[Crow Legendary SS2] ยุคของบุโซ 2

"ได้ยินแล้วไม่ใช่รึ.. แกต้องเป็นหัวหน้าในการออกล่าครั้งนี้"



มิสึกิ หัวหน้าหน่วยประจัญบานของบุโซฯ

มิสึกิ : ในเมื่อนายเป็นเพื่อนของหมอนั่น  คนที่เข้าถึงตัวได้ง่ายที่สุดก็คือนายไม่ใช่รึ  เรนจิ..."


มิสึกิ : พูดก็พูดเถอะนะ... จริงๆแล้วชั้นต้องพาตัวนายไปลงโทษ  เพราะรู้ว่าหมอนั่นจะทำอะไรแท้ๆ แต่นายกลับให้พวกเราวิ่งวุ่นหาตัวเจ้าบ้านั่นซะทั่วเมือง !  (ทำชั้นอดเข้างานประจำ 2 วันเชียวนะเฟ้ย)
มิสึกิ : แต่เพราะ จุน มาขอชั้นเอาไว้  และยื่นข้อเสนอที่ดีกว่า.. ครั้งนี้นายไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับงานนี้เท่านั้น... นายเองก็คงรู้ว่า  ถ้าสงครามระหว่างคุโรทากิกับบุโซฯ ระเบิดขึ้นมาจริงๆล่ะก็...

เรนจิ : ผมเข้าใจดีครับ... ขอบคุณลูกพี่มากที่ให้โอกาสผมแก้ตัว
จุน : เรนจิฟังนะ  เรื่องคราวนี้นายต้องรีบจบมันซะ  ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
โชเฮย์ : ผมก็จะช่วยเรนจิอีกแรงครับ  อาการของเรนจิยัง...



เรนจิ : ไม่ต้องห่วง  ผมจะรีบหาตัวหมอนั่นให้เจอ






เทคนิคคุโรทากิ

ในขณะที่แก๊งบุโซเซ็นเซ็น กระจายกำลังค้นหาตัว "ไอ้หมอนั่น" เพื่อนำมาลงโทษ   ก่อนที่ทางคุโรทากิจะหาตัวเจอ  ทางฝั่งของเทคนิคคุโรทากิเองก็กำลังเดือดดาลไม่แพ้กัน  หลังจากที่มีนักเรียนแตกแถวคนหนึ่งไปอาละวาดเมื่อ 2 วันก่อน  ถึงกับทำให้เรนจิของบุโซต้องเข้า รพ.


เฮียกกิ รันมารุ - หัวหน้าคุโรทากิ ปี 3  

"เฮ้ยแกจะกินของหวานไปถึงเมื่อไหร่ฟ่ะ !!"
"คิดจะดูถูกปี 3 รึไงฟ่ะ  เรื่องที่แกทำไปโดยพลการเมื่อวานน่ะ  พวกเราปี 3 ให้อภัยไม่ได้หรอกนะโว้ย"
"ว่าไงวะ ! ไอ้เด็กเพี้ยน คิบาระกิ ชุน"



คิบาระกิ ชุน  ปี2 เทคนิคคุโรทากิ

ชุน : โวยวายอะไรนักหนาล่ะ.. ขอเวลาโซ้ยแป๊บเดียวเท่านั้นแหละ
รันมารุ : อยากโซ้ยนักหรอฟ่ะ ! หมดเวลาของแกแล้วไอ้เด็กเวร
(ยังไม่ทันที่ของหวานจะหมด  รันมารุก็จัดการเตะกล่องขนมของ ชุน ปลิวกระจายเต็มพื้นห้องเรียน)

รุ่นน้องของชุนไม่พอใจอย่างแรงและจะเข้าไปเอาเรื่อง พวกปี 3 ที่ยืนอยู่ตรงนั้นนับ 10 คน



