
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» Sengoku : 12
» Sengoku : 34
» Sengoku : 19
» Sengoku : 35
» Sengoku : 20

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: