Fall From Grace : Prologue + ใบสมัคร

“ก๊าซ” ก๊อบลินคำรามที่อยู่ข้างหน้าคำราม

ในมือข้างนึงของมันนั้นจับดาบแน่นและอีกข้างนั้นก็กำโล่ที่ทำจากไม้ ดวงตาของมันนั้นสะท้อนไปด้วยภาพของชายผมสีขาวในชุดเกราะสีดำ ชายผมสีขาวนั้นตรงมาพร้อมกับหอกเล่มยาวของเขา ก๊อบลินพยายามใช้โล่ป้องกันหอกของชายคนนี้ แต่มันไม่สามารถทำได้ ดวงตาของมันเริ่มหวาดกลัว รอบของๆเจ้าสิ่งมีชีวิตสีเขียวนั้นเต็มไปด้วยร่างไร้วิญญาณของเพื่อนของมัน มันพยายามมองหาว่าใครจะช่วยตัวมันได้บ้าง แต่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ เพราะเพื่อนของมันนั้นก็ต่างสู้กับเหล่ามนุษย์ที่หมายจะเอาชีวิตของพวกมันอยู่เหมือนกัน เพียงแค่มันละสายตาไปจากคู่ต่อสู้ของมันนั้น โล่ของมันนั้นก็ถูกปัดขึ้น โล่ไม้นั้นลอยขึ้นไปในอากาศ ไม่ทันที่โล่จะตกถึงพื้น หอกนั้นก็เสียบทะลุร่างของมัน เลือดนั้นไหลออกจากปากแผล

มันหยดลงพื้นหญ้าช้าๆ ผืนหญ้าสีเขียวนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงช้าๆ ชายผมสีขาวดึงหอกออกอย่างช้าๆ ก๊อบลินตัวนี้ล้มลงไปนอนบนพื้นหญ้า มันรู้สึกเย็นยะเยือก เรี่ยวแรงเริ่มหายไปทีละนิด ภาพที่มันเห็นผ่านทางดวงตาของมันนั้นเริ่มมืดลงเรื่อยๆ มันพยายามยื่นมือไปข้างหน้า แต่หากทว่าชายผมขาวนั้นใช้หอกเล่มเดิมแทงลงศีรษะซ้ำสอง มันรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่พุ่งขึ้นมา ก่อนที่มันจะไม่รู้สึกอะไรอีกเลย ชายผมขาวยืนมองผลงานของตัวเอง เขายืนมองร่างไร้วิญญาณของอสูรตัวนี้ ใบหน้าของเขานั้นดูไม่ภูมิใจเท่าไหร่นัก

“เอาล่ะ นั่นก็ตัวสุดท้ายแล้ว” ชายร่างยักษ์ในกลุ่มพูดขึ้น
“ทำดีมากทุกคน โดยเฉพาะเจ้า โรแลนด์” ชายคนเดิมพูดชมเชย โดยขณะที่เขาพูดคำว่าโรแลนด์ เขาก็มองไปที่ชายผมขาวที่ยืนถือหอกอยู่
“ขอบคุณมากครับ ท่านโบรดัส” ชายผมขาวขอบคุณชายร่างยักษ์

เหล่ากลุ่มนักรบกลุ่มนี้ เริ่มทยอยเดินออกจากป่าช้าๆ ไม่นานนักพวกเขาก็กลับมาอยู่บนถนนลูกรังอันแสนจะขรุขระ รอบๆนั้นเต็มไปด้วยทุ่งนา ท้องฟ้าวันนี้นั้นสดใส ไร้เมฆหมอก ดวงตะวันส่องแสงและไออุ่นลงสู่ผืนดิน เหล่าผู้กล้าเดินพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาหยอกล้อกัน วางแผนเรื่องฉลองในยามวิกาล หากทว่าชายผมขาวในชุดเกราะสีดำนั้นยืนทิ้งระยะออกไป เขาเงียบและได้แต่มองแผ่นหลังของนักรบคนอื่นๆ ใบหน้าของชายผมสีขาวนั้นยังคงไม่สดใสเหมือนกับคนอื่นๆ

“โรแลนด์ เจ้ายังไม่ชินอีก” สหายของโบรดัสหันมาทางชายผมขาวที่อยู่ห่างออกไป
“อืม ข้ายังไม่รู้สึกชินเท่าไหร่นัก ข้ายังรู้สึกผิดทุกครั้งที่ข้าลงคมอาวุธของข้าลงบนร่างของพวกมัน” โรแลนด์ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสดชื่น
“ทำไงได้ นี่เป็นอาชีพที่ทำรายได้ดีที่สุดอาชีพนึง และถ้าเจ้าต้องการเงิน เจ้าก็คงต้องทำแบบนี้เรื่อยๆ” ชายที่อายุมากกว่าเขาให้คำแนะนำ

โรแลนด์ไม่ได้ตอบอะไร แต่เขายังคงก้มหน้าและเดินต่อไป เหล่าสหายของเขากลับไปคุยกันต่อ แม้เสียงของพวกเขาดังเพียงใด แต่ในหูของชายหนุ่มผมขาวนั้นก้องไปด้วยเสียงกรีดร้องของเหล่าอสูรสีเขียวที่เขาสังหารไปจำนวนมาก ภาพของมันที่ตะเกียดตะกายพยายามเอาชีวิตรอดนั้นถูกฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าบนความทรงจำของเขา นี่ไม่ใช่ก๊อบลินตัวแรกที่ต้องตายด้วยน้ำมือของเขา แต่ถึงกระนั้นต่อให้เขาฆ่าพวกมันไปร้อยตัว บางทีความรู้สึกแย่ๆที่ถาโถมร่างของเขา มันก็คงยังกลับมาหาเขาอยู่เรื่อยๆ

ในที่สุดเหล่าคณะนักเดินทางก็กลับมาถึงในตัวเมือง เมืองนั้นไม่ใช่เมืองที่กว้างใหญ่อะไรมาก พื้นนั้นก็เป็นพื้นดิน ไม่ได้ถูกปูด้วยอะไร ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยอาคารมากมาย ตั้งแต่บ้านเรือนยันร้านค้าต่างๆ เหล่านักเดินทางเดินตรงไปยัง “กิลล์ของเหล่านักเดินทาง” พวกเขาเข้าไปข้างใน บรรยากาศนั้นคึกครื้น เหล่านักรบมากมายมารวมตัวกันในอาคารแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์ไหน หากเป็นนักรบที่ต้องการล่าหรือฆ่าอะไรเพื่อเงินแล้ว ที่นี่สามารถตอบโจทย์ได้อย่างดี กลุ่มของโรแลนด์เดินตรงไปยังเค้าเตอร์ก่อนที่โบรดัสที่เหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มจะพูดกับหญิงที่อยู่หลังเค้าเตอร์

“เรียบร้อยแล้ว” ในขณะที่เขารายงานนั้นโบรดัสก็หยิบแผ่นกระดาษแผ่นนึงส่งให้

เจ้าแผ่นกระดาษแผ่นนั้นเป็นกระดาษเวทย์มนต์ที่ถูกสร้างขึ้นโดยทางกิลล์นักผจญภัย ทุกครั้งที่มอนสเตอร์เป้าหมายถูกฆ่าตาย ขีดนั้นจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นมาตรการป้องการโกงของทางสมาคม หญิงที่อยู่หลังเค้าเตอร์มองแผ่นกระดาษแผ่นนี้ก่อนจะพยักหน้า เธอหยิบจำนวนเงินออกมาก่อนจะใส่ลงมาในถุงผ้าและยื่นไปทางเหล่านักเดินทาง

“นี่ค่ะ เงินรางวัล...4 เหรียญทอง” ชายร่างยักษ์รับไว้

เขาเปิดถุงออกก่อนจะแบ่งเพื่อนร่วมปาร์ตี้ โดยแต่ละคนรับมากันคนละหนึ่งเหรียญทอง มันเป็นจำนวนเงินที่ไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็คงมากพอที่จะอยู่ได้วันหรือสองวัน

“เอาล่ะ!! ไปฉลองกันเถอะ!! ไปด้วยไหมโรแลนด์?” โบรดัสเอ่ยปากชวนชายผมขาว
“ขอบคุณท่านมาก แต่ผมต้องรีบกลับ” โรแลนด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ
“งั้นเรอะ น่าเสียดาย ถ้างั้นก็เจอกันพรุ่งนี้นะ”

ชายผมขาวพยักหน้าและเดินออกจากอาคารแห่งนี้ เขาแหงนมองท้องฟ้า มันเริ่มมืดลง คงอีกไม่นานก่อนจะมืด โรแลนด์รีบตรงไปยังบ้านของเขา บ้านของเขานั้นถูกฉาบด้วยปูน มันเป็นบ้านเพียงชั้นเดียวและขนาดไม่ใหญ่ โรแลนด์เปิดประตูบ้านช้าๆ เมื่อเขาเปิดประตูนั้นเขาก็เห็นเด็กผู้หญิงผมสีทรายในชุดสีดำยืนอยู่ ผมของเธอนั้นยาว เธอหันมามอง ใบหน้าของเธอดูนั้นดูเย็นชา เธอเป็นเด็กหญิงร่างบางและตัวเล็ก ขนาดตัวของเธอนั้นหากเทียบกับชายผมสีขาวคนนี้แล้วถือว่าค่อนข้างห่างกันมากเลยทีเดียว ในมือของเธอนั้นถือช้อนไม้ ดูเหมือนก่อนหน้านี้เธอใช้ช้อนไม้คันนี้ในการปรุงอาหารเย็น

“กลับมาแล้วหรอพี่?” หญิงในชุดดำเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“อืม กลับมาแล้ว” ชายที่ถูกเรียกว่าพี่ตอบพร้อมกับวางหอกพิงกับกำแพง

มันเป็นบ้านห้องเดียว มีเตียงสองเตียง ครัวก็อยู่ในห้องนี้ ตรงกลางห้องนั้นมีโต๊ะเล็กๆ และมีเก้าอี้ไม้ที่ดูเก่าอีกสองตัว ห่างจากโต๊ะไม้เก่าๆนั่นก็มีหีบเสื้อผ้าที่ทำจากไม้วางอยู่

“เป็นยังไงบ้าง?” หญิงผมสีทองถามพลางใช้ช้อนไม้ของเธอตักซุปจากในหม้อลงไปในชามไม้ที่วางอยู่
“ก็ไม่แย่อ่ะนะ มีอา ก็ได้เงินมาหนึ่งเหรียญทอง” โรแลนด์พูดพลางถอดชุดเกราะของตัวเองออกก่อนจะวางลงกับพื้นและพิงไว้กับกำแพง

น้องสาวนามมีอาหยิบถ้วยทั้งสองก่อนจะนำวางไว้บนโต๊ะ เธอเลื่อนเก้าอี้ออกก่อนจะนั่งลง เช่นเดียวกันกับพี่ชายของนาง มันเป็นซุบเย็นๆ ชายผมขาวคว้าช้อนก่อนจะตักซุปอันแสนจะเย็นเฉียบเข้าปาก รสชาติของมันนั้นจืด มันไม่อร่อย แต่ถึงกระนั้นโรแลนด์ก็ต้องทนกินไป

“แล้วมีอาล่ะ? วันนี้เป็นยังไงบ้าง?” โรแลนด์พูดพลางตักซุปจืดๆเข้าปาก
“ก็ไม่มีอะไร วันนี้ที่ร้านไม่ค่อยมีคนเยอะเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็เลยนั่งคุยกับคุณชารอน” มีอาพูดพลางตักช้อนเข้าปากเหมือนกัน
“และก็วันนี้ลองอบขนมปังเองดูด้วยล่ะ” สาวน้อยผมสีทรายเล่าต่อ
“แล้วรสชาติเป็นยังไงล่ะ?” ชายผมขาวถามด้วยแววตาสนใจ

หญิงผมสีทรายเงียบไปซักพัก

“ไม่อร่อยเลย” เธอตอบเบาๆ

แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังดังพอที่ทำให้ชายผมขาวได้ยิน ประโยคที่ออกมาจากปากสาวน้องร่างบางคนนี้ มันทำให้ผู้เป็นพี่ยิ้มออกมาก่อนที่เขาจะใช้มือของลูบหัวของหญิงผมสีทราย

“ไม่ต้องห่วงนะ มีอา ทุกอย่างมันจะไปได้ดี...ทุกอย่างมันจะไปได้ดี”

ประโยคนี้ทำให้น้องสาวของเขายิ้มออกมา ในขณะที่เขาลูบหัวน้องสาวของเขา ดวงตาของโรแลนด์นั้นเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง ทุกครั้งที่เขาพูดคำว่า “มันจะไปได้ดี” มันจะทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์อะไรบางอย่าง เหตุการณ์ที่พลิกชีวิตของเขา เหตุการณ์ที่เขาสูญเสียทุกอย่าง ทุกวินาทีที่โรแลนด์หายใจอยู่ มันไม่มีวินาทีไหนเลยที่เขาไม่สามารถลืมเรื่องราวในวันนั้นได้ แม้กระทั้งยามนิทรา เรื่องนี้ก็ยังตามหลอกหลอนเขา

“เรื่องราวในวันนั้น”

=====

เรื่องเกี่ยวกับสองพี่น้องโรแลนด์+มีอา เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีครับ เนื้อเรื่องขออุบไว้ก่อนละกันครับ แต่หลักๆจะประมาณนี้

ใบสมัคร

รูป : (ขอเป็นการ์ตูน pls)
ชื่อ :
เผ่า : (ในโลกแฟนตาซีทุกคนจะเป็นอะไรก็ได้ครับ :p)
อาชีพ :
ประวัติ :
คาแร็คเตอร์ + ความสามารถ :

ถ้ามีความลับอะไรก็หลังไมค์ละกันครับ

ส่วนใบสมัครพระเอกกับน้องสาวผมไม่เขียนนะครับ จะเก็บไว้เล่าผ่านทางเรื่องแทน ถถถ

รูป :

ชื่อ : Bellumin (เบลลูมิน)

เผ่า : Half-Elf

อาชีพ : โจร (Rogue)

ประวัติ : เด็กจนๆซนๆมอมแมมที่เกิดขึ้นมาในเมืองแห่งนี้โดยไร้ซึ่งพ่อและแม่ เขาถูกทิ้งตั้งแต่ยังเด็กและถูกเลี้ยงมาโดยคนขอทานข้างถนน ทำให้เขาสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ถึงแม้มันจะลำบากก็ตาม เขาถือว่าคนๆนั้นเป็นพ่อที่แท้จริง ผูกพันธ์และต้องการใช้ชีวิตที่ดีขึ้นกับเขา แต่พวกเขาก็ต้องหลบซ่อนและใช้ชีวิตแบบแอบๆไม่ว่าจะเป็นการขโมยอาหารมายังชีพ ขโมยของไปขายบ้าง ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ที่นอนของพวกเขาคือหลังคาsหรือตรอกซอยแคบๆ เป็นชีวิตที่ยากลำบากเอามากๆแต่เขาก็ผ่านมันไปได้ด้วยเทคนิคของเขา.. แต่ไม่ใช่พ่อบุญธรรมของเขาที่หายตัวไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ

เขาตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลง ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้เรื่อยๆก็จริงแต่มันก็ไม่ใช่ชีวิตในฝันที่เขาต้องการ เขาต้องการใช้ชีวิตอย่างมีฐานะเหมือนกับคนอื่นๆ มีบ้านดีๆอยู่ มีครอบครัว และหาเงินให้ได้มากๆ จนเขาได้เงินมาก้อนหนึ่ง เงินก้อนนี้แหละที่เขาจะเอาไปซื้ออุปกรณ์ซื้ออะไรต่างๆที่จำเป็นต่อทางเดินของเขาในวันข้างหน้า แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องการที่จะตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของเขา ไม่ได้โกรธแค้น ไม่ได้รัก ไม่ได้หลงใหล เพียงแค่ต้องการรู้ความจริงว่าทำไมเขาถึงถูกทิ้งตามลำพังเพียงคนเดียวในวันเกิดของเขา รวมไปถึงพ่อบุญธรรมที่เป้นขอทานที่หายตัวไป..เขาก็ต้องการรู้ความจริงว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่เช่นเดียวกัน

โดยเบาะแสเพียงไม่กี่อย่างของเขาคือการที่เขาเป็น Half-Elf กับชิ้นส่วนของหมากรุกเก่าๆที่ถูกทำขึ้นมาจากแก้ว

คาแร็คเตอร์ + ความสามารถ : เป็นคนที่เชื่อคนยากเอามากๆ ยากแบบยากถึงยากที่สุด ยึดคติที่ว่าจะไม่เชื่อใจใครนอกจากตัวเอง ด้วยความที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่โคตรแย่ทำให้เขาเจอกับสิ่งเลวร้ายทุกๆอย่างในเมือง การโดนทารุณ การโดนขู่เข็ญ การโดนหักหลัง ทุกๆอย่างที่จะนึกได้เขาผ่านมาหมดแล้ว ถึงแม้จะอายุแค่ 21 ปีแต่ก็มีประสบการณ์เป็นจำนวนมาก ซึ่งหลังจากได้เงินก้อนหนึ่งมาตั้งตัวได้ก็พยายามใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไปทำงาน กินข้าวแล้วก็พักที่โรงเตีียมไปวันๆเหมือนนักผจญภัยทั่วไป

ก็เป็นโจรเลยมีความสามารถในการย่องเบา (Stealth) ใช้มือได้คล่องแคล่ว (Sleight of Hands) หลอกลวงโกหก (Deception) แถมที่สำคัญคือรู้ช่องทางเดินในเมืองทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นทางระบายน้ำหรือจะเป็นตรอกซอยต่างๆทำให้เขาสามารถหลบหนีหรือไปที่ต่างๆในเมืองด้วยความรวดเร็วได้เพราะเขาเติบโตมาในนี้ จะเรียกได้ว่ารู้ทุกอย่างของในเมืองนี้เลยก็ว่าได้ (มีผังเมืองติดตัวด้วย) ในเรื่องของการต่อสู้นั้นถึงแม้จะไม่ได้ชำนาญขนาดนั้นแต่ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในนักฆ่าชั้นเยี่ยมเหมือนกัน เลี่ยงการปะทะกันตรงๆมากที่สุด ปกติก็ใช้ Daggers นะแต่ถ้าต้องปะทะกันตรงๆก็มี Shortsword สำรองอยู่

รูป : Rogue Cheney (Fairy Tail)


ชื่อ : Niklas "Nik" Leonward (นิคลาส "นิค" ลีออนวอร์ด)

เผ่า : มนุษย์

อาชีพ : เนโครแมนเซอร์ (Necromancer)

ประวัติ : นิคลาส ลีออนวอร์ด อดีตเด็กกำพร้าที่สูญเสียครอบครัวอย่างเป็นปริศนา เด็กน้อยผู้รอดชีวิตถูกตั้งฉายาให้ว่า "เด็กต้องสาป" หลังมีข่าวลือว่าพลังงานประหลาดที่สังหารครอบครัวนั่นคือพลังของเขาเอง เด็กหนุ่มกำพร้าถูกกลุ่มนักบวเมตตาไปเลี้ยงดูที่โบสถ์ประจำเมือง เขาใช้ชีวิตและศึกษาเรียนรู้ทักษะต่างๆ ที่กลุ่มนักบวชสอนให้จนโตเป็นหนุ่ม แต่เมื่อยิ่งโตขึ้น พลังบางอย่างในตัวเขาก็เติบโตขึ้นเช่นกัน มันคือพลังในการสื่อสารกับวิญญาณ และอัญเชิญดวงวิญญาณเหล่านั้นให้ออกมาเป็นรูปร่างได้อีกครั้ง นิครู้สึกได้และหลงใหลในมัน เขาได้เข้าไปในห้องสมุดของโบสถ์ เริ่มต้นศึกษาเกี่ยวกับศาสตร์แห่งความตาย ซึ่งถือเป็นสิ่งต้องห้ามของเหล่านักบวช เขารู้ถึงเรื่องนั้นดี เขาตัดสินใจออกจากโบสถ์ และก้าวสู่เส้นทางของเนโครแมนเซอร์เต็มตัว แม้ผู้คนในเมืองที่เกลียดเขาต่างประนามเขาว่าเป็นตัวอันตราย คนทรยศ หรือเด็กต้องสาป ทำให้ถูกไล่ออกจากโบสถ์ แต่ที่จริงแล้ว นิคเป็นคนตัดสินใจเดินออกมาเอง เขาไม่ต้องการให้สถานที่หรือบุคคลที่เขารักต้องแปดเปื้อน

นิคไม่เคยโทษฟ้าดินที่ให้พลังที่ผู้คนรังเกียจนี้กับเขา หลังจากที่เชาออกเดินทางเพื่อศึกษาศาสตร์แห่งความตาย เขาหาเลี้ยงตัวเองด้วยการช่วยเหลือผู้คนที่ต้องเผชิญกับเรื่องลึกลับหรือวิญญาณอาฆาตและคอยช่วยปลดปล่อยดวงวิญญาณเร่ร่อนที่ไม่ได้ไปผุดไปเกิดเพื่อเป็นการไถ่บาปให้ตัวเอง และคอยหาดวงวิญญาณฝีมือดีที่ยังไม่ต้องการจะจบชีวิตในโลกนี้มาทำสัญญาเพื่อเป็นพวกพ้องของเขาอยู่เสมอ

คาแร็คเตอร์ : แตกต่างจากภาพลักษณ์ของเนโครแมนเซอร์ทั่วไปที่ดูชั่วร้าย นิคเป็นพวกที่ดู สุขุม เยือกเย็น พูดน้อยต่อยหนัก วางตัวสุภาพ ดูน่าเชื่อถือ เขาเป็นพวกแคร์ความรู้สึกของคนอื่นเป็นอย่างมาก ไม่เว้นแม้กระทั่งเหล่าภูติผีปีศาจ เขามองว่าเหล่าวิญญาณที่ทำสัญญากับเขาเป็นพวกพ้อง ไม่ใช้สัญญาแบบนายบ่าว รักในการเดินทางและเรียนรู้อะไรใหม่ๆ เขาพยายามที่จะตีความเนโครแมนเซอร์ใหม่ในแบบฉบับวิถีของเขาเอง เขาเชื่อว่าพลังของเขาสามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้มากกว่าการใช้ทำร้าย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเขายังคงเป็นตราบาปในใจของเขาอยู่เสมอ ทุกสิ่งที่เขาทำอยู่ในตอนนี้เพื่อไถ่บาปของตัวเองและช่วยเหลือคนแบบลับๆ เพื่อตอบแทนคนที่โบสถ์ที่ชุบเลี้ยงเขามา เขายังคิดว่าตัวเองเป็นตัวอันตรายสำหรับผู้อื่นอยู่เสมอ นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาตัวคนเดียวและไม่คิดสุงสิงกับใคร แต่เขายังหวังว่าสักวันหนึ่ง เมื่อการไถ่บาปของเขาสิ้นสุดลง เขาจะสามารถกลับไปใช้ชีวิตปกติแบบคนทั่วไป มีเพื่อน มีครอบครัว ดั่งคนปกติ นั่นคือสิ่งที่เขาปราถนา

ความสามารถ : เนโครแมนเซอร์หนุ่ม ผู้ใช้ความตายที่มีชื่อเสียง เขามีทั้งความรู้และความสามารถเกี่ยวกับศาสตร์แห่งความตาย เชี่ยวชาญในการใช้คาถาอาคม มนต์ดำ อาถรรพ์และคุณไสยที่เกี่ยวข้องกับความตายและภูตผีปีศาจ โดยสามารถอัญเชิญภูติผีปีศาจ มาใช้ในการและการทำนายพยากรณ์หรือใช้งานตามต้องประสงค์ นอกจากนี้เขายังสามารถบูชายัญเพื่อสังเวยศพและเหล่าภูติผีปีศาจให้กลายเป็นพลังงานของตัวเองได้อีกด้วย (เพิ่มพลังอาคมมนต์ดำจำพวกนี้)

รูป :

ชื่อ : นิมบัส

เผ่า : มนุษย์

อาชีพ : หมอ

ประวัติ : หมอประจำกิลล์ของเหล่านักเดินทาง ที่ทุกคนนับหน้าถือตา ไม่มีใครรู้ประวัติโดยละเอียดของเขา รู้แต่ว่าเขาเป็นหมอที่ฝีมือดีที่รู้จักยาและสมุนไพรต่างๆอย่างดี ไม่ว่าจะบาดเจ็บมายังไงเขาก็สามารถรักษาให้หายได้

คาแร็คเตอร์ : คุณหมอผู้เพรียบพร้อมทั้งหน้าตาและจิตใตรวมถึงฐานะที่มั่นคงทำให้เป็นที่หมายตาของหญิงสาวมากมาย แต่ตัวเขาเองกลับไม่เคยสนใจหรือคิดแต่งงานมีครอบครัวซักทีด้วยเหตุผลบางอย่าง ถ้าคุณเป็นนักเดินทาง คุณต้องรู้จักเขาแน่ๆเพราะเขาจะคอยทำการรักษาให้กับนักเดินทางที่บาดเจ็บทุกคนด้วยราคาที่เป็นมิตร นอกจากจะเก่งเรื่องการแพทย์ เขายังเก่งเรื่องภูมิอากาศ หรือว่าเรื่องเผ่าพันธ์ต่างๆในโลกนี้อีกด้วย เขาเป็นผู้ให้การแนะนำชั้นดีถ้าคุณต้องการจะทราบอะไรที่คุณไม่รูู้ แต่ถึงเขาจะให้การปรึกษาผู้คนมากมาย แต่เขาก็ไม่เคยมีเพื่อน เขาไม่เคยไปพักค้างแรมที่บ้านใคร และก็ไม่เคยมีใครไปพักค้างแรมที่บ้านเขาเลย หลายครั้งที่นักเดินทางพยายามชวนเขาให้ออกไปล่าเงินรางวัลด้วยกันแต่เขาก็ปฎิเสธหมด

ความสามารถ : การแพทย์ต่างๆ การปรุงยารักษาโรค หรือแม้แต่การผสมยาพิษเขาก็ทำได้ เป็นผู้รอบรู้ในโลกใบนี้ เขารู้แทบจะทุกอย่างที่สามารถศึกษาได้แม้แต่เวทย์มนต์เขาก็มีความรอบรู้ไม่ต่างกับนักเวทย์ทีเดียวแต่เขาไม่สามารถใช้เวทย์มนต์ได้ แต่ถึงแบบนั้นเขาก็สามารถรักษาคนที่โดนเวทย์มนต์เล่นงานได้ ไม่รู้อะไรให้มาถาม ถ้าเขาช่วยได้เขาจะช่วยคุณ

รูป : Miriam (Bloodstained: Ritual of the Night)



ชื่อ : เฟโลน่า (Felona)

เผ่า : ครึ่งมนุษย์ ครึ่งซัคคิวบัส

อาชีพ : Devil Hunter นักล่าปีศาจ

ประวัติ : เด็กที่เกิดมาจากความผิดพลาด จากแม่ที่เป็นซัคคิวบัส กับพ่อที่เป็นมนุษย์ ซึ่งจริงๆถ้าพูดให้ถูกคือ เกิดจากปีศาจซัคคิวบัสตัวหนึ่ง ได้หลอกล่อและสมสู่กับชายหนุ่มผู้หนึ่ง จนเธอตั้งท้อง ส่วนชายหนุ่มก็ถูกซัคคิวบัสสาวดูดชีวิตไปจนตาย ถึงกระนั้นซัคคิวบัสสาวนางนั้น ก็ได้ให้เฟโลน่าถือกำเนิดขึ้นมาและชุบเลี้ยงเธอ แต่ไม่เคยบอกว่าเธอเป็นลูกครึ่งซัคคิวบัส และไม่เคยบอกว่าพ่อของเธอเป็นใคร

เมื่อย่างเข้าสู่วัยสาว ตัวของเฟโลน่า เริ่มมีความสงสัยว่าคุณพ่อของเธอเป็นใครกันแน่ กระทั่งคุณแม่ของเธอยอมที่จะเล่าให้ฟัง ว่าตัวเธอเอง เกิดมาจากความผิดพลาดดังกล่าว และบอกว่าเธอนั้นเป็นลูกครึ่งซัคคิวบัส แม่ของเธอเชื่อว่าตัวเฟโลน่าจะเข้าใจ แต่ไม่เลย เฟโลน่ารับไม่ได้กับชาติกำเนิดของตัวเอง จึงได้ลงมือฆ่าคุณแม่ของตัวเองในทันที ความโกรธเกรี้ยวที่เกิดขึ้น ส่งผลให้เฟโลน่า เกลียดชังเผ่าพันธุ์ปีศาจทุกตนบนโลกใบนี้ และสาบานกับตนเองไว้ว่าจะฆ่าเหล่าปีศาจให้หมดไปจากโลก

เฟโลน่า จึงผันตัวไปเป็นนักล่าปีศาจ คอยออกตามล่า และเข่นฆ่าปีศาจ โดยไม่สนว่าจะเป็นปีศาจตนใด จะดีหรือชั่ว เธอฆ่าทิ้งหมด รวมทั้งยังประกอบอาชีพเป็นนักล่าปีศาจรับจ้าง เพื่อหาเลี้ยงชีพตัวเอง และสานฝันตัวเองให้เป็นจริง ในการถอนรากถอนโคน เผ่าพันธุ์ปีศาจที่เธอมองว่าเลว ให้สิ้นซาก

คาแร็คเตอร์ : เธอจะเกลียดชังชาติกำเนิดของตัวเองเป็นอย่างมาก เธอจะหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงอดีตของตนเองอยู่ตลอดเวลา จึงมักจะทำตัวค่อนข้างเย็นชา และดูไม่สนใจใครหน้าไหน ฆ่าปีศาจไปวันๆเท่านั้น รวมทั้งเธอจะไม่บอกใครว่า ตัวเองเป็นลูกครึ่งซัคคิวบัส แต่ถึงกระนั้น ลึกๆแล้วเธอก็มีความรู้สึกทุกข์ระทมต่อชาติกำเนิดและอดีตของตัวเองเอามากๆ จนบางทีเธอก็อยากจะมีคนที่ตัวเองไว้ใจมารับฟังเรื่องของเธอสักคนบ้าง

ความสามารถ : มีความสามารถในเพลงดาบ ซึ่งดาบที่เธอใช้จนถึงปัจจุบัน ก็คือดาบที่เธอใช้สังหารแม่ตัวเองนั่นเอง (ดาบแบบเดียวกับในรูปเลยครับ) โดยดาบของเธอก็ถูกตั้งชื่อแบบง่ายๆว่าดาบ Devil Hunter ที่ใช้ตามล่าและเข่นฆ่าเหล่าปีศาจ แต่ในขณะเดียวกันเพราะเธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของซัคคิวบัส เธอจึงได้รับความสามารถของซัคคิวบัสมาด้วย นั่นคือเสน่ห์ในการล่อลวงชายหนุ่ม และดูดพลังชีวิตของเหยื่อ แต่เพราะเธอเกลียดชาติกำเนิดของตัวเองมาก จึงไม่คิดใช้มันเป็นอันขาด

รูป :

ชื่อ : ลาครอส โดมินิค (King)

เผ่า : มนุษย์

อาชีพ : อัศวินมืด

ประวัติ : บุตรชายคนที่สามของตระกูลอัศวินแห่งเเสงที่โด่งดังในเมือง ที่ดันเกิดมาผ่าเหล่าที่เป็นอัศวินมืดคู่อริประจำตระกูล เลยถูกพ่อของตัวเองเนรเทศออกมาจากตระกูล จากนั้นเขาก็อดทนฝึกฝนตัวเองจนกลายเป็นอัศวินมืดที่เก่งที่สุด ผู้คนทั่วไปคิดว่าเขาคงจะกลับไปแก้แค้นตระกูลของตัวเอง แต่ทว่าเขากลับไม่ทำอย่างนั้น เขากลับตั้งกิล "คณะละครเเห่งความตาย"ขึ้นมา เพื่อเป็นกองทหารรับจ้างเดนเพื่อทำภารกิจเสี่ยงตายต่างที่ไม่มีใครในเมืองทำ
 โดยคนในกิลของเขามีเเค่ สิบสี่คนรวมทั้งตัวของเขา โดยเรียกฉายาตามไพ่เเทนการเรียกชื่อคนในกิล โดยเริ่มที่ หมายเลขหนึ่งถึงสิบ jack queen king เเละ joker

คาแร็คเตอร์ : เป็นคนที่มีความน่าเกรงขามที่สุดในกิล ไม่มีใครเดาใจเขาถูกว่าเขาคิดจะทำอะไร เป็นคนที่มีการตัดสินใจเด็ดขาด เเละเมื่อเขาพูดหรือสั่งอะไรไปคนในกิลจะเชื่อฟังโดยไม่สงสัยใดๆ

ความสามารถ : สามารถเรียกดาบออกมาจากมิติมืดได้โดยไม่สิ้นสุด เเละควบคุมดาบทั้งหมดได้โดยไม่ต้องใช้มือสัมผัส เเละความสามารถพิเศษที่ถูกเรียกว่า ขอบเขตเเห่งพระเจ้า ความสามารถของมันคือเขาสามารถมองเห็นทุกอย่างในขอบเขต ระยะ100 เมตร ไม่ว่าจะเป็นข้างหน้า ข้างหลัง ด้านข้าง ข้างบนหรือข้างล่างตัวเขา

ชื่อ : Raven Wallace (เรเว่น วอลเลซ)

เผ่า : ไซโคคิเนซิส

อาชีพ : Gunslinger

ประวัติ : เรเว่นเป็นดูเหมือนมนุษย์ทั่วไป แต่จริงๆแล้วเขาเป็นมนุษย์ที่พิเศษกว่านั้น นั่นคือเขาเป็นมนุษย์ที่สามารถมีพลังเวทย์ ซึ่งมนุษย์ที่มีพลังพิเศษในด้านเวทย์และพลังจิตจะถูกจัดเป็นเผ่าไซโคคิเนซิสนั่นเอง เรเว่นเรียนรู้การใช้พลังจิตของตัวเองให้สามารถจู่โจมศัตรูได้อย่างรวดเร็วราวกับความไวของของกระสุนปืน เรเว่นสมัครเข้ากรมทหารเรือและเรียนรู้การใช้ยุทโธปกรณ์อย่างชำนาญจนเรเว่นสามารถนำพลังจิตของตัวเองบรรจุใส่ปืนคู่คู่ใจแทนการใส่กระสุน ทำให้ปืนคู่ของเรเว่นเป็นปืนที่สามารถยิงได้โดยไม่มีวันที่กระสุนจะหมด

คาแร็คเตอร์ + ความสามารถ : เป็นคนเจ้าระเบียบ รักความเนี๊ยบและเรียบร้อย เป็นคนที่รักสวยรักงามเจ้าสำอางค์ ฟอร์มมาดนิ่ง หยิ่งและเท่ เป็นคนที่สม่ำเสมอกับคนอื่นๆ ดีมาเท่าไหร่ ก็ดีตอบเท่านั้น ไหวพริบและความแม่นยำในการยิงปืนมากๆ โอกาสพลาดมีน้อยหรือความผิดพลาดที่เกิดคือเขาจงใจซะเอง

รูป :



ชื่อ : Rethil The Wise (เรทฮิล ผู้ทรงปัญญา) *ที่เรียกกัน , เรย์ ไนดัส (Rey Nidus)

เผ่า : มนุษย์ *ของจริง , เทพเจ้า *ที่ลือกัน

อาชีพ : นักพเนจรที่พร้อมรับจ้างงานใด ๆ ที่ได้ตังค์เยอะ ๆ.....

ประวัติ :

"ราชันย์แห่งเวทมนตร์ทั้งหลาย" วรรณกรรมจากเรื่องเล่าทีโด่งดั่งที่สุดเกี่ยวกับ เรทฮิลผู้ทรงปัญญา ที่ทุก ๆ คนรู้จักกันดี โดยในวรรณกรรมเล่มนั้นเขียนไว้ว่า เรทฮิลเดิมเคยเป็นกษัตริย์ผู้ทรงปัญญาเมื่อหลายพันปีก่อน เขาได้ออกเดินทางเพื่อแสวงหาความรู็เกี่ยวกับเวทมนตร์และได้สร้างอาณาจักรของตนเองให้เติบใหญ่ขึ้นมาเป็นอาณาจักร ณ ปัจจุบันแห่งนี้ โดยความชาญฉลาดของเขา ว่ากันว่าเคยมีมังกร อสูรกายต่าง ๆ บุกเข้ามาในอาณาจักร และเรทฮิลก็ได้กำจัดมันลงให้สิ้นซากไป ทำให้ผู้คนต่างสรรเสริญเขา หากทว่าเมื่อเรทฮิลใกล้สิ้นใจลง เขาได้ใช้ความรู้ทั้งหมดของเขาเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นเทพเจ้า และได้หายตัวไป ทันทีที่เรทฮิลหายไปนั้นเองอาณาจักรนั้นก็ล่มสลายก่อเกิดเป็นอาณาจักรใหม่ลง ณ เป็นสัญญาณว่าทุก ๆ อย่างนั้นตายลงได้ และจะต้องกำเนิดขึ้นใหม่ตลอดเวลา ณ ปัจจุบัน เรทฮิลยังคงมีชีวิตอยู่และจะปรากฏให้เห็นเป็นแสงสีขาวที่จะกำจัดความชั่วร้ายให้หายไป

โดยเรื่องเล่านี้ถือกำเนิดจากในครั้งหนึ่งที่มีกองทัพก็อบลินบุกเข้าไปทำลายหมู่บ้านแห่งหนึ่งได้มีชายผมสีทองพร้อมกับหนังสือตำราเวทมนตร์บนมือข้างหนึ่งของเขาบินลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับแสงสีทองและกำจัดก็อบลินเหล่านั้นให้หายไปด้วยเวทมนตร์ของเขาและสัตว์ที่ออกมาจากเวทมนตร์ของเขานั่นเอง พวกเขาขนานนามของชายคนนั้นว่า เรทฮิล ด้วยการที่ก็อบลินเหล่านั้นเรียกเขาดังนั้นเมื่อเจอกับเขานั่นเอง

หากทว่าแท้จริงแล้ว เรทฮิลผู้ทรงปัญญานั้น จริง ๆ เป็นชายธรรมดา ๆ ที่ได้เรียนรู้เวทมนตร์จากตำราลึกลับเก่า ๆ ที่เขาพบเข้าระหว่างเดินทางปีนขึ้นภูเขา เขาได้ศึกษามันและเชี่ยวชาญมันจนได้และกำลังจะเดินทางกลับบ้านของเขา แต่ระหว่างทางเขาก็พบกับกองทัพก็อบลินบุกเข้าโจมตีหมู่บ้านเขาจึงใช้เวทมนตร์ของเขาเข้าไปช่วยในทันที นั่นจึงทำให้ผู้คนเรียกเขาว่า เรทฮิล ผู้ทรงปัญญานั่นเอง หากถามว่าทำไมก็อบลินเรียกพวกเขาว่าเรทฮิล นั่นเป็นเพราะในภาษาก็อบลินนั้นคำว่า เรทฮิล แปลว่า ไิอเสือก ซึ่งชายคนนั้นดันมาเสือกระหว่างกำลังโ๗มตีหมู๋บ้านนั่นเอง ! (งี้ก็ได้เหรอ)

ปัจจุบันชายคนนั้นได้ออกเดินทางมั่วซั่วไปทั่วในนามของนักเดินทางพเนจรธรรมดา ๆ เรย์ ไนดัส ที่เมื่อเจองานไหนค่าจ้างเยอะ ๆ เขาก็จะรับงานนั้นในทันทีทันใดโดยไม่สนใจใด ๆ ทั้งสิ้น ตราบใดที่ยังไม่โดนจับได้ว่าเป็น เรทฮิลนั่นล่ะนะ !!

คาแร็คเตอร์ + ความสามารถ :

"ปราดเปรื่อง ถ่อมตนและชาญฉลาด" ในวรรณกรรมกล่าวไว้ว่าเขาเป็นกษัตริย์ที่ทรงธรรมและรักในคุณธรรม เป็นคนมีสัจธรรมไม่บ้าในกาม ไม่ดื่มเหล้า และไม่ดูถูกผู้ใด เป็นคนที่ถ่อมตนและพูดน้อย ชาญฉลาดในทุก ๆ ด้านตั้งแต่การวางแผนการรบจนถึงปัญญาแห่งเวทมนตร์ นั่นทำให้เขาเป็นคนที่ได้รับการยกย่องเต็มไปหมด และเป็นตำนานในหมุ่กษัตริย์และนักเวทย์ไปนั่นเอง

หากทว่าแท้จริงแล้วเรย์นั้นเป็นคนที่ขี้เล่น ดูบ้า ๆ บอ ๆ เล่นมุขฝืด ๆ ติดเหล้าติดหญิง และดูไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษแม้แต่นิดเดียว ที่สำคัญคือเห็นเงินเมื่อไหร่นี่ตัวสั่นแน่นอน (ที่ออกเดินทางก็เพราะไม่มีตังค์ซื้อบ้านนั่นแหละ) ถึงอย่างนั้นตัวเขาก็รักในคุณธรรมและไม่ดูถูกใครทั้งนั้น และพร้อมจะช่วยเหลือทุก ๆ คนที่อยู่ในความยากลำบาก และเหนือสิ่งใดคือเขาจะไม่เปิดเผยตัวตนว่าเขาเป็นเรทฮิล ผู้ทรงปัญญาและหากอยู่กับคนอื่นจะไม่สู้ด้วยเวทมนตร์จากตำราเล่มนั้นนอกจากจะอยู่ในยามคับขันเท่านั้น ไม่ใช่เพราะอะไรแต่เขาขี้เกลียดฟังคำบ่นที่ว่าไม่เหมือนตำนานแม้แต่น้อยเลย มันน่ารำคาญ !

โดยธรรมดา ๆ เรย์สามารถที่จะใช้เวทมนตร์จากธาตุทั้งสี่ได้นั่นคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ได้ และพอที่สู้ด้วยดาบและขวานได้เล็กน้อย แต่ตัวเขาก็สามารถวางแผนการรบได้อย่างชาญฉลาดสมดังในตำนานด้วย

เมื่อใช้เวทมนตร์จากตำราเล่มนั้น เขาสามารถที่จะใช้เวทมนตร์แสงได้ และสามารถอัญเชิญสัตว์จากตำรานั้นได้ โดยเวทมนตร์ที่เขาสามารถใช้ได้นั้นมีดังนี้

"ไอโรเนียร์" ทำให้รอบกายเปล่งแสงสีขาวทองออกมาทำให้คู่ต่อสู้ไม่สามารถมองเห็นได้ชั่วขณะ โดยเขาสามารถบินขึ้นลงได้ในระหว่างที่แสงนั้นอยู่รอบตัวเขา
"เอ็กซ์มารีอัส" สร้างคลื่นลมที่รุนแรงผลักศัตรูออกไป
"อาคินัส" สร้างแสงสีขาวพุ่งออกไปด้านหน้า สิ่งใดกระทบโดนมันจะต้องระเบิดและลุกเป็นไฟ
"ไคเรนด้า" สร้างโล่ที่แข็งแกร่งขึ้นมาสามารถป้องกันการโจมตีได้ทุกชนิดโดยแหล่งพลังนั้นมาจากความทรงจำด้านบวกของเรย์
"ตรูเนคิส" โจมตีวงกว้างเป็นคลื่นเสียงผู้ใดที่โดนมันจะต้องหมดสติลง
"โรอีนาซิโอ้" โจมตีวงกว้าง กำเนิดเป็นเปลวไฟพุ่งออกมาโจมตีศัตรู
"วิคไรอัส" อัญเชิญผู้ปกปักธรรมชาติใต้พื้นดินออกมาในลักษณะของยักษ์ต้นไม้โดยมันจะจับศัตรูเข้าไปในร่างของมันและระเบิดตัวเองทิ้ง
"เฟโลอาเคอีร่า" อัญเชิญสิ่งโตสามตัวออกมา ตัวหนึ่งธาตุไฟ ตัวหนึ่งธาตุน้ำ ตัวหนึ่งธาตุลมออกมาโจมตีศัตรู