โอสึกิ ฮานาบาระ  คนสนิทของชุน

โอสึกิ : ไม่เกินไปหน่อยหรอครับรุ่นพี่รันมารุ..
(แต่ชุนก็ปาดมือมาห้ามเอาไว้ซะก่อนที่จะมีเรื่อง)
ชุน : นี่ รันมารุ... สิ่งที่ชั้นทำน่ะ  ไม่ใช่สิ่งที่พวกนายต้องการหรอกรึ.. ในเมื่อฝ่ายเราโดนบุโซเล่นงานซะปางตายไปตั้ง 3 คน  นายที่เป็นหัวหน้าก็ต้องนำขบวนไปแก้แค้นอยู่แล้ว
ชุน : แต่นายกลับอยู่เฉยๆ ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน  ปล่อยให้พวกเด็กปี 1 ไปล้างแค้นให้เพื่อนแล้วโดนอัดกลับมาไม่รู้กี่คน... โอสึกิที่อยู่ตรงนี้น่ะ  ก็คงคิดเหมือนกับชั้น...

โอสึกิ : .................
ชุน : ชั้นเห็นรุ่นน้องที่น่ารักแบบนั้นโดนเล่นงาน  ชั้นแค่ทำสิ่งที่ต้องทำก็เท่านั้น... ถ้าให้พูดตามตรงล่ะก็
(ชุนขยับเข้าไปมองหน้าแบบตาต่อตากับ รันมารุ)
ชุน : นายไม่กล้าจะไปล้างแค้นพวกนั้น  ใช่รึเปล่าล่ะ ?

รันมารุ : แกกำลังดูถูกชั้นสินะ.. เดี๋ยวชั้นจะแสดงให้ดูเองว่า  ทำไมชั้นถึงได้เป็นหัวหน้าของที่นี่
โอสึกิ : หืม...
(ตอนที่กำลังเผลออยู่นั่นเอง  พวกที่ล้อมอยู่ด้านหลังก็กรูเข้ามาอัด โอสึกิ และ ชุน ทันที
และตอนนั้นเอง... สายลมก็พัดโชยเข้ามา  เผยให้เห็นรอยยิ้มที่แสนอำมหิตของ ชุน)





โรงเรียนซูซูรัน



"แกกำลังจะบอกว่าแกไม่รู้ไม่เห็นงั้นสินะ... ทั้งที่ชั้นฝากแกเฝ้าหนังสือเล่มเดียวแท้ๆ"
"ลูกพี่เรียวชินครับ ค ค คือพวกเราไม่รู้จริงๆว่าไอ้บ้าที่ไหนเอา fhm เล่มนั้นไป"

เรียวชิน : หึหึ  งั้นแกจะต้องชดใช้ค่าเสียหาย  หลังจากนั้นค่อยว่ากัน ..
(เหวอออ ระหว่างที่เรียวชินกำลังจะสำเร็จโทษ ลููกน้องทั้ง 2  ชายคนหนึ่งก็โผล่มา)



"ไอ้หัวรังนกตรงนั้นน่ะ.. ขอเวลาเดี๋ยวสิ  แกรู้จัก ได...."

 

เรียวชิน : ไม่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย



โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม



ในห้องน้ำโรงเรียนซูซูรัน



ริวเซย์  ปี2 ซูซูรัน  มือสองกลุ่มคาซานะ

ริวเซย์ : เสียงบ้าอะไรฟ่ะนั่น... ทำเอาคนขี้หดหมดเลย
คาซะนะ : เฮ้ย - -' เมื่อไหร่แกจะเสร็จซะทีฟ่ะ  (แล้วลูกน้องที่ไหนใช้หัวหน้ามาเฝ้าหน้าห้องน้ำกันฟ่ะ)
ริวเซย์ : ใกล้แล้วล่ะครับ  อย่าเร่งนักสิลูกพี่
คาซะนะ : อีก 5 นาทีนะเฟ้ย  ชั้นมีนัดสำคัญ...
ริวเซย์ : 10 แล้วกัน - -'
คาซะนะ : ไอ้บ้านี่...

ริวเซย์ : ลูกพี่วางใจหมอนั่นจริงๆหรอ.. มันเคยอัดเรามาก่อน  เราน่าจะเอาคืนมันมากกว่านะ
คาซะนะ : ถึงหมอนั่นจะชอบหาเรื่องชาวบ้าน  แต่มันก็เหมาะกับ รร นี้ดีไม่ใช่รึ  ที่นี่ใครๆก็อยากเป็นเบอร์หนึ่งทั้งนั้นแหละ.. ที่สำคัญคือ โมโรโบชิ ได น่ะฉลาดกว่าที่นายคิดนะ.. เรื่องนี้คงสำคัญจริงๆมันถึงกล้านัดเราไปหาถึงที่แบบนี้

ริวเซย์ : เรื่อง ค้ายา น่ะผมไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าเป็นพวกซูซูรัน  แต่ไหนแต่ไรผู้นำของที่นี่ไม่เคยสนับสนุนเรื่องนี้เลย  หรือว่าคราวนี้ เซน เรียวชิน จะ....
คาซะนะ : เดี๋ยวนายไปถึงก็จะรู้เอง...




คาซานะ หนึ่งใน 3 เทพซูซูรัน




ณ ซอกมุมหนึ่งของเมืองโทอาชิ

"ไอ้บ้านี่มัน ปีศาจรึไงฟ่ะ... เฮือกก.. "

โครมมมมมมมมมม ลูกเตะสุดท้ายเหวี่ยงเข้าปากของนักเรียนเทคนิคคุโรทากิ ลงไปกอง.. ท่ามกลางเหยื่อนับสิบมีชายคนเดียวยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับบุหรี่คาบที่ปาก.. เขาสวมชุดบุโซเซ็นเซ็น.. คาบบุหรี่มวนใหม่เข้าปากและจุดสูบ.. ก่อนจะหันกลับไปบอกพรรคพวกที่บนมอเตอร์ไซค์อีกนับสิบ

"คืนนี้เราจะบุกถล่มคุโรทากิแบบที่พวกมันไม่ทันตั้งตัว.. เตรียมใจเอาไว้ให้ดีแล้วไปรวมกันที่สวนสาธารณะ"



"จำเอาไว้.. เราจะแพ้ไม่ได้เพื่อศักดิ์ศรีของบุโซฯ  เป้าหมายหลักคือคนที่ฉายาสายลมสีขาว ชุน"


ในที่นั้นเอง โชเฮย์ หน่วยข่าวกรองประจำบุโซก็หาตัว "ไอ้หมอนั่น" จนพบและกำลังจะเรียกกำลังใจเสริม
แต่ดูเหมือน จะมีคนไหวตัวทัน... บุโซอีก 3 คนที่ประจำการอยู่เข้ามาล้มไว้ทันที



โชเฮย์ : พวกยามเฝ้าระวังด้วยงั้นรึ... หัวไวไม่เบานี่... อาชิคางะ โยชิมิสุ



โยชิมิสุ ผู้นำกลุ่มบุโซ บุกคุโรทากิ

โยชิมิสุ : ชั้นเรียนรู้มาจากนายน่ะแหละ.. เรื่องวันนี้ชั้นคงปล่อยผ่านไปไม่ได้  ขอโทษด้วยนะโชเฮย์  ชั้นทำเพื่อความยิ่งใหญ่ของบุโซฯ น่ะ
โชเฮย์ : นายกำลังเข้าใจผิด.. บุโซน่ะไม่ใช่สิ่งที่นายกำลังทำอยู่หรอก
โยชิมิสุ : หึหึ.. พอเรื่องนี้สำเร็จ หัวหน้าจะต้องขอบคุณชั้นแน่ๆ


.....เอาล่ะ จัดการมัน...





เทคนิคคุโรทากิ



ชุน : เล่นซะเหนื่อยเลยแหะ.. เจ้ารันมารุก็พอมีฝีมือเหมือนกันนะนี่
โอสึกิ : ถ้าผมไม่มีรุ่นพี่  อาจจะแย่เหมือนกัน...
ชุน : พูดเป็นเล่น  เมื่อกี้ชั้นเห็นนายซัดร่วงในหมัดเดียวตั้ง 3 คน  ร้ายกาจจริงๆนะ

โอสึกิ : ไม่หรอกครับ... แล้ว.. ทีนี้จะเอายังไง  กองกำลังของเรแทบไม่เหลือแล้วล่ะนะแบบนี้
ชุน : ชั้นก็ไม่ชอบใช้กำลังคนเข้าสู้อยู่แล้วนิ่... นายก็คงงั้นใช่มั้ย โอสึกิ
โอสึกิ : ครับ...
ชุน : คืนนี้พวกนั้นคงจะบุกมาที่นี่.. เพราะพวกรันมารุน่ะมามั่วสุมใน รร. ประจำ  ดังนั้นเราจะรอพวกมันอยู่ที่นี่่แหละ  นายว่าไง โอสึกิ...
โอสึกิ : ผมอยากจะอัดพวกมันเต็มทีแล้ว.. โยชิมิสุ
ชุน : โอสิกึ... ถึงนายจะเคยมีความแค้นกับหมอนั่น  แต่ครั้งนี้ชั้นขอให้นายมาช่วยเป็นเกราะให้ชั้นได้รึเปล่า... หมอนั่นน่ะตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว  ชั้นจะเก็บมันเอง  แต่กว่าจะถึงตัวชั้นต้องพึ่งพากำลังของนาย

โอสึกิ : ครับ... เรื่องแค้นของผมกับเรื่องแค้นระหว่างโรงเรียนในตอนนี้  มันคนละเรื่องอยู่แล้ว  ไว้เสร็จเรื่องนี้ผมจะไปตัวต่อตัวกับมันแน่นอน
ชุน : อืม.. ขอบใจนายมาก  ครั้งนี้คุโรทากิจะสลักชื่อในเมืองนี้ได้รึเปล่า  ขึ้นอยู่กับเราเท่านั้น



ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในเมืองโทอาชิ




ได : แกมาสายไป 10 นาทีนะเจ้าบ้า...
ริวเซย์ : อย่าปากดีให้มากนัก  ชั้นยังไม่ได้เอาคืนแกเลยนะเฟ้ย !
(ทั้งคู่ลุกมาเขม่นกัน จนเกือบจะวางมวย  เอาทำคนในร้านมองเป็นสายตาเดียว)

คาซานะ : เลิกบ้าซะทีเถอะแกทั้งคู่น่ะ... นี่มันร้านกาแฟน่ะเฟ้ย (ไม่เห็นพี่สาวเจ้าของร้านรึ  ยกโทสับแล้วนะ)
ริวเซย์ : ชิ..........

คาซานะ : แกมีเรื่องอะไรอยากจะบอกงั้นรึ ได... บอกก่อนนะ  ถ้ามันไร้สาระล่ะก็  แกโดนแน่..
ได : วางใจได้  เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับโรงเรียนแกโดยตรงเลยล่ะ
(ริวเซย์ : มันก็ รร. แกด้วยไม่ใช่รึไงฟ่ะ - -')
ได : แกคงได้ยินเรื่อง ยาเสพติด มาบ้างใช่มั้ยล่ะ  ช่วงนี้กำลังระบาดหนักและมีข่าวลือว่ามันมีที่มาจากซูซูรัน  เล่นเอาพวกระดับท็อปอย่างพวกแกนั่งไม่ติดเลยสิท่า

คาซานะ : เลิกกวนแล้วพูดมา.. แกรู้อะไร
ได : ชั้นรู้ตัวคนทำ...
คาซานะ : แกพูดจริงรึ !
ริวเซย์ : มันเป็นใครฟ่ะ  ชั้นจะไปอัดมันเอง !
ได : เฮ้เดี๋ยวสิ.. แกคงชั้นบอกมาพวกแกฟรีๆหรอกนะ  
คาซานะ : แกมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรว่ามาเลย...
ได : ชั้นต้องการเจอกับ เซน แบบตัวต่อตัว... และนายเท่านั้นที่พอจะทัดเทียมกับหมอนั่นและสามารถพูดกับมันได้  ถ้าเป็นแกหมอนั่นต้องยอมมาแน่..
ริวเซย์ : ไอ้บ้าเอ้ย  แกยังไม่เลิกคิดเรื่องบ้านี่อีกรึ ?
ได : ชั้นมาที่นี่เพื่อเป็นอันดับ 1 ของอีกานี่... (ไม่งั้นชั้นจะอัดพวกแกรึ)
(ริวเซย์ : ไอ้นี่  ได้ทีโชว์ข่มเลยนะ - -')
คาซานะ : ข้อแลกเปลี่ยนของมันออกจะมากไปหน่อยนะ... แล้วชั้นจะเชื่อแกได้ยังไง


ระหว่างการสนทนากำลังเคร่งเครียด  ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในร้าน



เฮ้ย แก ! นาโอกะ

นาโอกะ : แกเชื่อหมอนั่นไม่ได้.. แต่น่าจะเชื่อชั้นได้นะ
คาซานะ : แล้วแกมาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ล่ะ ?
นาโอกะ : นายได้ยินเรื่องของเรากับคุโรทากิมาบ้างแล้วสินะ... เมื่อวานชั้นให้จุนสืบอย่างลับๆเกี่ยวกับ คุโรทากิ.. แล้วชั้นก็ได้พบว่าหนึ่งในพวกนั้นน่ะเป็นสายส่งยา  ที่รับยามาจากนอกเมือง
คาซานะ : ใครล่ะ....
นาโอกะ : นายจะต้องรับข้อเสนอของ ได ซะก่อน... หมอนี่เป็นตัวกลางให้ชั้นกับนายได้พบกัน  เพราะงั้นชั้นจะต้องรักษาสัญญา

ริวเซย์ : .........................
คาซานะ : ได้.. ชั้นรับข้อเสนอ  บอกมาได้แล้วหมอนั่นเป็นใคร
ได : เฮียกกิ รันมารุ.....


หลังจากได้ฟังข้อมูลทั้งหมดจาก นาโอกะ และ ได  สองสิงห์นักบิดก็เดินออกมาจากร้านกาแฟ
และทำการเลี้ยงกาแฟทัง ได และ นาโอกะ เป็นการขอบคุณส่งท้าย


ริวเซย์ : ได้ใบรายชื่อมาแล้ว (เยอะเหมือนกันนะนี่) ว่าแต่ลูกพี่จะไปคุยกับเซนได้จริงๆหรอครับ ? ทั้งๆที่...
คาซานะ : เฮ้ย ริวเซย์  นายก็รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของใครเป็นที่ 1   ถ้าเกิดเรื่องบ้าๆนี่ทำลายซูซูรัน  เราก็จะไม่มีแม้แต่สิ่งที่เรียกว่า "บ้าน" ของเหล่าอีกาน่ะสิ... ชั้นน่ะถึงจะเหลวแหลก  แต่ก็รู้ดีว่าอะไรสำคัญ  นายเองก็ควรจะเรียนรู้เอาไว้นะ.. การทำเพื่อสิ่งที่มากกว่าศักดิ์ศรีของตัวเองน่ะ
ริวเซย์ : มากกว่าศักดิ์ศรีของตัวเองงั้นรึ.......................

คาซานะ : ไปรวมกลุ่มคาซานะมาให้หมด  คืนนี้เราจะออกล่า รันมารุ และสายทั้งหมดของมัน
ริวเซย์ : ..........................





พอตกค่ำ... เมืองโทอาชิ ที่เหล่าผู้ใหญ่ทำงานหาเช้ากินค่ำกลับเข้าบ้านกันหมด... บนท้องถนนก็กลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งด้วยไฟของวัยรุ่นเลือดร้อน  ไม่ว่าบุโซเซ็นเซ็นที่ออกไปล่าตัวการสงคราม , ซูซูรัน ที่นำโดยคาซานะ เพื่อควานหาตัวรันมารุและพวกค้ายา , เทคนิคคุโรทากิ  ที่เฝ้ารอการตัดสินชะตากรรมครั้งใหญ่

และแน่นอน... โยชิมิสุ... ชนวนสงครามในครั้งนี้  ผู้หวังพลิกหน้าประวัติศาสตร์
ให้เกิด ยุคบุโซฯ ขึ้นมา  เขายืนอยู่หน้าโรงเรียนคุโรทากิ.. ที่มั่นสุดท้ายที่จะต้องบุกยึดในเมืองนี้