Golden Goal : Episode II

ณ โรงเรียน สาธิตมหาวิทยาลัยโตเกียว เมื่อ เวลา 17.00 น.

“เห้อออออ เหนื่อยจังเลยแฮะ ขนาดเปิดเทอมวันแรก พวกเราก็ต้องมาซ้อมหรอเนี่ย? ทำไมเจ้าพวกเข้ามาใหม่ไม่ได้มาซ้อมเลย น่าเบื่อจริง ๆ” เสียงของชายหนุ่มผมสีน้ำเงินหน้าตาดีคนหนึ่ง พูดพร้อมนั่งลงไปกับพื้น แล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหน้า
“อย่าบ่นไปหน่อยน่า ปีก่อนเราตกรอบก็เพราะนายออกมาไม่ดูตาม้าตาเรือไม่ใช่หรอไง ? เราเลยต้องมาซ้อมหนักแบบนี้เนี่ย” ชายผมดำคนหนึ่งพูดขึ้นมาเขาเดินไปล้างหน้าอยู่
“อะไรกัน ชั้นยิงฟรีคิกเข้าเลยนะนัดนั้นหนะ คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้ หรือไม่จริง ๆ แต่ก็เถอะน่า ยังไงซะมันก็ผ่านมาแล้ว” ชายคนหนึ่งบอกกับชายผมแดงที่อยู่ตรงก๊อกน้ำ
“ถ้านาย ไม่เดินออกไปตัดบอลพลาดแบบนั้น เราก็คงไม่เสียประตูไม่ใช่หรอโยชิดะ” เขาหันไปบอก หลังจากที่ทางเขา พูดไป ทุกคนในสนามเริ่มมองมาที่ทั้งสองคน

“เฮ้อ.. แกเนี่ย ก็ไม่ต่างกับพวกรุ่นพี่ปีก่อนที่ทำตัวพูดมากน่ารำคาญเลยน่ะ คามิโอะคุง” ทางโยชิดะพูดสวนออกไปดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะชื่อว่า คามิโอะ … มันทำให้เขาไม่สบอารมณ์กับคำพูดของชายผมสีน้ำเงินที่ชื่อว่าโยชิดะ

“นายว่ายังไงน่ะ?!” เขาหันหน้าไปหาโยชิดะ แบบไม่สบอารมณ์กับคำพูดของเขาเลย
“เฮ่ ใจเย็นพ่อสปีดสตาร์! ฉันแค่แซวเอง…” โยชิดะพูดออกไป ก่อนที่ทางคุณครูโอกุริเดินมาหาทั้งสอง

“นี่พวกนายหนะ เรื่องมันก็ตั้งแต่ปีก่อนแล้ว พวกนายยังจะเอามาขุดกันได้อีกนะ…” ครูโอรุกิบอกกับทั้งสองคนก่อนที่เขาจะพูดต่อ
“ไม่รู้หลอกนะ ว่าเมื่อปีก่อน พวกนายจะเป็นยังไง แต่ยังไงในเมื่อตอนนี้ ผมก็มาแล้ว… ขอให้นสยคุณจำความผิดพลาดของปีก่อน เป็นแรงผลักดันให้พวกนายจะไม่ดีกว่าเหรอครับ?” เมื่อครูโอรุกิ พูดออกไป ทาง โยชิดะ กับ คามิโอะ ก็หยุดพูดไปเลย..

“ดูอย่างโยชิฮิโตะสิ เขาหมั่นซ้อมไม่ต้องมากัดกันแบบพวกนายเลย”  โอรุกิ พูดพร้อมชี้ไปที่ ชายผมทองที่เดาะบอลอยู่ หน้าของเขาดูเหมือนนักเลงหัวไม้
“โถ่ ก็ไอ้เจ้าโยชินั่นหนะ มันเงียบอย่างกับรูปปั้นแหนะ” โยชิดะบอกไป

“แต่ยังไงก็ช่างเถอะครับ… ในเมื่อพวกนายทั้งสองคนมีปากเสียงกัน… อาจทำให้เกิดปัญหาภายในทีมได้… ผมจะลงโทษนิดๆ หน่อยๆ ไปวิ่งรอบสนามสัก 10 รอบนะครับ” ครูโอรุกิพูดก่อนจะยิ้ม ทางโยชิดะนี่อ้าปากค้างเลย.. ส่วนทางคามิโอะถอนหายใจก่อนจะยอมไปวิ่งแต่โดยดี ทางโยชิดะยังช็อคอยู่

“เพื่อนนายวิ่งไปแล้วน่ะ…” ครูโอรุกิบอกกับโยชิดะ ก่อนที่ทางโยชิดะจะยอมไปวิ่งแต่โดยดี

“เฮ่ คามิโอะ เพราะแกแท้ๆเลยนะเนี่ย ทำไมเราต้องมาเจอแบบนี้?” โยชิดะหันมาบอกกับ คามิโอะ
“บอกตัวแกเองดีกว่าหนะ” คามิโอะพูดก่อนจะวิ่งนำโยชิดะไปเลย

------------------------------

เวลา 20.00 น.

เท็นมะเดินออกมาจากห้องของตัวเองพร้อมเอากระเป๋าลงมาด้วย เขาเดินผ่านห้องนั่งเล่นก่อนที่แม่ของเท็นมะ

“นี่เท็นมะ… ลูกจะไปไหนหรอ??” แม่ของเท็นมะถาม
“ไปหาเดินเล่นแถวสนามหนะ เห็นอากาศมันดีครับ ขอตัวหละ” เท็นมะพูดก่อนที่จะเดินออกไปจากบ้าน

หลังจากนั้นเท็นมะก็เดินออกจากบ้าน ในหัวของเขาคิดถึงเด็กที่เขาเจอเมื่อตอนไปส่งยูได เขาเดินมาที่สนามเด็กเล่นที่เปิดสปอร์ตไลท์ไว้ ก่อนที่เขาจะเปิดกระเป๋าออกมาเป็น ลูกฟุตบอล กับ รองเท้าสตั๊ด

มาที่บ้านของเท็นมะ ชิโอริเดินออกมาหาแม่ของเธอ ก่อนจะเดินมาบอกอะไรบางอย่าง

“นี่แม่รู้มั้ย พี่เท็นมะอะ ชอบออกจากบ้านเวลาสองทุ่มทุกวันเลยนะ” ชิโอริบอกกับแม่ของเธอ
“แม่รู้อยู่แล้ว เขาก็ไปทำในสิ่งที่เขารักไงหละ…” แม่ของเขาพูดออกมาก่อนที่ยิ้ม

มาที่สนามทางเท็นมะนังเดะบอลเล่นก่อน จะยิงอัดกำแพงบ้าง เขาคิดถึงภาพเก่า ๆ ในหัว เขาเดาะบอลไปมา เขาเลิกที่จะเตะบอลต่อหน้าผู้คน มาเตะบอลอยู่สนามทุกวันคนเดียว

“ชั้นหนะชอบเล่นฟุตบอลที่สุดเลย” เท็นมะคิดในใจ แต่ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เขามองไปก็ไม่เห็นใครก่อนที่จะหันมาบอลหายไปจากเท้าของเขาแล้ว …

“ไอซาวะ เท็นมะ ดาวซัลโวของการแข่งขัน ฟุตบอล มัธยมต้น ระดับประเทศ” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตอนนี้เธอเอาเท้าเหยียบบอลอยู่ ก่อนที่เขาจะหันไปยิ่งทำให้เขาอึ้ง
“ซะ ซาโอริจัง !!!” เท็นมะพูดอย่างตกใจ เพราะเขาไม่คิดว่าซาโอริจะรู้ว่าเขามาเตะบอลคนเดียวอยู่นี่
“พูดบอลหนะถ้าเล่นคนเดียว มันก็คงไม่สนุกสินะ งั้นชั้นจะเล่นกับนายเอง” ซาโอริพูดพร้อมส่งบอลให้เท็นมะ

“เอาหละมาเจอกันเลยไอซาวะ เท็นมะ”


“คือแบบนั้นมันจะดีหรอ ? ซาโอริจัง?” เท็นมะถอยหลังทำท่าเหมือนว่าไม่เอา
“อะไรหรือว่านายคิดว่าผู้หญิงอย่างชั้นเล่นฟุตบอลไม่เป็น?” ซาโอริบอกกับเท็นมะก่อนจะส่งบอลไปให้เท็นมะ
“คือ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่…..” เท็นมะยังไม่ทันพูด ทางซาโอริก็เตะบอลเข้าไปเต็ม ๆ หน้าของเท็นมะ

“โอ้ย เจ็บนะครับเนี่ย!” เท็นมะพูดพลางเอามือกุมหน้าของตัวเอง

“ไม่ต้องสำออย !  ลุกขึ้นมาได้แล้ว” ซาโอริพูดพร้อมกวักมือเรียกเท็นมะ เท็นมะลุกขึ้นมาก่อนจะเอามือปัดตูดของตัวเอง
“ได้ จะเอางั้นก็ได้” เท็นมะพูด
“แล้วเราจะเล่นยังไง …??” เท็นมะยังถามด้วยความสงสัย

“โถ่ เจ้าบ้านายเห็นโกลเล็กคู่นั้นมั้ยย??”  ซาโอริทำหน้าไม่สบอารมณ์ ก่อนจะชี้ไปที่โกลเล็กสองตัวนั้น
“ให้ผมยกคนเดียว?” เท็นมะถามอีก
“ก็เออสิ ! ชั้นเป็นผู้หญิงนะยะ!” ซาโอริพูดใส่ ก่อนเท็นมะจะเดินไปหยิบโกล

“อะไรกัน มาทำร้ายเรา แล้วมาอ้างความเป็นผู้หญิง” เท็นมะเดินบ่นพึมพำอยู่
“บ่นไรยะ !” ซาโอริเหมือนจะได้ยินก่อนจะตะโกนใส่เท็นมะ
“ป่าว ๆ ไม่มีอะไรครับ จะรีบเอามาเดี๋ยวนี้หละคร้าบบบบบ คุณผู้หญิงงงง!!” เท็นมะรีบเอาโกลมาวางทั้งสองทาง

“เอาหละ มาเริ่มกันเลย ….” สีหน้าของซาโอริเปลี่ยนไปทันที เป็นสีหน้าที่จริงจัง เท็นมะนี่แทบเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทัน

แต่ชั่วครู่อยู่ดี ๆ ซาโอริก็เลี้ยงผ่านเท็นมะไปง่าย ๆ เท็นมะ แทบไม่เชื่อ เขาหันไปมองซาโอริ ที่หยุดบอลมองมาหาเขา เท็นมะพูดเสียงสั่น ๆ

“นี่มัน … ซีดาน เทริน ทำไมมันเนียนตาอย่างงี้” เขาเห็นซาโอริทำอย่างนั้น ก็แทบจะไม่อยากเชื่อในสายตาของตัวเอง นี่ใช่ผู้หญิงระดับ ม.ปลาย จริง ๆ เหรอเนี่ย??
“ทำไม อึ้งหรือไงกัน … เมื่อกี้ถือว่านายไม่ได้ตั้งตัว ชั้นจะเริ่มใหม่ก็แล้วกัน …” ซาโอริพูดพร้อมส่งบอลให้เท็นมะ แล้วเธอก็เดินฝั่งของตัวเอง
“เอาหละ นายเริ่มก่อนเลย …” ซาโอริบอกกับเท็นมะ

“เราจะประมาท ซาโอริจังไม่ได้แล้ว … เราจะเริ่มยังไงดี?” เท็นมะยังไม่ทันได้คิดอะไร ก่อนที่ทางซาโอริจะแวบมา
“เหม่ออะไรอยู่ พ่อดาวซัลโว !!” ซาโอริพูดพร้อมฉกบอลออกมาจากเท้าของเท็นมะ

“หน็อย !!” เท็นมะสบถออกมา พร้อมจะพยายามแย่งบอลจากซาโอริ แต่ก็เจอเธอบังบอลไว้ ซาโอริใช้จังหวะที่เท็นมะยื่นขาออกมา เธอพลิกตัวอย่างรวดเร็วพร้อมแตะบอลลอดขาของเท็นมะ

เท็นมะหันมากัดฟันกรอด ก่อนที่ทางซาโอริจะกวักมือเรียกยิ่งเป็นการยั่วยวนเท็นมะ เธอเลี้ยงเข้ามาก่อนจะทำท่าเตะ แต่เป็นแค่การเตะหลอก ทำให้เท็นมะถึงกับเป๋ไปชั่วขณะ !! ก่อนเขาจะรีบกลับตัวมาแต่ว่า ซาโอริก็ยกบอลข้ามหัวเท็นมะ ก่อนจะยิงเข้าประตูไปอย่างง่ายดาย …

“เอาหละชั้นได้ไปหนึ่งประตูแล้วนะ ….” ซาโอริบอกกับเท็นมะ เท็นมะนี่พูดไม่ออกเลย

คราวนี้เป็นตาของเท็นมะที่ต้องเริ่มเล่นอีกครั้ง …!! เท็นมะเลี้ยงไปเขาพยายามตั้งสมาธิ ก่อนที่รอให้ซาโอริเข้าบอล … ซาโอริยังไม่รีบที่จะเข้าบอล เธอยืนประครองไว้ เท็นมะเลยเลือกที่จะบุกเข้าไปเลย เขาวิ่งไปที่หน้าของเธอเลย !! ก่อนที่จะง้างเท้าซัดบอลเรียดเข้าไปเลย …

“นายไม่มีมุขอะไรแล้วงั้นเรอะ !?!” ซาโอริพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ เธอปล่อยบอลไป ก่อนที่บอลจะไปชนเสา เธอวิ่งกลับไปเอาบอล เท็นมะจึงใช้โอกาศนี้วิ่งเข้าไปกดดันเธอจากด้านหลัง … แต่ว่าซาโอริเธอไขว้บอลกลับตัวกลับมา ก่อนที่เธอจะคลึงบอลอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนเท้าไปมา

“นี่มัน .. สตรีทฟุตบอลหนิ…” เท็นมะคิดในใจ

เท็นมะ เริ่มคิดได้เขาจึงเปลี่ยนจากที่ไล่ตามบอลเขาเริ่มคลึงจังหวะของตัวเอง กดดันเธอไปเรื่อย ๆ …

“หึ ฉลาดเหมือนกันหนิ ..!! แต่ว่ายังอ่อนหัดเกินไป !!”

ซาโอริกระดกบอลขึ้นก่อนจะเตะบอลผ่านตัว แล้วเธอก็หมุนหลบตัวของเท็นมะไป ..!!! เท็นมะกลับตัวมาได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน !! แต่เธอกลับหยุดจังหวะทำให้ เท็นมะวิ่งเลยไป !! เท็นมะพยายามจะเข้ามาแย่งอีก … แต่ก็โดนเธอแตะลอดขาไปได้อีกที ก่อนที่เธอจะยิงเลียดพื้น !!! เท็นมะสไลด์ไป

แต่ว่ามันเป็นเพียงแค่การสไลด์อากาศเพราะว่าบอลลูกนั้นยังอยู่ที่เท้าของเธอ ตอนนี้ทางเท็นมะเสียหลักไปแล้ว เธอเลยดึงบอลกลับแล้วไขว้ยิง บอลไหลเข้าไปประตูไปอย่างสุดยอด

“เอาหละสองลูกแล้วนะ จะต่อหรือว่ายอมแพ้ดีหละ เท็นมะคุง?” ซาโอริพูดพร้อมทำหน้าตาเยาะเย้ยเท็นมะ … เท็นมะเดินไปเก็บบอลขึ้นมา เขายิ้มที่มุมปาก

“เขาจะเลิกหละ … ในเมื่อมีสิ่งที่น่าสนใจอยู่ตรงหน้าแล้วหนิ ใช่มั้ยซาโอริจัง” เท็นมะเชิดหน้าขึ้นมาพูด พร้อมด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสนุก ซาโอริมองก่อนจะยิ้ม

“งั้นก็ดี ชั้นจะได้สั่งสอนนายให้เต็มที่เลย …” ซาโอริพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มที่หยิ่งยโส

เท็นมะเลี้ยงบอลเข้ามา ก่อนที่เขาจะคลึงบอลไป มา ทางซาโอริก็ฟุตเวริคตามจังหวะ เท็นมะจัดการกระชากบอลไปทางขาซ้ายของเธอ แต่ว่าทางซาโอริเหมือนรู้ทัน เธอพยายามยื่นขาไป แต่ว่าทางเท็นมะแตะออกไปอีก !! ทางเท็นมะแตะออกไปด้านข้าง … ซาโอริพยายามวิ่งเข้ามาทางเท็นมะเลยช่องพยายามจะเตะลอดขา !! แต่ว่าทางซาโอริหุบทัน บอลไหลออกมายังอยู่ที่เท้าของเท็นมะ

เท็นมะยืนประครองบอลซาโอริ ตอนนี้อยู่ข้างหน้าเท็นมะ ทางเท็นมะยังไม่ทำอะไร ก่อนที่เขาจะโยกบอลไปทางซ้าย !! ก่อนจะกลับมาขวา … แต่ว่าทางซาโอริยังเบียดไว้ ไม่ให้เท็นมะไป แต่ว่าทางซาโอริกลับได้บอลเร็วกว่าที่เธอคิดไว้

“นี่ นายหนะไม่ได้เบียดจริงใช่มั้ย??” ซาโอริถามกับเท็นมะ แต่เท็นมะไม่ตอบ เพราะว่าใครจะไปกล้าโดนตัวผู้หญิงเยอะขนาดนั่นหละใช่มั้ย …
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก … หรือว่านายอายกันแน่ ?” ซาโอริพูดพร้อมทำหน้ายียวน

“มะ ไม่ใช่สักหน่อย !!” เท็นมะบอกกับซาโอริ หน้าของเขามีอาการเขินเล็กน้อย …
“งั้นก็เริ่มเลยดีกว่า …” ซาโอริอาศัยจังหวะทีเผลอ เตะบอลไป บอลนั้นพุ่งเข้าไปทิศทางที่ตรงประตู บอลนั้นกำลังจะไหลเข้าประตู …

แต่ว่าทางเท็นมะเข้ามาสกัดบอลไว้ได้ … อย่างสวยงาม ซาโอริถึงกับไม่เชื่อในสายตาของเธอ เพราะว่าจะไปสกัดบอลนั้นได้ ต้องมีความเร็วเป็นอย่างมาก แต่ว่าทางเท็นมะทำได้

“ใครจะยอมให้ผู้หญิง ยิงไปสามลูกแบบทำอะไรไม่ได้เลยจริงมั้ย??” เท็นมะลุกขึ้นมา ก่อนจะหายใจหอบแหก ๆ ก่อนที่ซาโอริจะทำหน้าแบบไม่เชื่อในสายตาของตนเอง …

“เอาหละ ซาโอริจัง มาต่อกันเลยดีกว่า …” เท็นมะพูดพร้อมหายใจหอบ

“ไม่หละ วันนี้พอแค่นี้ก่อน …” ซาโอริบอกกับเท็นมะ
“เอ๋ !!! ทำไมม…” เท็นมะยังไม่ทันพูดแต่ว่าซาโอริก็พูดขึ้นมาก่อน
“ก็บอกว่า พอ ก็พอสิ เจ้าบ้า !!” ซาโอริบอกทางเท็นมะถึงกับหงอยไปเลย

หลังจากนั้นทางซาโอริก็เดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วนั่งที่พื้น ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเหงื่อของเธอเอง ก่อนจะชวนเท็นมะมานั่งข้าง ๆ เท็นมะนี่เกร็งเลยแต่ว่าเขาก็มานั่งพร้อมเอาเสื้อมาเช็ดเหงื่อของตัวเอง …

“นี่เท็นมะ ชั้นรู้นะ ร่างกายของนายสามารถเบียดชั้นออกได้สบาย ๆ จังหวะนั้นหนะ…” ซาโอริพูดขึ้นมา
“จะให้ว่าก็ว่าเถอะ ยังไงซาโอริจังก็เก่งขนาดนี้ ติดทีมชาติญี่ปุ่นได้สบาย ๆ เลยนะ” เท็นมะบอกกับซาโอริ
“นั่นสินะ … ชั้นก็คิดว่าจะมาเล่นฟุตบอลให้ญี่ปุ่นเหมือนกัน..” ซาโอริบอกกับเท็นมะ
“แล้วซาโอริจัง มาจากที่ไหนหรอ?” เท็นมะหันหน้าไปถามซาโอริ
“อเมริกาหนะ .. ชั้นโตมากับที่นั่น แล้ว เริ่มเล่นฟุตบอลที่นั่นหละ…” ซาโอริบอกกับเท็นมะ
“เอ๋ ทีมแชมป์โลกเลยนา .. ทำไมซาโอริจังถึงคิดจะเลือกญี่ปุ่นหละ?” เท็นมะยังซักอีก
“ก็ ชั้นคิดว่าอยู่นั่นมันไม่ท้าทายเท่าญี่ปุ่นหนะสิ … ว่ามั้ยหละ?” ซาโอริบอกกับเท็นมะ
“อันนั้น มันก็คงจะจริงอยู่หรอกมั้ง …” เท็นมะบอกกับซาโอริ

“นี่เท็นมะ นายหนะ ยังเจ็บใจเรื่อง ม.ต้น อยู่ใช่มั้ย?” ซาโอริถามแต่เท็นมะกลับเงียบไปเลย

“ความเงียบก็เป็นคำตอบสินะ ….”

“แต่ว่านายเป็นคนที่ฝีเท้าดี … ชั้นรู้ว่านายอยากชนะคนที่ชื่อ โอดะ จูจีโร่… ใช่มั้ยเท็นมะ..?” ซาโอริถามไปอีก
“ใช่ เขาเป็นคนเดียวที่ชั้นไม่อยากแพ้อีก ในนัดนั้นชั้นแพ้เจ้านั่นเต็ม ๆ” เท็นมะบอกไป
“งั้นหรอ ? งั้นก็ดี เอาเป็นว่านับตั้งแต่พรุ่งนี้นายกับชั้นต้องมาเล่นฟุตบอลที่นี่ด้วยกัน !” ซาโอริพูดพร้อมยกมือขึ้นมา
“เอ๋ ไหงงั้นหนะ …” เท็นมะทำหน้า งง ก่อนจะอ้าปากอ้าง ซาโอริลุกขึ้นมาก่อนจะยื่นนิ้วก้อยให้เท็นมะ
“สัญญานะ …” ซาโอริพูดกับเท็นมะ … เท็นมะนี่คิดหนักเลย จะสัญญาดีไหม ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเอานิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของซาโอริ

“เอาหละ พรุ่งนี้เจอกันนะเท็นมะคุง” ซาโอริพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ดูสดใสก่อนที่เธอจะเดินออกจากสนาม ทางเท็นมะถอนหายใจยาว ๆ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นมาเก็บของก่อนจะเดินกลับบ้านไป

หลังจากนั้นเท็นมะก็เดินไปถึงบ้าน ถอดรองเท้า ตอนนี้ก็เป็นเวลาสามทุ่มครึ่ง ทั้งบ้านตอนนี้ปิดไฟสนิท แต่ว่ายังมีห้องนั่งเล่นของเขาที่แม่ของเขายังนั่งดูทีวีอยู่

“กลับมาแล้วครับ ….” เท็นมะบอก
“กลับมาแล้วหรอเท็นมะคุง ทำไมตัวมอมอย่างนั้นหนะ…” แม่ของเขาหันหน้ามาถามเท็นมะ
“อะ เอ่อคือว่า หมามันวิ่งไล่แล้วผมล้มหนะครับ เลยเปื้อนนิดหน่อย …” เท็นมะพูดพร้อมยิ้มแหยๆ
“ซุ่มซ่ามจังเลยนะลูกเนี่ย งั้นก็รีบขึ้นไปอาบน้ำและนอนเดี๋ยวไม่งั้นจะตื่นสายนะ…” แม่ของเท็นมะพูดพลางยิ้มไปด้วย
“ครับแม่…” เท็นมะพูดก่อนจะเดินขึ้นบรรไดบ้านไป

“ลูกเราคนนี้เนี่ย ปากแข็งจริง ๆ” แม่ของเท็นมะพูดพร้อมปิดทีวี

หลังจากนั้นเท็นมะก็ขึ้นไปบนบ้านของเขา เขาก็อาบน้ำ แต่งชุดนอน … เท็นมะเริ่มหาวขึ้นมา ก่อนที่เขาจะกระโดดลงไปบนเตียง เขานอนมองดูเพดานห้อง ก่อนที่จะคิดถึงเรื่องที่ ซาโอริมาเกี่ยวก้อย ก่อนที่เขาจะสบัดหน้า
“ถามใจนายดู”

เขาคิดถึงคำที่เพื่อนสนิทของเขา อิชิมารุ ยูได พูดตอนที่เขาเดินไปส่งบ้าน เท็นมะ คิดไปคิดมา ก่อนที่เขาจะมองไปที่รูปของสมัยเด็กที่ถือลูกบอลอยู่ … เขาถอนหายใจยาว ๆ ก่อนจะเริ่มหลับตาลง แล้วก็หลับไป ….  

------------------  

ณ โรงเรียน สาธิตมหาวิทยาลัย โตเกียว

วันนี้ก็เป็นที่สองหลังจากวันเปิดภาคเรียน นักเรียนก็เข้ามาโรงเรียนตามปกติ ทาง ปี 1 ห้อง B ที่มี พวก ยูได อยู่ ในตอนนี้ก็มีนักเรียนรออยู่บนห้องเรียนกันเต็มไปหมด แต่ตอนนี้ทางเท็นมะ กับ ซาโอริ ยังไม่มา อีกแค่ 15 นาทีก็จะถึงเวลาเรียนแล้ว ยูไดมองไปที่นาฬิกาของตัวเอง สงสัยว่าทำไม เท็นมะถึงยังไม่มา เพราะปกติแล้ว เท็นมะจะมาโรงเรียนก่อนเขาเสมอ …

หลังจากนั้นไม่นาน มันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ทางยูได เกิดอาการตกใจเป็นอย่างมาก เพราะว่า ทางเท็นมะ เดินมากับ ซาโอริ ทาง ยูไดนี่ถึงกับอ้าปากค้างกันเลยทีเดียว ก่อนที่เท็นมะก็มานั่งที่เก้าอี้

“ทะ เท็นมะ นะ นี่ นายยยย…!!”  ยูไดทำเสียงอ้ำอึ้ง ก่อนจะไปกระชากคอเสื้อของเท็นมะ
“นี่นาย รู้จักกันตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยยย!!!!!!!” ยูไดพูดก่อนจะเขย่าคอเสื้อของเท็นมะ เท็นมะนี่มึนเลย ก่อนที่เขาจะพยายามพูด
“ก็ซาโอริจังอยู่ ไซตามะ เหมือนกับชั้นไง.. ใจเย็นสิ!” เท็นมะพูด ยูไดนี่นิ่งเลย ก่อนที่เขาจะเขย่าต่อ
“อะไรกัน นี่นายโชคดีเกินไปแล้วนะ !! อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกันด้วย!!” เท็นมะยังไม่หยุดเขย่า !! ก่อนที่ซาโอริจะเดินมา

“นี่เจ้าหัวแดงปล่อยเพื่อนนายซะ !!” ซาโอริพูดก่อนทางยูไดจะอึ้งแล้วปล่อยเท็นมะ งง ทาง เท็นมะนี่มึนหัวเลย … ก่อนที่เขาจะหันไปกระซิบกับเท็นมะ

“นี่ ๆ นายรู้จักเธอได้ยังไง…?” ทางยูไดถาม
“ก็ ๆ เมื่อวานเธอเตะฟุตบอ .. อะ ไม่ใช่ คือ ว่า เธอก็อยู่ไซตามะ เหมือนกับชั้นนี่หละ” เท็นมะตอบแอบอ้ำอึ้ง
“อะไรนะ เตะฟุตบอลหรอออ?!! แล้วนายรู้ได้ไง? นายเตะด้วยหรอ ?!!” ยูไดถามด้วยความตกตะลึง !!
“ป่าว คือ….” เท็นมะยังไม่ทันพุดอะไร เหมือนมีเสียงสวรรค์ ทางคุณครูเดินเข้ามาในห้องเรียน เหมือนเสียงสวรรค์สำหรับเท็นมะ … เพราะเขาไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน

หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็นั่งเรียนไปเรื่อย ๆ ทางยูไดก็มองเท็นมะด้วยความสงสัย ทางเท็นมะ นี่ก็อยู่เกร็ง ๆ เลย เหมือนว่าวันนี้ทางเท็นมะ เหมือนจะโชคดีเพราะว่า อาจารย์สอนวันนี้แทบไม่เปิดโอกาศให้ยูได ถามเท็นมะต่อเลย .. แต่ยังไงเมื่อถึงคาบพักเที่ยง ก็คงไม่พ้นอยู่ดี




และแล้วก็ถึงเวลาพักเที่ยงจนได้ เสียงกริ่งดังขึ้น คุณครูปล่อยนักเรียน มันถึงเวลาของยูได้หละ ที่ต้องเข้าไปถามเท็นมะ …

“เฮ่ เท็นมะ ตกลงนายจะกลับมาเตะฟุตบอลจริงๆหรอ?” ยูไดเข้าไปถามเท็นมะ
“ลงชมรมฟุตบอลแล้ว เล่นฟุตบอลไม่เป็นมันก็ไง ๆ อยู่ว่ามั้ย ? … มั้ง….” เท็นมะบอกกับยูได
“เออ ว่างั้นหละ ชั้นไม่น่าเสียเวลาสงสัยนายเลยแฮะ..” ยูไดพูดพร้อมยิ้ม เท็นมะนี่ถอนหายใจ สงสัยไอ้เจ้านี่มันไม่ได้ฟังทุกคำ
“เฮ่ เท็นมะ วันนี้นายต้องเข้ากิจกรรมชมรมนะ ไม่ใช่ว่า ไม่อยากเล่นฟุตบอล แล้วหนีนะเว้ยยยย!!” ยูไดบอกกับเท็นมะอีก
“เออ ชั้นจะไม่หนีอีกแล้ว ….” เท็นมะบอกกับยูไดพลางยิ้มไปด้วย
“อะไรนะ นายจะกลับไปเล่นฟุตบอลเหรอออ ?? จริง ๆ ใช่มั้ยยเนี่ยยยยย !!” ยูไดพูดด้วยความดีใจก่อนที่เขาจะไปเขย่าตัวของเท็นมะอย่างแรงเลย .. ก่อนที่เท็นมะจะสบัดตัวออก

“โตแล้วคิดเองสิฟระ !!” เท็นมะพูดแต่ว่าเขาก็ยังไม่หุบยิ้ม …. ก่อนที่ทางยูไดจะเข้ามากอดคอเท็นมะ
“มานี่เลย ๆ !!! แล้ววันวานของเราก็กลับมา เราจะพาสาธิตโตเกียวเป็นแชมป์ทั่วประเทศ !!! วู้ววววววว !!” ยูไดกอดคอก่อนจะชูมือขึ้นอย่างภาคภูมิ ก่อนที่เท็นมะจะดันแต่ทางยูไดไม่ยอมปล่อย เท็นมะนี่รู้สึกอายแทนเพื่อนเลยทีเดียว …

-----------------------  

เสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้น … นักเรียนเดินออกจากห้อง ส่วนใครที่มีกิจกรรมชมรมก็เข้าไป ร่วมกิจกรรมกับชมรมนั้น … ทางยูไดกับเท็นมะ เดินเข้ามาในชมรมฟุตบอลของโรงเรียน สาธิตมหาวิทยาลัย โตเกียว … ก่อนจะเจอกับ อาจารย์ อารากิ

“สวัสดีครับ อาจารย์โอรุกิ !!” ทางยูไดพูดพร้อมก้มคำนับ ทางเท็นมะก็เช่นกัน

“อ้าวพวกนายเองหลอกหรอ เอาหละเข้าไปเปลี่ยนชุด … แล้วไปวิ่งวอร์มอ่อน ๆ ก่อนสักห้ารอบนะ … นั่นห้องเปลี่ยนเสื้อ” อาจารย์โอรุกิ พูดก่อนจะชี้ไปที่ห้อง ทางขวาของชมรม ทางเท็นมะ กับ ยูได เดินเข้าไปแต่งตัวข้างในห้องแต่งตัว

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินออกมา ก่อนจะไปวิ่งวอร์มร่างกาย …. พวกเขาวิ่งไปเรื่อย ๆ ก่อนยูไดจะหันหน้าไปชวนเท็นมะพูด …

“นี่นายว่ามั้ย …? ทำไมชมรมฟุตบอลนี้ดูคนน้อยแปลก ๆ …” ยูไดหันไปถาม
“คนอาจจะมาไม่ครบก็ได้มั้ง … พวกปีสองปีสามที่อยู่บนสนามนายไม่เห็นหรือไง” เท็นมะบอกกับยูได
“คือ ชั้นรู้สึกแปลก ๆ ชั้นก็ติดตามอินเตอร์ไฮท์ ของพวก ม.ปลาย น้า ไม่คุ้นหน้าสักกะคน …” ยูไดหันไปบอกกับเท็นมะ ก่อนจะมีเสียงจากสนามพูดขึ้นมา

“เฮ่ พวกนายเห็นมั้ย !!! พวกตัวจริงมาแล้ว ..!!”

รูป : Uchiha Sasuke



ชื่อ : คามิโอะ ริวอิจิ

บ้านเกิด : โตเกียว

ชั้นปี : 2

คาแรคเตอร์ตัวละคร : เป็นคนดูนิ่งๆ ขรึมๆ ทำให้คนมองเขาเหมือนคนขี้เก๊ก แต่มันก็เก๊กจริง ๆ หละ เป็น คู่กัดกับ ซาโอโตะเมะ แบบเจอกันทีไร ถ้าสองคนนี้ไม่ได้พูดจากัดกัน หิมะคงจะตกในฤดูร้อน.. ในฐานะนักฟุตบอลเขา เป็น สปีดสตาร์คนนึงที่ มีความเร็วสูง จนจับได้ยาก.. เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูง และมั่นใจในความเร็วของเขา สิ่งที่อันตรายยิ่งกว่าความเร็วของเขานั่นก็คือ ขาซ้าย...

ปล. สาวๆกรี๊ดมันเยอะ เวลาเตะบอลไม่แพ้ซาโอโตเมะเลยก็ว่าได้

ตำแหน่งที่ถนัด / สไตล์การเล่น / หน้าที่ : Winger(Left)/ Inside Forward / Attack

เท้าข้างที่ถนัด : ซ้าย

สัดส่วน : 176 / 65

เบอร์เสื่้อที่ชอบ : 11 , 22 , 17