Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 TGF : Episode 4

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

TGF : Episode 4 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: TGF : Episode 4   TGF : Episode 4 EmptyFri May 13, 2016 11:28 pm

คัทสึและนิชิมูระยืนอยู่ใกล้ๆกัน มือของทั้งสองนั้นจับไปยังเสาสีเทาอันเดียวกัน นี่ก็เป็นเวลาที่คนเลิกงานแล้ว ดังนั้นผู้คนบนรถไฟขบวนนี้จึงค่อนข้างมาก ด้วยสภาพที่เบียดเสียดเช่นนี้นั้นจึงทำให้หน้าของทั้งสองค่อนข้างใกล้กัน มันทำให้คัทสึรู้เขินไม่น้อยที่ได้มองหน้าหญิงสาวที่มีใบหน้าน่ารักอย่างนิชิมูระใกล้ขนาดนี้ ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองหน้ากัน เสียงของล้อรถไฟที่วิ่งไปบนรางนั้นดังกึกก้อง มันดังพอที่จะกลบเสียงโฆษณาจากโทรทัศน์จอเล็กๆที่อยู่เหนือประตูรถไฟ

“ชั้นว่าเราควรจะตั้งชมรม TGF นะ” นิชิมูระพูดขึ้นมา
“ทำไมหรอครับ?” คัทสึถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
“ชั้นมาคิดๆดูแล้ว ชั้นคิดว่าถ้าหากเราตั้งเป้าจะชนะทีมใหญ่ของ Emperor แล้ว มันคงยากเกินไปน่ะ” หญิงผมสีดำให้เหตุผลของเธอ
“ดังนั้นแล้วเราควรจะเล็งทีมเยาวชนของ Emperor ดีกว่า เพราะเท่าที่ชั้นดูในมือถือของชั้นเหมือนฟอลคอนเองก็เล่นให้กับทีมเยาวนชนเหมือนกัน”
“อ่อ...แม็กม่าด้วย” หญิงผมดำพอพูดชื่อนี้หน้าของเธอนั้นก็ดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

รถไฟหยุดที่ชานชะลา หญิงผมดำปล่อยมือออกจากเสา

“พรุ่งนี้มาเช้าหน่อยก็ดีนะ ชั้นจะไปขออาจารย์เรื่องเปิดชมรมน่ะ”

ชายผมดำเมื่อรับสาห์นนี้แล้วก็พยักหน้า เธอเห็นชายผมดำพยักหน้าก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากรถไฟไป ประตูรถไฟนั้นปิดก่อนที่รถไฟขบวนที่เขาอยู่จะเคลื่อนไปตามเส้นทางของมัน

=====

คัทสึเดินมาถึงโรงเรียนของเขาเช่นเคย แต่ผู้คนนั้นบางตากว่าวันปกติของเขา เหตุก็เพราะตอนนี้ค่อนข้างเช้า คัทสึเดินตรงต่อไปเรื่อยๆก่อนจะเดินขึ้นผ่านหน้าประตูโรงเรียนของเขา ชายผมสีดำหันไปก่อนจะได้ยินเสียงเหล่านักกีฬาที่ซ้อมกันอย่างขมักเขม้น คนเหล่านั้นวิ่งวนสนาม พวกเขาวิ่งกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆและไม่มีใครถูกทิ้งไว้ข้างหลังหรือมีใครนำหน้าเลยซักคน พวกเขาเปล่งเสียงออกมาเพื่อกระตุ้นตัวเขาและเพื่อนร่วมทีมของเขา ถ้าจำไม่ผิดก็คงอีกไม่กี่สัปดาห์ที่การแข่งขันคัดเลือกระดับภูมิภาคจะเริ่มขึ้น คัทสึหยุดมองอยู่เพียงชั่วครู่ก่อนจะก้าวเท้าต่อไป เขาเดินไปยังจุดนัดพับหรือก็คือหน้าห้องพักครู ซึ่งเมื่อเขามาถึงนั้นเขาก็เห็นเพื่อนของเขาหรือนิชิมูระยืนรออยู่แล้ว

“มาถึงแล้วหรอ คุณนาคาชิม่า....ถ้างั้นแล้ว เราเข้ากันไปเถอะ” เธอพูดก่อนจะเลื่อนประตูออก

เธอกล่าวขออนุญาตก่อนจะก้าวเท้าเข้าไป ชายหญิงเข้าไปในห้อง ก่อนจะเห็นชายคนนึงนั่งอยู่ เขาเป็นชายวัยกลางคน ผิวของเขานั้นเป็นเสียงแทน ผมของเขานั้นหยักซก เส้นผมของเขานั้นเป็นสีดำ บนโต๊ะนั้นมีหมวกสีน้ำตาลวางอยู่ด้วย เช่นเดียวกันกับชุดของเขา ชุดของเขาเป็นสีน้ำตาลและมีเนคไทน์สีดำ เมื่อเสียงประตูถูกเปิดออก มันทำให้เขาหันมายังทางต้นเสียง ในห้องเขานั้นมีอาจารย์คนอื่นอยู่ด้วย แต่ไม่มากนัก ประมาณสองถึงสามคนได้

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ อ.มิตซึรุกิ”

อ.มิตซึรุกิ ทาคาโอะ เป็นอาจารย์วิชาวรรณคดีญี่ปุ่น เขาเป็นอาจารย์ที่มีเอกลักษณ์ที่มีทรงผมเป็นเอกลักษณ์ นั่นก็คือผมหยิก และเวลาเขาเดินไปไหนไปไหน ก็มักจะมีหมวกสีน้ำตาลอยู่ด้วย ถึงแม้เขาจะไม่ใส่ในที่ร่ม แต่ถ้าหากเจอหน้า อ.มิตซึรุกิ ข้างนอกโรงเรียนล่ะก็จะเห็นเขาอยู่ในหมวกสีน้ำตาลสุดคูลของเขา ถามว่าเป็นอาจารย์ที่นักเรียนรักไหม? ก็ระดับนึงนั่นแหละ หลายคนก็รักเขาอยู่ เพราะเขาเป็นอาจารย์ที่ใจดีและมักจะมีเรื่องเล่าสนุกๆให้ฟังเสมอ เรียกได้ว่าถ้าเมื่อไหร่ อ.มิตซึรุกิอยู่ในห้อง น้อยคนนักที่จะหลับในคาบเรียนของเขา

“อ่า อรุณสวัสดิ์ คุณนิชิมูระ คุณนาคาชิม่า มีอะไรให้อาจารย์ช่วยหรอ?” ชายผมหยิกถามด้วยความสงสัย
“หนูอยากจะตั้งชมรม TGF ค่ะ” หญิงผมสีดำเอ่ยจุดประสงค์ของตัวเอง

“อาจารย์ไม่มีปัญหากับการตั้งชมรมหรอก อาจารย์คิดว่าการเล่นเกม เป็นสิ่งที่ดีเหมือนกัน”
“จะว่าไป TGF นี่ใช่เกมที่มีแข่งระดับเยาวชนรึเปล่า?”
“ใช่ค่ะ และพวกเราก็ตั้งเป้าจะไปแข่งระดับประเทศแข่ง” หญิงผมดำบอกจุดประสงค์ของตัวเอง

“เห...แล้วสมาชิกชมตอนนี้มีใครบ้างแล้วล่ะ?” อาจารย์ถามด้วยใบหน้าสนใจ
“ตอนนี้มีแค่หนูกับคุณนาคาชิม่าค่ะ” นิชิมูระให้คำตอบกับอาจารย์
“ตามกฎแล้ว ชมรมนึงต้องมีสมาชิกสามคนนะ ถึงจะเปิดได้ ไปหาสมาชิกอีกคน แล้วกลับมาบอก อาจารย์ละกัน”
“ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”

ทั้งสองคนโค้งให้ชายผิวแทนก่อนจะเดินออกจากห้องไป คัทสึใช้มือของเขาเลื่อนปิดประตูช้าๆ

“เท่ากับว่าเราต้องหาสมาชิกอีกคนซินะ...คุณนาคาชิม่ามีใครในหัวไหมคะ?” นิชิมูระหันมาถามชายผมดำ
“ผมว่าผมมีอยู่คนนึงนะ”

“ขอร้องล่ะ โทชิ เข้าชมรมนี้แต่ในนามก็ยังดี” ชายผมดำพนมมือและก้มโค้งเพื่อขอร้องชายผมสีน้ำตาล
“อย่างงี้นี่เอง ที่นายกับคุณนิชิมูระสนิทกัน ก็เพราะพึ่งรู้ว่าเล่นเกมด้วยกันมาตลอดอะนะ?”
“โลกมันกลมดีแฮะ กลมหยั่งกะหนังเลยแหละ” โทชิให้ความเห็นของตัวเอง

“แล้วตกลง นายจะเข้าชมรมเราไหม?” คัทสึถามเพื่อนของเขา
“ก็ได้ แต่ในนามนะ?” ชายผมน้ำตาลตอบรับ
“อื้ม ขอบใจมาก” คัทสึก้มโค้งให้อีกครั้งนึง

=====

และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของชมรม “TGF” ประจำโรงเรียน หลังจากที่ชมรมตั้งขึ้น คัทสึและนิชิมูระก็เริ่มแปะป้ายประกาศไปทั่วโรงเรียน โดยเขียนไว้ประมาณว่า “หาผู้เล่นที่มีความอยากจะแข่งในระดับประเทศ” เพื่อเป็นการบ่งบอกว่าชมรมนี้ไม่ได้เป็นชมรมที่ตั้งมาเพื่อเล่น TGF อย่างสนุกๆ แต่เพื่อขึ้นไปเล่นระดับประเทศ แน่นอนว่ามีคนสนใจและมาขอสมัครเยอะอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าที่มาเพราะอยากจะใกล้ชิดหรือสร้างความประทับใจให้ “ราชินี” รึเปล่า แต่หากทว่า การที่ได้จะได้เล่นในชมรมนั้น จะต้องผ่านด่านก่อน ซึ่งก็คือต้องเล่นกับนิชิมูระหรือคัทสึก่อน ถ้าหากชนะหรือสามารถสู้ได้ดี ก็จะได้ถูกรับเลือกเข้าทีม แต่ว่า...

“นี่ก็เกือบสัปดาห์แล้ว เรายังไม่ได้สมาชิกซักคนเลย” คัทสึบ่นในขณะที่เหวี่ยงแขนขึ้นกลางอากาศ

ทั้งสองนั่งอยู่ในห้องที่ไม่กว้างนัก ทั้งห้องนั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากโต๊ะสองตัวที่วางติดกัน บนโต๊ะนั้นมีโน๊ตบุ๊คสีเงินสองเครื่องวางอยู่

“ช่วยไม่ได้นี่ค่ะ เรามาแข่งเรามาได้มาเล่นนะ” หญิงผมสีดำที่นั่งอยู่ตรงข้ามพูด
“อืม ที่เธอพูดมันก็จริงนั่นแหละ” คัทสึตอบกลับ

คัทสึหันออกไปข้างนอก ท้องฟ้านั้นยังเป็นสีฟ้าอยู่ เขาได้ยินเสียงนักกีฬาที่ยังคงฝึกต่อไป เสียงตะโกนของเหล่านักกีฬาดังขึ้นเป็นระยะๆ โชคดีที่สามารถฟุตบอลที่เหล่านักกีฬาใช้ซ้อมนั้นมีตะข่ายสีเขียวที่สูงพอๆกับตัวอาคารอยู่ด้วย ไม่งั้นพวกเขาอาจจะต้องเสียวว่าลูกบอลที่ออกมาจากเท้าของเหล่านักเตะจะมาชนกับกระจกเมื่อไหร่ นี่ก็ช่วงเวลาเลิกเรียนแล้ว นักเรียนหลายคนเริ่มกลับบ้าน เดาว่าตอนนี้โทชิเองก็คงกลับไปฝึกทริคของตัวเองต่อ ไม่แปลกใจเท่าไหร่ ความฝันของเขาคือการได้เป็น “นักมายากลระดับโลก”

“เอ่อ...ขอโทษค่ะ” เสียงของใครบางดังขึ้นมาเสียงของเธอนั้นเบามาจากแทบไม่ได้ยิน

ทั้งสองหันไปตามเสียงก่อนจะเห็นหญิงร่างเล็กชะโงกหน้าเข้ามา ผมของเธอนั้นเป็นสีน้ำตาล ทรงผมของเธอนั้นเป็นเอกลักษณ์พอสมควร เพราะผมของเธอยื่นออกมาทั้งสองข้างราวกับเป็นหูของสุนัขอะไรอย่างนั้น ทั้งสองคนมองหน้าของเธอพักใหญ่

“ใครอะ?” หญิงผมดำกระซิบข้างๆหูของคัทสึ
“เอ่อ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ชั้นโอกาซากิ ไอ...อยากจะมาทดลองเข้าทีมดู” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา ถ้าหากไม่ตั้งใจฟังคงไม่ได้ยินแน่ๆ
“ได้ซิได้เลย แต่ว่าเราคงต้องเทสก่อน ไม่มีปัญหานะ?” คัทสึถาม

เธอส่ายหน้าก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง คัทสึลุกให้เธอนั่งก่อนที่เธอจะนั่งลง

“ถนัดใช้คีย์บอร์ดของโน๊ตบุ๊คไหม?” หญิงผมสีดำที่อยู่ตรงข้ามเอ่ยปากถาม
“ชั้นเอาจอยมา” เธอพูดพร้อมหยิบเอาจอยสีดำออกมาจากกระเป๋าก่อนจะต่อเข้ากับโน๊ตบุ๊ค
“ถ้างั้นก็ขอให้โชคดีนะ” นิชิมูระพูดด้วยรอยยิ้มก่อนที่ทั้งสองจะเข้าสู่ลานประลอง

=====

หญิงผมสีขาวนั้นปรากฏตัวขึ้นมาช้าๆก่อนจะมองไปรอบๆ ดูเหมือนตอนนี้เธอจะยืนอยู่ลานตรงกลางเมือง ที่รู้ว่าที่นี่เป็นเมืองนั้นเพราะรอบๆนั้นเต็มไปด้วยบ้านเรือนของผู้คน ท้องฟ้านั้นดำมืด แต่ด้วยดวงจันทร์ที่กลมเต็มดวงนั้นส่องสว่างทำให้เห็นบรรยากาศรอบๆได้ อเล็กซ์ทริก้ามองรอบๆหาคู่ต่อสู้ของตัวเอง แต่ในขณะที่เธอกำลังหาคู่ต่อสู้ของเธอนั้น เธอก็เริ่มเห็นผู้คนออกมาจากบ้าน จำนวนนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ มันมากจนอเล็กซ์ทริก้าเริ่มสงสัยว่าทำไมมันมีคนมากมายขนาดนี้ ใน TGF นั้นการมีคนดูเป็นตัวประกอบฉากนั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่มันไม่มีครั้งไหนที่เธอรู้สึกว่ามันมากขนาดนี้มาก่อน เหล่าผู้คนพวกนี้ต่างมองเธอด้วยสายตาเกลียดชังก่อนที่จะวิ่งออกมาด้วยความรวดเร็ว

“อะไรเนี่ย?” อเล็กซ์ทริก้าร้องด้วยความตกใจ แต่เธอก็ยังคงหยิบดาบออกมา
“ตาย ตาย ตาย” เหล่าชาวบ้านต่างตะโกนด้วยเสียงเดียวกันด้วยความเกลียดชัง

คนเหล่านี้ตรงด้วยเป้าหมายที่จะฆ่าเธอเท่านั้น อเล็กซ์ทริก้าไม่ลังเลก่อนจะหยิบดาบมาฟัน เมื่อดาบนั้นสัมผัสร่างของเหล่าชาวบ้าน ร่างของพวกเขาก็สลายไป ไม่มีเลือด ไม่มีตัวตน ชาวบ้านเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ มันคงไม่ดีแน่ๆ อีเล็กซ์ทริก้าบินขึ้นท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว คนเหล่านี้พยายามจับแต่หากทว่าพวกเขาทำไม่ได้ เธอขึ้นไปอยู่บนหลังคาของโบสถ์ซึ่งค่อนข้างสูงเกินกว่าที่ชาวบ้านจะปีนขึ้นมากันได้ เธอหันไปมองเหล่าชาวบ้านยังคงพยายามปีนขึ้นมา

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?” อีเล็กซ์ทริก้าบ่นพึมพำกับตัวเอง

ไม่ทันที่เธอได้คิด ลูกไฟก็ลอยมายังเธอ แต่อีเล็กซ์ทริก้ายังไวพอที่จะยกโล่ขึ้นมาได้ทัน เปลวไฟนั้นหายไปเมื่อกระทบกับโล่ห์ที่หญิงผมสีขาวยกขึ้นมา

“ไม่ธรรมดานี่...ถ้าเป็นพวกระดับล่างๆคงเสร็จไปตั้งแต่เจอชาวบ้านพวกนี้แล้ว” เสียงของหญิงปริศนาดังขึ้นมา

อีเล็กซ์ทริก้าหันไปก่อนจะเห็นหญิงในชุดรัดรูป มันเป็นชุดที่ทำให้เห็นร่องอกของเธอ เรียกได้ว่าค่อนข้างวาบหวิวพอสมควร ด้วยขนาดหน้าอกที่ค่อนข้างใหญ่ จะบอกว่าชุดที่เธอใส่นั้นเซ็กซี่มากก็ได้ ผมของเธอนั้นยาวสลวยเป็นสีดำ ผิวของเธอนั้นขาวเนียนและสวยงาม โดยเฉพาะอยู่ใต้ดวงจันทร์เต็มด้วย ทำให้เธอยิ่งสวยมากเป็นพิเศษ เธอมองอีเล็กซ์ทริก้าด้วยสายตาที่แหลมคมของเธอ เธอลอยอยู่กลางอากาศ ด้วยสายลมยามค่ำคืนนั้นจึงทำให้เธอเต้นระบำไปตามสายลม

“เธอคือ?” หญิงผมสีขาวถามสั้นๆด้วยสีหน้าสงสัย
“ข้ามีนามว่าอีวา จอมเวทย์ผู้ทรงพลังที่สุดและงดงามที่สุดในดินแดนแห่งนี้”
“เห...น่าสนใจดีนี่ สิ่งที่เธอทำกับชาวบ้านพวกนั้นน่าประทับใจมากเลยนะ” อีเล็กซ์ทริก้ากล่าวชื่นชมศัตรูของตัวเอง
“หึ ถ้าหากเจ้าบอกว่านี่ประทับใจล่ะก็ รอดูในสิ่งที่ข้าจะทำก็แล้วกัน” อีวาคำรามก่อนจะกำมือทั้งสองข้าง

มันทำให้แผ่นดินนั้นสั่นสะเทือน พื้นดินเริ่มแตกออก โบสถ์ขนาดใหญ่ที่อีเล็กซ์ทริก้ายืนอยู่นั้นถล่มลงมา หญิงผมขาวรีบกระโดดก่อนจะลอยตัวอยู่ในกลางอากาศ โบสถ์ที่เคยอยู่เมื่อครู่นี้กลายเป็นเพียงเศษหินที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น ชาวบ้านมองก่อนจะเริ่มหยิบหินพวกนั้นขึ้นมาก่อนจะออกแรงขว้างมายังอีเล็กซ์ทริก้า เธอยกโล่สายฟ้าขึ้นมากันเหมือนเดิม แต่หากทว่าเมื่อเธอรู้ตัว เธอก็ถูกคลื่นพลังอะไรบางอย่างยิงเข้าใส่ตรงแผ่นหลัง มันทำให้เธอล่วงลงไปบนพื้นดินอีกครั้ง แรงกระแทกนั้นสร้างความเจ็บปวดให้เธอมหาศาล แต่เมื่อเธอกระแทกพื้นนั้น เธอก็ถูกรอบล้อมด้วยเหล่าชาวบ้านที่จ้องมองเธอด้วยสายตาอาฆาต

อีเล็กซ์ทริก้ารู้ถึงสถานการณ์ตอนนี้ของเธอ ก่อนที่เธอจะคำรามและปล่อยคลื่นพลังสายฟ้าเพื่อผลักเหล่าชาวบ้านนั่นออกไป พวกเขาต่างลอยไปคนละทิศคนละทาง อีเล็กซ์ทริก้าปักดาบก่อนจะยืนขึ้นมา อีวาบินตรงเข้ามาพร้อมกับปล่อยคลื่นพลังสีแดงอีกครั้ง คราวนี้อีเล็กซ์ทริก้าหลบได้ก่อนจะยิงสายฟ้าสวนออกไป หญิงทรงโตบินบินหลบ สายฟ้านั้นไม่โดนอะไรเลย เหล่าบริวารของอีวาเริ่มตรงมาหาเธออีกครั้ง ราวกับคนพวกนี้ไม่รู้จักและไม่รู้จักปวด มันไม่ต่างอะไรกับซอมบี้ที่วิ่งตรงเข้าหาสิ่งมีชีวิตอะไรอย่างนั้น

“ให้ตายซิ สถานการณ์แบบนี้ ชั้นอยากให้บลูจัสติสอยู่ด้วยจริงๆ” อีเล็กซ์ทริก้าบ่น
“เปลี่ยนเป็นโหมดปืน” เธอออกคำสั่ง

ก่อนที่ดาบของเธอนั้นจะเปลี่ยนกลายเป็นปืน จริงๆก่อนหน้านี้อีเล็กซ์ทริก้าทำอะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก แต่ด้วยคำแนะนำอะไรหลายๆอย่างจากเพื่อนของเธอ จึงทำให้เธอปรับแต่งให้ดาบของเธอกลายเป็นปืนได้เหมือนกัน มันเป็นปืนกล เธอเริ่มลั่นไกก่อนที่กระสุนปืนจะลอยเข้าไปเหล่าชาวบ้าน เมื่อกระสุนทะลุร่างของชาวบ้าน พวกเขาก็ล้มลงก่อนจะหายไปเหมือนคนก่อนๆ นี่มันกี่คนแล้ว? อีเล็กซ์ทริก้าเลิกนับไปแล้ว เธอหันไปก่อนจะมองหาอีวา แต่ไม่ว่าจะหายังไงเธอก็ไม่เจอ แต่เมื่อเธอรู้ตัวอีกที เธอก็รู้สึกได้ว่าปืนที่เธอถืออยู่นั้นกลายสภาพกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว

“ตะ...ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“มีสมาธิหน่อยซิจ๊ะ สาวน้อย” จอมเวทย์ผู้ทรงพลังพูดกับเธอ

อีเล็กซ์ทริก้ากัดฟันก่อนจะโยนอาวุธของเธอทิ้ง เธอยื่นมือไปข้างหน้าเตรียมจะปล่อยสายฟ้าออกมา แต่มันยิ่งเข้าทางของอีวามากกว่าเดิม แขนข้างที่ยื่นออกมานั้นถูกแข่ด้วยน้ำแข็งอีกครั้ง ไม่ใช่แค่แขน แต่รวมถึงขาทั้งสองข้างของเธอก็ถูกเคลือบด้วน้ำแข็งเหมือนกัน เธอขยับไม่ได้ เหล่าบริวารของของอีวาเริ่มตรงมาหาเธออีกครั้ง เธอไม่สามารถขยับร่างของเธอได้ แม้ว่าคนพวกนี้จะไม่ได้มีพลังมากมาย แต่ถ้าหากจำนวนมาก เธอเองก็คงไม่รอดเหมือนกัน เธอพยายามทุกวิถีทางที่จะดิ้นหลุด แต่ไม่ว่าจะทำยังไง เธอก็ไม่สามารถคลายเวทย์ที่สะกดเธอไว้ตรงนี้นั้น

“ถ้างั้นเหล่าบริวารที่น่ารักของข้า...จัดการนางเสีย” อีวาสั่งลูกน้องของเธอ

เหล่าทาสที่น่ารักของอีวาได้ยินก็วิ่งตรงไปยังอีเล็กซ์ทริก้าที่โดนจับอยู่ เธอหลับตาลงเตรียมรับชะตากรรม

“เธอยังเหลือสิ่งนั้นอยู่...ไม่ใช่หรอ?” เสียงของบลูจัสติสดังขึ้นมาในหัวของเธอ

มันทำให้เธอลืมตาขึ้นมา เธอมองไปยังเหล่าชาวบ้านผู้กระหายเลือด ที่เริ่มตรงเข้ามาเรื่อยๆ

“คงต้องดูแล้วล่ะนะ” อีเล็กซ์ทริก้าพูดเบาๆ

เธอส่งเสียงคำรามออกมามันทำให้น้ำแข็งที่ผนึกเธออยู่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ปีกของเธอนั้นสยายออกมาจากข้างหลัง ชุดสีดำของเธอนั้นถูกย้อมเป็นสีขาว

“TENSHI MODE : ACTIVATED!!” อีเล็กซ์ทริก้าตะโกนออกมา
“คิดว่าจะทำอะไรข้าได้เรอะ? ไม่มีทางเสียล่ะ” หญิงผมสีดำพูดออกมาก่อนจะปล่อยพลังของเธอไป

มันไม่โดนอะไรทั้งนั้น หญิงผมขาวนั้นหายไปต่อหน้าต่อตาเธอ อีวากวาดตาหาศัตรูของเธอ ก่อนที่เธอรู้ตัวอีกทีจะเห็นหญิงผมสีขาวยิงสายฟ้าในระยะประชิด มันใกล้เกินกว่าที่อีวาจะหลบได้ สายฟ้านั้นช็อตเข้าเธออย่างจัง มันทำให้อีวากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่เธอจะล่วงหล่นลงมาบนพื้น อีเล็กซ์ทริก้ามองก่อนจะรวบรวมพลังของเธอไว้ในมืออีกครั้ง เธอมองอีวาที่นอนอยู่บนพื้น หญิงผมดำมองขึ้นมาก่อนจะเห็นหญิงผมสีขาวที่ล่องลอยไปกับสายลม อีวารีบตะโกนสั่งให้บริวารของเธอวิ่งมาปกป้องเธอ

“ไม่มีทางซะหรอก!!” อีเล็กซ์ทริก้าตะโกน

สายฟ้านั้นลอยตรงมายังโล่มนุษย์ มันมิอาจป้องกันหญิงผมสีดำได้ เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่ไม่นานนัก ตัวอักษรสีทองที่เขียนว่า “VICTORY” จะลอยขึ้นมาในอากาศ ทุกอย่างจบแล้ว ด้วยชัยชนะของเธอ

=====

นิชิมูระถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า คัทสึที่ยืนดูอยู่ข้างหลังไม่ได้พูดอะไร แต่แววตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจและทึ่ง ในขณะเดียวกันนั้นหญิงผมสีน้ำตาลนั้นก็คอตกก่อนจะดึงสายเสียบออกจากโน๊ตบุ๊คสีเงิน เธอเก็บมันก่อนจะลุกขึ้นมาช้าๆ

“เดี๋ยว คุณโอกาซากิจะไปไหน?” คัทสึเอ่ยปากถาม
“ชั้นแพ้นี่...แปลว่าชั้นไม่ได้เข้าทีมใช่ไหม?” หญิงผมสีน้ำตาลพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“ใครว่าล่ะ เกมมะกี้เธอ ทำให้ชั้นต้องงัดอะไรออกมาตั้งหลาย ถ้าไม่ได้โหมด TENSHI ที่คุณนาคาชิม่าแนะนำมาล่ะก็ ชั้นคงไม่ชนะแน่ๆ”

ประโยคนี้ทำให้หญิงผมน้ำตาลหันมามองทั้งสองคน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองนั้นถูกกวาดหายไป และกลายเป็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวัง

“งั้นก็แปลว่า...?” หญิงผมน้ำตาลเอ่ยปากถามอีกครั้ง
“อื้ม ยินดีต้อนรับสู่ทีม หลังจากนี้ฝากตัวด้วยนะ” คู่ต่อสู้ของเธอในเกมเมื่อกี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม

หญิงร่างเล็กยิ้มกลับ ดูเหมือนชมรม TGF จะเติบโตขึ้นมานิดหน่อยแล้ว
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
TGF : Episode 4
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: