Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Shining in the Darkness : EP 16

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

Shining in the Darkness : EP 16 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Shining in the Darkness : EP 16   Shining in the Darkness : EP 16 EmptyTue Dec 08, 2015 10:12 am

ท้องฟ้านั้นเป็นสีเลือด ชายผมน้ำตาลยืนอยู่ท่ามกลางร่างของเหล่าสหายที่นอนอยู่ท่ามกลางกองเลือด เขาหายใจก่อนจะมองไปรอบๆ ซึ่งรอบๆเขานั้นเต็มไปด้วยเหล่าทหารในชุดเกราะสีเงินที่ถืออาวุธของตัวเองอยู่ ร่างกายของเขาเนื้อเรื่อง ดาบที่เขาถืออยู่ตลอดนั้นกลายเป็นวัตถุที่มีขนาดหนักไปเสียอย่างงั้น ชายในชุดเกราะคนนึงตรงมาก่อนจะง้างดาบเตรียมจะฟันร่างของเขา แต่ชายคนนี้ปัดดาบออกไป ก่อนจะใช้ดาบเล่มที่เขาถืออยู่นั้นเสียบเข้าที่คอของคนที่หมายปองชีวิตของเขา เลือดนั้นพุ่งออกมาจากลำคอก่อนจะเลือดนั้นจะติดอยู่บนใบหน้าของชายผมน้ำตาลคนนี้ ทหารอีกคนวิ่งมาก่อนจะจะใช้ดาบแทงเข้าไปที่หน้าท้องของชายคนนี้ ดาบนั้นเสียบทะลุชุดเกราะ ก่อนที่มันจะเสียบทะลุร่างเข้าไปที่ผิวหนังของเขา

“อ๊าก” ชายคนนี้ร้องด้วยความเจ็บปวด

ทหารคนนั้นดึงดาบออก คราบเลือดจากร่างของเขากระเซ็นก่อนจะหยดลงพื้น เขากุมหน้าท้องของเขา เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ชายผมน้ำตาลคนนี้ออกแรงเหวี่ยงดาบของเขา ดาบที่เขาเหวี่ยงนั้นตัดศีรษะของทหารคนนั้น ศีรษะของทหารคนนั้นกลิ้งลงไปกับพื้น ก่อนที่ร่างไร้หัวจะล้มลงไป ไม่ทันที่เขาจะได้ขยับไปไหน หอกอีกเล่มก็ทิ่มแทงร่างของเขา ชายคนนี้ร้องด้วยความเจ็บปวด หอกอีกเล่มทิ่มแทงร่างของเขา ความเจ็บปวดนั้นวิ่งผ่านไปทั่วร่างกายของเขา ชายทั้งสองคนที่ถือหอกอยู่มองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าก่อนจะดึงหอกของตัวเองออกมาพร้อมกัน

“อึ๊ก” ชายผมน้ำตาลร้องด้วยความทรมาน

เขาทรุดลงไปกับพื้น เลือดนั้นไหลออกจากแผลของเขา เขาปักดาบของเขาลงพื้นก่อนจะพยายามจะใช้มันพยุงตัวขึ้นมา แต่เขาถูกทหารคนนึงที่อยู่แถวนั้นใช้เท้าของดันกลับไป เขาล้มลงไปท่ามกลางดินที่เปื้อนไปด้วยเลือด เขาแหงนหน้าขึ้นมาก่อนจะเห็นทหารมากมายยืนล้อมเขาอยู่ เขาปล่อยร่างของเขาลงกับพื้น เขามองท้องฟ้าผ่านดวงตาสีน้ำตาลของเขา มันคงจะดีกว่านี้ถ้าหากวาระสุดท้ายของเขาจะได้เห็นท้องฟ้าอันสดใส ไม่ใช่ท้องฟ้าที่เห็นแล้วชวนหดหู่เช่นนี้

“เฮ้ย...นั่นมันอะไร?” ทหารคนนึงตะโกนขึ้น

สิ้นเสียงของเขาสิ่งที่ชายผมน้ำตาลคนนี้ได้ยินคือเสียงกรีดร้องของเหล่าทหารพวกนี้ ไม่นานนักทหารพวกนี้ก็กลายเป็นเพียงแค่ร่างไร้วิญญาณเท่านั้น ซักพักเขาก็ถูกอะไรบางอย่างดึงขึ้นมา ซึ่งนั่นก็คือหญิงผมแดงในชุดเมด ในมือของเธอนั้นถือเคียวอยู่ เคียวของเธอนั้นเปื้อนคราบเลือด เมื่อชายผมน้ำตาลลุกขึ้นมาเขาก็มองไปรอบๆเขาก็เห็นเหล่าทหารที่เคยมีชีวิตอยู่ไม่กี่วินาทีก่อนนอนอยู่เป็นร่างไร้วิญญาณ เลือดนั้นไหลออกจากปากแผลของทหารเหล่านี้ ดูเหมือนเคียวที่หญิงผมสีแดงในชุดเมดถืออยู่นั้นจะเป็นอุปกรณ์ที่ใช้สังหารเหล่าทหารเหล่านี้ ไม่นานนักก็มีหญิงอีกคนปรากฏตัวขึ้นมา ผมของเธอนั้นเป็นสีดำ เธอสวมชุดโกธิคสีดำ ไม่รู้เธอปรากฏตัวออกมาจากไหน แต่สิ่งเดียวที่ชายผมน้ำตาลคนนี้รับรู้คือเธออยู่ตรงหน้าแล้ว

“ไม่เป็นไรนะ ฟาร์เรลล์?” หญิงผมดำคนนี้เอ่ยปากถาม
“ข้าคงจะโกหก ถ้าหากข้าบอกว่า ข้าไม่เป็นอะไร” เขาหัวเราะเบาๆแม้สิ่งที่เขาสัมผัสได้ในตอนนี้มีเพียงแต่ความเจ็บปวดเท่านั้น
“งั้นหรือ...ถ้างั้น เจ้าถอยกลับไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวข้ากับเบลล่าจะจัดการเอง” หญิงผมดำคนนี้พูดต่อ
“ถ้างั้นฝากด้วยละกัน”

=====

ท่ามกลางเมืองที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ผู้คนเดินทั่วเต็มไปหมด เสียงของเหล่าพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเพื่อจะดึงดูดให้คนที่เดินผ่านไปมา ซื้อสินค้าของตน โดเมนิกเดินมองสินค้าที่ตั้งอยู่ มันเป็นสินค้าหลากหลายรูปแบบตั้งแต่ของกินจนไปถึงเครื่องประดับ แม้ว่าตาของเขาจะมองสินค้าเหล่านั้น แต่เขาก็หันไปมองเบื้องหลังของเขาอยู่เรื่อยๆ เขาเห็นโดโรธีที่เดินมาติดๆ ก่อนที่จะตามด้วยโรซารี่และมาร์คตามลำดับ ชายผมขาวคนนี้รู้ว่าถ้าหากพลัดหลงกับคนอื่นๆตอนนี้ล่ะก็มันคงเป็นอะไรที่วุ่นวายไม่น้อย ทั้งสี่ไม่ได้พูดอะไร หรืออาจจะพูดแต่ด้วยเสียงของความวุ่นวายจึงกลบเสียงของคนอื่นไปจนหมด

“เฮ้ เจ้าหนู หิวไหม?” เสียงของชายวัยกลางคนพูดขึ้น

โดเมนิกหันไปตามเสียงก่อนจะเห็นชายวัยกลางคนหนึ่งกำลังปิ้งอะไรอยู่ มันเหมือนเป็นเนื้อเสียบไม้ กลิ่นของมันนั้นหอมยั่วน้ำลายของโดเมนิก ชายผมขาวเอ่ยปาก “ไม้นึง” เจ้าของร้านยิ้มก่อนจะหยิบไม้นึงให้กับชายผมขาว โดเมนิกหยิบเงินออกจากถุงของตัวเองก่อนจะยื่นให้กับชายคนนี้ เขากัดเนื้อที่อยู่บนไม้ มันเป็นรสชาติที่หวานและทำให้เขารู้สึกอยากกัดชิ้นต่อๆไป ไม่นานนักเนื้อที่อยู่บนไม้ก็หมดลง โดเมนิกหันกลับไป เพื่อที่จะบอกกับสหายของเขาถึงรสชาติอันโอชาของสิ่งที่เขาพึ่งกินไป

“นี่ทุกคน...เนื้อร้านนี้อร่อยมา-“

เขาไม่เห็นคนอื่นๆเลย ชายผมสีขาวรีบกวาดตาหาคนอื่นๆ โดโรธี? โรซารี่? หรือมาร์ค? เขาไม่สามารถเห็นใครเลย ใช่ มันเป็นอย่างที่เขาคิดนั่นแหละ ตอนนี้เขาหลงกับคนอื่นๆเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดเมนิกใช้มือของเขาตบเข้าที่หน้าผากของตัวเองพร้อมกับต่อว่าตัวเอง เขาคิดว่าซื้ออะไรกินนิดๆหน่อย คงไม่หลงหรอก แต่ว่าเพราะการตัดสินใจผิดๆของเขาจึงทำให้เขาต้องพลัดหลงกับคนอื่นๆ ชายผมขาวสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพยายามตั้งสติ เมื่อเขาได้สติแล้ว โดเมนิกก็คิดได้ว่า ถ้าหากเขารออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวคนอื่นๆเมื่อรู้ว่าพลัดหลงกับตน คงกลับมาเองแหละ

“ขอโทษครับ”

ชายคนหนึ่งชนเขา โดเมนิกไม่ได้พูดอะไรนอกจากมอง แต่ไม่นานนัก โดเมนิกก็รู้ตัวอย่างหนึ่ง ถุงเงินของเขาโดนขโมยไปแล้ว เขาตะโกนขึ้นว่า “ขโมย” เสียงตะโกนนั้นทำให้ชายที่ชนเขาตกใจก่อนจะเริ่มวิ่ง โดเมนิกเองก็วิ่งตามเหมือนกัน แต่ด้วยผู้คนที่มากมาย จึงทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ชัด เขาวิ่งตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว โดยหวังว่าหลังจากที่เขาออกไป เขาจะยังเห็นตัวของหัวขโมยนี้อยู่ ในที่สุดเขาก็ออกจากฝูงชนได้สำเร็จ สิ่งแรกที่เขาเห็นคือหัวขโมยคนนี้นอนอยู่กับพื้น หน้าของเขานั้น เขาเห็นหญิงผมน้ำตาลที่ผูกหางม้ายืนอยู่เหนือร่างของชายคนนี้ เธอสวมชุดสีเขียวและกระโปรงสีขาว ดวงตาของเธอนั้นเป็นสีแดง เธอมองไปยังชายที่หมดสติอยู่บนพื้นก่อนจะยิ้ม

“ในที่สุด ชั้นก็จับแกได้ซักที ไอ้หัวขโมย” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูห้าวของเธอ

โดเมนิกมองไปยังหญิงคนนี้ก่อนจะทำหน้างงๆ เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หญิงผมน้ำตาลคนนี้ก้มลงไปก่อนจะเอาถุงเงินออกมาก่อนจะโยนไปยังโดเมนิก ชายผมขาวรับไว้ ก่อนจะเปิดดู เขายังเห็นเหรียญเงินและเหรียญทองมากมาอยู่ในถุงที่ทำจากหนังของเขา ชายผมขาวถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้าหากถุงนี้หายไป มันคงวุ่นวายไม่น้อย

“ของเจ้าใช่ไหมล่ะ?” หญิงผมน้ำตาลเอ่ยปากถาม
“เอ่อใช่...ของข้าเอง ขอบคุณท่านมาก ท่าน...”
“ข้าชื่อไคเลนต้า เป็นผู้ดูแลความสงบสุขของที่นี่” เธอพูดด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ
“แล้วเจ้าล่ะ?”
“ข้าโดเมนิก แซนดอฟ...ยินดีที่รู้จัก” โดเมนิกโค้งให้เพื่อเป็นการให้เกียรติหญิงคนนี้

“ว่าแต่เจ้าเป็นนักเดินทางหรือ? ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อนเลย” ไคเลนต้าเอ่ยปากถาม
“ท่านพูดถูกแล้ว ข้าเป็นนักเดินทาง ข้ามากับสหายของข้า แต่ตอนนี้ดูเหมือนข้าจะหลงกับสหายของข้า” โดเมนิกตอบกลับ
“สหายของเจ้าหน้าตาเป็นไงหรือ?” หญิงผมน้ำตาลถามต่อ
“เป็นหญิงผมสีขาวคนนึง หญิงหูจิ้งจอกคนนึง และชายผมสีเขียว” โดเมนิกอธิบายหน้าตาของสหายตัวเองให้ฟัง

