Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 TGF : Episode 5

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

TGF : Episode 5 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: TGF : Episode 5   TGF : Episode 5 EmptyThu May 19, 2016 9:19 am

วันเสาร์...วันที่หลายคนรอคอยมากที่สุด วันที่ทุกคนจะได้พักผ่อนจากสัปดาห์ที่เหนื่อยล้า วันที่หลายคนจะถูกปลกแอกออกจากหน้าที่การงานของตัวเอง เช่นเดียวกันกับคัทสึที่นอนอยู่บนเตียงของเขา วันเสาร์นั้นมันเป็นวันที่เขาจะตื่นกี่โมงก็ได้ นอนกี่โมงก็ได้ เขาจะเล่น TGF มากขนาดไหนก็ได้ เรียกว่ามันเป็นวันที่เขามีความสุขที่สุดในสัปดาห์เลยก็ว่าได้ ในขณะที่คัทสึกำลังนอนอยู่บนเตียงๆนุ่มของเขา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา มันปลุกคัทสึที่อยู่ในห้วงนิทราขึ้นมา เขามองไปยังโทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ มันเป็นเรื่องแปลกที่มีใครโทรหาเขา ปกติแล้วไม่ค่อยมีใครโทรหาเขาเท่าไหร่นัก บนจอนั้นมันขึ้นชื่อว่า “นิชิมูระ”

“ฮัลโหล” คัทสึพูดด้วยน้ำเสียงของคนพึ่งตื่น
“สวัสดีค่ะ คุณนาคาชิม่า วันนี้สะดวกรึเปล่า?” หญิงที่อยู่ปลายสายเอ่ยปากถาม
“ว่าง ทำไมหรอ?”

“ชั้นไปศึกษาจากพวกทีม E-Sport มา เขาบอกว่าส่วนใหญ่ทีมที่ประสบความสำเร็จจะเป็นทีมที่สมาชิกทีมสนิทกัน”
“อ่าฮะ?” คัทสึคานรับโดยไม่ได้เพิ่มเติมอะไร
“และชั้นก็คิดว่าเราควรจะสนิทกันมากกว่านี้ ดังนั้นชั้นคิดว่าพวกเราน่าจะไปเที่ยวกันหน่อยนะ”

=====

ณ หน้าสถานีรถไฟ คัทสึเดินออกมาจากสถานี มันเป็นสถานีที่เขาไม่เคยมาซักครั้งในชีวิตนี้ เขามองไปยังผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ชายผมดำในเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้มกวาดตาไปรอบๆ เขาหาคนที่เรียกเขามายังที่นี่หรือก็คือนิชิมูระนั่นเอง มันเป็นเรื่องแปลกสำหรับเขาที่เขายืนอยู่ท่ามกลางแสงแดด ยามปกติแล้ววันเสาร์นั้นจะเป็นวันที่เขานั่งอยู่ใต้หลังคาและนั่งเล่น TGF หรือทำอะไรก็แล้วแต่ที่เขาอยากทำ เขาหยิบมือถือของเขาขึ้นมาดูก่อนจะอ่านข้อความที่หญิงผมดำส่งมาให้เขาเมื่อเช้านี้ ดูเหมือนมันเป็นสถานที่ที่นิชิมูระนัดมา ดูเหมือนหญิงที่นัดเขามานั้นจะยังไม่มา แต่ในขณะเดียวกันนั้น เขาก็เห็นหญิงอีกคนที่เขารู้จักดี เธอเป็นหญิงร่างเล็ก ผมของเธอนั้นเป็นสีน้ำตาล เธอสวมชุดสีขาวและโปรงสีดำ คัทสึเดินไปใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยทักทายเธอ หญิงผมน้ำตาลหันมาก่อนจะทักทายเขาเช่นเดียวกัน

