Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Shining in the Darkness : EP 12

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

Shining in the Darkness : EP 12 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Shining in the Darkness : EP 12   Shining in the Darkness : EP 12 EmptyMon Nov 02, 2015 7:48 am

ชายผมขาวนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำที่ทำจากไม้ ในสภาพที่เปลือยเปล่า แขนทั้งสองของเขาพาดอยู่ที่ขอบอ่าง มันเป็นห้องน้ำเล็กๆที่ตรงกลางห้องนั้นมีเพียงแค่อ่างอาบน้ำและมีเพียงแต่โคมไฟที่ติดอยู่ทั่วห้องเพื่อทำให้ห้องนี้สว่างไสว มันไม่มีหน้าต่าง แต่ถึงมีก็คงไม่สามารถเห็นอะไรได้นอกจากดิน น้ำนั้นไหลผ่านทั่วร่างกายของเขาและคอยกำจัดสิ่งสกปรกที่อยู่บนร่างของเขา โดเมนิกยืดตัวของเขาก่อนจะปล่อยให้ร่างกายของเขาผ่อนคลายไปกับสายน้ำ มันนานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาได้อาบน้ำแบบนี้ เท่าที่จำความได้ ตั้งแต่ที่เขาออกสู่โลกกว้างนี้ เขาก็ไม่เคยได้นั่งแช่ในอ่างน้ำนานๆแบบนี้อีกเลย

แน่นอนว่าในหัวของเขายังคงมีเรื่องของโรซารี่และมาร์คอยู่ ซึ่งเขาก็อยากจะช่วยสหายทั้งสองของเขาออกมาให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แต่อย่างน้อยๆตอนนี้ เขาก็อยากจะใช้เวลาในการแช่อ่างอาบน้ำนี้นานๆ เมื่ออาบจนพอใจแล้ว ชายผมขาวก็ลุกออกจากอ่างน้ำก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวที่ถูกแขวนไว้ เขาใช้ผ้าเช็ดตัวผืนนี้เช็ดร่างกายของเขาให้แห้งสนิท เมื่อร่างกายของเขาแห้งสนิท ชายผมขาวก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าของเขามาใส่ มันยังคงเป็นชุดของเขาที่เต็มไปด้วยรอยขาดเช่นเคย เขาเปิดประตูออกไปก่อนจะเห็นโดโรธียืนอยู่ เนื้อตัวของเธอนั้นไม่ได้มอมแมมเหมือนช่วงกลางวัน ผิวของเธอนั้นขาวเนียนเหมือนดั่งทุกๆครั้ง เธอส่งยิ้มให้ ด้วยรอยยิ้มอันสดใส

“รอนานรึเปล่า?” โดเมนิกเอ่ยปากถาม
“ไม่นานหรอกเจ้าคะ ดิชั้นก็พึ่งอาบเสร็จเหมือนกัน” โดโรธีตอบ

ห้องข้างๆที่โดเมนิกใช้อาบน้ำก็มีห้องน้ำอีกห้อง ไม่รู้ต่างกันยังไง และก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีห้องน้ำถึงสองห้อง แต่มันคงมีเหตุผลอะไรซักอย่างละมั้ง

“น่าเสียดายนะเจ้าคะที่ยัยเบลล่านั่นไม่ยอมให้ดิชั้นอาบกับท่านโดเมนิก” หญิงหูจิ้งจอกทำน้ำเสียงเซ็งแซ่