หญิงผมน้ำตาลกอดอกของตัวเองก่อนจะยืนนึกอยู่ชั่วครู่หนึ่ง

“ข้าว่าข้าเห็นนะ”

คำพูดประโยคนี้จุดประกายในดวงตาของโดเมนิก

“จริงหรือ?”
“จริงซิ!! ตามข้ามา ข้าจะพาไปเอง”

เธอหันหลังก่อนจะเริ่มเดิน โดเมนิกเดินตามด้วยความหวัง แต่หากทว่าเวลาผ่านไปเรื่อย เขาก็ยังไม่เจอพวกโรซารี่ซักที ทั้งสองเดินไปทั่ว เดินเจอกับทางตันบ้าง เดินกลับมาที่เดิมบ้าง ไม่รู้ว่าผังเมืองเป็นยังไง แต่จะบอกว่าเขาเดินมาทั่วเมืองแล้วก็ว่าได้ละมั้ง มันทำให้ชายผมขาวรู้สึกคิดผิดขึ้นมาที่เดินตามผู้หญิงผมสีน้ำตาลคนนี้

“เอ่อ ท่านไคเลนต้า อย่าหาว่าข้าเสียมารยาทเลย”
“แต่ท่านเห็นสหายของข้าจริงๆรึเปล่า?” โดเมนิกเอ่ยปากถาม
“ไม่ๆ ข้าเห็นจริงๆ แต่ข้าแค่...” เธอหยุดไปชั่วขณะ
“ข้าแค่จำไม่ได้ว่าพวกเขาไปทางไหน...”

“ถ้างั้นท่านช่วยพาข้ากลับไปที่ตลาดได้ไหม? ข้าว่าข้าจะรอสหายของข้าที่นั่น” โดเมนิกเอ่ยปากถาม
“ได้ๆ ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่นเอง”

เธอออกนำหน้าโดเมนิกอีกครั้ง ไม่นานนักทั้งสองก็กลับมาถึงตลาดเหมือนเดิม ตอนนี้ท้องฟ้าต่างจากก่อนหน้านี้พอสมควร มันเป็นสีแสด นั่นก็บ่งได้ว่าอีกไม่นานนัก ตะวันจะลับขอบฟ้าแล้ว ไม่ใช่เพียงแค่ผืนนภาแต่เหล่าผู้คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด ไร้ซึ่งเสียงของเหล่าพ่อค้าแม่ค้าที่ตะโกนเพื่อดึงดูดลูกค้า เสียงฝีเท้าของผู้คนนั้นก็ไม่ได้ดังกึกก้องไปทั่วเมือง หรือแม้แต่ร้านเนื้อที่สร้างความวุ่นวายก็ปิดไปแล้ว โดเมนิกยืนอยู่ข้างๆกับไคเลนต้า ทั้งสองต่างมองไปรอบๆ โดยหวังว่าจะเจอกับเหล่าพวกพ้องที่ตอนนี้ก็คงออกตามหาตัวของโดเมนิกเหมือนกัน

“ข้าขอโทษเจ้าจริงๆ ที่ข้าต้องทำให้เจ้าต้องลำบากขนาดนี้” ไคเลนต้าพูดขึ้น
“ท่านไม่ต้องกังวลไปหรอก ยังไงเสียข้าเชื่อว่าสหายของข้าก็ไม่ทิ้งข้าอยู่แล้ว”
“อีกอย่าง ถ้าหากไม่ได้ท่านล่ะก็ ข้าคงโดนขโมยเงินไปแล้วล่ะ” โดเมนิกยิ้มให้กลับ

รอยยิ้มอันอ่อนโยนของโดเมนิกนั้นทำให้เธอยิ้มออกเหมือนกัน เธอพูดคำว่า “ขอบใจ” เบาๆ แต่ด้วยสภาพที่เงียบสงัด เสียงอันแผ่วเบาของเธอนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับเสียงที่ดังกังวาน ความเงียบกลับเข้ามาอีกครั้ง ทั้งสองต่างยังยืนรอต่อไป ท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยนอีกครั้ง จากสีส้มกลายเป็นสีดำทมิฬ โคมไฟข้างทางนั้นเริ่มจุดขึ้น แม้มันไม่มากนัก แต่มันก็สามารถต่อสู้กับความมืดได้

“นี่โดเมนิก เจ้าอ่านหนังสือได้รึเปล่า?” หญิงผมน้ำตาลตั้งคำถามขึ้นอีกครั้ง
“ได้ซิ...แล่วท่านไคแลนต้าล่ะ?” ชายผมขาวถามกลับ
“เรียกข้าว่าไคแลนต้าก็พอแล้วล่ะ...ข้าอ่านหนังสือไม่ออก” เธอพูดตรงๆ

“ท่านไม่ได้เรียนหนังสือหรือ?” โดเมนิกถามต่อ
“ข้าไม่ได้เรียนน่ะ ทุกๆครั้งที่มีการเรียนข้าจะโดดเรียนทุกที ข้ารู้สึกว่าเรื่องพวกนี้มันน่าเบื่อ”
“ข้าสนุกกับการที่ได้ใช้อาวุธและต่อสู้มากกว่า...แปลกไหมล่ะ ผู้หญิงชอบเรื่องต่อสู้น่ะ” เธอหัวเราะเบาๆ

โดเมนิกไม่ได้ออกความเห็นอะไร เขาได้แต่ยืนเงียบๆ เมื่อบทสนทนาจบลง เขาก็ได้ยินเสียงของอะไรบางอย่างตรงเข้ามา ทั้งโดเมนิกและไคแลนต้าต่างหันไปทางเดียวกัน ทั้งสองเห็นเงาตะคุ่มๆที่พุ่งตรงมาทางนี้ เมื่อเงานั้นถูกแสงจากโคมไฟฉายขึ้น ก็ทำให้เห็นเจ้าของเงานี้

“ท่านโดเมนิกกกกกก” โดโรธีตะโกนสุดเสียงก่อนจะวิ่งตรงมากอดร่างของโดเมนิกไว้
“ดิชั้นนึกว่าดิชั้นจะไม่ได้เจอท่านแล้ว” เธอกอดโดเมนิกแน่นพร้อมกับร้องไห้ออกมา

เธอปล่อยโดเมนิกออกก่อนจะมองไปทั่วโดเมนิกราวกับเช็คว่าเขาเป็นอะไรรึเปล่า ไม่นานนักโรซารี่และมาร์คก็ตามมาสมทบด้วย

“โดเมนิก คราวหลังอย่างทำแบบนี้อีกนะ” หญิงผมขาวต่อว่า
“ข้าต้องกล่าวขอโทษพวกเจ้าจริงๆ...คราวหน้าจะไม่ทำอีก” โดเมนิกก้มโค้งให้กับหญิงผมขาว

“ดูเหมือนเจ้าจะเจอสหายของเจ้าแล้วนะ” ไคแลนต้าพูดด้วยรอยยิ้ม
“โดเมนิก...ผู้หญิงคนนี้ใครหรือ?” โรซารี่เอ่ยปากถาม
“เธอชื่อไคแลนต้าน่ะ เป็นคนที่ช่วยข้าหลายๆอย่างในวันนี้น่ะ” ชายผมขาวตอบกลับ
“งั้นหรือ...” โรซารี่ตอบกลับ

“ถ้างั้นเจ้าเจอสหายของเจ้าแล้ว ข้าก็ขอตัวล่ะ” เธอโบกมือก่อนจะเดินกลับไป
“เดี๋ยวก่อน ไคแลนต้า..ข้ามีเรื่องรบกวนท่านอีกเรื่อง” โดเมนิกเอ่ยปากถาม
“อะไรหรือ?”
“ท่านรู้จักฟาร์เรลล์ ดรากูตินหรือเปล่า?” โดเมนิกเอ่ยปากถาม

เธอหยุดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น

“นั่นพ่อข้าเอง”
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Shining in the Darkness : EP 16
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» Shining in the Darkness : EP 7
» Shining in the Darkness : EP 24
» Shining in the Darkness : EP 8
» Shining in the Darkness : EP 25
» Shining in the Darkness : EP 3

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: