“โอ้ยยย เจ็บจังเลย เจ็บ ๆ ๆ ๆ ๆ” เสียงของเด็กคนหนึ่งร่วงลงมาจากฟ้า เขาร้องด้วยความเจ็บปวด
“ลุกขึ้นมาสิคายุคุง นายเองก็อยากเก่งขึ้นไม่ใช่หรอ ? ลุกขึ้นมาสู้กับลุงซี่!!!” เสียงของชายหนุ่มเรียกเด็กคนนั้น ที่มีชื่อว่าคายุ ในตอนนี้ทั้งสองอยู่ในสถานที่ ที่เงียบสนิทมีแค่สายลมพัดผ่านไม่มีคน ไม่มีสิ่งอะไรมากวนใจ เต็มไปด้วยธรรมชาติ
“แต่ว่าคุณลุงโฮชิ นี่เราก็ซ้อมมาหลายชั่วโมงแล้วนะครับ ! แถมผมยังทำไรลุงไม่ได้เลย” เสียงของเด็กหนุ่มคายุบอกกับคุณลุงของเขาที่ชื่อว่าโฮชิ
“อะไรกัน! อะไรกัน! คายุ แค่นี้เหนื่อยแล้วหรอ ? เรามาต่อสู้กันต่อดีกว่า ลุงยังไม่หายสนุกเลย !!” เสียงของลุงโฮชิบอกกับคายุพร้อมตั้งท่าที่เตรียมพร้อมที่จะสู้ ทางคายุมองก่อนจะลุกขึ้นมาทั้งที่ตัวเองเจ็บอยู่เขามองหน้าโฮชิที่ยิ้ม เขาก็ยิ้มแล้วตั้งท่าเตรียมที่จะสู้เหมือนกัน
“เอาแล้วนะครับ !! ไม่เกรงใจแล้วนะคุณลุงโฮชิ!!!” เสียงของคายุตะโกนออกไปพร้อมตัวของเขาพุ่งจู่โจมโฮชิเข้าไปทันที !!
คายุเข้าไปชกที่หน้าของโฮชิ แต่ว่าโฮชิกะไว้อยู่แล้ว เขาเอี้ยวตัวหลบได้ก่อนที่ตัวของคายุจะถลำมา โฮชิยกเข่ากระแทกเข้าไปที่ท้องของคายุ !!
ฟรึบ !!
คายุเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยที่ตาเปล่าของคนธรรมดาไม่สามารถมองเห็นได้ก่อนที่คายุจะกระโดดตีลังกาไปตั้งหลักแล้วพุ่งเข้ามาโจมตีโฮชิต่อ ทั้งคู่ต่างชกเข้าใส่กันอย่างรวดเร็วโดยยังไม่มีใครเสียท่าให้ใคร แล้วไม่เปิดช่องโหว่ด้วยเหมือนกัน !!
ทั้งคู่เริ่มโจมตีด้วยความเร็วก่อนที่ทั้งโฮชิจะต่อยหน้าของคายุปลิวออกไป !! คายุปลิวออกไปหลังของเขาจะไปชนกับห้อนดินใหญ่ แต่ว่าคายุม้วนตัวก่อนที่จะเอาเท้าแตะก้อนหินเป็นตัวเสริมก่อนที่จะบินพุ่งเข้าไปเตะก้านคอใส่โฮชิ แต่ว่าโฮชิยกแขนกันไว้ได้ !! ก่อนที่จะจับขาของคายุแล้วเหวี่ยงหมุนคล้าย ๆ กับท่าไจแอ้นท์ สวิง !! หมุนคายุอย่างรวดเร็ว !! ก่อนจะเหวี่ยงคายุพุ่งขึ้นฟ้าขึ้นไป คายุยังไม่ยอมปลิวเขายั้งตัวไว้ได้พร้อมตั้งหลักบนอากาศตัวของคายุยังลอยอยู่บนฟ้า เขาหันไปหาโฮชิอยู่ข้างล่าง !!
“พลัง !!! คลื่น !!! เต่า !!!”
โฮชิปล่อยพลังคลื่นเต่าเข้าไปโจมตีคายุ แต่ว่าคายุหลบด้วยการเคลื่อนไหวพริบตามาอยู่ข้างหลังของโฮชิ แต่ว่าโฮชิกะไว้อยู่แล้วก่อนจะศอกหลังเข้าไป ทางคายุหลบได้อย่างฉิวเฉียด !! ตัวของคายุยังตั้งหลักไม่ได้เพราะว่าเขาหลบการโจมตีอันรวดเร็วของโฮชิไปได้ แต่ว่ามันยังไม่พ้นที่จะโดนโฮชิพุ่งตัวเข้ามากระโดดเอาเข่ากระแทกท้องของคายุเข้าไปเต็ม ๆ !!
คายุปลิวออกไปตัวของเขาตัวกระแทกกับก้อนหินภูเขาไป !! คายุพยายามลุกขึ้นมาแต่ว่าโฮชิยังไม่หยุดการโจมตีเข้ามาต่อยคายุอย่างรัว ๆ และรวดเร็วก่อนจะเตะคายุขึ้นฟ้าไปได้ !! โฮชิยังตามไปตัวของคายุยังปลิวยังอยู่นั้นโฮชิบินมาข้างล่างก่อนจะพุ่งถีบคายุเข้าไปเต็ม ๆ !! คายุจุกก่อนที่โฮชิจะบินขึ้นไปข้างบนก่อนจะเอามือประสานกันทุบหลังของคายุจนตัวลงไปกระแทกพื้นเข้าไปเต็ม ๆ !!
ตึ้งงงงง !!!
เสียงคายุลอนลงมากระแทกพื้นดังสนั่นฝุ่นเต็มไปหมดจนโฮชิที่มองคายุลงมาไม่เห็นร่างของคายุ เพราะว่าฝุ่นบังหมด โฮชิมองข้างล่างก่อนที่จะมีแสงสีทองพุ่งออกมาจากกลุ่มควัน !! โฮชิยกแขนกันก่อนที่ตัวจะปลิวออกไป !! โฮชิยังไม่เป็นอะไรก่อนที่เขาจะลอยลงมาเหยียบที่พื้น เมื่อฝุ่นจางลงโฮชิเห็นคายุพุ่งออกมาก่อนจะกระโดดต่อยอัปเปอร์คัทเข้าไปเต็ม ๆ ปลายคางของโฮชิที่โดนเข้าไปที่หน้าเสยขึ้นไปเลยคายุจัดการกระโดดเตะก้านคอของโฮชิเข้าไป !!
ตัวของโฮชิปลิวออกไปทางคายุใช้การเคลื่อนไหวพริบตาไปข้างหลังของโฮชิก่อนจะจัดการตบโฮชิด้วยหลังมือเข้าไปเต็ม ๆ !! โฮชิโดนเข้าไปตัวของเขาปลิวไปอีกทาง !! คายุทำอย่างเดิมโดยการเคลื่อนไหวพริบตาไปข้างหลังของโฮชิ !! แต่ว่าโฮชิลังกาหันหน้ามา คายุกับโฮชิต่อยหมัดเข้าไปประสาน !!
ปั้งงงงงง !!!
เสียงหมัดของทั้งสองทำให้เกิดพลังงานอย่างรุนแรง !! ทำให้เกิดคลื่นลมแตกออกมาเป็นวงกว้างทั้งสองยังหมัดกันอยู่ แต่ว่าคายุเห็นท่าไม่ดีเพราะตัวเองเหมือนจะแรงน้อยกว่าก่อนที่เขาจะถอยออกแล้วบินขึ้นไปบนฟ้า !! คายุขึ้นไปก่อนจะกำหมัดแน่น !! แล้วเขาก็ชาร์จพลัง !!
ฟู่มมมมม …
เสียงลมพัดอย่างรุนแรงจากการชาร์ตพลังของคายุก่อนที่คายุตั้งท่าที่จะเตรียมใช้ท่าไม้ตายของเขา !!! ของโฮชิที่มองก็ทำท่าเดียวกับคายุ !! ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดพร้อมกัน !!
“ พลังคลื่นเต่า !!! สะท้านฟ้า !!!!!!!!!!! ”
เสียงของคายุกับโฮชิตะโกนก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยพลังสีฟ้าออกมาก่อนที่พลังทั้งสองจะเกิดการชนกันอย่างรุนแรง !! ทั้งคู่กำลังต้านพลังของทั้งคู่อยู่ !! ไม่มีใครยอมใครกันเลยแม้แต่น้อย !! คายุใช้แรงเฮือกสุดท้ายของเขา !!
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!”
เสียงของคายุตะโกนออกมาพลังของเขาได้เปรียบโฮชิ !! โฮชิเห็นท่ามาดีเขาหยุดพลังของเขาแล้วกระโดดหลบพลังคลื่นเต่าของคายุที่สามารถชนะพลังคลื่นเต่าของเขามาได้ !! ก่อนที่พลังคลื่นเต่านั้นจะพุ่งลงมาที่พื้นเต็ม !! โฮชิมองไปที่พื้นพร้อมพูดในใจว่าโอ้โห !! พื้นกลายเป็นรูขนาดใหญ่ เขามองไปที่คายุที่หายใจหอบแห็ก ๆ อยู่ข้างบนที่ข้างอยู่ท่าพลังคลื่นเต่า ก่อนที่ตัวเขาจะลอยลงมาแบบหมดสติ !! ก่อนที่โฮชิจะเข้าไปรับตัวของเขา !!
“นายนี่ก็เก่งขึ้นไม่เบาเลยนะ คายุคุง สักวันนายต้องเป็นคนที่ปกป้องโลกได้แน่ ๆ เจ้าเปี๊ยก !!” โฮชิมองไปที่คายุที่เขาแบกอยู่ก่อนที่เขาจะยิ้มพร้อมด้วยเราะ แห๊ะ ๆ !!
----------------------
ตาของคายุกำลังจะลืมขึ้นมา เขายังอยู่ในอาการสลึมสลือเพราะว่าหมดแรงจากการซ้อมกับลุงโฮชิ เขาหันซ้ายหันขวาไปมา ก่อนที่จะมีเสียงของลุงโฮชิ !!
“ตื่นได้แล้ว !!!” เสียงของโฮชิตะโกนเข้าไปใส่หูของคายุเต็ม ๆ คายุเกิดอาการตกใจก่อนที่ตัวของเขาจะเด้งขึ้นไปก่อนเอามือปิดหูของเขา
“โอ้ยยย !! คุณลุงโฮชิแกล้งผมแบบนี้อีกแล้ว ?” คายุบอกกับโฮชิเพราะว่าเขาโดนโฮชิแกล้งแบบนี้บ่อยมาก !!
“ก็แหม่ !! นายเล่นหลับไปตั้งห้าชั่วโมงแหนะ.. แถมตอนนี้ก็ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วด้วย !! ลุงซื้อข้าวมาเต็มเลยน้า ฮะ ฮ่า ๆๆ” เสียงของโฮชิพูดพร้อมหัวเราะ เสียงของโฮชิดูร่าเริงก่อนที่คายุจะยิ้ม
“งั้นรีบ ๆ มากินข้าวหละ ไม่งั้นลุงกินหมดก่อนแล้วจะหาว่าไม่เตือนนะ ฮี่ ๆๆๆ” โฮชิพูดพร้อมเดินออกจากห้องนอนของคายุก่อนที่คายุจะเริ่มนั่งครุ่นคิด ถึงเรื่องที่เขาซ้อมวันนี้คายุคิดในใจ
“นี่เราหลับไป 5 ชั่วโมงเลยหรอเนี่ย? แต่จะว่าไปเราก็ไม่เคยใช้พลังมากขนาดนี้มาก่อนเลยนี่นา แต่ไม่เป็นไรไปกินข้าวดีกว่า !!” คายุนั่งคิดเสร็จก่อนที่จะกระโดดลุกออกจากเตียงของเขาก่อนจะเดินออกไปที่ห้องครัว เขาเห็นโฮชิกินอย่างรวดเร็ว
“เห้ย คุณลุงโฮชิขี้โกงนี่ !! ไม่รอผมเลย !!” คายุพูดพร้อมทำเสียงดุใส่
“ก็ลุงบอกว่าลุงจะไม่รอแล้วไง”โฮชิบอกไปในขณะที่ข้าวยังเต็มปาก คายุไม่มีทางเลือกรีบไปนั่งที่โต๊ะก่อนทั้งคู่จะกินอย่างมุมมาม กินเยอะเกินที่คนมันจะกินกัน !! ทั้งคู่กินเสร็จจนจานเยอะจนแทบเป็นกองภูเขากันเลย !!
“นี่วันนี้นายล้างจานนะคายุ” เสียงของโฮชิบอกกับคายุ
“นี่คุณลุงโฮชิขี้โกงนี่ !! วันนี้มันวันอาทิตย์!! พรุ่งนี้โรงเรียนมัธยมปลายผมก็จะเปิดแล้วนะ ลุงโฮชินั่นหละที่ต้องล้าง” คายุบอกกับโฮชิไป !!!
“นี่ ๆ ไม่ต้องมาหาข้อแก้ตัวเลยนายนั่นหละไปล้าง” โฮชิพูดก่อนที่เขาจะยิ้มแล้วชี้ไปที่จานที่กองอยู่ตรงในซิงค์ล้างจานเต็มไปหมด คายุมองไปตานี่แทบถลนออกจากเบ้าพวกเขาทั้งสองคนกินออกไปขนาดนี้เลยหรอเนี่ย!!
“งั้นผมจะใช้วิธีนี้แล้วกัน…!!!” คายุพูดเสร็จก่อนจะปล่อยพลังออกจากมือไปใส่ภูเขาจานนั่นจนเกลี้ยงหมดเลย !! โฮชิได้แต่มองด้วยความตกตะลึง เขามองมาหาคายุแต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไร ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะอย่างมีความสุข สองลุงหลานนี่มันอะไรกันเนี่ย
===============
วันต่อมา
กริ๊งๆๆๆๆ !!! เสียงนาฬิกาปลุกในห้องนอนของคายุดังขึ้น !!! คายุยังนอนอยู่โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่นิดเดียว.. จนโฮชิเดินเข้ามาในห้องของเขา โฮชิมองคายุก่อนที่จะเข้าไปใกล้ ๆ หูของคายุ
“ตื่น ! ตื่น ! ไปเรียนหนังสือได้แล้ว !! เจ้าคายุขี้เซา !!!” เสียงของโฮชิพูดซึ่งเป็นลุงเลี้ยงของคายุตะโกนใส่หูของเขา
คายุตกใจก่อนที่ตัวของเขาจะสะดุ้งขึ้นมาแต่ขามันไปเตะปลายคางของโฮชิจนล้มลงไปเลย !!
“ลุงโฮชิเนี่ยแกล้งแบบนี้อยู่เรื่อยเลย!!” คายุพูดใส่โฮชิก่อนที่โฮชิจะลุกขึ้นมาแล้วหัวเราะ
“ฮ่า ๆ ก็นายไม่ยอมตื่นเองเนี่ยนา วันนี้เปิดเรียนแล้วไม่ใช่หรอ?” โฮชิบอกกับคายุ
“หา!!!!” คายุนี่ตกใจเลยเมื่อโฮชิบอกกับเขา
“สายแล้วๆ ๆๆๆๆ” คายุรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วส่วนโฮชิก็ งง ว่าคายุมันจะรีบอะไรขนาดนั้น นี่ก็พึ่งหกโมงครึ่งเองนะ…
หลังจากที่คายุอาบน้ำแล้วกินข้าวอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะบินไปโรงเรียนโฮชิรีบดึงเขาลงมา
“เดี๋ยวก่อนซี่ !! นายจะบินไปโรงเรียนแบบนี้ไม่ได้นา…” โฮชิบอกกับคายุ
“ผมลืมไปสนิทเลย รีบเกินไป เดี๋ยวคนอื่นเห็นก็ตกใจอีกสินะ 5555” คายุบอกไป
“ใช่แล้ว… อ๊ะนี่ชั้นจะให้ค่ารถไฟฟ้าไป นายต้องใช้ชีวิตเหมือนคนปกติที่สุดอย่าลืมหละ…” โฮชิบอกก่อนที่คายุจะทำหน้าตาเซ็ง ๆ โถ่บินได้แต่ต้องขึ้นรถไฟฟ้า ก่อนหน้านั้นต้องขึ้นรถโดยสารไปอีก โด่ว บินไปเองก็สิ้นเรื่องแต่เดี๋ยวคนจะตกใจอีก
===============
ณ โรงเรียนมัธยมซาตาน ซิตี้
โรงเรียนมัธยมซาตานซิตี้ หรือโรงเรียนประจำเมืองซาตาน ซิตี้วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียน มีนักเรียนใหม่ หรือรุ่นพี่ปีก่อน ๆ เข้ามาในโรงเรียน คายุเดินเข้ามาอย่าง งง ๆ ก่อนที่เขาจะไปดูว่าเขาอยู่ห้องที่เท่าไหร่กันแน่…
“คายุ … คายุ อยู่ไหนน้า” เขาบ่นพึมพำก่อนที่จะกวาดสายตาหาชื่อของเขา…
“นั่นไง !!” เขาเห็นชื่อของเขา รายชื่อของคายุ อยู่มัธยมปลายปี 1 ห้องที่ 5 เขาเดินไปที่อาคารเรียน
ตื้อ ดื่อ ดื้อ ดื่ออออ… เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้นเป็นการเริ่มเรียนนักเรียนเข้ามาในโรงเรียน ส่วนคายุก็ยังเดินหาอาคารเรียนอยู่…
“เอ… อาคาร 1 ชั้น สาม นั่นไง !!” เสียงของคายุคิดในใจก่อนที่เขาจะเห็นอาคารและกำลังจะลอยขึ้นไป แต่ว่าภาพของลุงโฮชิก็ขึ้นมาที่หัวก่อนที่เรื่องที่บอกว่าให้ทำตัวเป็นคนปกติที่สุด… เขาเดินต้องจำใจเดินขึ้นไปบนอาคาร
หลังจากที่เขาเดินเข้ามาในห้อง เขาก็มองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะกวาดสายตาไปเรื่อย ๆ เพื่อหาที่นั่ง สายตาของคนอื่นมองไปที่คายุก่อนที่จะคิดในใจ เจ้าเตี้ยนี่มันใคร!?! คายุเดินเข้าไปแบบเกร็ง ๆ ก่อนที่เขาจะเห็นโต๊ะว่าง ข้าง ๆ เขาเป็นหญิงสาว ตาคมผมสีทอง.. เธอนั่งอยู่เฉย ๆ หน้าตาของเธอดูเย็นชา คายุเดินเข้าไปที่โต๊ะก่อนที่เขาจะพูดกับผู้หญิงคนนั้น..
“นี่ ผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ?” คายุถามไป…
“จะนั่งก็นั่งไม่ค้องลีลา !!” ผู้หญิงคนนั้นพูดแบบตรง ๆ ออกไปคายุนี่ถึงกับตกใจเลยทีเดียว ก่อนที่คายุจะเริ่มนั่งลงไปอย่างช้า ๆ ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามองมาที่คายุ ! คายุถึงกับตะลึงเลยก่อนที่เขาจะนั่งลงไป… ก่อนที่คุณครูจะเดินเข้ามา
“สวัสดีนักเรียนทุกคน ครูชื่อเจนนิเฟอร์ เป็นครูสอนประวัติศาสตร์ นะค่ะ” คุณครูรูปร่างอวบมัดผมเดินเข้ามาแนะนำตนเองก่อนที่นักเรียนจะขานสวัสดีตอบรับ ก่อนที่ทุกคนจะเริ่มเปิดหนังสือตามที่ครูสั่ง
คายุเปิดหนังสือประวัติศาสตร์ ชื่อเรื่องลูกแก้วมังกร เขาเริ่มอ่านไปพลางๆ มันเหมือนกับเรื่องดราก้อนบอลที่เขาเคยอ่านอยู่ตลอดเลยนี่นา.. แต่ทำไมคนชื่อมิสเตอร์ ซาตานอะไรนั่นถึงเก่งเกินหนังสือหละเนี่ย ? คายุทำหน้าตาแบบอารมณ์ในใจถ้าพูดออกมาได้ คงพูดว่า เหอ ๆ แค่นี้ก็ซึ้งแล้ว แล้วทุกคนก็เริ่มเรียน
หลังจากเรียนไปสักพัก..
“นี่นาย” เสียงของผุ้หญิงที่นั่งข้าง ๆ คายุสะกิดเรียกคายุที่หลับอยู่ในข้าง ๆ เขาแต่คายุก็ยังไม่ตื่น เธอสะกิดอีกทีแต่ว่าคายุก็ยังไม่ตื่น ! ก่อนที่เธอจะเอามือตบไปที่หัวของคายุอย่างแรง !!
“โอ้ย !! เจ็บ !! เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย !?!” คายุพูดพร้อมเผลอตะโกนออกไป
“ก็เธอหลับเป็นตายนี่…” เธอบอกกับคายุโดยน้ำเสียงที่ออกเย็นชา
“นี่พวกเธอสองคนหนะเล่นอะไรหลังห้อง” ครูหันไปดุคายุกับผู้หญิงที่เขานั่งข้าง ๆ
“ป่าวค่ะ แค่เจ้าเตี้ยนี่มันหลับ หนูก็เลยปลุกแค่นั่นเอง” ผู้หญิงคนนั้นบอกกับคุณครู
“เธองั้นเหรอ? คายุมาแค่ชั่วโมงแรกก็หลับเลยรึไงกัน !!” ครูบอกไปกับคายุ
“แหะ ๆ คือผมขอโทษคร้าบบ” คายุบอกขอโทษคุณครูไป
หลังจากนั้นก็เรียนตามปกติไปเรื่อย ๆ จนมาถึงคาบพักเที่ยงทางเพื่อน ๆ ก็ได้ไปถามชื่อกัน เพราะว่าตอนแนะนำตัวในตอนเช้าบางคนก็แทบไม่ฟังหรืออาจจะลืมไปแล้ว มีแต่ผู้หญิงที่นั่งข้างคายุยังนั่งนิ่ง ส่วนคายุนี่ก็น่าจะเป็นที่น่าจดใจของทั้งห้องเพราะหลับทั้งคาบจนเพื่อนมาแซวตั้งแต่วันแรก ด้วยรูปร่างที่เตี้ยของเขาด้วยนั่นเอง จึงโดนล้อบ้าง
“นี่เธอ.. เราก็ไม่ยังไม่รุ้จักชื่อของเธอเลยนะ..” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งเดินมาหาผู้หญิงที่นั่งข้างคายหน้าตาของเขาดูหล่อเหลาเป็นที่ตกหลุมรักของสาว ๆ
“นี่วันนี้.. หลังเลิกเรียนเราไปกินข้าวด้วยกันมั้ย?” ชายคนนั้นยังทำเสียงหล่อเหมือนเดิม แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่มีท่าทีที่จะสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย..
“หนวกหู น่ารำคาญชะมัด!” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับไป
“หนอยแน่ยัยนี่ ! บังอา… อะ จ๊ากกก !!!’’ ชายคนนั้นพูดยังไม่ทันจบเธอก็ชกหน้าของเขาจนตัวลอยล้มลงไปชนโต๊ะระเนระนาดเลย !!! ชายคนนั้นลุกขึ้นมาเสียฟอร์มสุด ๆ ก่อนที่เขาจะมองเธอแบบกลัว ๆ แล้ววิ่งลงไปข้างล่าง เพราะตอนนี้ทำยังไงก็ดูไม่เท่ห์ไม่หล่อแล้ว ส่วนคนอื่นเห็นนี่ก็ตะลึงเลย ส่วนคายุก็มองแบบ นี่เราต้องนั่งใกล้ผู้หญิงคนนี้จริง ๆ เหรอเนี่ย ! โหดเป็นบ้าเลย !!
หลังจากนั้นก็เรียนหนังสือไปจนเลิกเรียน นักเรียนทุกคนกล่าวขอบคุณอาจารย์ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน คายุลุกออกจากโต๊ะเตรียมพร้อมที่จะกลับบ้าน…
“นี่เจ้าหนู” เสียงของผู้หญิงคนนั้นเรียกคายุ คายุตกใจว่าตัวเองจะโดนอะไรไหมเนี่ย ก่อนทีเขาจะหันหน้าไปช้า ๆ เธอยังมองหน้าของคายุก่อนที่เธอจะเริ่มพูด
“ชั้นชื่อคาร่ายินดีที่ได้รู้จักนะ” ผู้หญิงคนนั้นบอกชื่อของเธอกับคายุเหมือนจะเป็นคนแรกด้วยเพราะว่าทั้งวันมีคนมาถามชื่อเธอนี่ก็โดนตอบกลับแบบเจ็บ ๆ ส่วนมากก็เป็นผู้ชายส่วนผู้หญิงเธอก็ตอบให้แบบดูเย็นชา แต่คายุเธอคงเป็นคนแรกที่บอกชื่อให้
“ขะ ขะครับ ยินดีที่ได้รู้จักแหะๆ ” คายุพูดแบบติด ๆ ขัด ๆ ก่อนที่เขาจะเดินออกห้องไปท่ามกลางความอิจฉาของกลุ่มผู้ชายที่เห็น…
===============
“กลับมาแล้วคร้าบบ!!” เสียงของคายุเดินเข้ามาในร้านหนังสือเก่าของลุงโฮชิที่เป็นที่บ้านของเขา เพราะว่าบ้านของเขาพังไปเพราะมีปีศาจมาทพลายเมืองหลังจากอูโบ้จนพ่อกับแม่ของเขาต้องตาย เขาจึงมาอาศัยกับลุงโฮชิ
“เป็นไงบ้างวันนี้ไปโรงเรียน น่าเบื่อใช่มั้ยล่า” ลุงโฮชิถามคายุไป คายุก็รู้ว่าลุงแกจะถามมาแบบนั้น เพราะรู้ว่าตัวของเขาเองนั้นขี้เกีจจะไปเรียนหนังสือ
“ก็อย่างนั้นหละครับ ฮ่า ๆๆๆ” คายุพูดพร้อมกับหัวเราะไปด้วย…
“วันนี้ นายไม่ต้องฝึกวิชานะ คายุ” โฮชิบอกกับคายุทำให้คายุถึงกับ งง เลย เพราะว่าตั้งแต่อยู่กับโฮชิแล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาเคยได้ยินโฮชิพูดออกจากปากว่าไม่ต้องฝึก !!
“เห !!!!” เสียงของคายุตกใจดังลั่นบ้านเลยทีเดียว !!
“นี่คุณลุงโฮชิเป็นไข้หรือเปล่าครับเนี่ย” คายุถามลุงของเขาไป
“เราไม่เป็นอะไรหรอก… ที่ชั้นจะให้นายพักวันนี้ เพราะว่านายต้องลงนี่ไง !!” โฮชิพูดเสร็จก่อนจะชูกระดาษแผ่นนึงให้เขา
“ห๊ะ !!! ศึกชิงเจ้ายุทธภพ !!!” คายุตะโกนด้วยความตกใจ
“ใช่แล้วอีกสองเดือนเอง !! หลังจากวันนี้นายต้องฝึกหนักได้แล้วนะ ฮี่ ๆๆ ๆ” โฮชิบอกคายุใจนึงก็ดีใจเพราะว่าเขาก็อยากประลองศึกเจ้ายุทธภพ แต่อีกครั้งมันก็เซ็งเหมือนกันเพราะต้องซ้อมหนักทุกวัน !!
“เอาหละคายุ !! วันนี้นายไปพักผ่อนให้เต็มที่เลยนะ !!’’ โฮชิบอกกับคายุ คายุนี่ถึงกับพูดไม่ออกเลย
“ฮ่า ๆ ๆ มากินข้าวเราหิวแล้ว ซื้อมาเต็มเลย !! มีข้าวต้มของโปรดของคายุด้วยนะ” โฮชิบอกกับคายุ
“ครับ !!!” คายุตอบด้วยความดีใจก่อนที่จะวิ่งไปที่ห้องครัว
หลังจากนั้นคายุกับโฮชิก็กินข้าวกันอย่างมีความสุข อีกสองเดือนแล้วที่การปะลองศึกชิงเจ้ายุทธภพจะเริ่มขึ้น !! เราจะได้เห็นยอดฝีมืออีกมากมาย ในโลกใบนี้ที่ใคร ๆ ยังไม่เห็น แหม่ ช่างน่าตื่นเต้นซะจริง ๆ แต่ว่าวันนี้ก็ต้องลาไปก่อน ..!! สวัสดีครับ…
===============
![[Head] Deadzone](https://2img.net/i/itest/ranks/stars/stars1.gif "[Head] Deadzone")