เอาจริงๆต่อให้เบลล่าไม่ห้าม โดเมนิกก็คงไม่ยอมอยู่ดี ชายผมขาวยิ้มเจือนๆ

“ถ้างั้นเรากลับไปหาท่านเอวาเจลีนกันดีกว่าไหม?” โดเมนิกถาม
“เจ้าคะ” เธอตอบสั้นๆ

พูดจบโดโรธีก็กระโดดกอดแขนของโดเมนิก ก่อนที่ทั้งสองจะเดินบนทางเดินของปราสาทหลังนี้ ตลอดทางนั้น ยังคงเต็มไปด้วยรูปภาพราคาแพงเช่นเคย แต่น่าแปลก ตลอดทางมา เขาไม่เจอคนรับใช้หรือผู้อาศัยคนอื่นเลย นอกจากเบลล่าและเอวาเจลีน หรือที่นี่มีแค่สองคนนั้นเท่านั้นมีอาศัยในสถานที่แห่งนี้ เสียงฝีเท้าของทั้งสองที่ก้าวไปข้างหน้ายังคงดังกึกก้องไปทั่วทางเดินที่ยาวสุดลูกหูลูกตา และหลังจากเดินมาได้ซักพักทั้งสองก็กลับมาอยู่ห้องโถงตรงกลาง ทั้งสองเห็นเอวาเจลีนที่นั่งอยู่บนโซฟาของเธอ แต่เธอไม่ได้ถือหนังสืออยู่ด้วย เบื้องหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยขนมมากมายและกาน้ำชาสีขาวที่ถูกรายล้อมด้วยถ้วยชาสีขาว เบื้องหลังของเธอนั้นคือเบลล่าผู้เป็นสาวใช้ยืนอยู่

“นั่งก่อนซิ” เอวาเจลีนทำมือเชื้อเชิญให้นั่ง

ทั้งสองพยักหน้าก่อนจะตรงไปยังโซฟาที่อยู่ตรงข้าม เบลล่าที่อยู่ใกล้ๆเดินมาก่อนจะก้มโค้งก่อนจะหยิบกาน้ำชาก่อนจะรินลงไปถ้วยของทั้งสาม เมื่อเธอรินจนหมดกาแล้ว เธอก็โค้งอีกครั้งก่อนจะถอยออกไป เอวาเจลีนหยิบถ้วยชาขึ้นมาก่อนจะจิบช้าๆ เธอลดมือลงก่อนที่จะมองไปยังแขนของโดโรธีที่ควงแขนของโดเมนิกอยู่

“พวกเจ้าเป็นคนรักกันหรือ?” เอวาเจลีนเอ่ยปากถาม
“เอ่-“ โดเมนิกอ้าปากขึ้น
“ใช่เจ้าคะ!! พวกเรารักกันจะกลืนกินกันแล้วเจ้าคะ!! พวกเราวางแผนจะสร้างครอบครัวด้วยกัน และมีลูกที่น่ารักกันด้วยเจ้าคะ!!” หญิงผมสีชมพูแทรกขึ้นมา

พูดจบโดโรธีก็มองยังเบลล่าและเอวาเจลีนด้วยสายตาที่แสดงให้เห็นว่าเธอเป็น “เจ้าของ” ชายผมขาวคนนี้ หญิงผมดำฟังแล้วก็หัวเราะเบาๆก่อนจะใช้มือของเธอดันจานที่เต็มไปด้วยคุกกี้

“กินซิ”

โดเมนิกโค้งก่อนจะเอื้อมมือไปยังคุกกี้ชิ้นนั้น เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนจะกัดมันเข้าไป มันคุกกี้ที่มีรสชาติหวาน ด้วยรสชาติอันสุดแสนจะโอชาของมัน จึงทำให้ชายผมขาวเอื้อมมือของเขาหยิบไปกินอีกชิ้น โดโรธีที่ยังคงกอดแขนของโดเมนิกนั้นได้แต่มองคุกกี้ที่วางอยู่บนจานอย่างเงียบๆ

“เจ้าไม่กินหรือ?” หญิงผมดำในชุดโกธิคถามพลางจิบชาของเธอ
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ข้าไม่ได้ใส่ยาพิษหรืออะไรหรอก” เอวาเจลีนยิ้มให้

โดโรธีมองไปยังว่าที่สามีของเธอที่กำลังเคี้ยวคุกกี้อย่างเอร็ดอร่อยอยู่ โดโรธีเอื้อมมือไปช้าๆก่อนจะหยิบคุกกี้ขึ้นมากัด

“อร่อยแฮะ” โดโรธีพูดเบาๆ
“ใช่ไหมล่ะ? ขนมของเบลล่าน่ะอร่อยเสมออยู่แล้ว” เอวาเจลีนเอ่ยปากชมหญิงผมแดงที่ยืนข้างหลังเธอ
“ขอบคุณมากท่านเอวาเจลีนมากที่ชมข้า...ข้ารู้สึกเป็นเกียรติมาก” หญิงผมแดงเอามือทาบอกของตัวเองก่อนจะโค้งให้กับหญิงผมดำ

“ดูเหมือนท่านโดเมนิกจะชอบขนมที่ข้าทำนะ ท่านโดโรธี ถ้าหากไม่รังเกียจล่ะก็ข้าจะสอนวิธีทำให้ เอาไหม?” เบลล่าหันไปพูดกับโดโรธี
“เอ๊ะ จะดีหรือ?” ดวงตาของโดโรธีเป็นประกายขึ้นมา
“ถ้างั้นก็รบกวนด้วยเจ้าค่ะ”

พูดจบโดโรธีก็ลุกขึ้นจากโซฟาที่เธอนั่งอยู่ก่อนจะเดินตามเบลล่าเข้าไปในครัว ตอนนี้ในห้องโถงอันกว้างใหญ่นั้น เหลือเพียงแค่โดเมนิกและเอวาเจลีนนั่งกันอยู่เพียงแค่สองคน บรรยากาศในห้องนั้นถูกปกคลุมด้วยความเงียบงัน แต่ไม่นานนักความเงียบงันก็ถูกทำลายลง ด้วยคำพูดของแขกผู้มาเยือน

“ต้องขอบคุณท่านมาก ที่ให้พวกข้ามาพักที่ปราสาท แม้ว่าพวกท่านจะไม่รู้จับกับข้าก็ตาม” โดเมนิกเอ่ยปากขอบคุณ

เอวาเจลีนวางถ้วยชาลงก่อนจะมองเข้ามายังดวงตาของโดเมนิก

“เจ้าคิดหรือว่า ข้าจะพาคนไม่ที่ข้าไม่รู้จักเข้าในบ้านของข้า”
“เอ๊ะ” โดเมนิกอุทานกลับด้วยความสงสัย
“เราเคยเจอกันมาครั้งนึงแล้วโดเมนิก...เราเคยเจอกันครั้งนึงมาแล้ว”

โดเมนิกได้ยินประโยคนี้แล้วก็เกิดความสับสนขึ้น ตลอดชีวิตของเขามา เขาค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์ขนาดนี้ ถ้าเขาเคยเจอเขาต้องจำได้ เขาเริ่มค้นความทรงจำของเขา โดเมนิกพยายามนึกให้ออกว่าสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูดนั้นแปลว่าอะไร แต่ไม่ว่าเขาจะนึกเท่าไหร่นั้น สิ่งที่เขาได้กลับมานั้นก็คือความว่างเปล่า หญิงผมสีดำเห็นท่าทีที่เต็มไปด้วยความสับสัน ก็ทำให้เธอได้แต่ถอนหายใจก่อนที่เธอจะดีดนิ้วของตัวเธอเอง สิ้นเสียงดีดนิ้วของเธอ นั้นทำให้ภาพอะไรบางอย่างไหลเข้ามาในหัวของเขา และภาพนั้นก็ถูกฉายขึ้นมาผ่านดวงตาของโดเมนิก

-----

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้น
“ซักครู่” โดเมนิกตะโกนไปยังหน้าประตูก่อนจะเดินไปยังหน้าประตู

เขาใช้มือของเขาบิดลูกบิดเพื่อเปิดประตู เมื่อประตูถูกเปิดออกไปนั้น เขาก็เห็นหญิงผมสีดำในชุดโกธิคสีดำยืนอยู่ใต้ร่มสีดำของเธอ ข้างๆของเธอนั้นมีหญิงผมแดงที่ตัวสูงกว่าหญิงผมดำคนนี้ค่อนข้างมาก เธอสวมชุดเมดของเธอ ดูเหมือนหญิงผมสีแดงนี้จะเป็นหญิงรับใช้ของหญิงผมสีดำ

“เอ่อ...มีธุระหรือเปล่า?” โดเมนิกเอ่ยปากถามแขกที่ยืนอยู่หน้าคฤหาสน์นี้
“อเล็กซิมัสอยู่รึเปล่า?” หญิงผมดำตอบคำตอบของโดเมนิก

โดเมนิกพยักหน้า ก่อนที่โดเมนิกจะพาแขกทั้งสองไปยังจุดที่อเล็กซิมัสอยู่ ซึ่งนั่นก็คือห้องสมุดของเขา โดเมนิกเดินนำทั้งสองไปยังหน้าประตูห้องสมุด ก่อนที่เขาจะเคาะประตูห้องสมุดและเปิดประตูห้องสมุด เมื่อประตูถูกเปิดออกก็ปรากฏเป็นห้องที่เต็มไปด้วยตู้ที่เต็มไปด้วยหนังสือ ตรงกลางห้องนั้นมีชายผมสีทองนั่งอยู่ บนโต๊ะของเขานั้นเต็มไปด้วยหนังสือมากมายกองอยู่ อเล็กซิมัสนั่งมองหน้ากระดาษของหนังสือเล่มนึงที่เปิดอยู่ แต่ด้วยเสียงประตูที่เปิดออก เลยทำให้เขาเงยหน้าขึ้น

“เอ่อ ท่านอเล็กซิมัส มีแขกมาหา” โดเมนิกพูด

เมื่ออเล็กซิมัสเห็นแขกของเขา มันก็ทำให้ดวงตาของเขาเบิกโพลนด้วยความตกใจ แต่เขาก็พยายามเก็บอารมณ์ไว้ไม่ให้ชายผมขาวเห็นว่าเขารู้สึกประหลาดใจกับแขก แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่ทันเสียแล้ว

“ขอบใจเจ้ามาก” อเล็กซิมัสตอบ

โดเมนิกพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากห้อง ชายผมขาวใช้มือของเขาปิดประตูห้อง เขาเดินลงไปข้างล่างและปล่อยให้ อเล็กซิมัสพูดคุยกับแขกผู้มาเยือนไป เวลานั้นผ่านไปเรื่อยๆ สามสิบนาที ชั่วโมงนึง สองชั่วโมง การพูดคุยนั้นก็ยังไม่เสร็จสิ้น ท้องฟ้านั้นเริ่มเปลี่ยนจากสีฟ้ากลายเป็นสีส้ม โดเมนิกยืนอยู่ในห้องครัว เขากำลังอาหารเย็นให้กับอเล็กซิมัส ควันนั้นลอยออกมาจากหม้อ เขาใช้ช้อนไม้ของเขาตักซุบขึ้นมาก่อนที่เขาจะลองชิมดู

“อืม...ใช้ได้แล้ว” โดเมนิกพยักหน้าด้วยความพอใจ

ว่าแล้วเขาก็ยกเอาหม้อนี้นี้วางไว้บนโต๊ะ ก่อนที่เขาจะดับเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชนอยู่ เขาเดินออกจากห้องครัวก่อนจะเดินตรงขึ้นไปที่หน้าห้องสมุด ด้วยความคิดทึ่ว่าเขาควรจะแจ้งให้เจ้าของบ้านทราบว่ามื้อเย็นนั้นพร้อมแล้ว เขาเตรียมจะเคาะประตู แต่ก่อนที่มือของเขาจะได้สัมผัสกับไม้นั้นเขาก็ได้ยินเสียงอะไรเล็ดลอดผ่านออกจากหลังประตูไม้ที่อยู่ข้างหน้าของเขา

“อเล็กซิมัส เจ้าแน่ใจแล้วจริงๆหรือว่าเจ้าจะไม่กลับมาปกครองพวกเราอีกครั้ง?”
“ตอนนี้ข้ารวบรวมทัพมามากพอแล้ว สิ่งเดียวที่ขาดตอนนี้คือความเป็นผู้นำของเจ้า”

มันเป็นเสียงของหญิงผมดำ มันทำให้โดเมนิกสงสัยไม่น้อยว่าทั้งสองกำลังคุยกันเรื่องอะไรอยู่

