Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Story of Normal Guy : EP 6

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

Story of Normal Guy : EP 6 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Story of Normal Guy : EP 6   Story of Normal Guy : EP 6 EmptySat Oct 29, 2016 9:39 am

ผมยืนอยู่ในสระว่ายน้ำสาธารณะ ผมยืนอยู่ในกางเกงว่ายน้ำขาสั้นสีน้ำตาล รอบๆผมนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายในชุดว่ายน้ำ พวกเขาต่างว่ายน้ำอย่างสนุกสนาน คนนั้นไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะนี่ไม่ใช่หน้าร้อน เชื่อว่าถ้านี่เป็นหน้าร้อนในสระน้ำนั้นคงเต็มไปด้วยผู้คน ว่ากันตามตรงนั้น ผมก็ไม่คิดว่าผมจะยืนอยู่ที่นี่ ในฤดูใบไม้พลิ แล้วผมมาทำอะไรที่นี่ ในเวลาแบบนี้? คงต้องย้อนไปเมื่อวานกระมั้ง

=====

“ยูจิโร่ ชั้นมีเรื่องจะบอกนาย...”

เหมยพูดพลางจับแขนเสื้อผมไว้แน่น ใบหน้าของเธอนั้นแดงก่ำ ผมหยุดนิ่งและรอฟังสิ่งที่เธอจะพูด ปากของเธอนั้นขยับไปมา เธอพยายามหาคำพูดที่จะพูดกับผม เพราะอะไรบางอย่าง มันทำให้หัวใจของผมเต้นเร็วขึ้น ผมตื่นเต้นและอยากรู้ว่าอะไรนั้นจะออกมาจากปากของเธอ ท้องฟ้าในตอนนั้นเป็นสีส้ม มันเป็นช่วงเวลาเย็น เสียงของเหล่ากาดังกึกก้องอยู่บนนภา เพราะความเงียบงันเราจึงได้ยินเสียงทุกอย่างชัดเจน แม้แต่เสียงหัวใจของผมก็ตาม เธอสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

“ชั้น...อยากจะให้นาย สอนชั้นว่ายน้ำหน่อย”

=====

และนั่นคือสาเหตุว่าทำไมผมยืนอยู่ตรงนี้ ผมยังคงยืนรอเหมยอยู่ ผมเริ่มได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนตรงมายังผม ผมมองไปยังต้นเสียงก่อนจะเห็นเหมยในชุดว่ายน้ำของโรงเรียน เธอมองผมด้วยสีหน้าเขินอาย ผมสำรวจเรือนร่างของเธอ ตอนแรกๆผมคิดว่าหน้าอกของเธอนั้นจะเรียบเป็นหน้ากระดาน แต่หากมองดีๆแล้ว ผมเห็นเนินขึ้นมาเล็กน้อย ดังนั้นถ้าจะพูดว่าหน้ากระดานคงไม่ถูกต้องร้อยเปอเซนต์ แม้เธอจะอยู่ในชุดว่ายน้ำ เธอยังคงไว้ทรงผมทรงเดิมของเธอ รวมถึงยังคงแต้มใบหน้าด้วยสีแดง

“มองอะไรของนายมิทราบ?” เหมยพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร” ผมรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“เริ่มกันเลยละกัน” ผมรีบเปลี่ยนประเด็น

พวกเราเดินไปยังสระเด็ก ในสระว่ายน้ำนั้นมีแต่เด็ก อาจจะมีผู้ปกครองบ้าง ผมกับเหมยยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย ก่อนที่เราทั้งสามคนจะก้าวลงสระว่ายน้ำ สระนั้นค่อนข้างเตี้ย สำหรับผม มันสูงถึงแค่เอวของผมเท่านั้น ส่วนเหมยที่ตัวค่อนข้างเล็กนั้นน้ำสูงถึงหน้าท้องของเธอ ผมยื่นมือทั้งสองข้างไปหาเธอ เธอมองด้วยสายตางงๆว่าผมต้องการทำอะไร

“จะให้ชั้นสอนไม่ใช่หรอ? จับมือชั้นไว้ซิ”
“อ่อ อืม” เหมยที่เข้าใจคำสั่งของผมก็คว้ามือทั้งสอง

เธอเริ่มลอยตัว ผมบอกให้เธอตีขา เธอทำตามที่ผมบอก ผมจับมือของเธอไว้ สายตาหลายคู่นั้นจับมาที่ผมแหละเหมยที่อยู่ในสระว่ายน้ำเด็ก มันเป็นเรื่องน่าอายแต่ผมก็พยายามไม่ใส่ใจสายตาพวกนั้น เธอจับมือของผมไม่ยอมปล่อย ผมเดินถอยหลังบนน้ำช้าๆ ร่างของเธอลอยช้าๆ เธอทำได้ดี อย่างน้อยๆก็ดีกว่าที่ผมคิด ผมลองปล่อยมือเธอดู เธอจมลงไปในน้ำทันทีเมื่อผมปล่อย เธอรีบตะกุยตะกายขึ้นมาและมองหน้าผม

“ปล่อยมือทำไมย่ะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“โทษทีๆ งั้นลองใหม่ละกัน” ผมพูดพลางยื่นมือไปหาเธออีกครั้ง

เธอคว้ามือของผมอีกรอบก่อนจะทำแบบเดิม เธอตีขาก่อนจะลอยบนน้ำได้ ผมจูงมือเธอไว้ ให้ร่างอันบอบบางของเธอเคลื่อนไปพร้อมกับกระแสน้ำ

“ผมจะปล่อยมือละนะ” ผมบอกกับเหมย

เธอเงยหน้าขึ้นมาจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่ทันจะพูด ผมก็ปล่อยมือ เธอจมลงไปอีกครั้ง เพราะน้ำที่ไม่ลึกทำให้เธอลุกขึ้นมายืนได้อย่างรวดเร็ว ผมยืนเกาหัวเล็กน้อย เพราะผมเองก็ไม่เคยสอนว่ายน้ำเหมือนกัน เท่าที่ผมจำความได้ ผมก็ว่ายน้ำเป็นตั้งแต่แรกแล้ว สิ่งที่ผมทำนั้น ผมแค่เลียนแบบสิ่งที่ผมเห็นในซีรีย์ก็แค่นั้น เธอลุกขึ้นมาอีกครั้ง รอบๆเรานั้นต่างมีเด็กว่ายน้ำอย่างสนุกสนาน มันยิ่งทำให้สีหน้าของเหมยนั้นดูหงุดหงิดกว่าเดิม คราวนี้เป็นเธอที่ยื่นมือมาหาผมก่อน เธอพูดว่า “เอาใหม่” กับผม ผมพยักหน้าก่อนจะยื่นมือไปยังหญิงสาวที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นผู้นี้

“ชั้นว่าพวกเธอน่าจะเริ่มจากการลอยตัวก่อนนะ” เสียงของใครบางคนดังขึ้นมา

ผมกับเหมยหันไปก่อนจะเห็นหญิงผมสีน้ำเงินยืนอยู่ริมสระ เธอใส่บิกินี่สีน้ำเงิน ด้วยขนาดหน้าอกของเธอนั้นจึงทำให้เห็นหน้าอกของเธอเล็กน้อย รวมถึงด้วยชุดว่ายน้ำที่เธอสวมนั้นทำให้ผมเห็นหน้าท้องและขาอ่อนของเธอ ผมพยายามเลี่ยงสายตาของเธอ เพราะชุดว่ายน้ำของเธอนั้นสามารถปลุกเร้าส่วนนึงของร่างกายผมได้ ถ้าจำไม่ผิดนั้นเธอคือประธานชมรมว่ายน้ำที่เหมยอยู่ รู้สึกว่าจะชื่อ “อาโอยามะ มิยะ”

“รุ่นพี่อาโอยามะมาทำอะไรที่นี่หรอ?” เหมยเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
“ปกติ ชั้นมาว่ายน้ำที่นี่ประจำอยู่แล้ว พวกเธอสองคนล่ะ?” รุ่นพี่อาโอยามะถามกลับ
“ผมมาสอนเหมยว่ายน้ำน่ะ” ผมตอบไปตรงๆ

รุ่นพี่ผมสีน้ำเงินฟังแล้วก็พยักหน้าก่อนจะก้าวลงไปในสระเด็กด้วยเหมือนกัน

“ถ้างั้นชั้นช่วยสอนด้วยละกัน” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณมากครับ รุ่นพี่อาโอยามะ” ผมก้มโค้งให้กับหญิงผมฟ้า

รุ่นพี่อาโอยามะเริ่มสอนเหมยว่ายน้ำ โดยเริ่มจากการลอยตัวก่อน ลอยตัวแบบนอนหงายต่อด้วยลอยตัวแบบคว่ำ ทุกอย่างนั้นดูไปได้ดี ดูเหมือนเธอจะเรียนรู้ได้เร็ว เธอสามารถลอยตัวได้อย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นแบบคว่ำหน้าหรือหงายก็ตาม เมื่อเธอลอยตัวได้แล้ว หญิงผมสีน้ำเงินก็เริ่มสอนสิ่งต่อไปก็คือตีขาแบบที่ผมทำก่อนหน้านี้ เธอจับมือของเหมยไว้ก่อนจะเดินอย่างช้าๆในน้ำ ผมรู้สึกโชคดีจริงๆที่ผมเจอหน้ารุ่นพี่อาโอยามะ ถ้าผมไม่เจอละก็วันนี้ การฝึกสอนของผมกับเหมยคงไม่ไปไหนแน่ๆ ผมกับประธานชมรมว่ายน้ำดูเหมยว่ายน้ำช้าๆ เธอว่ายอยู่ในสระเด็ก เธอหยุดก่อนจะยิ้มด้วยความดีใจ

“ชั้นทำได้แล้ว ชั้นทำได้แล้ว” เหมยเปล่งเสียงออกมาด้วยความยินดี
“ดีใจด้วยนะ” ผมยิ้มตอบกลับกับสิ่งที่เธอทำ
“ขอบคุณมากนะครับ รุ่นพี่อาโอยาม่า” ผมหันกลับไปขอบคุณรุ่นพี่ในทรงหางม้าที่อยู่ใกล้ๆกับผม
“ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้นชั้นก็ไปว่ายน้ำแล้วนะ” รุ่นพี่คนนี้ยิ้มให้กับผมกับเหมย

เธอก้าวเท้าออกจากสระน้ำ ก่อนที่จะเดินหายไปจากสายตาของพวกเราอย่างรวดเร็ว พวกเรามองหน้ากันก่อนจะขึ้นจากสระเด็กเหมือนกัน พวกเราตัดสินใจพักกันก่อนชั่วคราว เราเดินไปยังร้านขายอาหารข้างสระ พวกเราสั่งยากิโซบะก็เหมือนๆกัน พวกเราใช้ส้อมก่อนจะม้วนเส้นสีเหลือของยากิโซบะก่อนจะนำเข้าปาก รอบๆเรานั้นเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังสนุกกับช่วงเวลาที่เขาอาศัยอยู่ ผมท้าวคางก่อนจะมองคนเหล่านั้น พวกเขากำลังมีความสุข มันทำให้ผมนึกถึงช่วงเวลาตอนเด็กๆที่ผมใช้กับพ่อแม่ของผมที่นี่ เสียงหัวเราะของแม่ผม พ่อของผม และตัวผมเอง แต่ช่วงเวลาเหล่านั้นมันจากผมไปแล้ว อาจจะเพราะผมโตขึ้นรึเปล่า? ผมจึงไม่อยากมาที่แบบนี้อีก?

“ยูจิโร่ นายดูเหม่อๆนะ” เหมยที่นั่งตรงข้ามผมทัก
“โทษที พอดีคิดอะไรนิดหน่อยน่ะ” ผมตอบกลับ
“จะว่าไป ชั้นสงสัยมาพักนึงแล้ว ทำไมเธออยากว่ายน้ำล่ะ?” ผมเอ่ยปากถาม

เมื่อเหมยได้ยินสีหน้าของผม เธอดูครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ดูเหมือนเธอคงคิดอยู่ว่าเธอควรจะเล่าให้ผมฟังดีไหม

“ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะ ชั้นแค่ถามเฉยๆน่ะ” ผมรีบตัดบท
“ไม่เป็นไร มันก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรขนาดนั้นหรอก” เหมยตอบผม

“ตอนที่ชั้นอยู่ชั้นประถม คาบพละนั้น ส่วนใหญ่ครูจะให้ว่ายน้ำ และชั้นว่ายไม่ได้” หญิงผมดำเริ่มเล่าให้ผมฟัง
“ทุกคนในห้องต่างหัวเราะเยาะชั้นที่ชั้นว่ายน้ำไม่ได้ ตลอดช่วงประถมชั้นต้องอยู่ใต้เสียงหัวเราะพวกนั้น”
“เดี๋ยวนะ เธอแค่ว่ายน้ำไม่ได้ ทำไมคนถึงต้องหัวเราะเยาะอะไรขนาดนั้นด้วยล่ะ?” ผมถามกลับด้วยความสงสัย

“อาจจะเพราชั้นเป็นลูกของประธานบริษัทเทคโนโลยีที่ใหญ่อันดับต้นๆของโลกล่ะมั้ง คนเลยคิดว่าชั้นต้องเพอร์เฟ็ค”
“พอคนรู้ว่าชั้นไม่เพอร์เฟ็ค ก็เลยเอาตรงนั้นมาล้อชั้น” เหมยพูดกับผม
“มันเป็นช่วงเวลาที่แย่สำหรับชั้นมากเลยล่ะ แม้มันจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่ ทุกคนก็ล้อชั้นเหมือนกับเป็นเรื่องใหญ่” หญิงผมดำพูดต่อ

ผมฟังแล้วผมก็ได้แต่เงียบ ผมไม่รู้ผมจะพูดอะไรกับเธอ แต่ถึงกระนั้นเธอก็เป็นยิ้มออกมาก่อนและพูดกับผม

“แต่ตอนนี้ชั้นว่ายน้ำเป็นแล้ว ชั้นก็ลืมเรื่องพวกนี้ได้แล้ว” เหมยลุกขึ้นพร้อมกำหมัดแน่นด้วยสีหน้าที่มั่นใจ

พูดจบเธอก็วิ่งไปยังสระก่อนจะกระโดดลงไป ผมรีบลุกขึ้นก่อนจะไปยืนตรงขอบสระ จริงๆเขาไม่ให้กระโดดแบบนั้น แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่เห็นป้ายที่ตั้งอยู่ตรงขอบสระ ไม่ทันไร ผมก็เห็นเธอพุ่งขึ้นมาอยู่ตรงขอบสระ เธอพยายามจะทำตัวเองให้ลอย แต่เธอก็จมลงไป มันเป็นภาพที่ตลกไม่น้อย เหมือนกับในหนังตลก อารมณ์ของใครบางคนที่มั่นใจอะไรบางอย่าง แต่ก็ทำไม่ได้ ผมยืนรอให้เธอขึ้นมา แต่ดูเหมือนเธอยังไม่ขึ้นมาซักที และแล้วผมก็นึกอะไรขึ้นได้ ภาพในความทรงจำวัยเด็กผมกลับมา ผมจำได้ว่าสระนี้มันเป็นสระลึก

ผมรีบกระโดดตามเธอลงไป ผมลงไปนั้นผมไม่เห็นอะไรเลย ผมเอื้อมมือไปอย่างสุ่มเดา ก่อนที่ผมจะคว้าตัวของเหมยได้ ผมดึงเธอขึ้นมาเหนือผิวน้ำ แต่หากทว่าเมื่อผมขึ้นมา เหมยกอดคอผมไว้ น้ำหนักของเธอนั้นทำให้ผมไม่สามารถว่ายได้อย่างอิสระ ผมเอื้อมมือไปหาขอบสระ แต่ดูเหมือนมันจะไกลไปสำหรับผม ผมพยายามจะตะโกนให้คนช่วย แต่หาทกว่าทั้งเสียงของผู้คนและสภาพของผมในตอนนี้ ทำให้ไม่มีใครได้ยินผม ผมจมลงไปตามเธอ ผมรู้สึกได้ถึงน้ำที่เย็นยะเยือก ดวงตาผมเริ่มพร่ามัว ผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากแสงที่สะท้อนบนผิวน้ำ ความทรงจำของผมในอดีตผมเริ่มไหลมาช้าๆ ดูเหมือนชีวิตของผมจะจบลงแค่นี้....

=====

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมนอนอยู่บนพื้น ผมเห็นคนมากมายมุงผม ผมมองไปข้างๆก่อนจะเห็นเหมยที่กำลังไอ มันเกิดอะไรขึ้น? ผมจำได้ว่าเมื่อครู่นี้ผมยังจมอยู่ในน้ำอยู่เลย ผมมองไปรอบๆด้วยความสับสน ก่อนผมจะเห็นรุ่นพี่อาโอยามะ หันมาทางผม เธอมองหน้าผมก่อนจะเอ่ยปากถาม

“พื้นแล้วหรอ?”
“อ่า ครับ....เมื้อกี้เกิดอะไรขึ้นหรอครับ?” ผมถามด้วยความสับสน
“พวกเธอจมน้ำ ชั้นก็เลยช่วยพวกเธอขึ้นมาน่ะ” หญิงผมสีฟ้าตอบกับผม

“ขอบคุณครับ ถ้าผมไม่ได้รุ่นพี่ผมคงแย่แน่ๆ” ผมรวบรวมแรงขึ้นมาก่อนจะก้มโค้งให้เธอ
“ไม่เป็นไร คราวหน้าก็ระวังหน่อยละกัน” เธอพูดกับผมก่อนจะเดินจากไป

ผมเห็นคนที่มุงนั้นแยกย้ายก่อนจะไปทำอย่างอื่น ผมหันกลับไปหาเหมย เธอลุกขึ้นช้าๆ

“ไม่เป็นไรนะ?” ผมถามเธอ
“อือ” เธอตอบสั้นๆ
“ขอบใจ” เหมยพูดต่อสั้นๆ

=====

ผมกับเหมยนั่งอยู่ในรถประจำทาง มันเป็นวันที่เหนื่อยและยาวนานสำหรับผม มันมีเรื่องต่างๆเกิดขึ้นในวันนี้ แสงสีส้มนั้นส่องผ่านหน้าต่างมา ผมมองออกไปก่อนจะเห็นผู้คนมากมายเดินบนท้องถนน ผมถอนหายใจฟอดใหญ่ด้วยความเหนื่อยล้า ในขณะที่ผมมองออกไปข้างนอก ผมก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กระแทกกับไหล่ผม ผมหันไปก่อนจะเหมยที่นอนหลับอยู่ ผมยิ้มให้กับเธอที่นอนหลับอยู่ ผมปล่อยให้เธอใช้หัวไหล่ของผมเป็นหมอนพิงของเธอ

“วันนี้เธอเก่งมากนะ” ผมพูดเบาๆ
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Story of Normal Guy : EP 6
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: