ทากะได้รับความช่วยเหลือจากชายแปลกหน้าหนีจากพวกชิบะ ชายแปลกหน้านำทางทากะออกมาจากห้องใต้ดินถายในร้านโปเกช็อปและเข้าไปหลบในป่าที่ทากะกับมาซาดะเดินผ่านมาก่อนหน้านี้ ชายแปลกหน้าใช้ความชำนาญเส้นทางพาทากะลัดเลาะเข้าไปในป่าที่ลึกกว่าเดิม
"คุณจะพาผมไปไหน..." ทากะใจคอไม่ค่อยดี น้ำเสียงบ่งบอกถึงความกลัวและหวาดระแวงชายแปลกหน้าตรงหน้าของเขา
"พวกมันอาจจะตามพวกเรามาก็ได้ หลบแถวๆนี้ก่อนก็แล้วกัน" ชายแปลกหน้าพูดจบก็นั่งลงบนพื้นหญ้า เปิดกระเป๋าเป้แล้วหยิบแซนวิชขึ้นมายัดเข้าปากทั้งชิ้นแล้วยื่นแซนวิชอีก 1 ชิ้น ทากะไม่รับ เขายังคงระแวงคนตรงหน้าอยู่
"ยาซูฮิโร่ ยูจิ นี่คือชื่อของชั้น รู้จักกันแล้วนะ ทากะ" ง่ายจัง ? ทากะสัมผัสได้ถึงความไร้พิษภัยเมื่อคนตรงหน้าส่งยิ้มให้ ทากะรับแซนวิชจากยูจิ ทากะเรียก Fennekin ออกมาจากโปเกบอลแล้วกินแซนวิชด้วยกัน
"นายรู้จักพวกกูลได้ยังไง ?" ยูจิ ยิงคำถามใส่ทากะ "กูล" ? ชื่อที่ใช้เรียกของพวกชิบะแน่นอน ทากะส่ายหัวเบาๆและรอฟังคำพูดของยูจิต่อจากนี้ ซึ่งทากะรู้ดีว่ายูจิน่าจะรู้อะไรมากกว่าเขาในตอนนี้
"Global Hazard of Underground Luminous หรือชื่อย่อของพวกมันคือ G.H.O.U.L กูล" ยูจิมองหน้าทากะที่ให้ความสนใจกับ"กูล"
"พวกนั้นเป็นพวกเทรนเนอร์ใต้ดิน เป็นกลุ่มบุคคลอันตรายที่สุดในโลกนี้ก็ว่าได้ เป้าหมายของพวกมัน ชั้นไม่รู้หรอกว่าคืออะไร แต่ที่รู้ๆก็คือ พวกมันจะรวบรวมพรรคพวกเพื่อยึดครองเมืองต่างๆและตั้งเป็นฐานทัพ เป้าหมายที่แท้จริงยังไม่มีใครรู้ ทางการตำรวจและทางกฏหมายก็ไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้..." ยูจิหยุดพูดแล้วสบตากับทากะ
"เอ่อ... ชั้นซีเรียสเกินไปหรือเปล่าเนี่ย ? นี่ไม่ใช่ตัวชั้นเลยนะให้ตายสิ" ยูจิพูดจบก็บิดขี้เกียจแล้วเหยียดตัวนอนลงบนพื้นหญ้า ส่วนทากะลุกขึ้นยืนแล้วหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเอง
"เห้ !! จะไปไหนน่ะ ?" ยูจิลุกพรวดขึ้นมาถามเจ้าเด็กที่กำลังจะเดินจากไป
"ไปช่วยมาซาดะ"
"ตลกน่า ลำพังนายคนเดียวทำอะไรไม่ได้หรอก ขนาดตำรวจทั้งโรงพักยังทำอะไรพวกมันไม่ได้เลย"
"คุณจะไปกับผมไหม ?" ดูเหมือนทากะจะไม่สนใจคำพูดของยูจิ ยูจิหัวเราะกับคำเชื้อเชิญ
"ไม่ใช่เรื่องของชั้นซักหน่อย ถ้าอยากจะกลับไปเสี่ยงอันตรายก็เชิญเถอะ ตอนนี้พวกกูลคงยึดเมืองบริสซีลเลียไปหมดแล้ว เมืองเล็กๆแถวๆนี้ก็คงไม่เหลือ" ยูจิแบะมือแสดงว่า"ช่วยไม่ได้"
"เมืองเล็กๆแถวนี้ก็ด้วยงั้นเหรอ... แม่!!" ทากะออกตัววิ่งหวังกลับไปบ้านของตน... ป่านนี้พวกมันคงจับตัวแม่ของเขา แม่ของมาซาดะ รวมถึงด็อกเตอร์นัทสึแล้วแน่ๆ
"เห้ !! มันอันตรายนะ !!!" ยูจิตะโกนไล่หลังแต่ไม่อาจยื้อทากะได้... ยูจิยืนคิดอะไรบางอย่าง... ยูจิคว้ากระเป๋าเป้แล้วออกตัววิ่งตามทากะไป... แต่คลาดสายตากันไปเสียแล้ว !!
==========
ทากะกำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านของตัวเอง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาวิ่งไปถูกทิศหรือเปล่า เพราะเส้นทางที่ยูจิพาไปมันลึกเสียเหลือเกิน ระยะทางที่เขาไม่รู้ว่าควรจะมุ่งไปทางไหน เขาวิ่งไปเรื่อยๆจนอาการเหนื่อยล้าเริ่มมาเยือน Fennekin วิ่งต่อไม่ไหว ทากะจึงนำ Fennekin มาเกาะไว้บนบ่าแล้วฝืนวิ่งต่อไป... ต่อไป... ทากะทรุดลงไปนอนฟุบกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า Fennekin พยายามเลียแก้มทากะให้ทากะรู้สึกตัว
เงาดำๆเบื้องหลัง Fennekin กำลังปกคลุมตัว Fennekin !? Fennekin สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ด้านหลังของมัน... มันพุ่งไปตั้งหลักในที่ที่ไกลกว่าเดิมแล้วหันมาขู่เจ้าของเงาดำที่อยู่ตรงหน้า !!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โปเกม่อนนก ? มันยกมือปัดป้องบอก Fennekin ว่าอย่าลงไม้ลงมือกับมันเลย เจ้าโปเกม่อนนกลนลาน มันรีบคววานหาของในถุงย่ามที่มันพกติดตัวมาด้วย Fennekin ทำท่าขู่เจ้าโปเกม่อนนกแปลกหน้า... เจ้าโปเกม่อนนกหยิบกระดาษใบนึงยื่นให้ Fennekin ? Fennekin เอียงคองงงวย Fennekin ไม่รู้ว่ามันมีเนื้อความในนั้นว่าอย่างไร
"เจอซักที ชั้นวิ่งหาแทบแย่" ยูจิหยุดวิ่งแล้วหอบด้วยความเหนื่อย
ยูจิเห็นทากะนอนฟุบอยู่กับพื้นจึงรีบกระโจนเข้ามาหาเพื่อมาดูอาการ ทากะแค่เป็นลมไปเท่านั้น ยูจิมองไปที่กระดาษที่เจ้าโปเกม่อนนกถือไว้
"Delibird ?"
==========
Delibird โปเกม่อนนกเพนกวิ้นสีแดง มีกระจุกขนสีขาวบริเวณหน้า Delibird จะเก็บสะสมอาหารไว้ที่หางที่มีลักษณะคล้ายกับถุง และมักจะแบ่งปันอาหารให้กับนักเดินทางที่ผ่านไปมา
==========
"ชั้นขออ่านมันได้ไหม Delibird ? ชั้นเป็นเพื่อนของทากะ" ยูจิแบมือขอกระดาษแผ่นดังกล่าว Delibird
ถึง มาซาดะและทากะ
จดหมายนี้เป็นจดหมายเร่งด่วน ชั้นหวังว่าเธอทั้งสองคนจะปลอดภัยดี ในขณะที่เธออ่านจดหมายฉบับนี้ ชั้นและแม่ของพวกเธอได้หลบหนีจากกลุ่มกูลและออกจากเมืองโรน่าแร็คแล้ว ตอนนี้พวกเราปลอดภัยดี ชั้นเสียใจที่ไม่สามารถพาพวกเธอหนีมากับชั้นได้ ชั้นส่ง Delibird ไปส่งข่าวให้พวกเธอ ในถุงของ Delibird มี PokeNavi ไว้ติดต่อกันภายหลัง ชั้นหวังว่าพวกเธอยังคงสนุกกับการเดินทาง หากไม่ไหวติดต่อกับชั้นใน PokeNavi แล้วชั้นจะไปรับตัวกลับมา
อย่ากลับมาที่โรน่าแร็คเป็นอันขาด เพราะอาจเกิดอันตรายได้ รักษาตัวกันด้วย
ดร.นัทสึยูจิอ่านจบก็ให้แบกทากะขึ้นบ่าแล้วเดินกลับไปยังที่ที่อยู่ในตอนแรก...
==========
ท้องฟ้าเริ่มมืด ตะวันใกล้จะลับขอบฟ้าเต็มที... ทากะฟื้นจากการเป็นลมหมดแรง ยูจิกำลังให้อาหารเม็ด Pineco
"เกือบเป็นผีเฝ้าป่าไปแล้วไหมล่ะ ฮ่าๆ" ยูจิทักทายเจ้าคนเพิ่งรู้สึกตัว ทากะมองไปรอบๆ Fennekin กำลังเล่นอยู่กับ Delibird ? เอ... มันมาจากไหนล่ะนั่น ?
"อ้อ! เจ้า Delibird น่ะ ดร.นัทสึ ฝากมาน่ะ นี่คือจดหมายที่ ดร.นัทสึ ฝากเจ้านี่มา" ยูจิส่งจดหมายให้ทากะอ่าน ยูจิรอทากะอ่านจนจบ ยูจิมองหน้าทากะและทำสีหน้าจริงจัง
"อ่านจบแล้วใช่ไหม ? เอาล่ะ! ชั้นจะถามนายข้อเดียว... อยากกลับไปหาพวกเขาไหม ?" ยูจิจริงจัง
"ถ้าผมกลับไป ผมต้องกลับไปพร้อมกับมาซาดะ" ทากะตอบอย่างชัดเจน ยูจิยิ้มพอใจกับคำตอบ
"ดี... งั้นขั้นตอนต่อไปคือกฏของเรา ข้อแรก ไม่ต้องเรียกชั้นว่า คุณยูจิ เรียกชื่อชั้นอย่างเดียวก็พอแล้ว ใช้คำแทนการเรียกชั้นว่า นาย และใช้คำแทนตัวนายเองว่า ชั้น เหมือนเพื่อนก็ได้ เพราะเราต้องเดินทางไปด้วยกัน ข้อสอง เตรียมตัวให้พร้อม เพราะมันไม่มีทางให้เราเดินผ่านไปยังเมืองอื่นๆได้ เราต้องผ่านเมืองบริสซีลเลีย และเราต้องเดินฝ่าพวกกูล เราจะเดินทางคืนนี้ !!" ยูจิตั้งกฏ ทำเอาทากะถึงกับร้องเสียงหลง เดินทางกลางคืนเนี่ยนะ !? อันตรายจะตายไป
"ถ้าพ้นคืนนี้ไป เราก็ต้องติดแหงกอยู่ในป่านี้อีกวันนึง ยังไงเราก็ออกเดินทางกลางวันไม่ได้หรอก ถ้ากลางคืนนี้เกิดพวกมันจับได้ว่าพวกเรายังอยู่ มันตามเราไม่หยุดแน่ แผนสำรอง เราจำเป็นต้องใช้ Delibird ของนาย"
"Delibird ของผม ? เอ้ย! ของชั้น ?" ทากะชี้ตัวเอง
"ดร.นัทสึ ไปไหนแล้วก็ไม่รู้ Delibird ก็คงกลับไปหา ดร.นัทสึ ไม่ได้แล้ว นอกจากจะส่งมันกลับคืนที่โปเกม่อนเซ็นเตอร์... และแน่นอน ไม่ใช่โปเกม่อนเซ็นเตอร์ของเมืองบริสซีลเลียแน่ๆ"
"ถ้าเข้าใจแล้วก็ฟังแผน A และ แผน B กันเลย"
==========