“ไม่ล่ะ...ข้าไม่ต้องการชีวิตที่กลับไปเป็นจอมมารแบบนั้นอีก ข้าต้องการชีวิตสงบสุขแบบนี้” เสียงของอเล็กซิมัสตอบกลับ
“การที่จอมมารนั้น สำหรับข้า แล้วมันเหมือนเป็นฝันร้ายสำหรับข้า และข้าก็ยินดีที่ข้าได้ตื่นจากฝันร้ายนั้น”

จอมมาร? โดเมนิกทวนคำพูดคำนี้อีกครั้งเบาๆ เขามั่นใจว่าเขาได้ยินไม่ผิดแน่นอน เขาได้ยินว่าอเล็กซิมัสพูดคำว่าจอมมาร หมายความว่าอะไรกัน? ท่านอเล็กซิมัสกำลังหมายถึงจอมมารจริงๆหรือกำลังเปรียบเปรยอะไรหรือเปล่า?

“ยังไงเจ้าก็จะไม่เปลี่ยนใจงั้นหรือ?” หญิงผมดำเอ่ยปากถามซ้ำ
“ใช่ ยังไงข้าก็ไม่เปลี่ยนใจ” เสียงของอเล็กซิมัสตอบด้วยความหนักแน่น
“น่าเสียดายนะ...ถ้างั้นเรากลับกันเถอะ เบลล่า”

พูดจบหญิงผมดำก็เปิดประตูออกมา สิ่งแรกที่เธอเห็นนั้นคือโดเมนิกที่ยืนอยู่ ใบหน้าของเธอนั้นมองด้วยความตกใจ และเมื่อเขารู้ตัวอีกที เขาก็ถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้าที่หลังศีรษะ แรงกระแทกนั้นมันรุนแรงพอที่จะทำให้เขาล้มลงไปกับพื้น ภาพที่เขาเห็นเริ่มมัวไปหมด เสียงที่เขาได้ยินเริ่มดูห่างไกลออกไป

“ดีมาก...เบลล่า”
“ดูเหมือนเราจะต้องลบความทรงจำของหมอนี่ซินะ?”

-----

ภาพทั้งหมดนั้นหายไปก่อนที่เขาจะเห็นเอวาเจลีนนั่งอยู่ตรงหน้าของเขาอีกครั้ง ภาพที่เขาเห็นเมื่อกี้คืออะไรกัน? โดเมนิกตั้งคำถามขึ้น เขาใช้มืออันบอบบางของเขากุมหน้าของตัวเองด้วยความสับสน

“นั่นคือความทรงจำช่วงที่ข้าลบไปทั้งหมด”

โดเมนิกไม่ได้พูดอะไร แต่เขายังสับสนกับสิ่งที่เขาเกิดขึ้นอยู่

“โดเมนิก...ข้ามีคำถาม เจ้ามาที่นี่ ทำไม เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเจ้าไม่ได้อยู่กับอเล็กซิมัส?”
“เอ่อ คือว่-“

“เพ้ง”

เสียงของอะไรตกแตกดังขึ้น โดเมนิกกับเอวาเจลีนหันไปตามเสียง เสียงนั้นดังมาจากห้องครัว สิ่งแรกที่เข้ามาในหัวของโดเมนิกคือ “โดโรธี” เขาลุกขึ้นก่อนจะวิ่งตรงไปในครัว เช่นเดียวกันกับเอวาเจลีนที่วิ่งตามโดเมนิกมา โดเมนิกเปิดประตูห้องครัว ก่อนที่เขาจะเห็นโดโรธีลงไปนอนอยู่บนพื้น สีหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด สีผิวของเธอซีดเสียว โดเมนิกแหงนหน้ามองเบลล่าที่สีหน้าของเธอนั้นไม่ต่างกับโดเมนิกเท่าไหร่

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” โดเมนิกตั้งคำถาม คำถามที่ทุกคนต่างล้วนอยากรู้ทังนั้น
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Shining in the Darkness : EP 12
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» Shining in the Darkness : EP 1
» Shining in the Darkness : EP 18
» Shining in the Darkness : EP 2
» Shining in the Darkness : EP 19
» Shining in the Darkness : EP 4

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: