Bio Genesis Chronicle of Darkness : Cold Flame of Victoria # บทนำ

ท่ามกลางค่ำคืนที่โอบล้อมไปด้วยสายลมที่หนาวเหน็บจับใจ เสียงของความโกลาหลโหมดังไปทั่วดินแดนของเมืองเซนทรัลลิฟ เมืองที่เต็มไปด้วยเปลวไฟสีแดงราวกับแสงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าริมทะเลในยามเย็น ภายใต้ตึกที่สูงชั้นหนาเหมือนเสาไฟฟ้าขนาดใหญ่ เงาขยุมๆ นับพันต่างเคลื่อนไหวภายใต้แสงไฟร้อนๆ ที่แผดเผาบ้านเมือง ฝูงคนต่างแตกตื่นวิ่งกระซับซ่ายเหมือนฝูงหนูวิ่งหนีเอาตัวรอดจากน้ำท่วม
บางสิ่งบางอย่างที่ดูลึกลับรูปร่างคับคล้ายกับมนุษย์จากตึกที่สูงชั้นหนาโดยรอบๆ กระโจนเข้าหาฝูงชนดังห่าฝนที่ตกหนักเหมือนไม่มีวันจะหยุดตก เสี้ยววินาทีที่มันถึงพื้นดิน อุ้มมือทั้ง 2 กางออกได้กว้างขวาง พร้อมกับเล็บแหลมที่เงาวับอย่างกับมีดโกน กวัดแกว่งด้วยความเร็วเหมือนเหวี่ยงดาบยาว 5 เล่มพร้อมๆ กันตวัดไปทั่วโดยรอบ เสียงกริ๊ดร้องของฝูงชนดังสนันยิ่งกว่าสิ่งใด น้ำแดงสีเข้มกระเซ็นออกจากเหยื่อที่ฟันใส่ได้ไม่ช้าหลังจากนั้นจนเต็มพื้นถนน ในระยะไม่ไกลจากตัวเมืองมากนักที่เนินเขาตรงนั้นมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งลักษณะทรุดโทรมพังเสียหายหลังคาแตกเป็นสะเก็ดฝุ่นตลบไปทั่วผนังแข็งเหมือนหินร้าวแตกเป็นระยะๆ

ภายใต้ซากปรักหักพังของหมู่บ้านนั้น เด็กน้อยวัยราวๆ 3-4 ปีเดินออกมาจากซากตึกที่พังทลายลง ดวงตาที่ใสแววส่องมองหาผู้เป็นแม่และพ่ออย่างไม่ลดล่ะ ไม่ช้านานนักเด็กน้อยก็ออกเดินตามหาสิ่งๆเดียวที่เขาเหลืออยู่นั้นก็คือ ครอบครัวแต่กลับไม่พบร่องรอยของพวกเขาเลยสักที่นอกจากศพที่นอนเกลื่อนกาด ร่างกายนับพันที่อวัยวะสัดส่วนกระจายไปรอบๆและเต็มไปด้วยของเหลวสีแดง เด็กน้อยไม่ได้สนใจศพดังกล่าวและยังคงเดินหน้าต่อไปหาพ่อแม่อย่างไม่ลดล่ะแม้เข้าตัวเมืองไปถึงศูนย์กลางของเมืองแห่งนี้ด้วยแล้วก็ตามและการเดินทางตามหาก็ต้องสิ้นสุดลง

เมื่อร่างน้อยต้องหยุดชะงัดลงที่หน้าประตูของตึก 6 เหลี่ยมที่สูงที่สุดของเมืองและตั้งอยู่ใจกลางเมือง เด็กน้อยได้พบเจอกับฝันร้ายที่ยังหายใจลดต้นคอของเขาอยู่ ภายในตึกดังกล่าวก็เต็มไปด้วยเส้นใยเหนียวๆพันรอบๆเป็นทรงกลมคล้ายดักแด้ติดตามมุมเพดานทั้ง 6 มุมแถมเสียงจิ๊ดจาดเหมือนเสียงแมลงหวี่ดังไปโดยรอบชวนแสบแก้วหู เด็กน้อยเดินเข้าไปอย่างเงียบเชียบ….กวาดสายตาที่เต็มไปด้วยความกลัวไปรอบๆ ทั้งซ้ายขวาบนล่างด้วยท่าที่กลัวจนตัวสั่น เขามองเห็นบางอย่างภายในเงาหลังใต้บันไดทรงเกรียวที่ทอดไปจนถึงจุดชมวิวบนสุด เงานั้นขยับอย่างช้าๆค่อยๆเข้าใกล้เด็กน้อยไปทีล่ะก้าวทีล่ะก้าวจนแสงไฟจากด้านนอกส่งถึงเงาที่สลายไปเพราะแสงไฟ

เปิดเผยแขนมนุษย์ที่บิดเบี้ยว 4 คู่คล้ายแมงมุมแต่ส่วนหัวเต็มไปด้วยมนุษย์ที่มีใบหน้าไม่ต่ำกว่า 3-5 คนติดกันจนดูน่าขยะแขยงผิวสีเหลืองร้องโห้ๆเหมือนกับคนร้องไห้ดวงตาทั้ง 10 ของมันจ้องไปที่เด็กน้อยพร้อมน้ำลายที่ไหลเป็นทางยาว
“หอม….จัง….กลิ่นความกลัวของมนุษย์”
อสุรกายกล่าวคำพูดพร้อมกับเข้าใกล้เด็กน้อยเข้าอีก เด็กน้อยถอยหลังอย่างช้าๆแม้ว่าจะกลัวจนน้ำตาไหลแล้วก็ตามแต่ประตูที่เป็นทางออกเพียงทางเดียวก็ปิดตัวลงอย่างไม่น่าเชื่อ เด็กน้อยถูกอสูรกายไล่ต้อนจนชิดกับประตูดังกล่าวนั้นเหมือนศีรษะของมันชิดกับร่างของเด็กน้อย
“ข้าขอได้ไหม…ร่างกายที่แสนหวานของเจ้า”
คำพูดสุดท้ายก่อนอสูรกายจะอ้าปากของมันที่กว้างขวางเผยฟันแหลมคมทั้ง 4มุมพร้อมเลือดที่ไหลตามซอกฟันของมันพุ่งเข้าใส่เด็กน้อย เพียงเสี้ยววินาทีนั้นเองกำแพงอีกฝากด้านหลังอสูรกายระเบิดออกจนเป็นโพรง อสูรกายหันไปมองด้วยสายตาที่เพ่งเล็งเงาของมนุษย์เพียงหนึ่งคนยืนตาหลังอสูรกายเพียงไม่กี่ก้าวขาของมัน

แสงไฟจากด้านนอกส่องหลังของมนุษย์คนนั้นจนมองไม่เห็นใบหน้าของเขาเลยแต่เงาที่ทอดจากมนุษย์ถึงพื้นนั้น รูปร่างราวกับปีศาจที่มีรอยยิ้มจะลงทัณฑ์อสูรกายที่อยู่ตรงหน้า ไม่ทันได้เดินเข้าหาอสูรกาย มันได้กระโจนเข้าหามนุษย์ในรูปร่างเงาอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาเดียวของเด็กน้อยอสูรกายถูกแทงด้วยดาบที่มีลักษณะยาวเยียดเต็มไปด้วยอักขระเล็กๆ เข้าทางข้อต่อของลำตัว อสูรกายร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดน้ำสีแดงไหลจนเปรอะรองเท้าของผู้ถือดาบนั้นไปจนหมด ก่อนจะหมดลมหายใจและสลายหายไปเป็นฝุ่น

“ให้ตายสิ….ดิฉันเพิ่งซื้อมาใหม่ๆ พังเสียหมดเลยพวกแอนซิอัส….ดิฉันโกรธเลยนะค่ะ”
คำบ่นพึมพัมของผู้หญิงที่เพิ่งแทงดาบเข้าใส่อสูรกายที่ถูกเรียกว่าแอนซิอัสจนสลายหายไป