Away Land - Prologue : "Far" Journey

==========


“พวกเราเว้ย ไป!!! ล่องเรือจากเอเชียไปอเมริกาเว้ย ลุยยยย!!!!!!!!!!!!!!!”

เสียงของเพื่อนมันปลุกระดมพวกผมให้วิ่งขึ้นเรือไป เรากำลังจะเดินทางกลับอเมริกา....ทางเรือ ไอพวกนี้มันบ้าจริงๆ แต่เราก็บ้าตามมันเนาะ... กัปตันเรือของเราจ้างมาจากท่าเรือนี่แหละ น่าแปลก ที่เขายอมมาบ้ากับพวกเราด้วย... พวกเรามากัน 8 คน... 2 คนเป็นผู้หญิง คนแรก ถ้าภาษาเมืองชั้นเรียกว่า My Crush…. ใช่ ชั้นแอบชอบเธออยู่ เธอชื่อ อลิซ ไม่แปลกที่ชั้นแนะนำเธอคนแรกสินะ....ส่วนอีกคน....อีนี่มัน...ไม่อาจสรรหาคำมาบรรยายเลย..... ชั้นเดินขึ้นไปบนห้องนอนมัน.... ไม่เคยเข้าได้ซักครั้ง แถมยังมีเสียงออกมาจากห้องทุกครั้งด้วย!!!!!!!!!!! ไม่ต้องบอกว่าเสียงอะไรนะ..... เห้อออ ยัยคิมจิมิน...... ชั้นละเครียดจริงๆเลย ขึ้นเรือไปมันจะกินกัปตันอีกคนมั้ยเนี่ยยย.... ดีที่มันทำอาหารได้ เลยมาด้วยได้...อีกคนชื่อ ฮานะ ริว..... ชั้นไม่ค่อยคุยกับเขาเท่าไรนะ แต่ ดูแล้วเขาก็ชิวดี..... ตกปลา ชมดอกไม้ไป..... ไม่น่ามีพิษภัยอะไร เราเจอเขาที่ญี่ปุ่นในบาร์แห่งนึง เขาขอเราเดินทางไปด้วย ซึ่งก็ดี

ส่วนอีก 4 คน คือเพื่อนๆชั้นเอง เทรเวอร์ บัค เคน และ บ็อบ เรา 6 คนเดินทางจากมองโกเลียลงใต้มาเรื่อยๆ บางทีก็แวะรับเพื่อนใหม่ร่วมเดินทางมาด้วย.... จนมาถึงท่าเรือที่เราวางแผนว่าเราจะเดินทางมา และเราก็เช่าเรือเลย และกัปตันก็ตกลงอย่างน่าแปลกใจ....

เรือแล่นมาได้ 2 วัน เราต้องไปจอดที่เกาะแห่งนึง เพื่อเติมน้ำมัน กัปตันไล่เราไปสำรวจดูในเกาะนี้ก่อน เกาะนี้เป็นเกาะร้าง "เกาะนี้ใหญ่มากเลยนะ ดูสิๆ ที่หน้าผามีบ้านด้วย!!!" เจคบอกอย่างน่าตื่นเต้น!!! เราเดินมาอีกฝั่งของหาด มีทรายมากพอที่ให้เรานั่งพักได้ บัคหยิบลูกมะพร้าวมาโยนให้ผม แล้วเราก็เริ่มเล่นลิงชิงลูกมะพร้าวกะนอย่างสนุกสนาน..... ริวนั่งนิ่งที่ชายหาดชมทะเลอย่างสงบและเยือกเย็น เราไม่กล้ายุ่งกับเขาเท่าไรหรอก เจคโยนลูกมะพร้าวเต็มแรงเข้าไปในป่าใหญ่..... "เดี๋ยวชั้นไปเก็บให้!!!" ผมอาสา

ผมเดินเข้าไปในป่า ลองมองไปรอบๆ บางทีผมก็คิดว่าทำไมเราไม่ไปหาลูกมะพร้าวลูกใหม่มาเล่น..... ขาผมสะดุดกับอะไรบางอย่าง.... เชือก?!? ผมมองต้นตอของเชือก เชือกร้อยไปยังบนต้นไม้ และมัน....

ผูกกับร่างไร้วิญญานของคนปริศนาอยู่

"เวรละ!!!" ผมพยายามวิ่งออกจากป่า เมื่อกลับมาถึง ผมเรียกให้ทุกคนรีบวิ่งกลับไปที่เรือ และออกจากเกาะนี้ให้เร็วที่สุด พอมาถึงเรือ พวกเราก็ต้องหยุดวิ่ง เพราะ กัปตันเรือ นอนจมกองเลือกและมีดที่ปักหลังอยู่อย่างสยดสยอง เราทุกคนได้แต่ยืนนิ่ง.... จิมินกรี๊ดออกมาอย่างบ้าคลั่ง หันกลับไปอีกที มีคนผูกผ้าสีน้ำตาลเข้ม ถือปืนกลจ่อมาทางพวกเรา.....

"ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกาะฟาร์ ชั้น ไตร พวกแกสนุกแน่ ไม่ต้องกลัว!!!!" ชายผมทองปริศนาพูดก่อนจะฟาดปืนมาที่หน้าของชั้นจนสลบไป......


==========


...รู้ตัวอีกที ชั้นก็ถูกมัดแบบนี้ซะแล้ว มองดูในกรงมีเพียง 4 คนเท่านั้น เทรเวอร์ บัค บ๊อบ ริว หายไปไหน......  ตรงกลางของกรง ชายผมทองคนเดิมยืนมองอยู่ เขาคงรู้ตัวแล้วสินะ ว่าชั้นตื่นแล้ว......

"ตื่นแล้วหนอไอหนู" ชายผมทองหันมาทางผม
"แกต้องการอะไร?!?"ผมตอบกลับไปด้วยอารมณ์โมโห
"ชั้น!?! ชั้นต้องการอะไร!?! เป็นคำถามที่โง่มาก...." ชายผมทองเดินมาหาผม
"..." ผมได้แต่เงียบ มองหน้าชายผมทองไป
"ว้าาา อย่าเงียบสิ ชั้นทำให้เสียบรรยากาศใช่มั้ยเนี่ย... ชั้นแค่อยากสนุกเท่านั้นเอง..." ชายผมทองหัวเราะ
"ปล่อยชั้นออกไป"
"ว้าาาาา จะให้ปล่อยซะแล้ว นายยังไม่ถึงจุดพีคเลยนะ..... รอให้ทุกคนตื่นก่อน แล้วจะรู้เอง สนุกแน่..."

ชายผมทองเดินออกไปจากกรง ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากรอ รอ และรอให้ทุกคนตื่น พอทุกคนตื่นแล้ว ชายผมทอง ก็กลับมาอีกครั้ง....

"ยินดีต้อนรับทุกคน.... ชั้น ไตร.... ชั้นว่าชั้นแนะนำตัวไปแล้ว แต่มีบางคนไม่ใส่ใจ..... นายสี่คนดีนะ ที่ฟังชั้น ส่วนที่ไม่ฟัง... ชั้นก็จัดเกมสนุกๆให้เล่น...."
"ปล่อยชั้นออกไปนะ!!!" จิมินร้องไห้ฟูมฟายด้วยความกลัว
"โถๆๆๆๆ สาวเกาหลีของพี่ อย่าร้องสิจ๊ะ.... ยังไม่ได้สนุกกันเลย" ไตรพูดพลางลูบหน้าจิมินเบาๆ

ชายผมทองหันไปมองทางขวา... เทรเวอร์และบ๊อบถูกมัดไว้กับกองฟาง พวกโจรสลัดกำลังถือไม้ที่มีไฟไว้ ก่อนที่จะค่อยๆจุด ให้ไฟมันลามกองฟางไป.......


"เกมแรก... เป่าให้ดับ.... ผู้เล่นต้องเป่าไฟที่กำลังเผาฟางให้ดับให้ได้....หรือไม่ก็โดนย่างแบบนี้แหละ ดริ่มเป่าสิ รออะไร?!?"


น้ำตาของผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เพื่อนผมกำลังจะถูกฆ่าจากไอบ้านี่ และสุดท้าย พวกเขาก็ค่อยสลายกลายเป็นเถ้าถ่านคาตาของพวกเรา ไตรปรบมืออย่างถูกใจ นี่มันอะไรกัน!?!


"เอาละ เราเหลือผู้เล่นอีกสองคนสินะ เกมที่สองกันเลยดีกว่า......เกมแปลงร่างยังไงหล่ะ!!!"


ริวและบัคถูกจับแต่งตัวเป็นพวกมัน แล้วถือปืนของเล่น..... แล้วจับมัดไว้กับต้นไม้ ไตรเดินออกจากกรง ก่อนจะสะดุดขาของเคน ไตรหันมามอง ก่อนจะหยิบปืนขึ้นมายิงแสกหน้าเคนแบบไม่ลังเล ก่อนจะเดินออกไป.... ภาพทั้งหมด เราที่เหลือทั้งสามคนเห็น และสาวๆก็ดูทำใจไม่ได้ซะด้วย

==========

กลางคืนแล้ว พวกโจรสลัดโยนข้าวให้เรากิน เป็นของเหลือๆของพวกมันเอง เนื้อหมูผัดที่ถูกกัดไปครึ่งนึง ข้าวเปื้อนดินและทราย พวกเราทำอะไรไม่ได้ นอกจากกินประทังชีวิต อ้อ ไตรให้ปลดมัดพวกเราออกแล้ว เราถึงกินได้ แต่ยังอยู่ในกรงอยู่ พวกเราทัเงสามคนได้แต่มองศพของเคน และอีก 2 คนที่ถูกมัดไว้ด้านนอก จู่ๆ เสียงปืนก็ดังขึ้น ปังๆๆๆๆๆๆ!!!!!!! พวกโจรสลัดรีบวิ่งไปด้านทะเล เราได้แต่วิ่งไปมองที่ขอบกรง มีโจรมาปล่อย 2 คนที่ถูกมัดไว้ บัควิ่งไป แต่โดนกระสุนยิงกลับมา!!! และนอนแน่นิ่งลง... ริวแย่งปืนของโจรที่โดนยิงมาได้ แต่ก็มีชายคนนึง เอาปืนมาจ่อหลังริว.....

"วาง อาวุธ แล้วปล่อยตัวประกัน" ชายผิวสีร่างใหญ่หัวโล้นบอก
"เดี๋ยวๆๆๆ เขาคือตัวประกันครับ แต่ต้องใส่ชุด..."ผมอธิบาย
"ไอบ้านั่นอีกแล้วใช่มั้ย เอ้า ออกมา" ชายผิวสีถีบประตู แล้วปล่อยพวกเราออกไป
"ชั้นอยากให้นายวิ่งออกไปที่ด้านนอกนั่นให้เร็วที่สุด จะมีรถมารอรับพวกนายอยู่ ชั้นจะตามไปเอง ไป!!"

สิ้นเสียงชายผิวสี เราทั้งสามคนก็วิ่งไปตามที่บอก รถจีปสีน้ำเงินคันนึงจอดรออยู่ ชายผมยาวและไว้เครารีบเปิดประตูและไล่เราขึ้นมา ก่อนจะออกรถไปอย่างรวดเร็ว

"นายมาจากไหน?" ชายผมยาวถาม
"อเมริกา..." ผมตอยแบบกล้าๆกลัวๆค
"แล้วนายมาอยู่บนนรกนี้ได้ไง" ชายผมยาวถามต่อ
"นายเป็นใคร?" ผมถามกลับไป
"ชั้น.... ชั้นเฮนรี่ เจมส์ เรียกชั้นเจมส์ดีกว่านะ ชั้นก็เหมือนนายแหละ แต่หนีออกมาได้" เจมส์ตอบ
"นายหล่ะ?"



"ชั้น เจค แบรดลีย์ มัวร์...."