“เป็นยังไงบ้าง คุณโอกาซากิ?” คัทสึเอ่ยปากถาม
“สะ สบายดี” เธอพูดเบาๆ
“คุณนาคาชิม่าเรียกออกมาเหมือนกันหรอ?” ชายผมดำเอ่ยปากถามด้วยสายตาสงสัย
“อืม เห็นว่าเพื่อสานสัมพันธ์ของทีม อะไรทำนองนี้แหละ”

ดูเหมือนจะเป็นเหตุผลเดียวกันกับที่คัทสึถูกเรียกออกมา ความเงียบเข้าปกคลุมอยู่ระยะนึง ทั้งสองได้แต่จ้องหน้ากันแต่ไม่ได้พูดอะไร

“แล้วเมื่อวานได้เล่น TGF รึเปล่า?” คัทสึเปิดประเด็นอีกครั้ง
“ไม่ได้เล่นน่ะ” หญิงผมน้ำตาลพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จริงๆเธอพูดอย่างอื่นด้วย แต่ด้วยบรรยากาศรอบๆจึงไม่สามารถได้ยินว่าเธอพูดอะไร
“อืมๆ” ชายผมน้ำดำพยักหน้า

ทั้งสองเงียบหลังจากที่จบประโยคลง คัทสึยืนข้างๆเธอโดนไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองต่างหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะเริ่มดูนู่นดูนี่ เวลายังคงเดินต่อไปช้าๆท่ามกลางเสียงฝีเท้าของผู้คน คัทสึเหลือบมองโอกาซากิเป็นครั้งเป็นคราว เธอหันมามองกลับเช่นเดียวกัน ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกัน แม้ดวงตาของทั้งสองจะพบพานกันหลายครั้งก็ตาม ชายผมดำก้มมองไปยังนาฬิกาที่อยู่ในข้อมือของเขา นี่ก็ผ่านไปแล้วสิบนาทีจากที่นิชิมูระนัดพวกเขาไว้ เขาเงยหน้ามองขึ้นท้องฟ้าสีครามพร้อมกับพูดลอยๆว่า “ช้าจังแฮะ” สำหรับคนบางคนนั้นการสายสิบนาทีอาจจะถือว่าไม่ใช่เรื่องสายอะไร แต่สำหรับคัทสึนั้น เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นัก แต่มันก็ยังเป็นช่วงเวลาที่รับได้แหละ

ในขณะที่คัทสึแหงนมองท้องฟ้าที่กว้างใหญ่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินตรงเข้ามา ทั้งไอและคัทสึเงยหน้าก่อนจะมองต้นเสียงของฝีเท้า ดวงตาทั้งสองคู่เห็นหญิงผมดำที่มัดผมทวินเทลยืนอยู่หน้าพวกเขา เธอสวมชุดเดรสสีฟ้าอ่อน เธอมองทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ยทักทาย คัทสึและไอนั้นตอบรับแบบเดียวกัน หรือก็คือกล่าวทักทายกลับเหมือนกัน มันถือว่าเป็นภาพที่แปลกตาไม่น้อยที่ได้เห็นนิชิมูระในชุดลำลองแบบนี้ เชื่อว่าถ้าเขาถ่ายรูปเธอตอนนี้และเอาไปขาย คงมีคนส่วนนึงที่ยอมจ่ายเพื่อจะได้เห็นนิชิมูระในชุดลำลองเลยก็ว่าได้

“รอนานไหม?” เธอถามด้วยรอยยิ้ม
“ไม่นานหรอก ผมเองก็พึ่งมาเหมือนกัน” คัทสึตอบ

ส่วนหญิงผมน้ำตาลก็ให้คำตอบด้วยการพยักหน้าเท่านั้น

“ถ้างั้นเราไปกันเถอะ” นิชิมูระเอ่ยปากถาม
“แล้วเราจะไปไหน?” คัทสึถาม
“ตามชั้นมาเถอะน่า” เธอพูดก่อนจะคว้าแขนทั้งคัทสึและโอกาซากิ

ทั้งสามนั่งรถประจำทาง ตลอดทางสามพูดคุยกันตลอด ถึงส่วนใหญ่โอกาซากิจะแค่เสริมนิดๆหน่อยเท่านั้น ไม่นานนักรถประจำทางคันนี้ก็มาถึงที่หมายของมัน ซึ่งนั่นก็คือสวนสนุก ทั้งสามยืนอยู่หน้าสวนสนุก ดวงตาของคัทซึและโอกาซากิมองด้วยสายตางงๆก่อนจะหันมามองหญิงผมดำที่กำลังจ่ายค่าตั๋วอยู่ ไม่นานนักเธอก็เดินกลับมาพร้อมกับตั๋วสีขาวในมือสามใบ

“เอ่อ...คุณนิชิมูระ เรามาถูกที่แล้วรึเปล่า?” คัทสึถามด้วยความสงสัย
“ถูกที่แล้ว อ่ะ นี่” เธอตอบพร้อมกับยื่นตั๋วสีขาวมาให้กับคัทสึและไอคนละใบ

ทั้งคู่รับไว้ นิชิมูระเริ่มเดินนำหน้าทั้งสอง ผู้ร่วมชมรมทั้งสองคนเดินตามเธอไปอย่างเงียบๆ ข้างในนั้นมันก็เป็นสวนสนุกธรรมดาๆ มีเครื่องเล่นเกือบทุกชนิดเหมือนกับสวนสนุกอื่นๆ จะว่าไปนี่ก็นานแล้วที่คัทสึได้มาเหยียบที่สวนสนุก เท่าที่จำความได้ในช่วงวัยเยาว์ของคัทสึนั้นเขารักสวนสนุกมาก เขาอยากจะมายังดินแดนแห่งความสนุกนี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แต่เมื่อเขาโตขึ้นเรื่อยๆความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไป ท้ายที่สุดนี่เป็นสถานที่ที่เขาไม่อยากมาเลยแม้แต่น้อย เสียงหัวเราะของผู้คนและเด็กๆดังขึ้นตลอดเวลา เสียงหัวเราะนั้นไม่ขาดช่วงเลยแม้แต่น้อย หากเสียงหัวเราะจากใครหยุดลง ก็จะมีเสียงหัวเราะจากคนอื่นมาแทน

“เราไปเล่นนั่นกันไหม?” นิชิมูระชี้ไปยังรถไฟเหาะ

ไม่ทันที่ทั้งชายผมน้ำตาลและหญิงผมน้ำตาลจะตอบ เธอคว้ามือของทั้งสองก่อนจะดึงเพื่อนของเธอไปยังแถวที่จะนำขึ้นสู่รถไฟเหาะทันที เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดคนจึงต่อแถวมากพอสมควร แต่ไม่เกินครึ่งชั่วโมง ทั้งสามก็ขึ้นเครื่องเล่นที่ต้องการ มันเป็นการผจญภัยที่รวดเร็วมาก (และหวาดเสียวด้วย) ไม่นานนักทุกอย่างก็จบลง คัทสึเดินออกมาในสภาพที่เขารู้สึกว่าพื้นนั้นเอียงไปหมด เขาจับราวไว้เพื่อไม่ให้ร่างของเขาล้มลงกับพื้น มันคงเป็นภาพที่น่าอายไม่น้อย เขาหันกลับไปมองเพื่อนของเขาทั้งสองที่ยังยืนปกติ ดูเหมือนจะมีแต่เขาคนเดียวละมั้งที่รู้สึกวิงเวียนแบบนี้

“เป็นอะไรไหม คุณนาคาชิม่า?” หญิงผมดำถามด้วยความเป็นห่วง
“มะ ไม่เป็นไร ขอพักแปปนึงละกัน”

หลังจากที่คัทสึพัก พวกเขาก็เริ่มเล่นอย่างอื่นต่อ ทั้งสามเล่นเครื่องเล่นทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า เสียงหัวเราะออกจากปากทั้งสามอย่างไม่หยุด เขาไม่เคยรู้สึกมีความสุขขนาดนี้มานานขนาดไหนแล้วนะ? คัทสึถามตัวเอง เวลานั้นเดินทางอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีนี่ก็บ่ายกว่าๆแล้ว ทั้งสามเดินหาเครื่องเล่นที่จะเล่นต่อไป ในขณะที่คัทสึและนิชิมูระก้าวเท้าไปข้างหน้า หญิงผมน้ำตาลที่ยืนอยู่ข้างหลังก็หยุด สองสหายของโอกาซากิหันกลับไปก่อนจะเห็นเด็กสาวร่างเล็กหยุดอยู่หน้าบ้านหลังนึง มันเป็นบ้านที่ตกแต่งด้วยสีสันฉูดฉาด มันมีป้ายคำว่า “บ้านของจอมเวทย์” แขวนอยู่

“สนใจหรอคุณโอกาซากิ?” คัทสึเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
“อือ” ผู้ถูกถามพยักหน้าตอบ
“ดูจากรอบแล้ว...เหมือนอีก 10 นาทีจะแสดงพอดี ไปดูกันไหม?” นิชิมูระหันมาถามเด็กสาวผมน้ำตาลที่ยืนระหว่างคัทสึและนิชิมูระ

เธอพยักหน้า ทั้งสามเดินเข้าไปในอาคารแห่งนี้ ภายในนั้นตกแต่งด้วยบรรยากาศมืดครึ้ม มีแสงไฟนิดหน่อย พอเห็นเส้นทางและที่นั่ง ทั้งสามหาที่เหมาะๆและนั่งลง ทั้งสามคุยเล่นกันอีกพักนึง ก่อนที่สปอตไลท์จะฉายไปยังเวที เสียงรัวกลองเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเพื่อเป็นการกระตุ้นเราคนดู คัทสึหันไปมองโอกาซากิที่แสดงสีหน้าตื่นเต้นออกมา ดูเหมือนเธอจะสนใจเรื่องแบบนี้เป็นพิเศษ ไม่นานม่านสีแดงก็ถูกเปิดออกก่อนที่นักแสดงที่อยู่หลังม่านจะก้าวเท้าออกมา เสียงปรบมือนั้นดังขึ้นเพื่อให้เกียรติกับนักแสดง

“โทชินี่” คัทสึพูดขึ้นมา

หญิงสองคนที่นั่งข้างๆหันมามองคัทสึชั่วคราวก่อนจะมองกลับไปยังผู้แสดงที่ยืนอยู่กลางเวทีในชุดสูทสีดำ ใช่...ผมสีน้ำตาล ดวงตาสีเขียว ใบหน้าที่ดูทะเล้น ไม่ว่าจะมองยังไง นั่นก็คือ “โทชิ” เพื่อนของคัทสึ ชายผมสีน้ำตาลยังคงพูดเปิดการแสดงของเขาอยู่ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนที่เขาจะเห็นเพื่อนของเขาสามคนนั่งอยู่ในกลุ่มคนดู ใบหน้าของโทชินั้นแสดงออกมาว่าเขาตกใจ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร และกล่าวเปิดงานต่อไป เมื่อพิธีของเขาเสร็จสิ้น เขาก็เริ่มแสดง การแสดงนั้นไม่ติดขัดและเรียกเสียงปรบมืออยู่เรื่อยๆ และไม่นานนักการแสดงก็จบลง

“ขอบคุณทุกคนมาก ขอบคุณ” โทชิกล่าวพร้อมกับก้มโค้งเพื่อขอบคุณคนดู
“พวกคุณนั้นสุดยอดมากๆ” ชายผมน้ำตาลเสริม

เขามองยังกลุ่มคัทสึอีกครั้งก่อนจะกระพริบตาให้ ผู้คนเริ่มทยอยออกจากอาคาร เช่นเดียวกันกับนักมายากลอย่างโทชิที่เดินกลับเข้าไปในม่านสีแดง พวกคัทสึก็ลุกขึ้นมาก่อนจะเดินออกจากอาคารเช่นเดียวกัน ท้องฟ้านั้นเริ่มเป็นสีส้มแล้ว ดูเหมือนอีกไม่นานก็คงมืดแล้ว

“ถึงเวลากลับแล้วละมั้ง” นิชิมูระพูดพลางมองไปที่นาฬิกาข้อมือของตัวเอง
“นั่นซินะ...” คัทสึพูดเบาๆ

ทั้งสามเดินตรงไปยังประตูทางออก ผู้คนส่วนนึงเริ่มเดินไปทางนั้นแล้วเหมือนกัน

“แล้ว สนุกไหม?” นิชิมูระเอ่ยปากถามเพื่อนของตนทั้งสองคน
“อืม” ไอพยักหน้า
“จะบอกว่าสนุกก็ได้แหละ” คัทสึตอบไปตรงๆ
“ถ้างั้นก็ดีแล้วล่ะ” หญิงผมน้ำตาลตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

=====

แต่ละคนแยกย้ายกลับไปถึงบ้านของตัวเอง ท้องฟ้าเริ่มค่ำแล้ว คัทสึเองก็พึ่งมาถึงบ้านตัวเอง เขาเปิดประตูช้าๆ ก่อนจะเอ่ย “กลับมาแล้วครับ” เสียงพูดของเขานั้นถูกตอบกลับมาด้วยคำว่า “ยินดีต้อนรับกลับ” จากแม่ของเขา ชายผมดำถอดรองเท้าก่อนจะเดินเข้าไปในครัว อาหารนั้นเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เขาเห็นพ่อของเขาที่ยังคงง่วนกับงานอยู่ เสียงนิ้วกดลงแป้นพิมพ์โน๊ตบุ๊คนั้นดังไปทั่วห้อง ผู้เป็นภรรยาของชายผู้นี้วางจานไว้ข้าง ก่อนที่จะนั่งตรงข้ามกับลูกชายของเธอ

“แล้วเป็นไงบ้าง? ไปไหนมาจ๊ะวันนี้?” ผู้เป็นแม่เอ่ยปากถามด้วยความสนใจ
“เที่ยวสวนสนุกกับเพื่อนที่ชมรมน่ะครับแม่” คัทสึตอบกลับ
“เล่าให้แม่ฟังได้ไหม?”

คัทสึพยักหน้าก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แม่ฟัง มีบางครั้งที่พ่อของเขาเอ่ยปากถามด้วยความสนใจ มันเป็นช่วงเวลาที่แปลกใหม่สำหรับคัทสึ เขาแทบจะจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เขาได้คุยกับพ่อแม่ของเขามากขนาดนี้มันเมื่อไหร่กัน? เมื่ออาหารในจานหมด คัทสึก็กลับไปยังที่ห้องของเขา เขาทิ้งตัวลงไปบนเตียง ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า มันเป็นวันหยุดที่สนุกที่สุดวันนึงในชีวิตของเขา คัทสึลุกขึ้นมาที่เตียงก่อนที่จะตรงไปยังคอมพิวเตอร์ของเขา แต่ไม่ทันจะถึง เขาก็รู้สึกได้ว่ามือถือของเขาสั่น คัทสึหยิบมันขึ้นมา ดูเหมือนจะมีข้อความใหม่ถึงเขา คนส่งก็คือ...โทชิ? คัทสึใช้นิ้วกดไปยังชื่อของเพื่อนตนเอง

“คัทสึ...ช่วยฝึกชั้นให้เล่น The Greatest Fight ให้เก่งได้ไหม?”
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
TGF : Episode 5
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» TGF : Episode 3
» TGF : Episode 4
» TGF : Episode 6
» TGF : Episode 7
» TGF : Episode 8

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: