“นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!!!!!!!!”ผมแหกปากดังลั่นห้องเมื่อเห็นสภาพร่างกายของตัวเอง พลางหยิกแก้มตัวเอง โอ้ย!! ไม่ใช่ฝันนี่หว่า!! นี่เรา... ร่างกายของเรา... กลายเป็นผู้หญิงไปจริงๆหรอวะเนี่ย!!! มะ... ไม่มีทางเป็นไปได้!!!
หนุบ... หนับ...
“มะ... มีหน่มน้ม”
ไม่รู้ผมคิดบ้าอะไรอยู่ถึงเอามือไปสัมผัสที่ลูกแตงโมขนาดย่อมของตัวเอง นี่สินะสิ่งที่ชายหนุ่มถวิลหา... เฮ้ย!! นี่ไม่ใช่เวลามาหื่นกับร่างกายของตัวเองนะโว้ย!!! คิดสิคิด!!! ตะ... ต้องรีบทำอะไรซักอย่าง!!! ตะ... แต่มันก็... ใหญ่ชะมัดเลยแฮะ... เอ้ย!!! ไม่ช่ายยยย!!!
“เกิดอะไรขึ้นจินามิ!!!???”
“อ๊ะ!!!”
เสียงนั้นมัน... โองุริ!!!
โองุริเปิดประตูพรวดเข้ามาในห้องของผมด้วยท่าทีแตกตื่น สงสัยคงเพราะได้ยินเสียงแหกปากของผมเมื่อสักครู่ เจ้าหมอนั่นถึงกับตาค้าง และตัวนิ่งเป็นหินชั่วขณะเมื่อเห็นสภาพของผมในตอนนี้
แหงล่ะ เปิดประตูมาเห็นสาวน้อยแก้ผ้าตรงหน้ามันก็ต้องช็อคเป็นธรรมดา...
แต่ตอนนี้ผมต้องรีบอธิบายให้เจ้าหมอนี่ฟังโดยเร็วว่า...
“สวยจังเลย~♡”
“หา???”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้อธิบาย เจ้าโองุริก็รีบเดินตรงมาที่ผมด้วยสีหน้าระรื่นเต็มที่
“ไม่เคยเจอใครงามเท่านี้มาก่อนเลย ขอดูหน้าชัดๆหน่อยน้า~”
“เฮ้ย!!! เดี๋ยวก่อน!!!! ใจเย็นๆ นี่ฉันเอง จินามิไง!! จินามิ!!!”
ผมรีบบอกด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนก่อนที่จะโดนเจ้าบ้าโองุริแทะโลมไปมากกว่านี้ แต่ใครจะไปเชื่อลงฟะ!! จากผู้ชายเป็นผู้หญิงนี่มันโคตรแฟนตาซีเลยนะเฮ้ย!!!
“ห๊ะ?? จินามิเองหรอ??”
อ้าว... ดูเหมือนจะเชื่อแฮะ ก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบาย... แต่มันก็เชื่อง่ายเหลือเกินแฮะ
“นี่นาย... อย่าบอกนะว่ากินเจ้านี่เข้าไปน่ะ?”
โองุริหยิบขวดยาขึ้นมาขวดหนึ่ง... ใช่แล้ว ยาที่ผมกินเข้าไปก่อนที่จะเกิดเรื่องบ้าๆนี่ขึ้น
“ก็เออน่ะสิ”
ผมตอบในขณะที่คว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาผืนหนึ่งแล้วคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเองไว้
“ก็นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าเป็นยาแก้ไข้”
“ใช่ซะที่ไหน”
โองุริตอบพลางเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมา แล้วเปิดหน้าเว็บไซต์ที่มีรูปยาขวดนี้อยู่ให้ผมดู พร้อมทั้งรายละเอียดยาวเหยียด แถมยังมีความคิดเห็นของคนที่เคยกินยาตัวนี้เต็มไปหมด
“นี่คือยาวิเศษที่ฉันสั่งซื้อมาทางอินเตอร์เนทต่างหาก... ชื่อว่า ‘DX เทพสเน่หา’ งามทันทีที่บริโภค!!!”
“ไอ้ยาเห่ยนี่มันอะไรกัน... ฟังดูขี้โม้ชะมัด”
แต่ผมว่ามันไม่น่าจะโม้แล้วล่ะ...
“น่าสนุกดีแฮะ... ท่าทางเจ้ายานี่จะมีผลข้างเคียงกับไข้หวัดของนายเลยเป็นแบบนี้ ฮ่าๆ”
“สนุกกับผีสิฟะ!!! ทำตูเป็นแบบนี้!!!”
ไอ้บ้านี่!!!! เห็นเรื่องทุกข์ของตูเป็นเรื่องสนุกได้ไงฟะ!!!
นี่มันบ้าอะไรกัน... ยอดชายอย่างผมกลายเป็นผู้หญิงจริงๆไปแล้ว... เราจะทำยังไงต่อไปดี??
“โองุริ!!! รีบทำอะไรซักอย่างเร็วเข้า!!! เอายานั่นมากินอีกสิ!!”
“ไม่ไหวๆ”
“ทำไมอ่ะ??”
“ก็นายเล่นกินซะหมดขวดเลยนี่หว่า...”
“ก็ไปซื้อมาอีกขวดสิ!!!”
“ไม่ได้หรอก... เพราะยาขวดนี้มันราคา ‘สามร้อยล้านเยน’ อ่านะ”
“หา!!! แกไปเอาเงินขนาดนั้นมาจากไหนฟะ!!!”
“พอดีถูกรางวัลที่หนึ่งมาน่ะ ฮ่าๆ”
อะ... ไอ้บ้าโองุริเอ้ย!!!
“แต่ว่านะ...”
โองุริจดๆจ้องๆไปที่ร่างกายเปลือยเปล่าของผมซึ่งถูกคลุมด้วยผ้าขนหนูบางๆอยู่สักพัก แล้วทำหน้าเหมือนว่าจะคิดอะไรออก
“แบบนี้ก็ไม่เลวนี่... อ๊ะ!! ฉันคิดอะไรออกแล้ว!!”
“หือ??”
โองุริดีดนิ้วดังเป๊าะ
“ไอดอลไง!!! นายต้องเป็นไอดอลแล้วหาเงินสามร้อยล้านเยนมาเพื่อซื้อยานั่นอีกรอบ!! นั่นเป็นทางเดียวที่จะทำให้นายกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้!!!”
“อะ... ไอดอลหรอ?”
“ใช่!!! ฟังให้ดีนะ... วงการไอดอลน่ะถ้าประสบความสำเร็จล่ะก็ทำเงินได้ถึงหกแสนล้านเยนเชียวนะ!!! ดังนั้นแค่สามร้อยล้านนี่เรื่องจิ๊บๆ!!”
“ตะ... แต่ว่าเรื่องแบบนั้นฉันจะทำได้หรอ?”
“ได้แน่นอนสิ เพราะตอนนี้น่ะ นายโคตรน่ารักเลยนะรู้ตัวไหม?”
“ห๊า?? ฉะ... ฉันเนี่ยนะน่ารัก!!! ฉันลูกผู้ชายนะจะไปน่ารักได้ยังไง?? อย่าพูดอะไรบ้าๆสิ!!”
หน้าผมแดงแป๊ด เกิดมาก็เพิ่งเคยมีคนชมนี่แหละ... ตะ... แต่ชมแบบนี้ไม่เอาเฟ้ย!! ผมเนี่ยนะน่ารัก? บ้าไปแล้ว!!! ลูกผู้ชายอย่างผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก*!!
“ท่าทางนายจะไม่เชื่อสินะ?? งั้นเดี๋ยวฉันจะแสดงให้ดู...”
“หวา~!!!”
แล้วโองุริก็พุ่งตรงเข้ามาหาผม พร้อมอุปกรณ์แต่งหน้ามากมายหลายชนิดที่ผมก็ไม่รู้ว่าเจ้าหมอนั่นไปหามาจากไหน
“เอ้า!! เรียบร้อย”
หลังจากปล่อยให้เจ้าบ้าโองุริทำตามใจชอบจนเสร็จ โองุริก็พาผมไปส่องกระจกบานเท่าตัวที่อยู่ภายในห้อง
นะ... นี่มัน
หน้าของผมถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ขนตาถูกปัดจนงอนสวยสะกดทุกสายตาที่เผลอไปจ้องมอง แก้มสีชมพูระเรื่อน่าสัมผัส ริมฝีปากอวบอิ่มดูแวววาว
นะ... น่ารัก...
ห๊า!!! น่ารักหรอ??
“นี่ตูน่ารักขนาดนี้เลยหรอ!!! นี่ตูน่ารักขนาดนี้เลยหรอ!!!”
“เห็นไหมล่ะ... บอกแล้วไม่เชื่อ”
โองุริยืนยิ้มกริ่มอยู่ข้างๆผม ดูเหมือนหมอนี่จะพอใจกับสภาพที่ผมเป็นตอนนี้เอามากๆ
แต่ตูไม่พอใจเลยเฟ้ย!!!
“จินามิ รู้เอาไว้ซะว่าตอนนี้นายคือสุดยอดสาวสวย!! และยังเป็นคนที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นอีกด้วย!! ดังนั้นอย่างนายฝึกอีกหน่อยล่ะก็เป็นท็อปไอดอลได้สบายๆ!! นี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้นายกลับไปเป็นผู้ชายได้!! นายต้องทำเข้าใจไหม?”
ถึงจะไม่ค่อยชอบใจที่ไอ้หมอนี่ดูพออกพอใจกับสภาพของผมในตอนนี้ก็ตามที... แต่โองุริก็พยายามหาทางที่จะช่วยเหลือผมเต็มที่ ที่เจ้าหมอนี่พูดมันก็ถูก นี่คงเป็นวิธีเดียวที่จะได้เงินสามร้อยล้านมา นั่นสินะ... เพื่อที่จะเป็นยอดชายเราต้องทำ!!!
“ช่วยไม่ได้... ทางเลือกของฉันก็มีไม่มาก โอเค!! จัดเต็มเลยพวก!!”
“ดีมาก!! เอาล่ะ!! ก่อนอื่นก็ต้องมาลองเสื้อผ้าหน้าผมกันดูก่อน!!”
“รู้สึกว่านายจะดูมีความสุขเหลือเกินนะ ว่าแต่ทำไมชุดผู้หญิงของนายมันเยอะงี้ฟะ?”
ผมถามเมื่อเห็นเจ้าโองุริเปิดตู้เสื้อผ้าที่มีแต่ชุดผู้หญิงเต็มไปหมด
“อ๋อ... ฉันแต่งหญิงเป็นงานอดิเรกน่ะ!!”
“นี่เอ็งยอมรับได้หน้าตาเฉยเลยหรอฟะ!!”
“ก็อยากสวยบ้างไง”
อยู่กับมันมาตั้งนาน... ก็เพิ่งมารู้นี่แหละ
“เอ้า เปลี่ยนชุดซะ เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอก”
“อะ... อืม”
ผมรับชุดที่โองุริยื่นมาให้ ก่อนที่หมอนั่นจะออกไปรอข้างนอกห้อง เมื่อผมลองมองดูชุดที่เจ้าโองุริยื่นให้มาอีกครั้ง
ชะ... ชุดว่ายน้ำนี่หว่า??
นี่เราต้องใส่ชุดแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย... แต่ก็เอาเถอะ... ฮึบ... พอดีเป๊ะเลยแฮะ
ผมมองเงาสะท้อนของตัวเองบนกระจกอีกครั้ง... มะ... มันก็น่ารักจริงๆด้วยแฮะ...
“จินามิ!! เสร็จหรือยัง??”
“กรี๊ดดดดด!!!”
เปรี้ยง!!!!“ทีหลังอย่าพรวดพราดเข้ามาแบบนี้อีกนะ!!”
“อา... หมัดเปรี้ยงมาก่อนปากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน... แต่ก็อย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด!!! นายน่ะเหมาะกับเป็นไอดอลสุดๆ!!”
โองุริจดจ้องร่างกายของผมที่สวมเพียงชุดว่ายน้ำไม่วางตา ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนๆกันก็เถอะแต่มาจ้องแบบนี้ก็อายเป็นเหมือนกันนะ...
“อะไรกันเล่า? จ้องอยู่ได้”
“ที่เหลือก็แค่ฝึกการพูดล่ะ เดี๋ยวฉันทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วนายทำตามนะ”
“อะ... อืม”
“อะแฮ่ม!!! สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก หนูชื่อจินามิค่า~♡ เรียกหนูว่าจินามินก็ได้นะค้า~ จากนั้นนายก็ดันหน่มหน้มมาโชว์กรรมการ อ้ากกกกกกก!!!”
“จะบ้าเรอะ!!!”
ผมซัดเจ้าเพื่อนบ้าไปอีกหนึ่งเปรี้ยง
“อะไรกัน? นี่ฉันจริงจังนะ เป็นไอดอลต้องทำให้แฟนคลับชาบูๆให้ได้สิ ถ้าขืนไม่ฝึกไว้จะไปมีแฟนคลับได้ยังไงล่ะ? ดังนั้นนายต้องฝึกฝนเอาไว้ตอนถึงเวลาจริงจะได้ไม่เกร็งไงล่ะ”
“อะ... อือ”
นั่นสินะ... เอาก็เอาวะ งั้น...
“สะ... สวัสดีค่ะ ยะ... ยินดีที่ได้รู้จัก นะ... นะ... นะ... นะ... หนู”
“แผ่นกระตุกเรอะ!!!!!”
“ฉันจะทำเรื่องน่าอายแบบนั้นได้ไงเล่า!!”
“นายจะอายไม่ได้นะ ไม่งั้นนายก็เป็นไอดอลไม่ได้สิ”
“นี่ฉันต้องทำจริงๆใช่ไหมเนี่ย?”
“ใช่!! ดูนี่ซะ ไอดอลที่แท้จริงน่ะทำเรื่องน่าอายกว่านี้ไม่เห็นจะแปลกเลย”
โองุริยื่นนิตยสารมาให้ผมดูเล่มนึง ภายในมีแต่รูปสาวน้อยน่ารักเต็มไปหมด แต่ละคนอยู่ในชุดวาบหวิว แถมโพสท่าเซ็กซี่เย้ายวนเต็มที่...
นะ... นี่เราต้องทำขนาดนี้เลยหรอวะเนี่ย!!!
บะ... แบบนี้มัน...
“อ๊ากกกกกก ช้านทามแบบนี้ม่ายด้ายยยยยยยย!!!”
“เฮ้ย!!! จินามิ!!!”
ผมรีบคว้าชุดที่อยู่ใกล้มือที่สุดแล้ววิ่งพรวดออกไปจากห้องโดยไม่ได้คิดเลยด้วยซ้ำว่าจะไปที่ไหน...
----------------------------------------------------
ซ่า...ทันทีที่ผมหนีออกมาฝนก็เริ่มลงเม็ด...
เรานี่มันบ้าจริงๆ... หนีออกมาทั้งๆที่ไม่มีที่ไป
ผมเดินตากฝนจนเปียกไปหมดทั้งตัว สภาพไม่ต่างอะไรกับลูกหมาตกน้ำเลย... ผมได้ยินเสียงผู้ชายกลุ่มหนึ่งซุบซิบเมื่อมองเห็นผม แต่ผมไม่ได้สนใจหรอกว่าพวกนั้นพูดอะไรกัน... คงจะแซวผู้หญิงตามธรรมชาติของพวกผู้ชายล่ะมั้ง ตอนนี้เราเป็นผู้หญิงแล้วนิ
สุดท้ายผมก็ไปนั่งหลบฝนอยู่ที่หน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
เฮ้อ...
ทั้งๆที่เราผลาญเงินโองุริไปตั้งสามร้อยล้านเยนแท้ๆ... แต่เจ้านั่นยังอุตส่าห์ช่วยเรา พยายามหาทางให้เรากลับเป็นเหมือนเดิม รู้สึกแย่จัง... เผลอทำเรื่องไม่ดีกับหมอนั่นไปซะแล้วสิ...
ทำยังไงดีล่ะ?? พอเจ้าโองุริไม่อยู่ด้วยแล้วเราก็ทำอะไรไม่เป็นเลย...
“นี่เธอตรงนั้นน่ะ?? เป็นอะไรไปหรอ??”
เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น ผมหันไป
นะ... นั่น
"เป็นสาวเป็นนางมานั่งตากฝนคนเดียวตอนกลางคืนมันอันตรายนะ"
"รุ่นพี่คิตาโนะ ยูอิกะ!!!"
ใช่แล้ว... รุ่นพี่ยูอิกะ คนที่ผม... แอบชอบ
"เอ๊ะ? นี่เธอรู้จักฉันด้วยหรอ?"
"อ่า... ก็แบบว่า ที่โรงเรียนรุ่นพี่ดังจะตาย"
"อ๋อ... เรียนโรงเรียนเดียวกันนี่เอง อืม... งั้นก็ง่ายล่ะ มาที่บ้านฉันสิ ฉันอยู่บ้านคนเดียวไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องเกรงใจนะ"
"อ๊ะ!! เดี๋ยว!!!"
มารู้ตัวอีกทีผมก็อยู่บ้านของรุ่นพี่ยูอิกะซะแล้ว??
"ใส่เสื้อผ้าเปียกๆเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก... มาอาบน้ำซะนะ"
เอ๋!!!!!!
ถะ... แถมยังได้อาบน้ำด้วยกันอีก!!!!
นะ... นี่มันอีเวนท์ในเกมจีบสาวหรอวะเนี่ย!!!
"นี่แล้วชื่ออะไรหรอ?"
"ชะ... ชื่อจินามิ คะ...ค่ะ"
"อ๋อ... งั้นก็จินามิจังสินะ"
ไม่คิดเลยว่าจะได้มาอยู่ในสภาพนี้กับคนที่แอบชอบสองต่อสอง... นะ... นี่มันสถานการณ์ในฝันของผู้ชายทั่วโลกเลยนะเฟ้ย!!
แต่เราเป็นลูกผู้ชายนะ... อย่าหันไปมองเด็ดขาด... ท่องไว้ๆ อย่าหัน... อย่าหัน... อดทนไว้ จินามิ เอย์ตะ... ถ้านายแอบดูก็ไม่แมนสิ!!
"นี่... จินามิจัง ฉันจะไม่ถามเธอนะว่าเธอไปนั่งตากฝนอยู่ตรงนั้นทำไม... แต่ฉันคิดว่าตอนนี้น่าจะมีคนเป็นห่วงเธออยู่ไม่ใช่หรอ?"
คนที่เป็นห่วงเราหรอ???
หน้าของโองุริลอยขึ้นมาเป็นอันดับแรก... จริงสิ... คนที่เป็นห่วงเราตอนนี้ก็คงจะมีแต่เจ้าหมอนี่นี่หว่า
"มีแน่ๆเลย แฟนใช่ไหม"
"มะ... ไม่ใช่นะคะ!!"
ผมรีบปฏิเสธทันควัน
"ฟังนะจินามิจัง เวลาที่เธอเจออุปสรรคแล้วไม่รู้จะไปทางไหน... ลองพยายามทำอะไรบางอย่างเพื่อคนสำคัญดูสิ ถือว่าเป็นคำแนะนำเล็กๆจากรุ่นพี่จ้ะ~♪"
คนสำคัญงั้นหรอ...
"ตอนนี้ฉันก็กำลังรับสมัครคนสำคัญอยู่เหมือนกันนะ คนที่ดูแมนๆนี่แหละสเปคของฉันเลย~♡"
ใช่แล้ว... เราตั้งมั่นจะเป็นลูกผู้ชายตัวจริงเพื่อที่จะบอกรักรุ่นพี่... คนสำคัญของผม!!
"ขอบคุณนะคะรุ่นพี่!! ผม... ไม่สิ!! หนูจะเป็นลูกผู้ชายที่สง่างามให้ได้"
อ๊ะ...
ระ... ร่างเปลือยของรุ่นพี่!!!
เผลอหันไปมองจนได้... ทนไม่ไหวแหล่วววว คร่อก~
"ว้าย!! จินามิจังเป็นอะไรไป?? อย่าเพิ่งตายนะทำใจดีๆไว้!!"
----------------------------------------------------
"โองุริ!!"
ผมพกความมั่นใจไว้อย่างเต็มร้อยกลับไปหาโองุริ ใช่แล้ว!! ผมตั้งมั่นไว้แล้วว่าจะต้องทำมันให้ได้!!
"ฉันพร้อมแล้วล่ะ!! ฉันจะเป็นไอดอลสาวน้อยที่น่ารัก... เพื่อรุ่นพี่ยูอิกะ!!!"
"หึ... ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายไปเจออะไรมา... แต่แววตานายมุ่งมั่นดีนิ งั้นฉันจะฝึกพิเศษให้กับนาย!!! จะไหวหรอจินามิ?"
"เอาสิโองุริ!!"
"ต่อไปนี้เรียกฉันว่าโค้ชด้วยนะ!!"
"ได้ค่ะโค้ช!!"
"ดีมาก!! แบบนั้นแหละ!! งั้นเรามาเริ่มกันเลย!!"
และแล้ว... ก้าวแรกของเส้นทางไปสู่สุดยอดไอดอลเพื่อเงินสามร้อยล้านของผม... ไม่สิ... ของฉันก็ได้เริ่มต้นขึ้น!!!
----------------------------------------------------
*ล้อเลียนไลท์โนเวล/มังงะ/อนิเมะเรื่อง "น้องสาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก"
