ฉันขับรถจอดที่ริมข้างทางของถนนแห่งหนึ่ง
แล้วก้าวเท้าลงจากรถช้าๆพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ
ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว... ที่ตรงนี้เคยเกิดอุบัติเหตุจนทำให้รั้วกั้นถนนพังเป็นแถบๆ แต่ตอนนี้ก็ถูกซ่อมจนเหมือนใหม่หมดแล้ว
วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีการจากไปของเพื่อนๆของฉัน...
เหลือเวลาอีกประมาณสองชั่วโมงกว่าที่จะถึงงานมีตติ้งแจกลายเซ็นของฉัน ฉันเลยแวะมาที่นี่ก่อน
อ๊ะ จริงสิ ตอนนี้ฉันได้เป็นไอดอลเต็มตัวแล้วนะ!
หลังจากที่เรื่องราวในตอนนั้นจบลง ฉันก็ลาออกจากโรงเรียนทันที... บางคนคิดว่าฉันได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจจนต้องไปบำบัดอาการทางจิต... หยาบคายซะจริง ฉันมาทำความฝันของตัวเองต่างหากเล่า!
เฮ้อ ช่างมันเถอะ...
ฉันวางดอกไม้ช่อใหญ่ในจุดที่เกิดอุบัติเหตุ
แม้มันจะไม่เหลือร่องรอยอะไรทิ้งไว้แล้ว แต่ฉันก็ยังคงจำได้จนถึงทุกวันนี้
ทุกทีฉันผ่านมาทางนี้ มันทำให้ฉันนึกถึงวันเก่าๆ
คิดถึงทุกคนเหลือเกิน...
ฉันรู้สึกถึงดวงตาของตัวเองที่ค่อยๆชุ่มชื้น ไม่นะ ฉันจะไม่...
“ไม...”
เอ๋?
“ไม... ไม... ไม...”
ฉันได้ยินเสียงเหมือนมีคนกำลังเรียกชื่อของฉัน
เสียงเหล่านั้นเป็นเสียงที่ฉันล้วนแล้วแต่คุ้นเคย
ฉันลุกขึ้น และตรงนั้นฉันก็เห็น...
ทุกคน!!
ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม ฉันเห็นทุกคนอยู่ตรงนั้น
เพื่อนๆของฉันยืนอยู่ตรงนั้น และยิ้มให้ฉัน...
ฉัน... คิดถึงทุกคน
“มาอยู่ด้วยกันเถอะ”
“อื้ม!!”
ฉันตอบรับอย่างไม่ลังเลทั้งน้ำตา
และฉันก็เดินไปหาพวกเขา
ปีนข้ามรั้วกั้นถนนแล้วตกลงไป
สูงจัง...
แต่ฉันไม่กลัวหรอก
ก็เพราะเพื่อนๆของฉันรออยู่นี่นา
ทุกคน ฉันกำลังจะไปหาแล้วนะ...
