"มันเป็นใครกันวะ!!"เสียงแหบๆของชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นด้วยความโมโห
"ผมให้ลูกน้องไปสืบมาแล้วครับ มันชื่อว่า มุราคาวะ ยูจิ อยู่ ซูซูรัน ครับ "ชายผู้ยืนอยู่นอกประตูพูดด้วยความนอบน้อม
"ซูซูรัน พวกกระจอกนั่นหนะนะ เป็นไปไม่ได้ นานาโอะไม่ได้กระจอกขนาดนั้น"ชายคนนั้นยังคงไม่ปักใจเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินมา
"ไม่ผิดแน่ครับ เจ้าหมอนั่นพึ่งย้ายเข้ามาใหม่ ดูเหมือนจะเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน"
"เจ้าเด็นโซรู้เรื่องนี้มั้ย"
"ดูเหมือนว่าคุณเด็นโซจะไม่รู้เรื่องนะครับ"
"เฮ้ย แกไปรวมพลมาเดี๋ยวนี้ เราจะไปที่ซูซูรัน"
"ได้ครับ ไม่ทราบว่าคุณทาเคดะต้องการคนมากแค่ไหนครับ"
"ไปซูซูรันแค่10คนก็พอแล้ว ฝากจัดการด้วยหละ"
"ครับ"สิ้นเสียงบทสนทนาชายผู้ที่อยู่นอกห้องก็ใช้มือทั้งสองเอื้อมมาปิดประตูด้วยความนิ่มนวล
"มุราคาวะ ยูจิ"ทาเคดะกันฟันและกำมือแน่นเพื่อสงบใจที่กำลังลุกโชนราวกับไฟด้วยความโกรธแต่มันก็ไม่ได้ผล 'โครมม!!!' โต๊ะลอยกระแทกเข้าข้างฝาด้วยความแรงที่เกิดจากแรงเหวี่ยงของทาเคดะ มันพอที่จะผ่อนคลายเขาได้นิดหน่อยเท่านั้นเอง
--------------------------------
ซูซูรัน หน้าสระน้ำของโรงเรียน
อูย... เจ็บๆ ชายผมแดงพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นจากการนอนเขาคือมุราซาเมะนั่นเอง
"เป็นไงมั่งหละ"เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังชายผมแดงมันเป็นเสียงของไคโตะนั่นเอง
"ก็เจ็บสิฟะถามได้ แรงเตะแกหนักใช่เล่นนะเนี่ย"มุราซาเมะยังใช้มือลูบๆคลำๆตามร่างกาย
"ฮ่าๆๆ แกก็ใช่ย่อยเหมือนกันนี่หว่า ทำเอาชั้นลำบากเหมือนกัน"ไคโตะนั่งหัวเราะ
"แกเป็นคนพาชั้นมาที่นี่งั้นเหรอ"มุราซาเมะหันไปถามไคโตะ
"เออ"
"ต้องการอะไร"มุราซาเมะถามต่อ
"นี่มุราซาเมะ ชั้นมีเรื่องจะพูดกับแกหน่อย"ไคโตะเริ่มทำหน้าจริงจัง
"ว่ามา"มุราซาเมะนั่งหันหน้าไปทางไคโตะ
"ชั้นถูกใจแกหวะ ชั้นอยากจะร่วมมือกับแกเพื่อรวบรวมซูซูรันและทำให้ซูซูรันยิ่งใหญ๋อีกครั้งนึง"ไคโตะยิ้มด้วยความมั่นใจ
"แกจะทำคนเดียวก็ได้นี่ ทำไมต้องมาพึ่งชั้นด้วยหละ"มุราซาเมะยังคงทำหน้านิ่งฃ
"ชั้นว่าแกก็คงจะรู้ดีกว่าชั้นแน่ ในประวัติศาสตร์ของซูซูรัน คนที่ขึ้นเป็นหัวหน้านั้นมีแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นแต่นั่นก็ได้มาจากความช่วยเหลือของคนหมู่มาก"ไคโตะลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปหามุราซาเมะ"สิ่งที่ชั้นต้องการตอนที่เดินทางมาญี่ปุ่นก็คือ เพื่อนแท้ เพื่อนที่จะร่วมทำความฝันให้เป็นจริง นายกับชั้นแค่เราสองคน เราจะสร้างชื่อให้กับซูซูรัน พาโรงเรียนแห่งนี้กลับสู่ยุคที่มีแต่คนเกรงกลัว ยุคที่ไม่ว่าใครหน้าไหนก็พูดถึงแต่ซูซูรัน ทำให้มันกลับมาเป็นอีกาดังเดิมอีกครั้ง"ไคโตะยื่นกำปั้นไปตรงหน้ามุราซาเมะ"ว่าไงแกจะร่วมมือกับชั้นมั้ย ชั้นสัญญาว่าแกจะไม่เบื่อเลย"
"หึ ทำพูดซะเท่เชียว ก็ได้ชั้นจะลองกับแกดูซักตั้ง ถ้าแกว่ามันไม่น่าเบื่อจริงๆหละนะ"มุราซาเมะยื่นกำปั้นของตัวเองชนกับกำปั้นของไคโตะ
"แหม่น้ำตาจะไหลเลยนะเนี่ย"เสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา ทั้งไคโตะและมุราซาเมะต่างหันไปดู
"ไม่ต้องตกใจไป ชั้นแค่แวะมาดูหน้าคนที่ชนะสงครามปี1ของปีนี้"ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาทั้งคู่
"แกเป็นใคร"ไคโตะเปิดคำถามใส่แขกผู้มาเยือน
"บอกไปแล้วชั้นจะได้อะไรหละ"ชายคนนั้นยังคงพูดกวนประสาทต่อไป
"มุราคาวะ ยูจิ แกมาทำอะไรที่นี่"มุราซาเมะกระชากคอเสื้อของชายคนนั้น
"ใจเย็นๆสิมูจัง ชั้นแค่มาดูหน้าคนที่ชนะแกเท่านั้นเอง"ชายคนนั้นใช้มือจับแขนของมุราซาเมะจนแน่นและค่อยๆดึงมือของมุราซาเมะออกจากคอเสื้อตัวเอง
อึก!! มุราซาเมะแสดงความเจ็บปวดออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน
"แกต้องการอะไร"ไคโตะถามแทรก
"ก็ไม่อะไรหรอก ชั้นมาดูว่าคนที่ชนะเพื่อนชั้นหน้าตาเป็นยังไงใช้ได้รึปล่าว"ยูจิยักไหล่ตอบ
"แกเป็นเพื่อนกับมุราซาเมะงั้นเหรอ"
"ก็ไม่เชิง หมอนี่ท้าต่อยกับชั้นมาตั้งแต่สมัยม.ต้นแต่ก็ยังไม่เคยชนะชั้นซักครั้งเลย ฮ่าๆๆ เนะมูจัง"ยูจิหันหน้าไปหามุราซาเมะ
"แกเรียกใครมูจังห๊ะ อย่ามากวนโอ้ยนะเว้ย"มุราซาเมะทำท่าทางไม่พอใจ
"งั้นเหรอ งั้นพวกแกคงมีธุระต้องคุยกัน ชั้นไปก่อนหละ"ไคโตะพูดจบและเดินออกไปจากที่ตรงนั้นแต่ในขณะที่เขากำลังหันหลังให้กับมุราซาเมะและยูจิอยู่นั้น จู่ๆยูจิก็วิ่งเข้ามาหาเขาและกระโดดถีบไคโตะ แต่ทว่าไคโตะหันกลับมาตั้งรับด้วยแขนได้อย่างฉิวเฉียดแต่ว่าเขาก็เซไปด้านหลังเล็กน้อย
"อะไรวะ"ไคโตะขึ้นเสียงด้วยความโมโห
ยูจิไม่พูดอะไรทำเพียงแต่ยืนยิ้มเท่านั้น เขายกมือเเล้วทำสัญญาณให้ไคโตะบุกเข้าหาเขา
"อย่ามาโกรธกันนะเฟ้ย"ไคโตะวิ่งเข้าหายูจิ พร้อมกับง้างหมัดเตรียมต่อยอย่างเต็มที่
พลั่ก!!!ยูจิเบี่ยงตัวหลบแล้วใช้หมัดซ้ายสวนเข้าที่ใบหน้าของไคโตะ ไคโตะถึงกับหน้าหงายเลยทีเดียว ไคโตะสะบัดใบหน้าสองสามครั้งเพื่อสลัดความมึนออก ยูจิไม่รอช้าง้างเท้าหมายจะเตะเข้าที่ก้านคอของไคโตะแต่ไคโตะยกเเขนขึ้นมาบังได้ทันท่วงที ยูจิทำหน้าตกใจแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ ไคโตะได้จังหวะง้างเท้าเตะมั่ง เขาเล็งเตะเข้าไปที่ชายโครงของยูจิแต่ยูจินั้นมองออกแต่ต้นเเล้วจึงใช้แขนบังเอาไว้ ยูจิโดนไคโตะเตะเข้าไปที่แข็นอย่างแรงมันทำให้แขนเขาสั่นเลยทีเดียว
"แรงเตะใช้ได้นี่"ยูจิชมไคโตะ
"ยืนพูดอยู่ได้รึว่าแกไม่ไหวแล้ว"ไคโตะถอดเสื้อแขนยาวสีฟ้าของเขาออกก่อนจะโยนให้กับมุราซาเมะ "มาเริ่มยก2กันดีกว่า ไอ้เตี้ย"
"แกตาย!!!!!!!!!!!!!"
