ครืดดดดดดดดดดด เสียงกดชักโครกภายในห้องน้ำโดยสาร หญิงสาวผมสีทองหยักโศก หน้าตาสะสวย นัยต์ตาสีเขียวน้ำทะเล เดินออกมาจากห้องน้ำโดยสารด้วยอาการอ่อนล้า เธอใช้ปากช่วยหายใจเพื่อให้หายใจให้ทัน
"ผลเป็นไง อิซซาเบล ?" หญิงสาวผมทองเงยหน้ามองหญิงสาวผมสีทองอีกคน เจ้าของคำถามสีหน้าจริงจังมาก... อิซซาเบลล่า พยายามกลั้นน้ำตา แต่ก็ทำไม่ได้ หญิงสาวอีกคนทนรอฟังคำตอบของเจ้าตัวไม่ไหว เธอคว้ามือของอิซซาเบลล่าแล้วนำสิ่งที่อิซซาเบลล่ากำไว้ในมือขึ้นมาดู... มันคือที่ตรวจครรภ์ซึ่งมันแสดงเส้นสีแดงสองขีด...
"เธอท้อง... เธอท้องกับไอ้เลวโจนาธาน !?" หญิงสาวคนดังกล่าวเบิกตากว้าง เธอแทบไม่เชื่อความจริงที่เกิดขึ้น
"ฉันเตือนเธอแล้วใช่มั้ย ? ว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ไอ้ชั่วนั่นมันจ้องจะหลอกฟันผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาพัวพันกับมัน ทำไมเธอไม่ฟังคำพี่สาวคนนี้บ้างอิซซาเบล..." พี่สาวของอิซซาเบลล่าพยายามข่มอารมณ์และพยายามลดระดับเสียงให้เบาพอที่เขาและอิซซาเบลจะสื่อสารกันได้ยินเพียงสองคน
"ฉัน... ฉัน..." เสียงอิซซาเบลล่าสั่นเครือ
"ฉันจะไปบอกเรื่องนี้กับไอ้ชั่วโจนาธาน" พี่สาวของอิซซาเบลล่ามองไปที่ที่นั่งหมายเลข 1A ซึ่งเป็นที่นั่งด้านหน้าสุดของเครื่องบิน มองไปที่ชายผิวสี ไว้ผมทรงอัฟโฟร ใส่เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆที่กำลังนั่งฟังเพลงแร็พผ่านเฮ้ดโฟนขนาดใหญ่และดูเหมือนเขาจะไม่รู้ถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น... ซึ่งไม่ใช่เหตุการณ์ที่พี่สาวของอิซซาเบลล่าจะบอกกับโจนาธาน... แต่ทว่าเป็นเหตุการณ์ที่ใครหลายๆคนได้เผชิญร่วมกัน...
==========
"เฮ้ !! เธอฟื้นแล้ว !!" เสียงของชายหนุ่มที่เธอคุ้นเสียงเป็นอย่างดี ายผิวสี ทรงผมอัฟโฟร ยิ้มฟันขาวอย่างดีอกดีใจที่เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอยิ้มให้กับโจนาธาน เธอจะลุกขึ้นมาโผกอดโจนาธาน แต่เธอต้องชะงักเพราะความเจ็บปวดบริเวณขา และเธอต้องช็อคกับภาพตรงหน้า... เมื่อเธอเหลือขาเพียงข้างเดียว
"พวกเราทุกคนตัดสินใจว่าจะช่วยเธอ และนี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้เธอรอด" นิคเดินมาหาอิซซาเบลล่าและขยับแว่น อิซซาเบลล่ามองหน้าโจนาธาน ซึ่งตอนนี้สีหน้าของโจนาธานเปลี่ยนไป สายตาของเขาดูว่างเปล่า สีหน้าปวดร้าว เหมือนคนกำลังจะร้องไห้ แต่ก็ไม่ทันที่จะร้องเพราะอิซซาเบลล่าชิงร้องไห้เสียก่อน
"พวกเราขอโทษที่ทำไปโดยไม่ได้ขออนุญาตเธอ แต่ฉันจำเป็นต้องตัดเนื้อร้ายออกก่อนที่มันจะติดเชื้อและลุกลาม เธออาจจะทรมานหากเราไม่ลงมือทำอะไร" นิคจับไหล่อิซซาเบลล่าเพื่อปลอบใจเธอ
"โชคดีที่นิคเป็นหมอที่เก่งคนนึง และโชคดีที่เธอปลอดภัย" แมตพูดเสริมให้อิซซาเบลล่าไม่รู้สึกแย่ไปมากกว่านี้
"ทางนี้ก็ฟื้นแล้ว" เสียงจากนอร์แมนที่กำลังพยุงคุณชายปากสุนัขอย่างทอมที่เกิดเป็นลมล้มพับไปหลังเห็นภาพที่นิคกำลังตัดขาอิซซาเบลล่าและกองเลือดกองใหญ่ ทอมผลักนอร์แมนล้มเสียหลักไปและทอมก็ลุกขึ้นมาปัดชุดสูทของเขา นอร์แมนไม่ตอบโต้ใดๆ เกรย์เข้ามาพยุงนอร์แมนให้ลุกขึ้นและตบไหล่นอร์แมนเบาๆ นอร์แมนยิ้มให้เกรย์เป็นการขอบคุณ
"เครื่องมือสื่อสารไม่มีสัญญาณเลย และก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครมาช่วยเรา ไฟล์ทของเราออกจากสนามบินจนเกิดเรื่องนี้ ใช้เวลาแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น แต่ตอนนี้มันจะครบ 6 ชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่มีแม้แต่เงาของตำรวจหรือทหารเลย" โรมันดูนาฬิกาข้อมือดิจิตอลของเขาและเก็บมือถือของเขาที่แบตเตอรี่ใกล้จะหมดเต็มทีลงกระเป๋าสะพาย
"เราต้องหาที่พักก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน รอบด้านเป็นป่าทั้งหมด จะมีสัตว์ร้ายอย่างเสือหรือหมีป่าหรือไม่ เราก็ไม่รู้ แต่เราต้องเกาะกลุ่มกันไว้" แมตแนะนำทุกคน
"จะให้ฉันนอนนี่งั้นหรอ ? ให้ฉันต้องมานอนร่วมกับคนไม่รู้จัก นอนในสถานที่ที่ไม่ใช่โรงแรมหรือห้องพักที่มีอางอาบน้ำและแอร์เย็นๆ ฉันไม่เอาด้วยหรอก !!" ทอมยังคงรักษามาตรฐานความเป็นคุณชายปากสุนัขเหมือนเดิม เขาเดินออกไปจากจุดที่ผู้รอดชีวิตอยู่
"นั่นนายจะไปไหนน่ะทอม ?" แมตถามไล่หลัง
"ฉันจะหาสัญญาณมือถือ ฉันจะเฟซไทม์หาพ่อฉันและบอกว่าฉันติดอยู่ที่เกาะซักแห่งหนึ่ง ให้พ่อฉันนำทีมค้นหามารับฉันกลับไป !!" ทอมพูดจบก็แหวกกิ่งไม้ใบหญ้าสูงเดินหายไป โรมันทำท่าจะวิ่งตามทอมให้กลับมา
"ปล่อยมันไป คนแบบนี้ถ้ายังอยู่รวมกลุ่มกับฉัน ฉันเอามันตายแน่" เซบาสเตียนนั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น สีหน้าเขาจริงจังมากๆ โรมันชะงักและหยุดความคิดที่จะตามทอมกลับมาเพราะแววตาของเซบาสเตียนทำเอาอุณภูมิรอบด้านเย็นลงไปในทันที
"ถ้านายอยากจะช่วยให้เราอยู่รวมกลุ่มกัน... ไปตามเด็กนักเรียนหญิงกับนักร้องนำวงมาร์เวลเถอะ" เซบาสเตียนแนะ โรมันมองหน้าสมาชิกที่เหลือ แมต นิค นอร์แมน เกรย์ ต่างพยักหน้าตอบ อิซซาเบลล่ายังคงร้องไห้โดยมีโจนาธานพยายามปลอบใจเธออยู่
==========
"มันเป็นช่วงเวลาที่แย่นะ ที่ฉันมาต้องเผชิญเรื่องแย่ๆแบบนี้... แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี ที่ฉันได้เจอกับนักร้องดังตัวเป็นๆและอยู่ใกล้ขนาดนี้" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักตามแบบฉบับสาวเอเชีย ผมม้าสีน้ำตาลบวกกับชุดนักเรียนญี่ปุ่น ดูเป็นอะไรที่ลงตัวมากๆ ทำท่าเคอะเขินตามจริตหญิงวัยเจริญพันธุ์
"เป็นบุญของเธอเลยนะที่ได้อยู่ใกล้คนดังอย่างฉันแบบเอ็กซ์คลูซีฟ คิดไว้อยู่แล้วว่าแฟนเพลงที่ญี่ปุ่นต้องเยอะมากแน่ๆ แนวอีโม โกธิค เข้าถึงประเทศนี้ดีจริงๆ" เสียงชายที่กำลังยอตัวเองทงผมโมฮ็อคแหลมเฟี้ยวย้อมด้วยสีแดง มีรอยสักตั้งแต่โหนกแก้มขวาลามลงไปยันคอเป็นรูปหัวกระโหลก ขอบตาดำคล้ำ อยู่ในชุดเสื้อแขนกุดสีดำเงา กางเกงยีนส์สีดำ รองเท้าผ้าใบราคาแพง ดูป็นคนแต่งตัวเก่งเอาการ นั่งดูดบุหรี่และเอามือระน้ำไปมาอย่างเพลิดเพลิน
"ฉันจะรู้สึกเป็นเกียรติมากถ้าคุณเจมส์จะช่วยเซ็นลายเซ็นของคุณลงบนสิ่งนี้" เจมส์มองสิ่งที่สาวญี่ปุ่นหยิบออกมาจากกระเป๋าเป้ของเธอ มันคือกองไพ่ 1 สำรับ
"ให้ฉันเซ็นลงบนไพ่เนี่ยนะ ? ทำไมล่ะ ?" เจมส์งุนงงและหัวเราะติดตลก
"ฉันชอบการทำนายดวงชะตา และฉันทำนายมันแม่นมาก การทำนายดวงชะตาเป็นสิ่งที่ฉันถนัดและเป็นตัวฉันที่สุด ถ้าไม่รังเกียจช่วยเซ็นชื่อของคุณลงบนไพ่ของฉันทุกใบได้ไหม ?" สาวญี่ปุ่นพยายามทำหน้าทำตาให้ดูน่ารักออดอ้อนนักร้องดังตรงหน้า
"จะให้ไพ่สำรับนี้เป็นไพ่สำรับเดียวบนโลกนี้มันก็ดูพิเศษเกินไปหน่อย เอาเป็นว่า..." เจมส์หยิบสำรับไพ่และใช้ปากกาเมจิกสีดำเซ็นลายเซ็นของตัวเองลงบนกล่องไพ่นั้น และยื่นคืนให้กับสาวญี่ปุ่นตรงหน้า เธอรับไว้ด้วยความปลื้มใจ แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความสุข
"ถ้ากลับบ้านได้เมื่อไหร่ อย่าลืมอุดหนุนบัตรคอนเสิร์ทที่นั่ง VIP ด้วยล่ะ ถึงตอนนั้นฉันจะเซ็นให้ครบทั้งสำรับเลย" เจมส์ดูดบุหรี่ซื้ดสุดท้ายและโยนมันลงน้ำไป
"ทั้งสองคนน่ะ กลับไปรวมกลุ่มได้แล้ว" โรมันทำท่าหอบด้วยความเหนื่อยล้า สองชายหญิงลุกขึ้นจากริมน้ำทันที
"ผู้หญิงคนนั้นรอดหรือเปล่า ?" สาวญี่ปุ่นถามถึงอิซซาเบลล่า ซึ่งตอนแรกเธอรู้เรื่องที่กลุ่มผู้ชายตัดสินใจตัดขาอิซซาเบลล่า แต่ใจไม่แข็งพอที่จะอยู่ดูเลยให้เจมส์มานั่งเป็นเพื่อนที่ริมน้ำต่อไป
"เธอปลอดภัยแล้ว แต่สภาพจิตใจก็รู้ๆกันอยู่ เป็นฉัน ฉันยอมตายดีกว่า เสียขากลายเป็นคนพิการ จุดจบนักวิ่งอย่างฉันเลยล่ะ" โรมันพยายามพูดติดตลกให้สถานการณ์ไม่ตรึงเครียด
"ถ้าเป็นฉัน ต่อให้เสียขาไปก็ยังทำมาหากินได้ ฮ่าๆๆ" เจมส์หัวเราะอย่างสะใจ
"รีบไปรวมกลุ่มเถอะ เห็นว่าจะต้องหาที่พักคืนนี้ก่อน ส่วนพรุ่งนี้ความช่วยเหลือน่าจะมาถึง" โรมันตัดบท
==========
ในขณะที่ทุกคนกลับไปรวมกลุ่มกันแล้ว ทางด้านทอมยังคงหาสัญญาณมือถือเพื่อจะติดต่อกับพ่อของเขา ทอมมัวแต่จ้องสัญญาณบนหน้าจอมือถือจนไม่รู้ว่าเดินมาไกลแค่ไหน... กว่าเขาจะรู้ตัว รอบด้านมีเพียงต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวรอบทิศทาง
"ไม่คิดจะมาตามฉันหน่อยหรอฟะ... ก็ดี ถ้าพ่อฉันมารับ ฉันจะไม่รับพวกแกขึ้นเครื่องกลับไปกับฉันแม้แต่คนเดียว" ทอมกัดฟันกรอดและพยายามมุ่งหน้าหาสัญญาณมือถือต่อ
ซึ่บ... ซึ่บ... ซึ่บ...
เสียงหญ้าแหวกไล่หลังทอมมา และใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...
"ถ้าจะตามมาง้อฉันก็ให้มันเนียนๆหน่อย รู้แล้วใช่มั้ยว่าพวกแกควรฟังฉัน" ทอมหันไปพูดกับผู้มาเยือนที่แหวกหญ้าสูงระดับอกมาหาเขา...
หมีป่า !!!
==========
Route 2 : ทอมอยู่ในอันตราย !!!
เมื่ออ่านจบโปรดตัดสินใจพิมพ์ทางเลือกที่คุณต้องลงในคอมเม้นเฟสบุ๊คที่กระทู้นี้ลงไว้
#FightThemUpTom เพื่อให้ทอมต่อสู้กับหมีป่า #RunAwayTomRunAway เพื่อให้ทอมหนีจากหมีป่า
